توحید عملی | قسمت ۲ - صفحه 78 (به ترتیب امتیاز)

سلام استادعزیزم

سلام مریم جان

سلام به همه دوستان به خانواده عزیز عباس منش

استاد نمی دونم از کجا شروع کنم و با چه جمله ای احساسی را که با شنیدن آموزه‌های شما و صحبت های شماپیدامیکنم‌بیان کنم؟

به حدی برام قوت قلبه و به حدی یاد خدا رو توی دلم زنده میکنه و بزرگی خدا رو برای من قابل لمس تر و قابل باور میکنه که حدی نداره .من ایمان واقعی ،کلام خدا،راه راست رو توی صحبتهای شما حس میکنم.حتی شما آخرهمین کلیپ تالحظه خدافظی چطور بایه احساس خاص،بایه ایمان عمیق درونی به مامیگیدکه فقط به خدا ایمان داشته باشید همه چیز رو همه چیز رو در همه زمینه‌ها به شما میده. اصلا نمیدونم با چه کلمات و جملاتی بیان کنم شما واقعاً یکی از دستان خداوند هستید برای هدایت انسان های بسیاری توی ایران و خیلی دیگه از جهان.

همیشه از کوچیکی احساس میکردم یه گمشده ای دارم احساس می کردم که زندگی باید بهتر از اون چیزی که هست بشه، زندگی فقط همین روزمره وهمین چیزی که ما ازادمای اطرافمون میبینم نیست دنبال یه هدف والاتر یه چیزی که به زندگی معنای ویژه تری بده بودم

زندگی باید فراتر از آن چیزی باشه که ما در حد روزمره گی ازش انتظار داریم. یه هدف نابی که که آدم وقتی دنبالشه تابهش برسه اصلا متوجه شب و روز نشه متوجه خستگی و گرسنگی نشه اون قدر این کار براش لذت بخش باشه حاضر باشه جونش رو هم در راه اون کارش فدا بکنه واین هدف تالحظه آخرعمرش ادامه داشته باشه نه مثل بعضی ازخواسته هامون که وقتی بهش رسیدیم دیگه متوقف بشیم ودیگه بشینیم یجا.

و کاری باشه که در اون کار احساس رضایت و احساس نزدیک بودن به خدا را بیشتر و بیشتر احساس کنم و کاری که با صحبت کردن و انجام دادن اون در واقع یه جوری یادآوری و یه جور تذکر به خودم باشه .آگاهی ای که اول برای خودم ازش استفاده وعمل کنم و بعد برای دیگران.

همیشه دنبال یه راهی بودم که هم خودم ازش استفاده کنم و هم بتونم دیگران را به این آگاهی برسونم. من خیلی کارهای دیگه رو دوست داشتم ولی هیچکدوم منو راضی نمی‌کرد.

الان خیلی آرزو دارم مسیری که شما رفتین رو من هم بتونم برم و فکر می‌کنم فقط فقط فقط این مسیره که منو آروم میکنه، منو به آرزوهام میرسونه و امیدوارم که یه روزی که خیلی هم دیر نباشه بتونم استاد عزیزم و مریم جان رو از نزدیک ببینم و به قول یکی از دوستان که کامنت گذاشته بود وگفتن دوس دارن یک مزرعه گندم زار بزرگ داشته داشته باشند و سردر اون بنویسن خانواده صمیمی عباس منش .امیدوارم که این دوست عزیزمون هم به آرزوش برسه وبچه‌های عباس منشی یه روز همه دور هم جمع بشیم تو مزرعه اون دوست عزیزموم و استاد و مریم جان هم دعوت کنیم که به جمع ما تشریف بیارن و دور هم یه روز خیلی خوب را داشته باشیم و بتوانیم در کنار هم به جمع بزرگتری از انسان‌ها این آگاهی‌ها را برسونیم.

امیدوارم که یه روز این اتفاق بیفته همون جوری که استاد عزیزم همه این چیزهایی که الان دارن یه روزی آرزوشو داشتن و بهش رسیدن و به قول خودشون وقتی یکی تونست ما هم میتونیم .استاد خدا حفظت کنه، خدا بهت عمر طولانی بده، خدا تورو واسمون نگهداره. خدا خیرت بده ،خدا ما رو به راهی که شما رفتی هم هدایت بکنه.من فقط به عشق شما که هردفعه توکلیپاتون میگین ازخوندن کامنتهای ماخوشحال میشید کامنت میزارم. ۱۴۰۰/۷/۱بهاره