توحید عملی | قسمت ۳

سلام خوبین

داشتم تو سایت میچرخیدم به کامنت شما برخورد کردم سوالی داشتم که نمیدونستم باید از کدوم قسمت سایت بپرسم

راستش من حدود یک سال و نیم هست که با قانون اشنا شدم مشکل روابطی با همسرم داشتم در استانه طلاق بودم و هستم اما بخاطر اینکه ذهنم درگیر و حسم بد بود نه تونستم باورمو اونطور که باید تغییر بدم و نه حسمو خوب نگه دارم و داره زندگیم از هم می پاشه

ذهنم پر از سواله: اول اینکه تو فایل استاد تو اینستاگرام دیدم که گفتن باور داشته باشیم خدا ما رو به خواسته میرسونه از راه خاص و زمان خاص من باورم بالا و پایین داره قوی و محکم نیستم چون فکر میکنم شاید خواسته من به صلاح نیست و باید بپذیرم که باید از هم جدا بشیم بعد این سوال میاد تو ذهنم که چرا ما اصلا کنار هم قرار گرفتیم اگه صلاح نبود و یا قرار بود یه وقتی این اتفاق بیوفته ممکنه بگین باور اشتباه خودم تو زندگی به اینجا ما رو رسوند قبول دارم اما خدا بدی ها رو با خوبی جایگزین میکنه و من ازش خواستم اشتباهم رو اصلاح کنه یه خواسته داشتم اینکه زندگیم بمونه خب طبق گفته استاد باید بهش اعتماد کنم که منو به خواسته میرسونه حتی اگه بدترین دادگاه ها بین مون اتفاق بیوفته اما سریع این فکر منفی میاد به ذهنم که نه این صلاح نیست و چون تو چسپیدی بهش نه جدا میشی و نه برمیگردی. لطفا منو راهنمایی کنین کجای کارم اشتباهه کجا باید باورم رو اصلاح کنم اصلا این صلاح رو نادیده بگیرم و اعتماد کنم که خدا بهم میده یا اعتماد کنم که خدا بهترشو میده که وقتی به این فکر کنم باز میگم پس این چی بود که یه مدت زندگی کردیم. صرف اینکه به من درسی داده بشه؟ قوانینی که خدا تو طبیعت و کایینات گذاشته و تصرفی درش نداره ایا شامل چشم زخم و دعا و طلسم نمیشه؟ تو قران اومده که طلسم حقیقت داره و فرشته ها اوردن و یه عده در جهت بدی ازش استفاده کردن و چرا خدا اجازه میده که اثر بذاره. یه بار تو مراقبه و حرف با خدا کلمات آرامش و صبر اومد تو ذهنم نمیدونم شهود بود یا چی اما از اون موقع یک سال میگذره و هیچ اتفاقی نیوفتاده تو این مدت به فال و دعا و سرکتاب رو اوردم دوست ندارم غرق این مسایل بشم اما نمیدونم چرا نتونستم یا نمیتونم به خواسته م برسم. ببخشید زیاد صحبت کردم اما در کل خواستم بگم اینکه میگم صلاح نیست فکر شیطان هست و من اعتماد داشته باشم خدا منو از بی نهایت راه حتی وقتی من فکر میکنم دیگه راهی نیست و امکان نداره، منو به خواسته م میرسونه و خیر و خوبی اون رو به من میده؟ اینجوری نیست که من اصرار کنم بده و نهایتا بگه بیا خسته م کردی ولی نهایتش بشه شر و من داغون بشم و سرم به سنگ بخوره و بگم کاش همون حرف خدا رو قبول میکردم. حتی اگه صلاح حقیقت باشه و من باید جدا بشم چرا به آسانی جدا نمیشم چرا احساسی درگیرم و چشام همیشه اشکه. علتش چسپیدن من به خواسته هست؟ یعنی چسپیدن من به شوهرم از نظر ذهنی میگم که البته از نظر فیزیکی مدتهاست که دوریم این رها نکردن ذهنی نه منو به خواسته که بازگشت به زندگی هست میرسونه و نه باعث جدایی مون میشه؟ این جدا نشدن علت چی هست؟ شوهرم که میگه رفتم پیش مشاور و شخصیت مون یکی نیست یعنی یک طرفه بدون مشورت با من تصمیم یکطرفه گرفته اما رها نکردنش و درخواست طلاق ندادنش هم برا اینه که مهریه نده و هم برا اینه که بخواد ادم بده داستان من بشم خودش نمیخواد زندگی کنه اما حتی درخواست طلاق توافقی رو میگه که من بدم. من خیلی سر درگمم و واقعا هیچ کس حتی خونواده م اونطور که باید راهنمام نیستن. فقط خدا رو دارم که هر بار گیج تر میشم بارها خواستم تو خواب راهنماییم کنه هیچی ندیدم. شما بگین باید چه روشی رو پیش بگیرم هم اروم بشم هم شهود ببینم چی خوبه هم اینکه عمیقا به خدا اعتماد پیدا کنم حالا اون وسطا اگه شد به خواسته قلبیم هم برسم اما یه باور مخربی تو وجودم هست که از بچگیم هست از سمت خانواده درخواست هام نود و نه درصد اجابت نمیشد و نسبت به خدا هم همین حس رو دارم موقع دعا هم با تضرع و حس کمبود دعا میکنم راستش میدونم غلطه اما واقعا بلد نیستمروش مخالفش رو پیاده کنم. ممنون میشم اگه کسی پیام منو خوند بهم کمک کنه…

ممنونم