توحید عملی | قسمت 5 - صفحه 15 (به ترتیب امتیاز)

سلام

این فایل رو نصفه نگاه کردم چون ترجیح دادم اول قسمت های قبلی رو نگاه کنم. چند قسمتی از قسمت های قبل رو نگاه کردم که متوجه شدم نیاز دارم برای گوش کردن به این فایل ها کمی خلوت کنم. برای همین از محل کار زدم بیرون و قدم زنان این فایل ها رو گوش کردم.

فقط این فایل مونده بود. تصمیم گرفتم این فایل رو هم در حالی که مشغول قدم زدن هستم بشنوم و بعد برگردم به دفتر کارم، اما هندزفری توی گوشم خراب شد و دیگه صدا نداد! یه جا نشستم تا بدون هندزفری گوش کنم که باتری گوشیم تموم شد!

قصد نداشتم زودتر ۴۰ دقیقه به دفتر کارم برگردم، برای همین نشستم فکر کردم به چیزایی که توی این چهارتا و نصفی فایل که شنیدم. این خیلی عالیه که مسیر رسیدن به سعادت توی دنیا و آخرت از مسیری که الله توش هست می گذره. من به شدت این رو قبول و دوست دارم. اما وقتی که داشتم فکر می کردم متوجه شدم که منم توی وجود خودم کلی شرک دارم، ریز و درشت و هر بار و هر چقدر که بیشتر به این فایل ها گوش میدم و بعدش فرصتی برای فکر کردن و کنکاش پیدا میشه، اینها رو پیدا می کنم. مثلا بار قبل اتفاق مشابهی برام رخ داد وقتی که فایل (فقط روی خدا حساب کن) رو شنیدم.

اینبار هم متوجه شدم با وجود تمام ایمان و اعتقادم در مورد الهی بودن ثروت باز هم وقتی به اون موقعی که به ثروت رسیدم فکر می کنم، می بینم نمی تونم اونطور که باید (فقط روی خدا حساب باز کنم) امروز وقتی که بعد از این اتفاقات داشتم فکر می کردم، متوجه شدم که رسیدن به ثروت/سلامتی/خوشبختی رو از طریق خدا دوست دارم و بهش اعتقاد دارم. اما برای نگه داشتن اونها دارم بیش از حد روی خودم حساب می کنم تا خدا .

وقتی به اون نقطه فکر می کنم، خودم رو مثل بچه ای می بینم که فقط به عشق اسباب بازی های جدید حرف گوش کن و مودب شده و اگه به هر دلیلی این اسباب بازی ها ازش گرفته بشه یا دیگه بهش اسباب بازی داده نشه، میشه یه بچه ی بد که به دنبال انتقام گرفتنه.

قطعا چنین اتفاقی نخواهد افتاد یا حداقل اگر هم از طرف من چنین چیزی باشه، از طرف خدا و نعمت های بی پایانش این اتفاق نمیوفته، چون بارون همیشه در حال باریدن هست چون اسباب بازی های جدید پشت سر هم می رسه ولی مشکل توی وجود ماست، توی سر ماست، توی باورهامون! ما دوست داریم لبه بوم راه بریم و داد بزنیم ببینید من نمیوفتم! خیلی وقت ها در مورد گناه هم همینه! خودمون رو توی محیطی قرار می دیم که احتمال گناه هست، فقط به خاطر افتخار بعدش که ببین من این شرایط رو داشتم و نلغزیدم! به خاطره همینه که ما می خوایم فعلا (روی خدا هم حساب باز نکنیم) و بگیم: “من بدون اون نعمت ها و اسباب بازی ها هم بچه ی خوبی هستم” پس بذار اول توی فقر بمونم، بذار اول خودم رو توی فقر بسازم! بذارم اول از اون اسباب بازی ها ( در حالیکه ندارمشون ) دست بشورم! بعد از خدا پول می خوام! مطمئنم که خدا هم اینطوری راضی تره!

نه دوست من! نه ذهن من! خدا اینطوری راضی تر نیست! خدا راضی نیست که توی فقر بمونی! تا وقتی که چیزی رو نداشته باشی و چشم و دلت ازش سیر نشده باشه، نمی تونی ازش دست بشوری!

اینا چیزایی بود که احساس کردم باید بنویسم شون تا اول همه برای خودم تلنگری باشه.