زندگی، در همان کودکی و نوجوانی، به خوبی حساب نکردن روی آدمها را به من یاد داد. فقط کمی طول کشید تا دریابم، روی چه قدرتی باید حساب کنم.
کمی طول کشید تا درک کنم، آدمهایی که قدرتی برای رساندن من به خواسته‌هایم ندارند، قدرتی هم برای مانع شدن در برابر ورود نعمت‌ها به زندگی‌ام ندارند. پس همانگونه که روی آنها حساب نمی‌کنم، از گزندشان هم بیمناک نمی‌شوم. مجموع این دو نگاه، توحید را برایم معنا کردو به من یاد داد تا روی چه نیرویی باید حساب کنم.
سپس هرچه بیشتر قرآن را خواندم، بیشتر ارتباط میان «توحید» و آنچه خداوند «سعادت دنیا و آخرت» می‌داند را درک کردم و فهمیدم، «توحید»، تنها اصل و اساس قوانین زندگی است.
به یقین، دلیل تمام موفقیت‌های زندگی‌ام، اجرای توحید در عمل بوده است. به همین دلیل رسالت من با اشاعه توحید در جهان آغاز شد و تمام آموزش‌هایم بر «درک و اجرای این اصل در تمام جنبه‌های زندگی» استوار گردیده است.
توحید یک اصلی درونی است. توحید نگاهی جدا از هر دین و مذهب است که می‌گوید: زندگی ما، تماماً توسط باورهای خودمان رقم می‌خورد.
توحید، منطق ابراهیم برای شکستن بت‌هاست تا نشان دهد آنها حتی قادر به نجات خودشان از گزند یک تبر نیستند، چه برسد به نجات آدمها.
توحید، یقین ابراهیم است که می‌تواند درک کند هاجر و اسماعیل به اندازه‌ی او به ربّ متصل‌اند. پس با خیال راحت آنها را در بیابان می‌گذارد.
توحید، توکل، سرسپردگی، تسلیم و اعتماد ابراهیم به درستی الهاماتش است که، می‌تواند اسماعیل را به قربانگاه ببرد.
نگاه توحیدی، ایمان ابراهیم به عدم تأثیر هرگونه عوامل بیرونی است که خود را در عمل، هنگام ورود به آتش نشان می‌دهد. چون می‌داند حتی آتش قدرتی برای صدمه زدن به او ندارد، اگر قدرتش را باور نکند
ما که انتظار نعمت‌های بیشمار را داریم، باید از خود بپرسیم چقدر توانسته‌ایم این نگاه توحیدی را داشته باشیم؟!
و اگر این نگاه را ساخته‌ایم، چرا دست از نگرانی درباره عوامل بیرونی برنداشته ایم؟!
چرا می‌ترسیم حتی اگر مسیر درست را برویم، کار درست را انجام دهیم و باورهای خوبی بسازیم، ممکن است یک حادثه غیر مترقبه یا قدرت بیرونی مثل قانون دولتی، رأی یک سیاستمدار، لغو یک قانون، قیمت دلار، سیل و زلزله و … ریشه بنایی را ویران کند که، در تمام این سالها ساخته‌ایم؟!
این نگرانی‌ها همان بخش‌های ساخته نشده‌ی توحید در نگاه‌مان است. همان منافذی است که برای ورود شیطان به عنوان نماد کمبود و ترس، باز گذاشته‌ایم و همان بخش‌های ساخته نشده‌ی باورهای قدرتمندکننده و ثروت آفرین است.
میزان ورود نعمت‌ها به زندگی ما، به اندازه باورهای توحیدی‌مان است.
به اندازه‌ی یقین به این قانون که: «فرکانس‌های خودمان زندگیمان را خلق می‌کند»، توحیدی می‌شویم و به همان اندازه نیز، در آرامش می‌مانیم، از خطرها مصون می‌مانیم، آتش برای‌مان گلستان می‌شود، عدو سبب خیر می‌شود و برکت‌ها راه‌شان را به سوی زندگی‌ما پیدا می‌کنند.
تمام نتایج زندگی من، حاصل تلاش برای قدرت دادن به باورهای توحیدی‌ام بوده است. تا روی آدمها حساب نکنم و روی قدرتی حساب کنم که، قدرت خلق هر خواسته‌ای را به من بخشیده و هدایتگر من در مسیر هر خواسته‌ای گشته.
این نگاه توحیدی است که، هر روز نعمت‌های بیشتری را روانه زندگی‌ام می‌سازد و عزّت، ثروت، عشق و سلامتی بیشتری به من می‌بخشد. نه به این دلیل که من فردی خاص هستم، بلکه اصل فقط توحید است و آدمهای زیادی درباره درک این اصل مهم، دچار سوء تفاهم شده و به فرعیات بیهوده چسبیده‌اند.
اساسی ترین تلاش‌های بشر در تمام اعصار تاریخ، صرف تأمین خوراک، پوشاک و مسکن بوده است. یعنی همیشه این موضوعات را اصل دانسته و به خاطرش اینهمه جنگ به راه انداخته‌اند. اما وقتی وارد قرآن می‌شویم و داستان زندگی پیامبران را می‌خوانیم، هیچ اثری از این دغدغه‌ها که کل بشریت درگیرش بوده، نمی‌بینیم. دغدغه زندگی هیچ پیامبری تأمین سقف بالای سر، امرار معاش یا یافتن شغلی برای پرداخت هزینه‌هایش نیست، چون اصل چیز دیگری است.
قرآن یکصدا توحید را فریاد می‌زند، آن را اصل می‌داند و خداوند همه چیز، جز شرک به خودش را می‌بخشد. چون امکان ندارد شرک بورزیم و تجربه خوبی از زندگی داشته باشیم. اما اگر توحید را درک و اجرا کنیم، قطعاً به مسیر راهکارهای ثروت‌آفرین هدایت می‌شویم و ثروت به صورت طبیعی راهش را به زندگیمان می‌یابد.
با این حال، آدمهای زیادی اصل را رها و درگیر فرعیات‌اند. تداوم کسب و کارشان را درعوامل بیرونی می‌بینند و نه باورهای خودشان. برای همین هر دلیلی را بررسی می‌کنند الّا باورهای‌شان و روی هر عاملی حساب می‌کنند الّا خداوند.
به جای ساختن باورهای قدرتمندکننده و توحیدی، به دنبال آموختن روش‌های بازاریابی، شیوه جلب مشتری، تبلیغات و … اند.
به جای ساختن باور احساس لیاقت‌ِ تجربه عشق، به دنبال جراحی زیبایی‌اند.
به جای ساختن باور فراوانی، به دنبال یافتن دنبال‌کنندگان و لایک‌های بیشترند.
به جای ساختن باور توانایی بدن در ساختن سلامتی، به دنبال یک پزشک و داروی بهتراند.
آنها هزاران عامل را، به عنوان عامل اصلی لحاظ می‌کنند، الّا توحید و توکل را، که اصل است و این وعده را می‌دهد:
تو به عنوان بخشی از نیرویی که ذاتش فراوانی، سلامتی، ثروت و عشق است، می‌توانی با باور کردن رابطه‌ات با این نیرو و باور کردن فراوانی نعمت‌ها، سلامتی و عشق، راه ورود آنها را به زندگی‌ات را باز نگه داری و به شکلی طبیعی تجربه‌شان کنی.
وقتی در مسیر توحید قرار می‌گیری، مشتری‌ها پیدایت می‌کنند، ایده‌های ثروت‌ساز سراغت می‌آیند، قلب‌های مهربان اطرافت جمع می‌شوند و به تو عشق می‌ورزند و بدنت ساختن سلولهای سلامت را آغاز می‌کند.
برای مشاهده‌ی سایر قسمت‌های «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD471MB38 دقیقه
- فایل صوتی توحید عملی | قسمت ۶30MB38 دقیقه
بنام اونیکی که فقط خودشه
از وقتی ک خودمو ی کم احساس کردم اومدم تو این کشور از همون روزای اول بهم گفتن و شنیدم ک اینجا باید کوتاه بیای وطن خودشونه حق با خودشونه نمونه هایی هم میاوردن ک فلان شخص درگیرشون شده و فلان رفتار باهاش شده طردش کردن اقامش کنسل کردن جریمه سنگینش کردن زندانش کردن.
مثال: ۲۰۱۳ شخصی اومد گف برات ویزای خانوادت در میارم فلان شخص ادم بزرگیه خرش میره و از این حرفا
کارت ملی ما را برداشت و از روی ان افرهایی که اپراتورهای گوشیهای همراه زده بودن ایپد و ایفون و نمیدونم انترنت مجانی فقط در ی روز گرف و خلاصه کنم پس از ۳ ماه پیامک اومد رو گوشی ما ک باید اقساطت رو پرداخت وگر نه الی …
مام ک ب خودم میگفتم من ک از ۱۰ سالگی بیاد دارم همیشه نمازامو سر وقت میخوندم و روزه و… پس چرا از بین اینهمه ادم بمن گول میزنن؟؟!
چرا همه راحت زن بچشون راحت اوردن اینجا باهاشونه ولی من با پولم نمیشه و پولمم خورده میشه؟
واقعا کجای کار ایراد داره؟
الان فکر میکنم همش از باورامه همش از شرکیه ک در درونمه
من بظاهر روی خدا حساب باز میکنم.
دو روز فروشم بیاد پایین یا ی روز تاظهر دشت نکنم هزار تا فکرای خراب و شرک امیز ک نکنه جنسات کیفیت ندارن؟ نکنه مغازت کوچکه؟نکنه برخورد درست با مشتری بلد نیستی؟ والی اخر
خب اگه اینجوره پس اون روزایی ک میترکونی چرا این فکرا نمیکتی و این حرفا نمیزنی؟
مگه نه اینه که این نجواها از شیطان ذهنه؟
اره دوستان خدا هیچ وقت هیچ چیزی را برای بعضی از بنده هاش بیشتر نمیخاد و هیچ چیز را هیچوقت برای بعضی از بنده هاش کمتر نمیخاد و این عین و نهایت عدل الهیست.
خاستم تجربه ای ک از توکل کردن به غیر از خدا داشتم که همین یکی نیس، به دوستان هم خانواده ای خودم گفته باشم و هم خودم یاداور باشه برام و هم اونی که اینو میخونه.
حالام ی نمونه از توکل ب خدا و واگذار کردن کار ب خدا میزنم:
حدود ی ماه پیش ی عملیات کارت ب کارت ی ۱۰ ملیون تومنی خاسیم ب حساب کسی بزنیم از روی اشتباه و عجله رف ب حساب شخص دیگه ای.
سریعا نجواها اومدن ولی من ک دیگه از روزای اولم بهترم و بیشتر میتونم ذهنم را کنترل کنم گفتم خدا بزرگه مال حلال جایی نمیره و اونی ک به حسابش رفته ادم خوب و خداییه و مال مردم خور نیس و به ذهنم فهموندم الکی زور نزن ینی ۸۰ ملیون تو ایران زندگی میکنن همشون دزد و غارتگرن؟ چرا چرت میگی؟
ببینید دوستان همش از اون پس ضمینه های ذهن و باورای قدیمیه.
فرداش جمعه بود من ک راجبش با کسی حرفم نزدم
شنبه رفتیم بانک مربوطه و قضیه را ب رئیس بان گفتیم بنده خدا استقبال خوبی کرد کاری انجام میداد گذاشت کنار و ب کار ما رسید زنگ زد به شعبه ای ک اون طرف حساب داشت با رئیس بانک صحبت کرد و با هم صحبت کردن .
با بعدش با صاحب حساب ک خانم محترمی بود صحبت کرد و خلاصه ن اون روز فردا ظهرش پولمون برگشت حساب.
حتی بهش مژدگونی هم دادیم مبلغی را ولی قبول نکرد.هستند ادمای خوب هستند ک خدا شناسند و فقط دست نیازشون ب سمت یکی درازه اونم فقط یکیه ، فقط خداس.
شاد و سلامت و ثروتمند و سعادتمند باشید در دنیا و اخرت🌹