زندگی، در همان کودکی و نوجوانی، به خوبی حساب نکردن روی آدمها را به من یاد داد. فقط کمی طول کشید تا دریابم، روی چه قدرتی باید حساب کنم.
کمی طول کشید تا درک کنم، آدمهایی که قدرتی برای رساندن من به خواسته‌هایم ندارند، قدرتی هم برای مانع شدن در برابر ورود نعمت‌ها به زندگی‌ام ندارند. پس همانگونه که روی آنها حساب نمی‌کنم، از گزندشان هم بیمناک نمی‌شوم. مجموع این دو نگاه، توحید را برایم معنا کردو به من یاد داد تا روی چه نیرویی باید حساب کنم.
سپس هرچه بیشتر قرآن را خواندم، بیشتر ارتباط میان «توحید» و آنچه خداوند «سعادت دنیا و آخرت» می‌داند را درک کردم و فهمیدم، «توحید»، تنها اصل و اساس قوانین زندگی است.
به یقین، دلیل تمام موفقیت‌های زندگی‌ام، اجرای توحید در عمل بوده است. به همین دلیل رسالت من با اشاعه توحید در جهان آغاز شد و تمام آموزش‌هایم بر «درک و اجرای این اصل در تمام جنبه‌های زندگی» استوار گردیده است.
توحید یک اصلی درونی است. توحید نگاهی جدا از هر دین و مذهب است که می‌گوید: زندگی ما، تماماً توسط باورهای خودمان رقم می‌خورد.
توحید، منطق ابراهیم برای شکستن بت‌هاست تا نشان دهد آنها حتی قادر به نجات خودشان از گزند یک تبر نیستند، چه برسد به نجات آدمها.
توحید، یقین ابراهیم است که می‌تواند درک کند هاجر و اسماعیل به اندازه‌ی او به ربّ متصل‌اند. پس با خیال راحت آنها را در بیابان می‌گذارد.
توحید، توکل، سرسپردگی، تسلیم و اعتماد ابراهیم به درستی الهاماتش است که، می‌تواند اسماعیل را به قربانگاه ببرد.
نگاه توحیدی، ایمان ابراهیم به عدم تأثیر هرگونه عوامل بیرونی است که خود را در عمل، هنگام ورود به آتش نشان میدهد. چون می‌داند حتی آتش قدرتی برای صدمه زدن به او ندارد، اگر قدرتش را باور نکند
ما که انتظار نعمت‌های بیشمار را داریم، باید از خود بپرسیم چقدر توانسته‌ایم این نگاه توحیدی را داشته باشیم؟!
و اگر این نگاه را ساخته‌ایم، چرا دست از نگرانی درباره عوامل بیرونی برنداشته ایم؟!
چرا می‌ترسیم حتی اگر مسیر درست را برویم، کار درست را انجام دهیم و باورهای خوبی بسازیم، ممکن است یک حادثه غیر مترقبه یا قدرت بیرونی مثل قانون دولتی، رأی یک سیاستمدار، لغو یک قانون، قیمت دلار، سیل و زلزله و … ریشه بنایی را ویران کند که، در تمام این سالها ساخته‌ایم؟!
این نگرانی‌ها همان بخش‌های ساخته نشده‌ی توحید در نگاه‌مان است. همان منافذی است که برای ورود شیطان به عنوان نماد کمبود و ترس، باز گذاشته‌ایم و همان بخش‌های ساخته نشده‌ی باورهای قدرتمندکننده و ثروت آفرین است.
میزان ورود نعمت‌ها به زندگی ما، به اندازه باورهای توحیدی‌مان است.
به اندازه‌ی یقین به این قانون که: «فرکانس‌های خودمان زندگیمان را خلق میکند»، توحیدی می‌شویم و به همان اندازه نیز، در آرامش می‌مانیم، از خطرها مصون می‌مانیم، آتش برای‌مان گلستان می‌شود، عدو سبب خیر می‌شود و برکت‌ها راه‌شان را به سوی زندگی‌ما پیدا می‌کنند.
تمام نتایج زندگی من، حاصل تلاش برای قدرت دادن به باورهای توحیدی‌ام بوده است. تا روی آدمها حساب نکنم و روی قدرتی حساب کنم که، قدرت خلق هر خواسته‌ای را به من بخشیده و هدایتگر من در مسیر هر خواسته‌ای گشته.
این نگاه توحیدی است که، هر روز نعمت‌های بیشتری را روانه زندگی‌ام می‌سازد و عزّت، ثروت، عشق و سلامتی بیشتری به من می‌بخشد. نه به این دلیل که من فردی خاص هستم، بلکه اصل فقط توحید است و آدمهای زیادی درباره درک این اصل مهم، دچار سوء تفاهم شده و به فرعیات بیهوده چسبیده‌اند.
اساسی ترین تلاش‌های بشر در تمام اعصار تاریخ، صرف تأمین خوراک، پوشاک و مسکن بوده است. یعنی همیشه این موضوعات را اصل دانسته و به خاطرش اینهمه جنگ به راه انداخته‌اند. اما وقتی وارد قرآن می‌شویم و داستان زندگی پیامبران را می‌خوانیم، هیچ اثری از این دغدغه‌ها که کل بشریت درگیرش بوده، نمی‌بینیم. دغدغه زندگی هیچ پیامبری تأمین سقف بالای سر، امرار معاش یا یافتن شغلی برای پرداخت هزینه‌هایش نیست، چون اصل چیز دیگری است.
قرآن یکصدا توحید را فریاد می‌زند، آن را اصل می‌داند و خداوند همه چیز، جز شرک به خودش را می‌بخشد. چون امکان ندارد شرک بورزیم و تجربه خوبی از زندگی داشته باشیم. اما اگر توحید را درک و اجرا کنیم، قطعاً به مسیر راهکارهای ثروت‌آفرین هدایت می‌شویم و ثروت به صورت طبیعی راهش را به زندگیمان می‌یابد.
با این حال، آدمهای زیادی اصل را رها و درگیر فرعیات‌اند. تداوم کسب و کارشان را درعوامل بیرونی می‌بینند و نه باورهای خودشان. برای همین هر دلیلی را بررسی می‌کنند الّا باورهای‌شان و روی هر عاملی حساب می‌کنند الّا خداوند.
به جای ساختن باورهای قدرتمندکننده و توحیدی، به دنبال آموختن روش‌های بازاریابی، شیوه جلب مشتری، تبلیغات و … اند.
به جای ساختن باور احساس لیاقت‌ِ تجربه عشق، به دنبال جراحی زیبایی‌اند.
به جای ساختن باور فراوانی، به دنبال یافتن دنبال‌کنندگان و لایک‌های بیشترند.
به جای ساختن باور توانایی بدن در ساختن سلامتی، به دنبال یک پزشک و داروی بهتراند.
آنها هزاران عامل را، به عنوان عامل اصلی لحاظ می‌کنند، الّا توحید و توکل را، که اصل است و این وعده را میدهد:
تو به عنوان بخشی از نیرویی که ذاتش فراوانی، سلامتی، ثروت و عشق است، می‌توانی با باور کردن رابطه‌ات با این نیرو و باور کردن فراوانی نعمت‌ها، سلامتی و عشق، راه ورود آنها را به زندگی‌ات را باز نگه داری و به شکلی طبیعی تجربه‌شان کنی.
وقتی در مسیر توحید قرار می‌گیری، مشتری‌ها پیدایت می‌کنند، ایده‌های ثروت‌ساز سراغت می‌آیند، قلب‌های مهربان اطرافت جمع می‌شوند و به تو عشق می‌ورزند و بدنت ساختن سلولهای سلامت را آغاز میکند.
برای مشاهده‌ی سایر قسمت‌های «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD471MB38 دقیقه
- فایل صوتی توحید عملی | قسمت ۶30MB38 دقیقه
بعضی اوقات فراموش میکنم که خالقم قدرته خلقه همه چیز را به من داده است
بعضی وقتاها دستانت را نمیگیرم و تو همچنان دستانت به سویم روانه است
اگر انسانه پاکی به انسانه دیگری دستی دراز کند تا بخواهد به او کمک کند، اگر آن انسان چندین بار توجهی نکند انسانه پاک از کمک کردن دست میکشد و حتی خودش را سرزنش میکند که نباید خودش را کوچک میکرد تا به کسی کمک کند، اما خداوند حتی وقتی فراموشش کنی تو را فراموش نخواهد کرد
خداوند هرگز بی معرفت نمیشود هرگز رفیق نیمه راه نیست، خداوند قیدو شرطی نمیگذارد تا دستانت رابگیرد!!
هرگز برای باز گشت جا ومکانه خاصی مشخص نکرده، هرگز دور نمیشود!
گاهی یادم میرود که گناهانم را قبل از اینکه درخواست کنم پوشانده است گاهی یادم میرود قبل از اینکه به مانعی برخورد کنم آن مانع را برداشته است
گاهی فقط میخواهم، بدونه آنکه باورش کنم و باز هم میدهد
گاهی انقدر روی خلقش حساب میکنم تا به طور عجیبی سیلی میخورم و بعدش که به سویش باز میگردم به جای تنبیه کردن مرا در آغوش میگیرد
اشتباهاتم را هرگز توسرم نمیزند هرگز بابت اشتباهات گذشته ام تنبیه ام نمیکند
چندین بار توبه کردم و برگشتم اما باز توبه شکستم ولی او همچنان با ذوق در انتظار بازگشت من به سمت خویش است
انگار برایش فرقی نمیکند که گناه کار باشی یا پاک، او مهمان نواز ترین است
صدایش وزش نسیم خنک در سطح دریاها و ایجاد موجی زیباست، نگاهش مناظره جادهاست، و زبانش ایجاد نشانه ها در اطراف انسانهاست
او هرگز ظاهری ندارد، ظاهرش پیشرفت جهان، اوج گرفتن، موفقیت، خوشبختی، سلامتی، ثروت و… هرچیزه زیباییست
گاهی از خودم میپرسم حال که با منبع آشنا هستم چه طور فراموشش میکنم، جواب در افکارم هست، جواب در پذیرفتن هاست
درختان همیشه سایه میدهند خورشید همیشه میتابد، هوا همیشه هست، زمین همیشه میچرخد ماهو ستارها همیشه زیباهستند اما نیاز به توجه دارد نیاز به تمرکز بر این زیباییها
اگر وارد باغی نشوی گلی نخواهی دید اگر در شبی تاریک به آسمان نگاه نکنی ماهی نخواهی یافت اگر با کلاهو ماسکو لباس های عجیبو غریب از خانه خارج شوی نوره خورشید را از بدنت محروم خواهی کرد…
گاهی باید رها شد گاهی باید منتظر نماند و حرکت کرد همیشه باید همه را دستی از طرف خداوند بدانی حتی خانواده و همسر و دوستان را، دستانی که امده اند تا تورا خوشبخت تر و آرام تر کنند، اما منبعشان رب است
گر عشق نباشد تنه بی جان بماند
گر نعمتو رحمت نباشد دیگر ایمان نماند
گر بدانی که خودت باعث دریافت هستی
دگر هیچ جایی برای ابهامو ندامت نماند