توحید عملی | قسمت 8

سلام به استاد عزیزم

چند باری این فایل رو گوش کردم و هر بار یه دریچه ای تو ذهنم باز شد هر بار دقیقا همون گفته های شما رو که از بچگی شنیده بودم یادم اومد که آره همش همینو میگفتند و من می‌شنیدم و این افکار اینقدر به شکلهای مختلف توسط آدمهای مختلف به مغز من وارد شده که به قول شما سیم پیچی مغز من بر اساس همین برنامه ریزی شده و شکل گرفته و داشتم با خودم فکر میکردم وقتی همیشه تاکید میکنید و فریاد میزنید ای ملت تغییر باورها کار یه روز دو روز نیست دکمه نیست فشارش بدی تغییر کنه علی الخصوص اونجاهایی که پاشنه اشیلته باید خیلی انرژی ذهنی بگذاری براش بمباران کنی این ذهن رو با ورودی های مثبت و خلاف شنیده های قبلیت تا آروم آروم این سیم پیچی و برنامه عوض بشه هی برام بیشتر واضح تر میشد و به عمق فاجعه پی می‌بردم.

با خودم فکر میکردم چقدر این شنیده ها و افکاری که شما دارید میگید برای هممون یکسانه آخه شما از یه قبیله فرهنگ شهر و نسل دیگه ای هستی من از یه قبیله یه شهر هزار فرسخ دورتر از شما و نسل دیگه ای هستم ولی همونا رو شنیدم بعد فهمیدم خوب فرهنگ یکی بوده رسانه ها کتابها سیستم آموزش یکی بوده و این افکار سینه به سینه چرخیده نسل به نسل منتقل شده و اینقدر تکرار شده اینقدر شواهدش مشاهده شده که دیگه پذیرفتیم بعنوان واقعیت جهان و واقعیت زندگیمون ونتایجی هم که گرفتیم مدام یه مهر تایید پشتش زده و بیشتر ریشه دوونده تو وجودمون و حسابی قدرت گرفته.

داشتم فکر میکردم چقدر خوبه که مهاجرت کردم و چقدر سفر خوبه دیدن جهان و زوایای دیگش چقدر خوبه چقدر این رسانه‌های اجتماعی و اینترنت خوب هستند و حداقل به منی که تو روستا با یه سیستم کاملا بسته و محدود زندگی میکردم کمک کرد و می‌کنه جنبه های دیگه دنیا رو هم ببینم ببینم آقا نه انگار جهان شکل دیگه ای هم داره انگار آدمها وسبکهای زندگی دیگه ای هم هست انگار شرایطی کاملا متفاوت از شرایط زندگی منم هست و حداقل یکم هوشیارتر بشم یکم بخودم بیام و فکر کنم که آخه دلیل این تفاوت‌ها چیه چرا من نه بعضیا آره بگردم اشکال کار رو پیدا کنم.

داشتم در مورد صحبتهاتون فکر میکردم و دیدم من حداقل اونجاهایی که خط قرمزم بوده برام مهم بوده نمی‌پذیرفتم اون باورها رو مثل موضوع تفاوت جنسیتی که دخترا باید فلان جور باشند فلان جور رفتار کنند فلان جور بپوشند نه نپذیرفتم هیچوقت نپذیرفتم چون دخترم شلوار قرمز تو خیابون نپوشم چون دخترم کاری که میگند پسرونه هست رو نکنم چون تو روستا هستیم و همه ما رو میشناسند چادر سرم کنم آرایش نکنم تیپ نزنم عینک دودی نزنم و…هر چی میگفتند باکیم نبود کار خودم رو میکردم.اما یک سری چیزها رو خیلی راحت پذیرفتم مثل مسائل مالی که پولی نیست باشه هم بسختی به دست میاد و هنوزم چنان این باورها داره به من ضربه میزنه و منو از نعمتها محروم می‌کنه که حد نداره چون پدرم آدم متمولی بود وضعش خوب بود اما بسختی کار میکرد و همش میگفت پول راحت به دست نمیاد فکر کردید به همین راحتیه.من از تو فلان گاوا در میارم میکنم تو فلان مرغها(گاوداری داشت و مرغداری)و برعکس.زن به کار و مرد به کار تا بگردد چرخ روزگار و من می‌دیدم درست میگه کل زندگی ما همینه دیگه عموهامم همینند هر کی دور و اطراف ما بود همین بود و این رو راحت پذیرفتم و الان زندگی من کاملا بر همین اساسه و همش این فکر میاد که من باید چندتا کار انجام بدم همزمان تا اینا کمک کنند به هم پول تزریق کنند به هم و یه حرکتی بشه نمیشه با یکی دیگه یا منم باید دوش به دوش طرفم کار کنم تا یه پولی جمع بشه و هزار تا باور که هر کدوم مثل سد عظیمی هستند برای پیشرفت مالی من بدبختی اینقدرم آدمهایی مثل خودمون رو دیدم که دیگه ریشه اش تا صد تا نسل بعد منم تغذیه می‌کنه این باورها.

به محض اینکه اوضاع  کمی سخت شده، چطور این نوع باورهای شرک آلود مثل (تاثیر ژنتیک، قیمت دلار، اوضاع اقتصادی و… ) شما را به احساس ” ناتوانی از تغییر آن شرایط سخت ” رسانده است؟

و چطور به خاطر آن باورهای شرک آلود،  قدرت خلق شرایط زندگی را از خودتان گرفته اید و به آن عوامل محدود کننده بیرونی داده اید؟

وقتی آن باورهای شرک آلود را تغییر دادید، چه تغییرات مثبتی در نتایج شما ایجاد شد؟

من یادمه سالهای سال همه بمن میگفتند آخه تو چرا مهاجرت نمیکنی بیای شهر آخه اینجا با این شرایط سخت زندگی می‌کنی.اما تو ذهن من این بود آخه من مسئول مادرم هستم من برم تنها میشه چیکار کنه بنده خدا کی بخره کی بیاره نه نمیشه حالا اگه رفتم و نتونستم از پس هزینه هام بربیام چی وای مگه میشه و اینقدر ترس تو وجودم بود که جرات فکر کردن به مهاجرت رو هم نداشتم و وقتی نیومد تو سرم سریع پاکش میکردم و کلی زجر می‌کشیدم بخاطر دیدن اون آدمها و زندگی کردن بینشون که دوست نداشتم آزادی هامو سلب میکردند مجبور بودم خودم نباشم و هر روز کلی مسیر رو باید صبح میرفتم و شب خسته و کوفته برمیگشتم چون میترسیدم چون همه چیز و همه کس قدرت داشت تو ذهنم الا خودم.

به چه شکل توانستید باورهای توحیدی را جایگزین این باورهای شرک آلود کنید؟ این نگاه توحیدی چه تغییراتی در رفتار، شخصیت، عملکرد، ایمان و جسارت شما ایجاد کرده است؟

اما وقتی با استاد آشنا شدم و شروع کردم روی خودم کار کردن یادمه یه فایل تصمیم گیری بود که خیلی درونم نیاز داشت که بشنوه و من اونو بارها و بارها گوش دادم خودم رو بسته بودم به فایلهای استاد صبح تا شب هندزفری تو گوشم بود و گوش میدادم گوش میدادم می‌نوشتم و آروم آروم شروع کرد یه چیزایی درون من تغییر کردن شروع کردم خودم و افکارم رو مسبب همه چیز دونستن شروع کردم به شناخت خدا قوانین جهان و اینکه من مسئول کسی نیستم من تنها مسئولیت و توانایی خوشبختی خودم رو دارم و هیچ کس قدرتی تو زندگی من نداره و اگر من بخوام مهاجرت کنم کل خانواده ام موافقت میکنند خوشحال میشند تشویق میکنن اتفاقا و می‌ساختم و می‌ساختم اینارو تو ذهنم و تصمیم گرفتم و عملی کردم و مهاجرت کردم والان که نگاه میکنم به خودم میگم خدایا شکرت چقدر زندگی من در تمام جهات بهتر شد چقدر مستقل تر شدم الان امپراتوری خودم رو دارم هر جور برم هر جور بیام با هر کی بخوام برم یا نرم و الان سالهاست از اون زمان میگذره و هر بار من زندگیم در تمام جهات متفاوت شده با قبل چقدر درکم از جهان بیشتر شده چقدر جهان بینیم بهتر شده چقدر پخته تر شدم با چه آدمهایی آشنا شدم چه تجربیات خوبی به دست آوردم و دارم به همون شکلی که دوست دارم زندگی میکنم فقط بخاطر اینکه قدرت رو از خانواده ام گرفتم و به خودم و خدای خودم دادم روی خدا و کمکهاش و هدایتش حساب کردم و هیچ اتفاق ناگواریم برای مادرم نیوفتاد اونم الان خوشحاله که من مهاجرت کردم و کنده شدم از اون محیط و اتفاقا روابطمون هم خیلی بهتر شده.