توحید عملی | قسمت 8

سلام به استاد قشنگم

به خانم شایسته ی عزیزم‌

و دوستانِ گل

استاد منم مثل دوستای شما

همیشه به مامان بابام میگفتم ( البته قبل از آشنا شدن با شما) اگه یکم سخت گرفته بودید به ن، اگه اون موقع که هر غذایی رو نمیخوردم ، جاش یهغذای دیگه برام آماده نمی کردی، اگه وقتی خودم رو به مریضی می زدم که مدرسه نرم ، بزور منو میفرستادید،

اگه از همون اول مجبورم کرده بودید کار کنم ،خرج خودم رو در بیارم، شاید الان آدمِ موفق تری بودم…

خلاصه که هممون عادت کردیم همیشه کار که سخت میشه، اوضاع که خوب پیش نمیره ، شرایط که باب میلمون نیست، یک عامل بیرونی رو گیر بیاریم و بگیم تقصیرِ این بود..

مثلا همین امروز رفتم جواب آزمایشم رو به دکتر نشون دادم ، گفت الهام تو Pre diabetics هستی ، هیچی نخور ، رعایت کن…

گفتی کی تو خانوادتون قند داشت!!!!؟؟؟

گفتم مادربزرگم

دکتر گفت: همون پس ژنتیکیه ، این با هیچی درست نمیشه فقط باید مراقب باشی بدتر نشه.

من از اونجایی که قانونِ سلامتی رو دارم خداروشکر ، میدونستم مشکل کجاست …

خب من درست که رعایت نمیکنم

بعد گوش دادنِ این فایل حرف شما رو تایید کردم تو ذهنم که، رفتارِ اشتباهِ من با بدنم باعث شده که امروز قندم بالا باشه و اگر اون رفتار رو تغییر بدم همه چی درست میشه…

چطور ژنتیک تا چند ماه پیش تاثیر نداشت و قندم پایین بود.

اما حالا که به خاطر مصرف کارب و شکر قند بالا رفته ، ربطش دادن به ژنتیک!!!!

همونجا فقط گفتم بله درسته و تشکر کردم از دکتر از مطب آمدم بیرون و فهمیدم که باید راه رو عوض کنم و خدارو هزارمرتبه شکر که قانون سلامتی به لطف استاد یادمون داده که چطور اصلاح کنیم مسیر رو.

اگر من با شما آشنا نبودم و قانونِ سلامتی رو نداشتم که به قولِ شما قدرت رو می دادم به عاملِ بیرونی یعنی همون ژنتیک و میگفتم خب بابا ایشون دکترِ دیگه ، وقتی میگه ژنتیک یعنی ژنتیک ، یعنی ازکنترلِ تو خارجِ.

و دیگه دنبال هیچ راهی نبودم و حرکتی هم نمی کردم چون قدرتی برای تغییرش تو خودم نمی دیدم.