توحید عملی | قسمت 8

سلام به استاد عزیز،خانوم شایسته و دوستان

چند وقتی هست که دارم روی شناخت بهتر خدا و عزت نفسم کار میکنم و به دوتا ترمز خیلی بد درمورد خدا در ذهنم رسیدم.

1:من هر وقتی که از خدا طلب هدایت داشتم،ته دلم این باور داشتم که خدا منو به ناکجا آباد هدایت میکنه و منو می‌فرسته دنبال نخود سیاه.

چند روز پیش که به قول استاد مغزم گرفتم دستم و شروع کردم به جست‌وجوی ترمز ها به این مورد رسیدم و واقعا هم نشانه هاش در زندگیم بود.

2:من این باور رو دارم(البته دارم روش کار میکنم)که خدا یکجا نشسته و میخواد به هر نحوی که شده منو اذیت کنه و من برای اینکه از آزار خدا بیمه بشم شروع میکردم به چاپلوسی خدا.

اگر بخوام مثال بزنم باید بگم که مثلا هر وقتی که من میخواستم وارد موضوعی بشم(حالا این موضوع میتونه ورود به کار جدید باشه،دانشگاه رفتن،خدمت سربازی،گواهینامه گرفتم،رفتن به سفر،رفتن به هر مکان جدید،رابط داشتن وخلاصه داشتن هر تجربه جدید)باورم براین بود که خدا قرار اتفاقات بد رو برای من رقم بزنه،و این موضوع باعث می‌شد که من استرس بگیرم(استرس های طولانی مدت که باعث می‌شد در مواقعی حالت تهوع بگیرم).

خوب حالا من چی کار می‌کردم،شروع میکردم با خدا راز و نیاز کردن،سپاسگزاری کردن،از خدا تعریف کردن(که همش از روی ترس بود) و خلاصه همه کار میکردم که خدا اون اتفاقات بدیو که از قبل برای من تدارک دیده رو به تعویق بندازه یا اصلا اجراشون نکنه.

برای همین رابط من با خدا یک رابط توام با ترس بود.

زمانی که این 2 باوریو که گفتم با گفته های استاد مقایسه کردم در این چند روزه به خودم گفتم فرهاد تو اصلا خدایی که استاد ازش تعریف میکنه رو اصلا قبول نداری و اصلا اعتقادی به بودن همچین رفتار هایی در خدا نداری.

اما شروع کردم ترمز هامو پیدا کردن و ایده ای که آمده این بود که کتاب چگونه فکر خدا رو بخوانیم‌رو بخونم،تلاشم اینه که اصل رو (منظورم از اصل ویژگی های خداست)از اون کتاب پیدا کنم و اون ویژگی هارو بجای باور ها غلطم و ترمز هام قرار بدم.

خداییش به یکسری باور ها که میرسم خنده‌ام میگیره آنقدر که چرت و پرته‌.

راستی نکته‌ی دیگه ای که دارم روش کار میکنم اینه که کوچکترین اتفاقات مثبت در ذهنم بولد کنم تا بتونم این مسیر غلط اصلاح کنم.

سپاس از همگی