توحید عملی | قسمت 8

به نام رب یکتا.

اینارو مینویسم برای یادآوری به خودم، یک نیرو هست در جهان، یک نیروی واحد که منبع همه چیزه و اگه من اونو باور کنم دنیا و آخرتم آباد شدس، مثل یک پادشاه زندگی میکنم، ولی اگه شرک بورزم و یادم بره که قدرت کیه و یادم بره که عزت دست کیه و کیه که عزت میده،رو سیاه برمیگردم سمت خودش،هر چقدر تلاش کنم اعتبار بگیرم از بقیه، تایید شم از نظرشون،و یادم بره منبعی رو که همه چیز از آن اونه، جز فلاکت چیزی نمیبینم، اگه شرک بورزم اولین چیزی که ازم گرفته میشه و بر من حروم میشه احساس آرامش و رضایته، پس بهزاد نورانی درس رو بگیر، خدایا منو بیامرز و هدایت کن، گوشمو زود بپیچون اگه رضایت جز تورو خواستم،خدایا منو به خودت نزدیک کن، منو تسلیم خودت ببین،ببخش خطاهامو، رو بقیه حساب کردنامو،خدایا منو به حال خودم ول کن من ضعیفم و نیازمندم به تو.اصل تویی از من راضی باش. من مدت ها بود که از مسیر درست خارج بودم و یادم رفت بود که وظیفه من بندگیه فقط اونه، و ضربشم سخت دیدم،تا ناکجا آباد رفتم تا فرکانس اسفل سافلین، اما اون هدایتم کرد و دستمو گرفت،خدایا شکرت خدایا شکرت، چقدر دلم برای این آرامش تنگ شده بود هیچی آرامش نمیشه، یاد جمله استا. از پیامبر اسلام افتادم:نیت شرک در دل مومن مثه راه رفتن مورچه بر روی سنگ سیاه و صاف در دل تاریکی شب پنهان است. برای خودم و شما دوستان عزیزم آرزوی آرامش و هدایت و برکت دارم️