توحید عملی | قسمت 8

سلام به استاد عزیزم ومریم جان گل

من گاهی فکر می کنم اینقدر تلاش می کنم هی فایل گوش میدم وهی……

بعد میگم ببین درسته داری تلاش می کنی ولی حقیقت اینه که تو خوب خداروباور نکردی

حقیقت اینه که اگر بهم گفته بشه همین الان یا تا چندروز دیگه خدا برات فلان قدر واریز می کنه من میگم چطور؟ چه جوری؟

چرا اینو میگم؟ چون خداروباور نکردم

من گاهی فکر می کنم میگم زندگی خیلی راحت‌تر از این حرفهاست وخودم برای خودم پیچیده اش کردم

هی دنبال این ترمز هی نمی دونم دنبال این بگرد اون بگرد

به نطرم واقعا خیلی زندگی راحتتره اگز فقط بتونم خداروباور کنم

باورش کنما

به زبان نه

تو قلبم

اون باوری که مثل حصرت ابراهیم چاقو رو بذارم‌رو گردن بچه ام وبه خدا اعتماد داشته باشم بگم چشم خداجون هر چی تو بگی

اون باوری که زن وبچه امو تو بیابون رها کنم و….

اگه خدارو این جوری باور کنم دیگه نیازی به هیچی ندارم

اگر با اون مانوس بشم

اگر اونقدر باهاش دوست بشم که صبح تا شب به عشق اون همه ی کارهامو انجام بدم آیا به نطر شما فکر منفی می مونه تو سرم باشه؟

اگر عاشق واقعی ش باشم جز توجه به زیبایی کار دیگه می کنم؟

اصلا مگه عیر زیبایی تو جهان چیز دیگه است؟

سالها این جمله حصرت زینب فکرمو مشغول کرده بود که خدایا چطور میشه حصرت زینب تو اون شرایط بگه ما رایت الاجمیلا؟

همش برام جای سوال بود

اما الان خوب می فهمم چطور؟

اصلا مگه عاشق جز زیبایی چیزی می بینه؟

کاش فقط خدارو یه کم باور کنم

خدایا ما برای باور کردن تو به کمک خودت نیاز داریم

کمکم کن به اندازه یک دره باورت کنم

خدایا کمک می خوام