توحید عملی | قسمت 8

سلام وآرزوی سلامتی برای وارستگان وهدایت یافتگان

خدا پرستی این طور برای ما جا افتاده بود که زبانی بگیم خدا را می پرستیم ونماز هم باید می‌خواندیم و مثلا،در شرایط سخت به خدا توکل می کردیم ،،

ولی بعداً فهمیدیم بابا ،،اصلا خدا شناسی این نیست خدا شناسی یعنی خود شناسی،،،واینکه به عوامل بیرونی قدرت ندهیم واین فقط در عمل رخ میدهد که منشا اون بر میگرده به افکارمون،که چه باورهایی داریم آیا پدر و مادر را مسعول،اتفاقات زندگیمان می‌دانستیم ،،یا دولت ،،یا اوضاع اقتصادی، یا ژنتیک،،وهزاران فکر مخرب دیگه

که باید شناسایی کنیم که چرا

پیشرفت نکردیم

به آن افکار در ذهن قدرت دادیم

تنها قدرتی که درون ما درست عمل میکند

نیروی بینهایتی است که این جهان را اداره می‌کند

همان نیروی عظیمی که این بدن را ساخته است

آن وقت ما این مدرک اصل (همین بدن)را رها کردیم که چه قدر خارق العاده ساخته شده و چسبیدیم به فرع

وچه قدر ساده از کنار این عظمت بینهایت(بدن)عبور میکنیم

و چسبیدیم به ذهن استدلالی مون

و این نیروی عظیم را دودستی تقدیم ذهن استدلالی(باورهای محدود ومخرب) کردیم و

ذهن محدود و بسته ی ما لحظه به لحظه داره برامون تصمیم گیری میکنه

به قول استاد حتی اگه درصد کمی به قدرت ژنتیک یا عوامل بیرونی دهیم مغزمان (ذهن)این قابلیت را دارد که از کاه کوه میسازد

وبه نظر من

ومانع سعی و تلاش وپیشرفت ما میشود وحس قربانی بودن به ما دست میدهد

پس همان درصد ناچیز را هم اصلا در نظر نمیگیریم،،،چون در مقابل عظمتی که قدرت درونمان دارد بسیار ناچیز است

این توجه ماست که چیز ها را بزرگ میکند

چطور متوجه نمی‌شویم که این قدرت درون است که از کاه کوه میسازد پس چرا بیاییم به باورهای مخرب توجه کنیم وآن را بزرگ کنیم

خوب این نیروی لایزال توجه را صرف باورهای درست کنیم

استاد مثال بسیار زیبایی زدند در مورد دوقلوها

که هر حرفی و هر باوری و تحلیلی کسی داشت قبول نکنیم گفتند چرا دوقلوهایی که شرایط یکسان دارند نتایج یکسان نمیگیرند؟؟؟

متوجه میشویم حتی دانشمند هم که باشی اگه باورهای مخرب داشته باشی ،بی چاره میشی

با تشکر و سپاس فراوان