توحید عملی | قسمت 8

(وَ مَن یَتوکَّل عَلی الله فهوَ حَسبُه: ). و هر کس بر خدا توکل کند،پس او برایش کافی است.( و هر کسی که بر خدا تکیه دارد، پس او برایش بس می‌شود)

با عرض سلام و احترام خدمت استاد عزیزم و خانم شایسته عزیز و خانواده بزرگ عباس منشی ها

به نظرمن ما برای اینکه ایمان نداریم  که

خداوند برای ما کافی است و برای اینکه به او اعتماد نداریم میا یم برای خودمان از بیرون عواملی را در نظر میگیریم که اگر در کارمان موفق نشدیم بتوانیم مقصر را کس دیگری بدانیم ما که خودمان همه تلاشی کردیم و همیشه خودمان را عقل کل می دانیم و بری از هر عیب و نقصی .

ذات ما انسانها که هیچ موقع نمی خواهد مسولیت کار خود را قبول کنید مخصوصا اگر در آن کار شکست خورده باشد برای همین همیشه دنبال مقصر می گردیم که عیب کار را به او نسبت دهیم دریغ از اینکه ما غافلیم که خداست روزی ده ماست .

اما بریم سراغ خودم و که من هر وقت به وعد های دیگران دل بستم که (برایت فلان کار را میکنیم و بهمان کار را انجام می دهیم تو نترس بیاجلو این کار را بکن اون کار را نکن بیا من بهت قرض می دم من برات فلان کار را می کنم من اگه کم اوردی من دستت را میگیرم ..)چون دلم گرم شد به وعده ای آنهاو از خداوند غافل شدم دقیقان همان جایی که گیر افتادم همه به یه صورتی تنهام گذاشتن یا اینکه برای خودشان مشکلی پیش آمد و نتوانستن به وعد های که داده بودن عمل کنند و یا اینکه مانعی برای خودشان تراشیدند و پشتم را خالی کردن و من ماندم و خودم که باید بود به تنهای مشکلاتم را حل کنم و وقتی که سرم به سنگ خورد و همه راه ها را بسته دیدم و خودم را عاجز از حل مسائلم دونستم اینجا تازه از خواب بیدار شدم و ازخداوند کمک خواستم و کار هایم را به او سپردم و وقتی که قلبا به او اعتماد کردم و ایمان آوردم خداوند هم به صورت معجزه آسایی تمام مشکلاتم را برطرف کرد وچرخ کسب کار م را دوباره روغن کاری کرد ….

با تشکر از استاد عزیزم با این فایل خیلیی عالیشون