یک الگوی مناسب برای مهمانی گرفتن

به نام خدای یکتا

سلام به استاد عزیزم و مریم نازنین و هم خانواده ای های دوست داشتنی!

داشتم قسمت داستان تولد خانواده ی صمیمی عباس منش رو میخوندم که آپدیت شده و چند تا از نظراتش رو خوندم و خواستم از سایت بیام بیرون که گفتم حالا دوباره یه سری به “خانه” بزنم و با چهره ی دوست داشتنی مریم جان رو به رو شدم و ناخودآگاه گفتم “ای جانم” :)))) الان تازه میخوام فایل رو پلی کنم

…

…

سلام به روی ماهتون بهترین استاد دنیا!! خیلی ممنون که تصمیم گرفتین هر از گاهی سریال زندگی در بهشت بذارین، انرژی بی نظیری به ما میده! و از خودمون هم تشکر میکنم که این انرژی رو به شما دادیم که شما تصمیم بگیرین این مهمونی رو فایل بگیرین :))

ما هم یادمه وقتی ایران بودیم و من خونه ی مامانم اینا بودم همین برنامه رو داشتیم برای مهمونی. ینی از چند روز قبل ما داشتیم گرم میکردیم برای روز مهمونی! و تا یک هفته بعدش هم غذاهای مهمونی که اضافه اومده بود رو میخوردیم…البته این اواخر یه کم آسون تر می گرفتیم. اما من به شخصه یادمه وقتی دوستام میومدن خونمون، اصلاً در قید و بند پذیرایی آنچنانی نبودم، یه میوه میاوردم و می نشستم باهم حرف میزدیم…بعد یادمه مامانم میومد میگفت یاسی جان یه کم پذیرایی کن چایی، شیرینی، فلان… بعد من میگفتم بابا دوستم اومده که همو ببینیم و حرف بزنیم، نیومده اینجا که فقط بخوره :))) البته الان مامانم خیـــــلی آسون گیر تر شده به خاطر قوانینی که هممون از این سایت الهی دریافت کردیم، که راحتیِ خودمون از همه چیز مهم تره.

اونجایی که گفتین دوستان ایرانیِ تو آمریکا بعضیاشون هنوز خیلی سخت میگیرن و شونصد مدل غذا درست میکنن یادِ این افتادم که من اصلاً وقتی میرم یه مهمونی که صاحبخونه اینهمه غذاهای متنوع درست کرده استرس میگیرم! دلم میخواد از همش بخورم ولی میدونم زود سیر میشم :))) و کلاً هم همونجوری که خودتون گفتین به آدم احساس ناراحتی میده وقتی میبینه میزبان اینهمه خودش رو تو زحمت انداخته!

چه ایده ی فوق العاده ای که آب و نوشیدنی ها توی کلمن باشن، چه کلمن هیولایی هم هست اینهمه نوشیدنی توش جا شد!

بله مریم جان، منم قبول دارم که این اسنک ها خیلی ساده و راحت هستن، آفرین. ما هم گاهی یه همچین چیزی میچینیم توی دور همی ها، یه سینی از بروکلی، پنیر، هویج، کرفس با یه سری دیپ مثل حمص و اینا. خیلی هم مزه میده!

مریم جان شما که اونجا توی پردایس هستین هر بار در رو باز میکنین میگین خدایا شکرت اینجا چقدر زیباست. ولی ما هم که از پشت دوربین میبینیم برامون تکراری نمیشه! یعنی من میتونم هر روز این منظره ی باز شدن در رو به دریاچه و فضای پردایس رو ببینم و همونقدر لذت ببرم و شگفتی برم داره از اینهمه زیبایی!! باور نکردنیه اصلاً این فضا و این انرژی که پردایس داره.

وای استاد مُردم از خنده!! میگه داشتم شیشه رو میشستم یارو عنکبوته همون موقع از رو شونه م تار زد به شیشه!! همیــــنقدر فرز! انشاالله خدا هدایت میکنه به یه راهکاری هم برای عنکبوت ها میرسین!

به به چه لباس زیبایی هم پوشیده مریم جان! خیلی بهش میاد! این واقعاً عالیه که آدم اینهمه مهمون داشته باشه ولی با پیگیری یه الگوی ساده انقدر زود کاراش تموم بشه و حتی بشینه سر کارای خودش که ربطی به مهمونی نداره.

خیلی حس خوبی بود وقتی بچه ها پریدن تو آب و اون تصویر بال مرغ های در حال کباب شدن، اوه اوه! دهنم آب افتاد!

بی نهایت سپاسگزارم ازتون استاد و مریم جان بابت این فایل سراسر سادگی و زیبایی! عاشقتونم!