نتایج دوستان از آموزه های استاد عباس منش | قسمت 4 - صفحه 5 (به ترتیب امتیاز)

سلام بر استاد عباس منش و خانم شایسته

سلام بر همه دوستان عزیز

این فایل نشانه امروز من است.

من سال 1403 را هدف گذاری کردم که شهودی‌تر عمل کنم و هدایت‌های الهی را دریافت کنم. سالی که تعهد داده ام همه چیز را با خدا بسپارم تسلیم برنامه‌ریزی او باشم و هرچه پیش آید شکر بگویم.

تضادی که دو روز پیش برایم اتفاق افتاد را می‌نویسم تا ردپایی باشد برای خودم:

چندین هفته است که مرتب می‌گویم خدایا برنامه مراقبت‌های امتحانات نهایی را به تو سپردم ، هرچه تو بگویی، می‌گویم چشم.

(اما در ظاهر فقط تکرار می‌کردم)

دو روز پیش که مدیرم برنامه‌های مراقبت امتحان نهایی را به من داد و من دیدم که نسبت به ساعاتی که در این مدرسه تدریس دارم، بیشتر نوشته، اعتراض کردم البته با نرمی و ملایمت!!

ایشان هم با جدیت و البته کمی عصبانیت گفت ه این برنامه هیچ تغییری نمی‌کند.

البته بقیه همکاران هم معترض بودند اما من فقط حرف زدم.

دو تا از همکارانم گفتند که فایده‌ای ندارد ، حرف نزن ( نشانه خداوند و هدایت از طرف او ،، که من باز هم نگرفتم این نشانه را).

دوباره با مدیر به نرمی صحبت کردم و ایشان بسیار بد و با خشونت برخورد کردند و برخورد بدی پیش آمد.

من چندین سال است با این مدیر کار می‌کنم و این اولین بار بود که سرم داد کشید و…..

به شدت ناراحت بودم و سر کلاس خیلی سعی کردم خودم را کنترل کنم.

تا دیشب هم نجواهای شیطان در ذهنم بود و گفتگوهای منفی!!

از طرف دیگر خودم را سرزنش می‌کردم که باز هم به الهامات خداوند توجه نکردی! خدا به وسیله دو تا از همکارانت بهت هشدار داد، اما تو باز هم نگرفتی!

امروز که با حال بد از خدا خواستم که مرا راهنمایی کند این فایل نشانه را زدم.

و چقدر دقیقاً این فایل نشانه حال و روز من هست .

من فقط به زبان می‌گویم خدایا تسلیم امر تو هستم ، هر طور تو برنامه‌ریزی کنی.

اما در عمل معترض هستم به این برنامه‌ریزی خدا

به زبان می‌گویم خدایا من بر خیری که از جانب تو برسد محتاجم،

اما در عمل می‌خواهم خودم دست به کار بشوم و با حرف زدن با مدیر و یا جابجایی با همکارانم ، کار را درست کنم.

واقعا تغییر شخصیت بنیادین در من صورت نگرفته؛ که نتایج بنیادین هم وارد زندگیم نشده هنوز.

می‌خواهم دوباره شروع کنم.

می‌خواهم این اتفاق را به فال نیک بگیرم که باید محل کارم را تغییر بدهم.

می‌خواهم دوباره پذیرای نشانه‌ها و الهامات خداوند باشم.

و برای هر کاری حتی یک حرف زدن ساده ( حرفم را بزنم یا سکوت کنم) از خداوند هدایت بخواهم.

همیشه هرجا روی عقل و منطق خودم حرف می‌زنم اینجوری خراب می‌کنم.

و هرجا که روی خدا حساب می‌کنم نتیجه عالی می‌گیرم و اما چه فایده که زود فراموش می‌کنم.

( و من می‌دانم که اگر مدیرم می‌خواست که برنامه را کمی تغییر دهد با این بحث اصلاً تغییرش نمی‌دهد.)

می‌دانم که خودم این مسئله را رقم زدم، من از وقتی که بحث امتحانات نهایی شد، من مرتب در ذهنم درگیر برنامه مراقبت‌هایم بودم که چطور می‌شود!!

خدایا شکرت که به من فهماندی که هیچ تغییر بنیادی نکردم.

خدایا شکرت که امروز به من گفتی اینطور نیست که دستانم را ببرم بالا بگویم تسلیم و تمام.

بلکه در عمل باید تسلیم تو باشم.

در عمل تسلیم شدن یعنی:

بپذیرم این برنامه‌ای که خداوند چیده برایم، بهترین برنامه است.

و با منطق عقلی خودم نخواهم به خیال باطل خودم، بهبودی در آن بدهم و بهترش کنم. که چه بسا بدترش می‌کنم!

می‌خواهم واقعاً برای تغییر محل کارم تسلیم امر خداوند بشوم و هیچ پلنی نریزم و هرچه خدا خواست فقط بگویم شکرت.

خدایا خودت کمکم کن که در مسیر تو باشم و شکرگزار تو

اگر کمکم نکنی حتی در این مسیر تسلیم امر تو،، باز هم به خطا می‌روم.

چهارشنبه. 19 اردیبهشت 1403