نتایج دوستان از آموزه های استاد عباس منش | قسمت 5 - صفحه 10

سلام به استاد عزیز وگرانقدرم و مریم جون عزیز و تمامی دوستان گرامی.

در مورد صداقتی که هادی جان صحبت کردن و استاد عزیز خیلی تاکید داشتن به این موضوع، منم باید بگم برای شروعه تغییراتم، ناصادقی با خودم داشتم چون بیشتر تمرکزم روی این بود که تغییراتی داشته باشم که مورد تایید و توجه دیگران قرار بگیره .اولویتم قضاوت بقیه بود. بنابراین از درون ناصداقتی های زیادی با خودم داشتم .اون دوران خودم و احساسات و عزت نفسم رو مهم نمیدونستم. در واقع میخواستم با رفتارهام، بیشتر برای دیگران جلب توجه داشته باشم. هنوز به جایی نرسیده بودم که قضاوتشون برام ارزش نداشته باشه .هنوز آرامش و احساس درونی خودم برام مهم نبود. با نقاب کارامو پیش میبردم به خیالم دارم زرنگی می‌کنم.

هر تغییری که بیشتر به چشم میومد، بیشتر بش تمرکز میکردم تا بتونم خوب نشونش بدم و وقتی از دیگران تایید یا تحسین یا تشویقی می‌دیدم یا می‌شنیدم برام کافی بود.

کسی که ناصادق باشه،کسی که خودشو به خاطر دیگران فنا یا فدا کنه ،یا نقاب بزنه ،نمی‌تونه زیاد دووم بیاره!

بالاخره یه جایی کم میاره. یه جاهایی قضیه لو میره اونوقته که تو ، بقدری احساس حقارت میکنی که بارها خودتو سرزنش می‌کنی که ای کاش با صداقت پیش میرفتی.

داشتن صداقت شاید یه جاهایی تنبیه‌های خودشو داشته باشه اما همون تنبیه‌ها باعث رشد و پیشرفت بیشتر تو میشه.

فرقی نمی‌کنه این صداقت می‌تونه تو خلوت و تنهایی خودت باشه و یا اینکه پیش دیگران باشه مهم اینه که صداقت همه جورش قشنگه !

منم چوب ناصداقتی هامو زیاد خوردم .حتی جاهایی که با خودم تو خلوت خودم ناصادقی میکردم.

ناصداقتی باعث میشه هیچ وقت مسیر درست رو پیدا نکنی و هیچ وقت رو به پیشرفت نری.

ناصداقتی باعث عدم اعتماد دیگران بت میشه.

کسی که ناصادقه ،هیچ وقت نمیتونه آرامش داشته باشه چون همیشه باید مراقب و مواظب رفتارش باشه اما کسی که صادقه شاید در لحظه تنبیه ریزی بشه اما همیشه آرامش داره .صداقت درسهای زیادی به ما میده .داشتن صداقت میتونه آدمو خیلی بزرگ کنه.

خیلی وقتا با ناصادقی‌هامون فکر کردیم زرنگ بازی دراووردیم و سر دیگران کلاه گذاشتیم در حالی که اول اینکه خودمونو گول زدیم و هر ضربه‌ای که باید خورده بشه اول خودمون خوردیم .چون جهان با ما شوخی نداره و پاسخ هر فرکانسی که به جهان ارسال می‌کنیم رو‌ میده .

بنابراین تنها به خودمون آسیب می‌زدیم .

خدا رو شکر با گذشت زمان متوجه ی، این اشتباه خودم شدم و سعی کردم با تمرین کردن هم با خودم و هم پیش دیگران صادق باشم. قضاوت هیچ احدی برام مهم نباشه .سعی کنم با درست پیش رفتن در مسیرم جواب سوالات خیلیا رو بدم ،از طرفی خودم با آرامش خیال ،دنبال تکامل اهداف و خواسته‌هام باشم.

بابت قسمت که هادی جان بابت توبه کردن صحبت کردن ،منم باید بگم در گذشته دقیقاً فک میکردم، خدا هیچ وقت منو نمی‌بخشه. به همین جهت به جای توبه کردن و مسیر عوض کردن، تو همون جایگاه خودم می‌موندم و خودم خودمو مجازات میکردم .این قسمت، استاد عزیز درباره ی باورهای توحیدی صحبت کردن. که تمام باورهای توحیدی در سوره ی توحید خلاصه میشه.

دوره ی عزت نفس و احساس لیاقت برای بخشیدن خودم، برای رفع احساس گناه، برای دست از سرزنش و انتقاد کردن از خودم برداشتن، برای توجه و تمرکزم رو بردن روی نقاط مثبتم وبرای دیدن توانمندیها و مهارتهای خودم که ارزشهای خودمو بیشتر بشناسم و قدر و منزلت خودم رو بالا ببرم خیلی بهم کمک کرد.

دوره 12 قدم هم در شناخت بیشترم نسبت به خداوند بی‌نهایت تاثیرگذار بود.

هرچند می‌دونم این همه آگاهی هایی که کسب کردم هنوز جرئه‌ای از آب بیکرانه اقیانوسه!

اما خدا رو شکر میکنم قبل از اینکه این دنیا رو ترک کنم به درکهای قشنگی از خداوند رسیدم.

و اما بابت انتخابمون برای ادامه راهی که هستیم.

راهی که مسئولیت انتخابش با خودمونه.

اینکه خداوند منو ،تو هر مسیری که من انتخاب کنم هدایت می‌کنه.

این چیزی نیست که خیلیا درکی ازش داشته باشن .متاسفانه اکثریت آدم‌ها فکر میکنن هر جایی و هر کاری که میکنن به اراده ی خداست.

خیلیا پای امتحان الهی میزنن.

خیلیا پای دریافت ورفتن به بهشت میزنن .

همه چیو تحمل میکنن فقط به خاطر اینکه باورشون اینه همه چیو خدا براشون رقم میزنه .کلاً سرنوشت خودشون رو تو دستای خدا می‌بینن !

خیلیا هم ،به خاطر این افکار دست به هیچ اقدام و حرکتی نمی‌زنن. صبر می‌کنن تا ببینن چی پیش میاد البته صبری که با درد و تحمل همراهه!

از اونجایی که استاد به ما گفتن :تمام تمرکزمون روی خودمون باشه، ما به چنین افراد کاری نداریم. هرچند از نزدیکان و عزیزانمون باشن. تمام تمرکزمون روی انتخابهای درست یا غلط خودمونه.

امروز با این درک قشنگ دیگه تو عوامل بیرونی ،از آدمها و حتی از خدا هیچ توقعی نمی‌کنم.

دیگه باور و یقین دارم هر آنچه برای من اتفاق می‌افته به خاطر افکار و باورهای خودمه . اگه مسیر درستی رو انتخاب کنم خداوند هم، تو همون مسیر هدایتم میکنه و منو به جاهای خوب خوبه این دنیای مادی هدایت میکنه و اگه انتخابم نادرست باشه تو همون مسیر اشتباه هدایت میشم. با زمین خوردن و دیدن نتایج ناجالب متوجه ی اشتباهم میشم و دوباره به مسیر درست برمی‌گردم .

امروز یقین دارم که اگه مسیر الهی را انتخاب کنم هر آنچه برای من اتفاق بیفته ،بهترین اتفاق ممکنه!

امروز باور دارم که دیدن تضادها و پیش اومدن مشکلات چالشهای زندگیم هستن، که با عملکرد درستم ،می‌تونم به موفقیتهای بیشتری دست پیدا کنم.

امروز هیچکس و حتی خدا رو مقصر نمی‌دونم و از هیچکس هیچ توقعی ندارم جز خودم!

میدونم رسیدن به هر هدف یا خواسته‌ای مستلزم صبر و توکل و تکامل هستش. تمام سعیم براینه بتونم به ترس‌ها و نگرانی‌هام با ایمانی که به خدا و قوانینش پیدا کردم غلبه کنم. معجزات زیادی می‌بینم. با تجربیات واتفاقات قشنگی مواجه میشم که همه اینا رو از هدایت پروردگارم دریافت می‌کنم.

میدونم هرجا بر سر دوراهی بمونم فقط خداست که می‌تونه درست هدایتم کنه .

میدونم هرجا کم بیارم یا نتونم تصمیم درستی بگیرم تنها خداست که می‌تونه در مسیر درستی هدایتم کنه .سعی می‌کنم آگاهانه همه چیمو به خدای بزرگ بسپارم و با آرامش به کارهای روزمره‌ام بپردازم.

در طول روز با اتفاقات زیادی مواجه میشیم که مثل آدمهای سردرگم نمی‌دونیم چکار کنیم، اینجاست که فقط با درخواست کردن از خدای بزرگمون می‌تونیم به خودمون آرامش بدیم.

و بدون اینکه بترسیم و بدون اینکه با عجله دست به عملی بزنیم آروم می‌گیریم صبوری میکنیم تا ببینیم چ اتفاقی می‌افته ؟! که در اکثر مواقع در چنین حالتهایی بهترین اتفاق ممکن رخ میده. اتفاقاتی که با درون من سازگاره.

هر بار که آگاهانه دقت می‌کنیم بیشتر تجربه کسب می‌کنیم که همین بهترین مسیره ! همین بهترین راه حل ممکنه ! بنابراین بازم با مواجه شدن با اتفاقات و تضادها این بار راحت‌تر و با تمرکزی بیشتر صبر می‌کنیم .

بابت تاثیر خبرهای ناجالب ومنفی در رسانه ها و کانالها وگروه های خانوادگی باید بگم از اولشم مدلم طوری نبود که بخوام ذهنمو درگیر اینجور مسائل بکنم هیچ وقت اینستا نداشتم .هیچ وقت دنبال خبرهایی که در تلویزیون و یا هر رسانه ی دیگه ای بود، نمیکردم .ولی خوب کماکان پیش میومد که راجع به موضوعه منفی ای یا خبر منفی یا حوادث و بیماری صحبت بکنم اما امروز آگاهانه واقعاً هیچ احساس و مسئولیتی در قبال اینجور مسائل‌ها نمی‌بینم .در موردشون آگاهانه صحبت نمیکنم.مگر اینکه متوجه نباشم.

در گذشته شاید به خاطر حس دلسوزی یا به خاطر ترسها ،کمی ذهنم درگیر میشد،اونم چون فک میکردم رسیدن به خیلی از خواسته‌هام به عوامل بیرونی ربط داره، اما الان که نسبت به قوانین جهان آگاهی‌های بیشتری پیدا کردم ،نسبت به چیزی احساس خاصی پیدا نمی‌کنم .شاید در لحظه ناراحت بشم ولی خیلی راحت می‌تونم خودمو کنترل کنم و از فکر کردن و ادامه دادن به اون موضوع خودمو دور کنم.

اتفاقا خیلیا به خصوص افراد نزدیک خانوادم، سالهاست به من میگن چرا اینستا نداری ؟ داشته باش ولی خوب ازش استفاده کن. هر بار که در موردش فکر می‌کنم می‌بینم اصلاً نیازی به

بش ندارم یا خیلی جاها وقتی مهمونی میریم و دور هم جمع هستیم اکثرن راجع به مسائل مختلف کشوری صحبت می‌کنن. ولی من در رابطه با هیچ چیزی صحبت که نمیکنم هیچ ، توجه به حرفهای اونا هم ندارم .دور از جون مثل آدمای گنگ و کر کنارشون هستم. از اینکه وارد بازی اونها نمیشم خیلی خوشحال هستم. از اینکه وقتمو صرف، بحثهای بیهوده و بیخود نمیکنم خیلی خوشحالم.

همچین از همه چیز با آب و تاب تعریف می‌کنن، فک میکنن خیلی هنر کردن که این خبرا رو جمع کردن برای همدیگه بازگو ‌کنن.

حالا من، تو هر جمعی به نظر خودم، از همه پر انرژی‌تر و هیجانی‌تر هستم .چون در مورد خودمو و کارای خودم حرف می‌زنم. گاهی وقتا ،وقتی خونه میام پیش خودم میگم چرا تو هر جمعی از همه اکتیوتر و پر انرژی‌تر هستم؟ احساس می‌کنم چون بی‌ریام و یاد گرفتم در مورد چیزهای منفی صحبت نکنم . این موضوع بهم هیجان میده .دقیقاً نمی‌دونم علتش چیه ؟هر چی که هست دوسش دارم و همیشه خدا را شکر می‌کنم که این حسو و حالو دارم.

البته که می‌دونم همه ی اینا رو مدیون دوره‌های پرمحتوای استاد عزیز هستم و از اینکه برای خودم و افکار خودم، ارزش قائل هستم و خیلی متفاوت‌تر از بقیه زندگی میکنم خیلی خوشحالم .

در گذشته همیشه تقلا میکردم تفاوت روند زندگیمو بقیه ببینن و بدونن. اما امروز کاری به افکار و تاییدها قضاوت‌های کسی ندارم و به دور از این افکار غلط ،سعی میکنم خودم برای خودم زندگی کنم .

دیگران آنچه که باید ببینند رو می‌بینن. نیازی به توضیح و توجیه کردن و یا نشون دادن وثابت کردنم نداره.

خیلی به این موضوع اعتقاد دارم که واقعاً اگر خودمون در فرکانس مثبت باشیم جهان اطرافمون به هر نحوی که باشه هیچ آسیب و گزندی ه ما نمی‌رسونه و هر فردی که هم مدار با ما نیست خودش خود به خود بدون اینکه ما تلاشی کرده باشیم روابطش با ما ا به حداقل می‌رسه و یا اینکه حذف میشه حتی ممکنه من جاهایی باشم که آدمای اطرافم با من هم مدار نباشن واقعا به عینه تجربه کردم خداوند یه پلن قشنگیه رات می‌چینه که به راحتی تو از بودن در کنار اون‌ها ذف می‌شه.

17 ساله، هفته ای یه جلسه توی برنامه‌ای مشارکت داشتم .دیگه این اواخر خودم می‌فهمیدم که بچه‌های کلاس اصلاً هم فرکانسم نیستن، منتهی طبق عادت یا شاید وابستگی، شایدم به خاطر ترس از قضاوت چند نفر از دوستام که برام خیلی مهم و با ارزش بودن، همچنان من کلاس رو می‌رفتم. اما همونطور که گفتم جدیداً خیلی بهم سنگینی می‌کرد یه جورایی انگار تحملشون میکردم. تا اینکه خداوند خودش یه پلن قشنگ برام چید .اینکه کلاس کامپیوتری که میرم دقیقاً تو همون تایم افتاد و من دیگه اون کلاسو نمیرم. چون اولویتم آموزش دیدن کلاسهای کامپیوترم بود.

همچنان دوستامو دوست دارم و برام عزیز هستن ،اما بین افکار و باور هامون فاصله افتاده بود و این منو دچار شک و تردید کرده بود. از اونجایی که هر وقت هر چیزی رو به خدا بسپاری و در هر لحظه از خداوند هدایت بطلبی، خداوند بهترین اتفاق ممکن رو سر رات قرار میده ، این یکی از اون اتفاقهای خوبی بود که بی سر و صدا و خیلی خوشگل خودش اتفاق افتاد.

اگه ما سهم خودمونو درست انجام بدیم ،خداوند خیلی زیبا ودرست و به جا اتفاقات خوب رو که به نفع ما هستشو ،برامون رقم می‌زنه .

استادعزیز همیشه میگن تو تمرکزتو بزار روی سهم خودت ،خدا بلده سهم خودشو درست و در زمان مناسب انجام بده .

فقط کافیه اعتماد کنی وباور کنی که میشود.

استاد عزیز بی‌نهایت از بودنت از خداوند منان سپاسگزارم.

درسها و آموزه‌های قشنگ شما، همیشه سرلوحه ی درست زندگی کردنه منه !

از اینکه هر روز تمرکز و مروری روی افکار و باورهای خودم دارم خدا رو سپاسگزارم .از خدا میخوام آگاهی‌های بیشتری بهم بده و کمکم کنه در تمام مراحل زندگیم از درسها و تجارب استاد عزیز و دوستان گرامی استفاده‌های خوبی ببرم.

همیشه و در همه حالی مشتاق ،کسب آگاهی هستم.

استاد جونم دوستت دارم. الهی که باشی همیشه!