نتایج دوستان از آموزه های استاد عباس منش | قسمت 6

سلام. وقت شما بخیر دوست عزیزم

امشب موقع خواب، یه حسی بهم گفت بیام روی این بخش از سایت و آخرین فایل رو باز کنم و آخرین کامنتی که گذاشته شده رو بخونم. با اینکه فکر می‌کنم بعد پخش ویدئویی که استاد لطف کردند از من منتشر کردن، برای هیچکدوم از کامنت‌‌ها هیچوقت پاسخی نذاشتم. اما نمی‌دونم چرا امشب این حس خدایی گفت که بیام برای آخرین کامنت روی آخرین قسمت این ویدئوها، که این کامنت شما باشه چیزی بنویسم.

وقتی کامنت شما رو خوندم، خیلی حالم دگرگون شد.‌چون دقیقاً دو تجربه احساسی که شما طی این چند روز داشتید رو من همین امروز داشتم.

امروز از صبح که بیدار شدم یک حال خیلی خیلی لطیفی داشتم.‌ بارها از صبح تا حالا بخاطر زندگی این روزهام قطره قطره اشک شوق ریختم و البته خیلی بیشتر بخاطر آینده‌ای که روز به روز به سمتش می‌رم. مخصوصاً که امروز تهران برفی بود و هوا به شدت پاک و سپید و روحانی.

من شش ماه بعد از این ویدئو‌ مهاجرت کردم تهران و این مهاجرت چیزی بود که خیلی بهش نیاز داشتم.‌ طی چند ماهِ بعد از انتشار این ویدئو، فکر می‌کردم دیگه همه‌چیز رو می‌دونم، ولی خارج شدن از محدوده امنم و مهاجرت، بهم نشون داد که چقدر هنوز باید روی خودم کار می‌کردم. داستان‌های زیادی و هدایت‌های جانانه‌ای شدم ولی بزرگترین درسم این بود:

هادی! وقتی روی خدا حساب می‌کنی و واقعاً بهش توکل می‌کنی، آسون می‌شی برای آسونی‌ها؛ و وقتی روی خودت و‌ عقل خودت حساب می‌کنی، آسون می‌شی برای سختی‌ها.

و برای منی که از بندرعباس یک مهاجرت عظیم کرده بودم به تاپ‌ترین و گرونترین منطقه ایران در تهران(نیاوران، فرمانیه)، خیلی نیاز بود که تسلیم بشم و بگم:

خدایا! منم! اون هادی‌ای که توی بندرعباس اون نتایج رو داشتم، اینجا تازه نشستم سر کلاس اول و تو هم باید برام معلمی کنی و هدایتم کنی! من بدون کمک تو، بدون الهامات و هدایت‌های تو، هیچی نیستم.

مدتیه که روی این باور خیلی کار می‌کنم و هر زمان بیشتر به این مسیر هدایتی میل کردم، بیشتر و بیشتر آسون شدم.

چند روز پیش یه نفر زنگ زد بهم گفت آقای ترابی من یه خرید دارم به این شکل و با این بودجه.

گفتم کی من رو معرفی کرده به شما؟ گفت من می‌خواستم اسم یه مشاور دیگه‌ای رو سرچ کنم توی گوگل که صفحه اینستاش رو پیدا کنم، اشتباهی اسم شما رو سرچ کردم. چون فامیل شما ترابی بود، اون مشاور براتی.‌ بعد یه صفحه اینستاگرام کاری دیدم و توی گوگل زدم روش، فکر کردم صفحه اینستاگرام اون بنده خداست.

وقتی اومدم توی صفحه تون، فهمیدم که این صفحه اونی که دنبالشم نیست؛ ولی دیدم چه اسم قشنگی داره: هادیتوهوم.

و بعد دیدم چقدر جمله‌ای که بالای صفحه‌تون نوشتین قشنگه و به همین دلیل بهتون زنگ زدم:

هادیِ تو در خرید خونه

شماره.تون رو از روی صفحه تون برداشتم و زنگ زدم و حالا می‌خوام شما بهم مشاوره بدین که چیکار کنم برام بهتره.

و خلاصه ارتباطمون شکل گرفت.

حالا نکته اینه که من صفحه اینستاگرام کاریم هنوز هیچ محتوایی توش‌ نیست، حتی یه دونه پست هم‌ توش‌ نیست. چون این صفحه کاری قدیمیمه و تازه فقط اسمش رو عوض کردم و‌ بیوش رو درست کردم تا سر فرصت مناسب شروع کنم به تولید محتوا و از این حرف‌ها…

می‌خوام بگم: خدا اگر بخواد (منظورم اینه که براساس مدار و فرکانس‌های من، در مشیتش باشه) اگر من فقط و فقط به خودش تکیه کنم، اون خدا می‌تونه سرچ‌ گوگل یک نفر رو به شکلی به اشتباه بندازه که طرف هدایت بشه به صفحه خالی من تویاینستاگرام که فقط یه شماره تلفن بالاشه و بهم زنگ بزنه و تبدیل بشه به یه مشتری بالقوه!

تازه اینا که براش چیزی نیست.‌ ثروت آسمان‌ها و زمین رو‌ به پای بنده‌هاش می‌ریزه.

وقتی ما اولین قدم‌ها رو بر می‌داریم، باقی قدم‌ها آروم آروم بهمون‌ گفته می‌شه. مثل من که یک ماه پیش فقط رفتم و اسم صفحه‌ام رو عوض کردم، و الان دلیلش رو فهمیدم.‌

حالا حساب کنید اگر هر روز در مسیر دریافت الهامات بشیم، هر روز ایده‌های کوچیک‌کوچیک رو‌ عملی کنیم، بعد از یه مدت کوتاهی چه حجمی از اتفاقات و رویدادهای هماهنگ با خواسته و‌ مدار ما برامون پیش‌ میاد. این همون مسیریه که: به شکلی کاملاً تکاملی، آسون می‌شیم برای آسونی‌ها.

مثل همین پاسخی که امشب بهم‌ گفته شد بیام و به آخرین کامنت روی این ویدئو پاسخ بدم و فقط خدا دلیلش رو می‌دونه که چرا باید این حرف‌ها جاری می‌شد.

خلاصه که، گویی من با چشای خواب‌آلود باید می‌اومدم و این حرف‌ها رو برای اولین بار بعد از 2,5 سال می‌زدم و می‌رفتم. حتماً که دلیلی داره و‌ من منتظرم ببینم چه چیزی در انتظارمه.

شبتون بهشت، در پناه خدای مهربان باشید