نتایج دوستان از آموزه های استاد عباس منش | قسمت 8

سلام استاد عزیزم

ممنون از اقا رضا که این قدر ریشه ای صحبت میکنن،شاید اگه ندای قبل بودم نمیفهمیدم چی میگن و به قول اقا رضا گوش میدادمو حس خوب میگرفتم و میگفتم چه خوب ک نتیجه گرفته،ولی اصلا به خودم نمیگرفتم و احتمال نمیدادم خب توام میتونی ندا

ولی به لطف خدا و فرامین استاد عزیزم،هر جمله ی اقا رضا رو به اندازه رشد درک وجودیه الانم،انالیز میکردم و میگفتم خب اره این ینی ترمز ،این یکی یعنی کد اشتباه و اون یکی ینی باور جدید

و یجورایی داشتم به خودم یاداوری میکردم اموزه های استاد رو،همینطور برام باور پذیرتر میشد

منم تقریبا ی سالو خورده ای هست ک هدایت شدم به این سایت

و البته مثل اقا رضا اوایل خیلی حس خوبی میگرفتم و البته فقط گوش میدادم ،نه نوشتنی در کار بود،نه تمرینی…پشت فرمون،موقع خواب،م‌قع بیکاری…

دقیقا مثل مسکن یه چندروزی دردامو فراموش میکردم و ظاهرا خیلی پر انرژی بودم ولی واقعیت ،از درون خیلی خیلی خوب نبودم.یهو خالی میشدم یهو کوه غم میشدم یهو نا امید میشدم یهو ترس وجودمو میگرفت

بخاطر هزارو یک دلیل

به خاطر کارم ک تازه اومده بودم بیرون و البته ظاهرا بد بود و با گذر زمان دیدم خدا چه هدایتی کرده منو..

بخاطر حرف بقیه،ک ورزش مگه نون و اب میشه ؟ فلانی داره n تومن در میاره تو تاکی میخوای بازی کنی،اما در این مورد باید بگم اصلا اهمیت نمیدادم ب بقیه ،چون خیلی حالم خوب بود به کارم،ولی واقعا بعضی وقتا میگفتم راست میگن،من چرا مثل دوستم پول نمیسازم

اما الان ک دارم رو خودم کار میکنم میبنیم من هفته ای 9 ساعت کار کردن،تاکید میکنم هفته ای 9 ساعت،اندازه ای همونی ک مامانم مثال میزدو میزد سرم و روزییی تاکید میکنم روزی 9 ساعت کار میکنه پول میسازم

،من دارم عشق میکنم اما اونا از سر اجبار

من با لباس راحت،و هروز میگم خب چه شلوارک و تیشرتی بپوشم،اونا میگن چه مقعنه مانتو شلوار!من میگم موهامو چجوری ببندمو ببافم اونا میگن کپک زد سرمون! در واقع میخوام بگم من نا اگاهانه توی این مسیر،توحیدی عمل کردم ولی حالا دارم تلاش میکنم اگاهانه ،بیشتر عمل کنم

بخاطر ورودی کمه مالیم…

بخاطر معلق بودن رابطه ک تقریبا 4 5 سال بود منتظر نتیجه ی دادگاه بودم

بخاطر ورزشم ک همش فکر میکردم الان من خوب نیسم یا یه چیزایی بلد نیسم هرچند ک بهترین مربی بالاسرم بود و خودم هم بهترین مربی بودم در رشته ی خودم

من ی ساعتایی خوب بودم امااااا یه روزهایی حتی ماهها بد بودم

دوره 12 قدم به لطف خواهرم لیلا بشارتی،دستم بود

دوره عزت نفس دستم بود

دوره ثروت 1 دستم بود

اما اماده دریافت نبودم ،درواقع همرو گوش دادم اما فقط گوش دادم درک الانو نداشتم

تا اینک ی روزی به خودم گفتم ،نداخانم ! ابجی لیلاتو ببین،نتایجشو‌ببین

یکم نشونه هارو ببین

در ضمن من از قبل هرروز خواسته هامو مینوشتم

بعد ک طی روز ی سری حرفها میشنیدم اصلا ربطش نمیدادم به خواسته های صبحم

مثلا میگفتم خدایا ثروت منو از راههایی ک خودت میدونی چند برابر کن:طی روز میشنیدم ک ابجی یهو میگفت ندا کشف قوانین خیلی خفنه ها، فایل بعدی ک میخوام بخرم اینه

صب مینوشتم خدایا تکلیف رابطمو مشخص کن: یهو اخر شب گوشیم ز میخورد ندا تو متن اگاهی های کشف قوانین چه اگاهی های قشنگی هست چه درکی هست…(ابجیم) میگفت ندا میخوام تولدم برای خودم کادو بخرمش،ابان ماه بود

من خواسته هام سر جاش بود و فکر میکردم خب باید اتفاق بیفته .اصلا پیش خودم درکی از ترمز ذهنی نداشتم

در واقع اصلا میگفتم من هیچ ترمز ندارم،ولی عملا کلی ترمز داشتم ،چرا؟ چون کم کم ک درکم رفت بالاتر،ظرف وجودیم ک بزرگتر شد،منفذهای بیشتری ک توی ذهن برای جذب اگاهی ها بیشتر باز شد،مدارم بالاتر رفت،فهمیدم چه خبره …ترمزو ترمزگیرو تپه و خیلییی چیزاا….

نمیدونم چه جوری ولی یهو ،بدون نگاه کردن به موجودی کارتم ،رفتم کشف قوانین رو خریدم و پیام دادم به ابجیم تولدت پیشا پیش مبارک و کشف قوانین مبارک جفتمون باشه

و اصلا نمیدونم چه جور بگم،اینک بهاشو خودم پرداخت کردم انگار ی جوری دیگه روی من تاثیر میذاره این اگاهی ها

من توی این چند ماه ک دارم کشف قوانینو کار میکنم،مینویسم تمرین میکنم بارها گوش میدم مثل هرکاره دیگ ای هروز وقت میذارم،کم ترین اتفاقی ک برام افتاده:احساس ارامش،قلبا ارومه ارومم،هیچی منو مثل قبل ناراحت نمیکنه هیچی استرس نمیده

اون الهاما ک صبح ها برای خواسته هام از خدا میخواستم،همین دوره کشف قوانین بود بعد رفتم جلسه اول افرینش رو خریدم

هروز توی سایت میچرخم و میبینمو میخونم

راست میگن اقا رضا…چه انگیزه ی خوبی میده چه حس ارامشی داره..

من از اول این درکو داشتم ک من خالقم ولی باورش نکرده بودم

به قول استاد،ی سری نتیجه کارارو مینداختم گردن دولتو قاضی و وکیل و پارتی و …ی سری کارو خودم

اونایی ک ذهنم دوس نداشت قبول کنه ک خودت باعثش بودی،خودت با باورات،با شنیده هات،با دیده هات کردی،مینداختم تقصیر بقیه

کم کم خیلی چیزها عوض شد

الان خواستمو مینویسم،بررسی میکنم که چرا فکر میکنم نمیشه؟

دلار بالاست؟بمن چه!

فلانی باید اکی بده ؟بمن چه!

سختی باید بکشی؟نه بابا راحتش بمن میفته!

اینکارو اونکارو باید کنی؟ نه بمن چه

میترسی بگن ندا اینکارو کرد؟ به اونا چه

میترسی ضایع شی وفکر کنی ابروت میره؟ به اونا چه؟️تو تمرکزت رو خودت باشه ،هر اتفاقی هر تضادی،یه خواسته ی جدید بوجود میاره تو به این بعد ،نگاه کن واقعا

مثل بچگیات ک اصلا مگه فکر میکردی ک ادما راجبت چی میگن،نه ترسی داشتی ،نه خواسته هات خیلی تو ذهنت بزرگ بودن،خیلی پررو بودی

اونقدری ک دستتو کردی تو کنتور برق اخ نگفتی

یا میرفتی سه طبقه تاتی تاتی از پله ها بالا تا ب مامانت بگی ماماامان!اما هر دفه میفتادی طبقه ی اول،و هیچ ترسی نداشتی و دوباره میرفتی

هرچی میخواستی فراهم میشد،مثل خوراکی،مثل جاهایی ک دوس داشتی بری،لباس کفش…

تو کاری نداشتی چجوری ،فقط میخواستی

چون مثل الان انقد باورهای مخرب جدید ک طی زمان ساخته شده تو ذهنت نداشتی

پس الانم همون باش

ذوق داشته باش،فقط به خواسته هات فک کن

مثلا الان حرف مسابقست،تا قبل‌مسابقه هی میگفتی میخوام برم‌مسابقه،ولی حالا ک وقت ثبت نام شد،ذهن منفی اومده میگه نه میری میبازی،یا با این دلار چجوری بری،یا ادمای دیگ هستن ک قوی ترن!!!

بابا دختر خوب،دوسال پیش ک قهرمان کشور شدی،انلاین بود،مگه میدیدی بقیرو؟؟

چون خبر از بقیه نداشتی و فقط تمرکزت رو خودت بود اول شدی

این همه ادم دارن شرکت میکنن،دلار اونا از کجا میاد؟واسه توام میاد

ببازی واسه خودته ببری واسه خودته!

که هردو حالتش در جهت پیشرفتته

خلاصه میخوام بگم من الان تو مرحله ی احساس خوبم ک بزرگترین دستاورد زندیگیمه تا الان

ک به زودی از نتایج بزرگترم،توی فایل کشف قوانین مینویسم نه اینجا،چون الان مرحله ی عمل کردن،تا نتایج ارام ارام اتفاق بیفتن

اینجا جاش نیست بنویسم فقط خ‌استم بخودم یاداوری کنم بله میشه

استاد تونسته،اقا رضا تونسته،اقا عرشیا تونسته،ابجی لیلا تونسته…

پس منم میتونم

هرروز زندگیم داره قشنگ تر میشه.

قشنگیای بیشتر میبینم.جسورتر شدم

مثل ندای 10 15 سال پیش شدم

ک دوس داشتم توی مدرسه نمونه دولتی قبول شم، من درسمو میخوندم،بقیه ام میخوندن،ولی من انقد انگیزم بالا بود و ایمان داشتم ب خودم ک من قبول میشم با وجودم حسش میکردم ک از پله های خونه دارم بدو بدو میرم ک از سرویس جا نمونم،تصور میکردم بعده قبول شدنمو،اما بقیه با استرس‌میخوندن،من با اینک سه روز کامل قبل ازمون تو بیمارستان بستری بودم به خاطر مسمومیت،اما رتبم بین هزارانفر ک دقیق نمیدونم عددشو،شدم 25ام.خودم الگوی خودمم.انگیزه شوق شور،منو ب خواستم رسوند

ی سری حرکتای ورزشی،ک انقد بهشون فکر میکردم حتی توی خواب از انجام دادنشون ،یهو میپریدم !!!کاری ک بقیه باید حداقل یک سال کار کنن تا یاد بگیرن،من سه هفته ای یاد‌گرفتم ،شورو شوق احساس خوب..

پاره شدن کف دستم،لذت بود واسه هدفام

الانم برای خواسته هام شروع میکنم

این کامنت،هدایت خدا بود ک دوباره یاداوری کنم به خودم ک قبلا تونستی،پس بازم بخواه و ارزوهاتو دفن نکن بخاطر چگونگی رسیدن!

احساستو‌ خوب کن!به کوچکترین ایده ها دقت و عمل کن،بقیش میاد

ممنون از اقا رضا ک انقد واقعا شیوا و شیرین تعریف میکنن،ممنون از خودم ک توی مدار شنیدن این ایه ها ی خدا،از دهان استاد و اقا رضا هستم