دیدگاه زیبا و تأثیرگذار سمیه عزیز به عنوان متن انتخابی این قسمت:
آفرین رضای عزیز چقدر تحسینت می کنم ایول به همت و تعهدت که اصل و بنای این راهه. با خواهرام داشتیم تو سکایپ صحبت می کردیم و تا فهمیدیم بقیه ی فایل اومده سریع خدافظی کردیم بدون معطلی دفترم رو برداشتم و شروع کردم به نوشتن. احساس می کردم اینا نکنه هاییه که کسی که شاگرد اول شده نمره ش 20 شده داره میگه باید همش رو یادداشت کنم و از خدا بخوام کمکم کنه منم همینجوری درس بخونم و منم بزودی به همین سطح از دستاوردها برسم… واقعا لذت رضای عزیز از پرداخت هر 1 ملیون رو حس کردم، انقدر که شیرین و قابل تصور تعریف می کنه.
اولین قدم برای آرامشش پرداخت اون بدهی دو ساله به دوستش بوده. چقدر اون حس قابل درکه وقتی بدهی داری و مصمم می شی که پرداختش کنی انگار گونی برنج رو دوشته و شب و روز باهاشی و حالا تصمیم گرفتی برش داری و سبک بشی چه حس خوبیه.
بنظرم این قسمتش مهم تر بود که از خدا واقعا خواست و باور داشت که خدا بهش می گه. فکر می کنم خیلی از ماها که کمتر نتیجه گرفتیم تو این باوره یکم ترمز داریم اینکه خدا قراره به من بگه من رو هدایت کنه و رضا خیلی خوب اینو باور کرده بود و اون خواب… خدایا شکرت چه قشنگ با رضا صحبت کردی و جوابم بش گفتی… چقدر خوبی تو خداجون…
اون از تو حرکت از خدا برکتی که قبلنا آقا رضا به مادرش می گفت این شعاره و پس دیگه چیکار کنم حرکت حساب بشه… اینجاس اییینه و خدا قطعا برکتش و جواب سوالش رو می ده… وای خدا چه حسی درونم قل قل می کنه چه شوریه…
خدا قشنگ و واضح میگه تکه تکه کن و رضا می فهمه که بدهیش رو باید تکه تکه کنه. و با اینکه شاید اون موقع ایده ای برای حتی اولین 1 ملیون نداشته میگه تقسیمش می کنم به 25 تکه. نمیاد بگه من ماهی 100 هزار تومن می ذارم کنار چون تعهد داشته و چون باور داشته که از خدا خواسته کمکش کنه و قطعا خدا راهشو جلو پاش می ذاره…
چه دوره ی خوبیه دوره ی هدف گذاری… همه ی دوره های استاد البته خوبن. یکی بهتر از دیگری. تو دوره استاد گفتن قدمت رو کوچیک کوچیک کن بشین فکر کن ببین چیکار براش می تونی بکنی… وقتی بخوای برای 25 ملیون فک کنی خب هیچ ایده ای به ذهنت نمیاد اما وقتی به 1 ملیون فک کنی یه راهی پیدا می کنی… خیلی عالی بود این نکته.
و رضا با خودش فکر می کنه خب اولین 1 ملیون رو چجوری جور کنم. و ایده ها میاد برا یک ملیون اول، دوم، سوم رو هم با کمک همسرش.
وقتی داریم رو خودمون کار می کنیم شرایط بیرون نمی تونه رو زندگی ما اثر بذاره چقدر اینو از استاد شنیدیم… و چقدر قشنگ تو مسیر رضای عزیز این جمله معنا میشه… تو شرایطی که همه شاکی و کلی بهانه دارن برای موفق نشدن و غر زدن، رضا از یک اداره ی دولتی چنین پیشنهادی داره که پول بت می دیم فعلا هم جنس نمی خوایم… چقدر با هریک ملیونی که جور شده و رضا پرداخت کرده اعتمادش به خدا و به خودش بیشتر شده… چقدر آموزنده س اینا…
و در عرض 2-3 ماه یه بدهی 2 ساله رو صفر می کنه…
حالا اعتماد به نفس بیشتر انرژی و شوق درونی برای پله ی بعدی بیشتر می رم سراغ غول بعدی… اقساط بانکی. آفرین رضاجان آفرین که انقدر محکم و استوار قدم بعد از قدم جلو رفتی چقدر لذت بردم… و واقعا تو 7-8 ماه اقساطت رو صفر کردی… خدای من… و اون جمله آخرت که عالی بود: «و من احساس آزادی کردم» با اون لبخند شیرین
استاد من بارها اینا رو شنیدم از شما ولی این بار که داشتید بعد حرفای آقا رضا تاکید می کردید که وقتی آدم خودش رو متعهد کنه خداوند الهام می کنه هدایت می کنه… انگار بیشتر باورم شد… شاید با اینکه شما همیشه گفتین من از بدترین شرایط به اینجا رسیدم ولی همیشه تو ذهنم این بود که استاد که قضیه ش فرق می کنه ماشالا همت و استواریی که استاد عباسمنش داره من یک صدمش رو هم ندارم ولی وقتی نتایج دوستایی که از همین دوره ها و فایلای شما استفاده کردن رو می شنویم انگار بیشتر باورمون میشه که منم قطعا می تونم…
تعهد، تعهد و باز هم تعهد… خیییلی مهمه
«وقتی این حد از تعهد رو داشته باشیم درهایی باز میشه که قبلا بسته بود» و بعد از اون هدایت رو دریافت کنیم و بهش «عمل» کنیم.کیف کردم از این همه یاداوری که انگار بار اوله می شنوم…
به هیچ وجه قرض و وام نگیریم و ندیم. یه راهی پیدا کنیم پولش رو بسازیم. قرض و وام کار ضعیفهاس.
لباس نخریم کفش نخریم و متعهد باشیم بدهی رو اول بدیم. تو مسیر درها برامون باز میشه…
اصل اینه که اول پولش رو بسازیم بعد بخریم. باید خداوند رو اینجوری باور کنیم، که اگر من متعهد باشم خداوند هم کمک می کنه و درها رو برام باز می کنه…
منتظر خواندن نتایج زیبا و تأثیرگذارتان هستیم.
منابع بیشتر درباره محتوای این قسمت:
دوره راهنمای عملی دستیابی به رویاها
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD121MB25 دقیقه
- فایل صوتی نتایج دوستان از آموزه های استاد عباس منش | قسمت 1130MB25 دقیقه
سلام به همگی
من در حال کار کردن رو ثروت و شناخت پول تو خودم هستم و شگفتا از این هدایتهای خداوند
و مطالب پربار و معرکه استاد عزیزم
چقدر قشنگ هدایتها منو میبرن تو ثروت 1 بعد کشف قوانین ،بعد شیوه حل مسائل و فایلهای رایگان
به دنبال اصلاح باورهام اینقدر قشنگ هدایت میشم که الان چیو گوش کنم که حد نداره.
من دیروز بصورت متمرکز روی فایل 2 شیوه حل مسائل کار کردم و در جواب سوالاتم هدایت شدم مجدد به فایلهای نتایج آقا رضا
و حتی خیلی قشنگ فرستادم فایل 10 و امروز صبح 11 و دری جدیدی از خودم به روم باز شد.
اونم درک بیشتر فهم پولسازی در من بود.
اینکه بدهی و وام و قرض چیکار میکنه با ذهن من انسان
ناآرومی ذهنی که اینها میارن، چطوری نمیذاره توانایی ام در مورد پولسازی رو ببینم.نمیذاره ایمانم به اینکه خداوند قدرت پولسازی رو در درون من انسان گذاشته بفهمم و درک کنم.
من از شروع امسال دنبال ساختن اهرم درست پولسازی بودم و الان تو بهمن تونستم درک عمیقتری از خودم و این مفاهیم پیدا کنم به کمک فایلهای استاد و درک مسیر پیشرفت یکی از شاگرد اولهاشون.
بحث کمال گرایی و بهبود گرایی رو بیشتر بفهمم و خودم رو بسنجم تو کارم تو زمینه بهبودگراییم.
چقدر امید و لذت تو دلم اومده با این درک بیشتر.
چقدر بیشتر پذیرفتم که من توانایی پولسازی دارم.
چقدر حسم به پول بهتر شده، الان حس میکنم توانایی پول ساختن تو بخشی از وجودم هست که من بخاطر اعمال اشتباهم نتونسته بودم ببینمش.
هرچند که به خودم خرده نمیگیرم بابت اشتباهاتم و سرزنش نمیکنم خودمو ولی الان که بهتر فهمیدم نباید به مسیر اشتباه ادامه بدم باید حرکت کنم در جهت مسیر درست.
دقیقا امروز صبح یه تصویری اومد تو ذهنم تو دقایقی که حس نگرانی از طول کشیدن تسویه بدهی هام اومد تو ذهنم( قبل از این درکهام )و اون تصویر
تصویر تابلویی بود که استاد عباسمنش تو نمایشگاهی تو میامی (سریال سفر به دور امریکا همینهایی که الان در حال پخشه.قسمتش رو یادم نیست.) نشون دادن و تصویر این بود که
یکی داشت افتخار میکرد به شاخ و برگ هویجش که روی زمین رخ میکشید و خوش قد و بالا بود
و در مقابلش شخصی بود که شاخ و برگ هویج کاشته اش کوتاه و کم بود روی زمین .ولی وقتی زیر خاک رو تو تصویر میدیدی شخص اول هویج کوچیکی داشت و شخص دوم هویج معرکه و بزرگی زیر خاک داشت.
حس کردم خدا داره میگه بهم خوب اومدی ناامید نشو،شاید الان نمیتونی ببینی حاصل کارکردت رو ولی ادامه بده چون بوقتش خواهی دید که چیا کاشتی.
یکجورایی ایمان به ادامه مسیر داد بهم.
نمیدونم چقدر واضح نوشتم ولی ردپایی هست برای خودم تو بهمن 1402 که حسم گفت بنویس و بذار.
دوستتون دارم استاد و تا روزی که زنده ام سپاسگزارم ازتون.
روز همگی خوش