نتایج دوستان از آموزه های استاد عباس منش | قسمت 11

سلام استاد قشنگم

(اینقدر احساساتی شدم که به جای قشنگم میخواستم بنویسم ملوسم)

به خدا که عشقی

من دوست دارم این جدیت شما را

من عاشق اینم که میگی اگر اسلحه گذاشتن رو سرت هم بگو بزن بکش من نه قرض میگیرم، نه وام می‌خوام ، نه قرض میدم.

آره آقا بزن بکش.

رفت کنار این گزینه ها…

استاد منم این کار را کردم. من کلا اهل قرض نبودم ولی دو تا وام خانوادگی داشتم.

از این وام ها که به تو وام میدن و بعد ماهانه پس میدی و اصولاً خیلی سنگین نیست قسطش، تازه اسمش هم هست قرض الحسنه خانوادگی، همان قرض الحسنه ای که تو قرآن اومده که الان من مطمینم همچین چیزی تو قرآن نیست.

استاد جانم یکی از این قرض الحسنه ها را پدرم مدیریت میکرد و به جورایی حیثیتی کرده بود این قرض الحسنه را که بله این خانوادگیه، برای اتحاد خانواده اس، حق خروج ندارید و …

ولی من به یه جایی که رسیدم دیدم حتی همین قسط هایی که کوچکه و تازه باید به پدر خودم بدم برای من دلواپسی میاره و حااااال بد، ممنوووووع.

جراتم را جمع کردم و گفتم میخام حساب هامو ببندم. بابام مخالفت کرد و سعی کرد با منطق منو قانع کنه ، شاید باورتون نشه حتی همین گفتن هم برای من رفتن تو دل ترسم هام بود. ترس از بابام.

نمی‌دونم چند ماه دیگه ادامه دادم ولی دوباره گفتم و این بار پدرم قبول کرد و بست حسابم را، خیلی به خودم تبریک گفتم و خودم را تحسین کردم. اوایل این حس را داشتم که از جمع خانواده بیرونی، یه موضوع مشترک داشتی با خانواده اونم حذف کردی، ولی به جاش به خودم گفتم درهای نعمت و ثروت به روم باز میشه.

و البته که شده و من بیشتر میخام از این درهای باز رزق الهی و پااااک

یه مورد بعدی این بود که من یه جایی کار میکردم که دو روز در هفته میرفتم و یه مبلغی هم حقوقم بود. بعد از یه مدت کارفرما اومد گفت من میخام تو تمرکزت بیشتر روی کار باشه و همین دو روز که میای را تغییر نمیدیم ولی هر قدر درآمد ماهانه داری از جاهای دیگه را من بهت پرداخت میکنم و چیز اضافه‌تری نمیخام ازت بعداً که کارمون به روال و پورسانت افتاد من اینها را باهات حساب میکنم، یه جورایی الان کارمون کمه، بعدا زیاد میشه درآمد تو هم زیاد میشه اون موقع باهم حساب میکنیم. یه جورایی میخواست من را بدهکار کنه.

میدونید چه کار بزرگی کردم؟؟؟

اولا رفتم تو دل چند تا ترسم، به یه مرد ثروتمند و قدرتمند «نه» گفتم. با این دید که منم مثل تو قدرتمند و ثروتمندان با این تفاوت که برای من هنوز تو زندگی ام نمود بیرونی پیدا نکرده وگرنه ما مثل همیم

دوما تحت تاثیر قدرتش و ثروتش و پیشنهادش قرار نگرفتم و با اعتماد به نفس گفتم باید فکر کنم، ولی میدونستم جوابم نه هست.

و در نهایت به خودم گفتم من از این سبک زندگی دیگه اومدم بیرون که ماهانه یه عدد ثابت را بگیرم، من میخام خلق کنم، من میخام با ذهنم بسازم و بهاش را پرداخت کنم. به اون شخص هم گفتم از نظر من این قرض کردن هست و من اصلاااا نمیتونم به کسی بدهکار باشم.

به نظرم اومد اگر سالها قبل بود پیشنهاد عالی ای بود ولی الان چرت ترین پیشنهاد هست. البته رقمش هم رقم خوبی بود و اینکه عملا تو دو روز در هفته در گیر هستی ولی به چشم من برده داری بود و من نپذیرفتم

حالا که بر میگردم به گذشته در این تصمیمم ،توحید، اعتماد به نفس باورهای عالی میبینم.

میدانید استاد باید بگم :

من دور قرض و وام و بدهکاری را خط کشیدم.

من دور خرج کردن پول تو کیفم که برای دوستی با پول تو کیفم هست را خط کشیدم.

من دور گرفتن تخفیف را خط کشیدم.

من دور دنبال جنس ارزون بودن را خط کشیدم.

من دور خوردن نان و نشاسته و برنج و کربوهیدرات و شکر را خط کشیدم.

من دور موادی که انسولین ترشح می‌کنه را خط کشیدم.

من دور اینکه یکی بیاد اون به من پول بده اون منو ببره سفر اون منو شاد کنه خط کشیدم.

من دور خجالت کشیدن، طبق نظر و تایید بقیه بودن را خط کشیدم.

من دور عمل نکردن به ایده هامو خط کشیدم.

آقا بزن بکش، من خط کشیدم.

قلب، قلب، قلب.

سلام محمد عزیزم.

من با تمام وجودم میزان شدت حس خوبت را درک کردم.

عکست در بی نهایت ترین حال خوب دنیاس و سراسر انرژی.

سپاسگزارم برای لطفت و کامنتت محمد جان برای من بی شمار نشانه داشت.

چقدر زیبا می‌نویسی و چقدر زیبا از پس کلمات احساسات را بیان میکنی.

محمد عزیزم منم عاشقتم و مشتاقانه منتظر دیدن شما اینجا هستم.

در استانبول زیبا و رویایی

استانبول که زیبایی هاست تمام نمیشه.

مارکوپولو بیا که کلی زیبایی تو را صدا می‌کنه.

سلام محمد عزیزم.

چقدر زیبا و با جزییات می‌نویسی.

چقدر قشنگ قانون توجه به نکات مثبت را بلدی…

چقدر قشنگ بلدی بین اتفاقات و قانون ارتباط پیدا کنی.

من عاشق این اتفاقم که یهو یه موضوع تو زندگی آت هی بهت چشمک میزند.

طلا

زیبایی

تکه تکه کردن ها

تکامل

الهی شکر.

چقدر مردهای متعهد به رشد شخصی، مردهای شجاع، مردهای قایل به رشد شخصی فراااااواااان هستند.

سپاسگزارم که هستید.