نتایج دوستان از آموزه های استاد عباس منش | قسمت 15

بنام خدا

سلام خدمت استاد نازنینم و خانم شایسته گلم ودوستای عزیزم

اول از همه دوست دارم به خانم شایسته عزبزم بگم که چقدر دلم براتون تنگ شده و چقدر خوشحال شدم صدای گرمتون رو شنبدم .مطمئنم که درپناه جان جانان مثل همیشه دلتون اروم و امن وپراز عشق وصلح هستید.

فکر کنم دوهفته ای میشه نتونستم یه کامنت درست وحسابی بذارم .

راستش شرایطم پرچالش شده بود وازکنترلم خارج.واحساس میکردم ازتو هواپیما پرت شدم تو یه جزیره دورافتاده …اصلا نمیتونستم تمرکز کنم واین مدت کلی ادمای منفی ملاقات کردم ازطرفی دونفرتوفامیلمون فوت شدن ومجبوربودم همراهی کنم چقد جالب بود که دیدم باورهای غلط حتی میتونه به مرگ هم منجر بشه و خیلی درک کردم کلام استاد رو وقتی فرمودند ازمسیر که خارج میشید کاملا احساسش میکنید ومن حس سقوط رو داشتم وبعدشم بی انگیزه ونمیتونستم ورودیهامو کنترل کنم ،همش از خودم میپرسیدم چی شده چم شده ..چون میدونستم بازتاب درون خودمو دارم جذب میکنم

نمیخواستم تسلیم بشم ولی به نشونه ها توجه نمیکردم ونادیده میگرفتم و حتی ذهنم ازفرصت استفاده میکرد وداشت بازیم میداد که چرا خودتو غرق سایت عباسمنش کردی چه نتیجه ای داشته…کو چیزایی که میخواستی واصلا نمیتونستم بشینم نتایجم رو بنویسمو یاداوری کنم که فایل امروز وای خدای من فایل امروز صحبتهای اقارضا واستاد تمام جوابهایی که باید میشنیدم ودرک میکردمو گرفتم.اینکه اقا رضا فرمودندخیلی تفاوت هست بین باورکردن وادادراوردن وهمچنین درادامه صحبتهای تکمیلی استاد بی نظیربود چقدر بهم کمک کرد.

فهمیدم بااینکه من درظاهر ساکت بودم و اشتیاق داشتم وتغییرات کوچکی داشتم ولی تودلم هنوز شرایط وادمها رو قضاوت میکردم و از خیلیا شاکی بودم ، واسه همین سلاطین شکایت وفضولی تو فامیلمون رو جذب خودم کرده بودم ویه روز یکیشون اومد خونمون نان استاپ چهارساعت غیبت وقضاوت وشکایت میکرد ومن هیچ کاری ازدستم برنمیومدوقتی ساکت شد اون لحظه باچشنای ازحدقه بیرون زده و گیج وویج ناخوداگاه بهش گفتم وواااو چندماه بود اینقد غیبت نشنیده بودم اگه بخاطر حرمت بزرگترکوچکتری نبود اصلا گوش نمیدادم ومیرفتم (خنده شیطنت امیز) اوشونم بهش برخورد وخودشو جمع وجور کرد وبشوخی گفت گمشووووواینا که غیبت نبود واقعیت بود ،خب دفعه بعد هدفون بذاررو گوشِت تانشنوی چون هیچکی حریف من نمیشه عه دیدم راست میگه ها(خنده)وظیفه منه ازورودیهام مراقبت کنم اونکه داره روند خودشو طی میکنه وبمن ربطی نداشت ….

وازون مهمتربایکی از سرسختترین پاشنه اشیلهام مواجه شدم …

«مقاومت شدید برای تعهد دادن به تغییر وثبات قدم» بااینکه من عاشق یادگیری و خودشناسی بودم ولی برای اقدام وقدم برداشتن وتعهد، مسئله داشتم اونم بخاطر تعهد زودهنگامی که برای ازدواج ناموفق وسختم داشتم وازدواجی که بافشارخانواده خصوصا مادرم بودکه روحیه کنترلگری ووابسته ای داره وبطور ناخوداگاه نسبت به هرگونه تعهد تغییرپذیر چه درمورد شغل چه مسیرخودشناسی چه صاحب مقام وقدرتی بالاترازمن باشه مقاومت داشتم و یادگرفتم ازهیچکس بت نسازم وناخواداگاه اصلا دلم نمیخواسته پیرو باشم وترس از وابستگی واسارت داشتم و این باعث کمالگرایی و عجول بودنم شده بود. همین قضیه باعث میشده که دلم نخواد به مسیر مشخصی تعهد بدم و ثبات داشته باشم واینجوری احساس رهابودن وازاد بودن میکردم چقدر خوشحالم که این تضادتواین مدت زمان خودشو واضحتربهم نشون داد وتونستم این بخش از تاریکی وجودمو مشاهده کنم… چقدر پذیرش نقص درخود لذتبخشه و

اینباردیگه به خودم گفتم الهام میخوای چیکارکنی همین روندرو ادامه بدی؟! تاکی ؟!یاباید به همین وضعیت زندگی ادامه بدی و بترسی یا اروم اروم باتعهد وقدمهای کوچیک تویک مسیرکه احساس خوبی داری پیش بری وازخودت انتظار عجیب غریبم نداشته باشی…الان خیلی حس روشنی دارم خیلی خوشحالم اخه چی شیرینتراز اگاه شدن به خودت میتونه باشه بنظرم این قدم بزرگیه …

استاد جان به خداقسم زحمت شما ومریم جان برای تهیه این فایلهاواشناکردن ما باافرادی چون اقا رضا خیلی خیلی فوق العاده س وبه درک افرادی مثل من که اول راهیم خیلی کمک میکنه وبرامون مفیده….خیلی خوشحالم وازتون سپاسگزارم …چون هرآن ممکنه بابرخورد به تضاد ازمسیر خارج بشیم واین مکان بی نظیراین صحبتها برای ما مثل جوشیدن آب چشمه تو‌دل کویره…

حالا یکم از خودم تعریف کنم (خنده)ازلذت وام وقسط نداشتنم بگم براتون .

استاد جان من باوجودیکه خیلیا بهم میگفتن تو زرنگ نیستی بیا وام بگیر فلان وبمان کن برو بافلانیا که اعتباردارن دوست شو رفت وامد کن چرب زبونی کن تا ضامنت بشن تا وام بهت بدن وکمکت کنن، زندگی باوام جلو میره ..وام بگیری مجبور میشی زیادکارکنی که اقساطت رو پرداخت کنی وسرگرم میشی وارین حرفا …

ولی من هیچ وقت دلم وغرورم راضی به چنین کاری نشد که نشد و با ذات وعقیده من جور درنیومد..همیشه نسبت به این قضیه سرافراز بودم وکاملا مطمئن بودم به خودم …حتی برای شغل هم خودم شخصا میرفتم پیش مثلا فلان رییس اداره یا فلان محل کار واینا وبا ادب وشجاعت درخواست شغل رو بیان میکردم واصلا ازهیچ واسطه ای وضابطه ای استفاده نمیکردم ..جالب اینه که اکثرمواقع هم موفق میشدم واستخدامم میکردن ویا دستکم برخورد محترمانه ای باهام داشتن هرگز خودمو کوچیکترازاونها احساس نکردم .

ولی درمقابل افراد متخصص وکاربلد وموفق دریک زمینه غبطه میخوردم به افرادیکه تو شغل مورد علاقشون موفق هستن، چون خودم تواین مورد لنگ میزدم وثبات نداشتم(خنده) وبه اون جایگاهی که میخواستم نرسیدم و نگاه اطرافیان ازون بدتر ازارم میداد چون قانون رو بلد نبودم وتواین مورد عزت نفس نداشتم.خیلی خوشحال شدم که این بحث رو‌برامون باز کردبد که پشیمونی درمورد گذشته هیچ سودی نداره واینکه فرمودید شما ازکجا میدونید اون مسیری که نرفتید براتون خوب میشد وباذهن فقیر احتمالا هرمسیری به شکست ونداری ختم میشد

خیالم راحت شد که مجبور نیستم به حرفای اطرافیانم اهمیت بدم وبرام‌مهم باشه وانگار یه باری از رو دوشم برداشته شد.

وتازه الان قدرخودمو میدونم که ازین بابت خیلی اسوده م وخیالم راحته که به کسی بدهی و قرض ندارم .. و برای اموزش و کتاب ودوره های مختلف شغلی خیلی هزینه کردم البته خانوادم تواین موردم سرزنشم میکردن که اگه بجای این هزینه ها فلان مسیررو رفته بودی موفقتر بودی ولی من اصلا پشیمون نیستم اتفاقا میگم چرا ازاول برای علاقه هام هزینه نکردم که خانوادمم بیشتر مخالف اون علاقه هام بودن (خنده)

خلاصه به قول اقا رضا گرچه هنوز و فعلا به اون موفقبت وچیزایی که میخواستم نرسیدم چون باورای مخرب دارم وقانون رو بطور کامل بلد نیستم و ولی نتایجی که ازبعدازاشناییم باشما گرفتم مثل ارامش سبکبالی احساس شادی درونی، ازادی از احساس گناه، بحث نکردن بادیگران شکرگذاری و قدر داشته هامو دونستن ، امیدواری ،نوشتن درخواستهام وشناخت اشتیاقم بوده کم دستاوردی نیستن…

استادجان ممنونم که بازهم درمورد تمرکز روی یک کار اونم کارموردعلاقه تاکید کردبد چقدر به رشد من ومسیر من کمک میکنه و کاری که فعلا میتونم انجام میدم و تو دفترم نوشتمش رو دوباره مرور میکنم وبرام تازه میشه

چقدر صحبتهای این بخش برای من مفید بود وبه رشدم کمک کرد …

استاد عزیز ومهربانم یک دنیا سپاسگزارم

ووجود ارزشمندتون رو هزاران مرتبه شکرگزارم