«ظلم به خود» از دیدگاه قرآن

دختر خانواده:

سلام به استاد خوبم و خانم شایسته عزیز و دوستان

این فایل رو که گوش دادم یاد یه چیزی افتادم.

توی فامیل ما انگار همه از پدربزرگ من طلبکارند!

بعضی از عروس هاش و پسراش همیشه بدش رو جلوی من میگن و تظاهر به قربانی بودند می‌کردند و من هم دو دستی مخ ام رو داده بودم دست اون ها و حرف هاشون رو باور می‌کردم و همدردی میکردم و گاهی به دفاع از اونها از خودم رفتارهایی رو بروز می‌دادم.

الان دیدم که توی این مسئله هم باید اصل رو به خودم یادآوری کنم.

اگر ظلمی به کسی میشه دلیلش این بوده که خودش در مدار ظلم بوده.

و من به اصلا ربطی نداره!

جدای از قوانین جهان من اصلا یک طرفه به قاضی رفتم، چون دائم این ورودی ها رو دریافت میکردم کم کم باورشون کردم.

این ظلمی که فکر میکنن بهشون شده نصف اش به خاطر توقع کمک مالی هست، درحالی که پول خودش هست، اون شخص اراده، انتخاب و آزادی داره‌.

اصلا درست نیست بخواییم کسی از غالب خودش خارج بشه و به میل ما تغییر کنه و این اتفاق هیچوقت نیفتاد در این تجربه ی من.

پدربزرگ من همیشه به سبک خودش زندگی کرده‌، به روشی که فکر میکنه درسته و درست هم بوده برای او‌.

حالا که یه کم فاصله گرفتم، میفهمم کسانی که پشت سر طرف حرف میزنند، هی این اتفاقات براشون تکرار میشه.

و کسی که ورودی های منفی رو باور کرده هم همون اتفاقات رو برای خودش خلق می‌کنه.

حتی اگر تازه وارد فامیل باشه و ذهنیت قبلی ای نداشته باشه، چون این ورودی هارو باور میکنه برای خودش خلق اش میکنه.

الان میفهمم که اگر دلسوزی کردم واقعا دلسوزی ام بی جا و بی فایده بوده.

چه کاسه ی داغ تر از آشی بودم من!

کسانی که یک داستان تکراری مورد ظلم قرار گرفتن رو بارها و بارها و بارها برات تعریف میکنن تنها چیزی که ازت می‌خوان توجه هست.

منم که با اونها هم مدار بودم، این نشتی فرکانسی رو داشتم و انرژی هدر می‌دادم.

پس الان که این رو فهمیدم، کمی فاصله فرکانسی ایجاد کردم و باید همین مسیر رو ادامه بدم.

اینم بگم من هر وقت باهاشون رفت و امد میکردم میگفتند پدربزرگ تو، مادربزرگ تو! و چون من عزت نفس پایینی داشتم، با این حرفاشون هی خودارزشی ای ام پایین و پایین تر می اومد! چون به خودم می‌گفتم من چه داغونم که فامیل ام اینقدر داغونه!

و اینکه فامیلم داغونه یعنی منم داغونم.

و وای بر من!

این ها همش تفاوت برداشت ها و طرز فکر آدم‌ ها بود.

و ملاک بسیار اشتباهی برای سنجش خود ارزشی هست‌.

الان نگاه میکنم میبینم اولا همیشه همه چیز با قانون جهان هستی در هماهنگی بوده و هست.

و همه ی اتفاقات معنی دار بوده.

و درک میکنم که یک اتفاق به ظاهر نازیبا یک دوراهی رو باز میکنه.

یه راه اینکه از این اتفاق به عنوان یک نقطه ی عطف استفاده کنی‌.

راه دیگه اینه که بیفتی توی سراشیبی خود تخریبی.

کمک مالی نکردن پدربزرگ من، میتونست نطقه ی عطف بچه هاش برای استقلال مالی باشه.

که چندتا از بچه هاش این رو انتخاب کردند.

و هم می‌تونست به یک کینه تبدیل بشه و به حال بد جسمی و چرخه ی باطل تضادهای هم جنس.

که بعضی هم این راه رو انتخاب کردند.

و من میتونم نتیجه ی هر دو دسته رو ببینم و مقایسه کنم و درس بگیرم.

درس جامعی که میتونم بگیرم و به بقیه زندگیم تعمیم بدم چیه؟

من باید به شنیده های گذشته ام شک کنم.

بررسی کنم ببینم کجاها نشتی فرکانسی دارم و به آدمهای خاصی حس بدی دارم، به دلیل اینکه برداشت‌های دیگران رو ملاک قرار دادم به جای قانون؟

و باید چیزهایی که الان و در آینده می‌شنوم رو با قانون بسنجم.

اگر برداشت های دیگران رو به عنوان حقیقت بپذیرم، خلق شون میکنم.

تمام اتفاقات طبق قوانین جهان هستی می افتند و همه سر جای خودشون قرار دارند.

در این مورد خاص هم نشستم خصوصیات خوب پدربزرگم رو نوشتم و با پدر مادرم هم مصاحبه کردم و چند مورد هم اون ها گفتند که اضافه کردم و حسم خیلی خوب شد.