«ظلم به خود» از دیدگاه قرآن

بنام روزی رسان نهنگها

سلام اقای احمدی

باز هم همزمانی اتفاقات زندگی من و کامنت شما

اقای احمدی

من امروز به شدت احساس قربانی بودن کردم

راستش بی نهایت گریه هم کردم بعداز مدددددتها

امروز زودتر از سرکار اومدم خونه و میگم کاش نمیومدم

و به جرو بحث بی خود و الکی با پدرم منجر شد که من هم شروع کننده نبودم

من سعی میکنم بر نکات مثبتش توجه کنم

ولی شایدم نه

فک میکنم که دارم اینکارو میکنم

ولی الان میخوام بگم من میبخشم همه چیو

چون مقصر من نبودم

اهاا یادم رفت فرکانسهای ما همه کارست و اینکه بگم من مقصر نبودم مسخره است.

اقای احمدی عزیز به نظر شما چه چیزها و باورهایی رو باید با خودم تکرار کنم که این تبعیضی که پدرم بین من و خواهرم میزاره رو گذر کنم ازش؟؟

من همیشه حضرت داوود رو برای خودم مثال میزنم

و یا میگم در عوض پدرم که دوستم نداره،خداوند دوستم داره و کی از خداوند بالاتر

دروغ نگم ولی وقتی صرف نمیکنم که به نکات مثبت پدرم توجه کنم درحالی که سرشار از نکات مثبته ولی از تبعیض و تفاوتهایی که حتی در کلامشم مشهوده که بین من و خواهرم میزاره به شدت اذیت میشم

امروز ظهر گریه کردم گریه کردم گریه کردم و به مامانم گفتم اسم بابام فقط نو شناسنامه ام هست وگرنه هیچ حمایت پدرانه ای نمیشم

میدونم اینم بخاطر فرکانس های خودمه

ولی اینقد دیگه برام بی اهمیت شده که حتی میگم وقت صرف بهبود رابطه نکنم

وللش

بزار سرم تو زندگی خودم باشه و راه خودمو برم و با موفقیتام نشون بدم که عوض همه من خدارو دارم

و واقعا هم دارم همین کارو میکنم

ولی پدرم هنوز میخواد تصمیم گیرنده زندگیه من و همه بچه هاش باشه

میدونم از دوست داشتنه

ولی خب منم بچه دو ساله نیستم و به حدی بزرگ شدم که بدونم چی درسته و چی غلط

امروز حالم خیلی بد شد و تا قبل از کامنت شما درد پهلو هم گرفتم

احساس میکنم بخاطر عصبی شدنم بود که خداروشکر الان عالی شدم به لطف الله

مگه اخه میشه تمرکز ادم روی خداوند بره و حالش خوب نشه

این جمله خیلی حالمو خوب کرد

« چنین خدایِ عاشقی ، پرستیدنی است ؛ خدایی که امید را در زندگی ما جاری میکند و ناامیدی از درگاهش را بزرگترین گناه میداند…»

سپاسگزارم

سپاسگزارم

سپاسگزارم

بنام خداوند مهربان

سلام اقای احمدی عزیز

از قضا جمله ای که خیییلی عمیقا بهش فکر میکنم و از اعماق قلبم بهش باور دارم اینه که

«حامی من خداونده»

وقتی ی اتفاقی میفته میگم خدایا پدر من تویی

مادر من تویی

همه کس من تویی.

اون کامنت رو در حالی گذاشتم که به شدت عصبانی بودم

ولی الان نه

و در حالت هماهنگی بیشتری با خداوند هستم‌

ازینکه دوباره این کامنت خودمو خوندم از خودم تعجب کردم که چرا اینهارو حتی فکر کردم چه برسه به اینکه کامنتش کنم.

ولی خب حالا به این نتیجه رسیدم که حال ادم لحظه ای میتونه تغییر کنه

به قول شاعر

دائما یکسان نباشد حال دوران غم مخور

من وقتی حالم بهتر شد

به خودم گفتم پدرم ایییین همه کار خوب کرده برای من

چرا اونارو ندیدم

متاسفانه این نجواهای شیطان در لحظات عصبانیت شدیدتره

و اینقد نقاط منفی پدرمو بولد کرد برام که پاااک تمام کارهای خوبش رو فراموش کردم

من به لطف الله احساس متکی بودن یا مشرک بودن ندارم

ولی بحث مقایسه کردن رو باید خیلی روش کار کنم که توی دوره لیاقت در موردش استاد صحبت کردن

بحث مقایسه اس بیشتر در درون من تا شرک ورزیدن و اینکه پدرمو حامی خودم بدونم.

اتفاقا اصلا اینجوری نیستم

من خواهرمو خیلی دوست دارم

چون ذاتا دختر خوبیه

پدرمم همینطور

از خداوند طلب مغفرت میکنم بخاطر بی خودی عصبانیت شدنم.

از شما سپاسگزارم برای کامنت زیباتون و آیه های فوق العاده

بحث مقایسه این بحث فوق العاده

باید خیییلی روش کار کنم

فقطم در مورد رفتارها و تفاوت تو خانوادم حساسم

ولی اینو ایمان دارم که خدایا تو برای من کافی هستی

تو پدر منی

تو مادر منی

تو همه کس منی

همه کس

همین که تو حامی من هستی کافیه

به الله قسم دیدگاهم همینه

از خدا میخوام که در رفتار و اعمالمم بیشتر این نمودار بشه

این خواسته قلبیمه