گاهی در زندگی، روبروی شرایطی قرار می‌گیریم که شاید در نگاه اول سخت و ناامید کننده به نظر برسد، اما اگر توانایی دیدن تصویر بزرگ‌تر را به کمک نگاه “تمرکز بر نکات مثبت” داشته باشیم، خیلی راحت همه چیز تغییر کرده و آرام می‌شویم.
این روزها، فلوریدای آمریکا شاهد طوفان ایرما بوده که به گزارش هواشناسی، بزرگترین طوفان ثبت شده در تاریخ طوفان‌های اقیانوس اطلس است.
اگر بگویم، طوفان ایرما بیشتر از خرابی، با خود برکت به همراه داشته، حقیقت را گفته‌ام!
زیرا من دیدم که ایرما، فرصتی بود برای خداشناسی، برای تمرین توکل بر خداوند، تمرین کنار گذاشتن منیت ها و تمرینِ پیشه کردن خضوع و خشوع در برابر نیرویی که منبع همه توانایی‌های ماست و فرصتی برای دیدن دستان خداوند در همه جا!
من جلوه خدا را در تک تک مردم می‌دیدم.
آدمهایی که دست از هر کاری برداشته و با تمام وجود، عشق به هم نوع خود را در قالب آماده نمودن مقری برای پناه دادن، غذا دادن و پراکندن امید به هم نوعشان، ابراز می‌نمودند.
بازاری‌هایی که با عشق، کالاها و سرمایه‌شان را در اختیار هم شهری هاشان قرار دادند تا بتوانند برای آدمهایی که حتی آنها را نمی‌شناسند و شاید دیگر هیچگاه همدیگر را هم نبینند، شبی آرام در طوفان مهیا سازند.
مگر عشق چیزی جز این است.
توکل، امید و عشق این مردم، ایرما و نگرانی هایش را از یاد می برد. احترام، صبر و کمک به هم نوع، برای تجربه لحظه‌ای بهتر و خوشایندتر، همه جا جاری بود، از جاده‌هایی که پر از ماشین‌های آدمهایی بود که خانه و شهرشان را ترک می‌گفتند، تا استراحت گاه‌هایی که در مسیر به این آدمها خوش آمد می‌گفتند و امکانات اولیه زندگی را برایشان مهیا کرده بودند.
ایمان و امید به وهابیت دستی که همه ما را آفریده و در جهانش پرورده، به یادمان می‌آورد که این دست به اندازه قدرتش، بر ما مهربان نیز هست و حتی در اتفاقی چون طوفان ایرما، قادر است امید، برکت و زندگی را برایمان نوید دهد.
طبیعت با همه پستی و بلندی‌هایش، با همه زیبایی و بلایایش، با همه تولد و مرگ‌هایش، فرصتی است برای پیاده سازی توحید عملی، فرصتی است برای تمرین توکل بر خدا، تمرین بازبینی رابطه‌مان با منبع و با انرژی‌ای که همه چیز از اوست.
فرصتی است برای تمرین تمرکز بر نکات مثبت، در هر لحظه. تمرین اینکه “همه چیز خوب است!”. زیرا همین دستی که این طوفان‌ها را پدید آورده، قدرت ساختن دوباره زندگیمان را از هر شرایط و وضعیتی، در دست خودمان گذاشته . پس تنها کارما این است:
همزمان که به این قدرت توکل نموده‌ایم و رویش حساب باز کرده‌ایم، یادمان باشد که تنها وظیفه‌مان، لذت بردن از هر لحظه به کمک تمرکز بر نکات مثبت آن لحظه است.
این بالاترین توانایی است که می‌توانیم در خود بسازیم و بزرگترین توانایی است که برای ساختن زندگی‌ای بهتر، به آن نیاز داریم. زیرا اگر بتوانیم از تصویری بزرگ همه چیز را ببینیم، در خواهیم یافت، هر اتفاقی نهایتاً به رشد جهانمان کمک می‌کند. در نهایت اگر در آن اتفاق بمیریم، به منبع مان بازگشته‌ایم و اگر زنده بمانیم، از ما آدمی متوکل‌تر، صبورتر و با ایمان تر می‌سازد که هم می تواند خوب زندگی کند و هم کمک می کند تا جهان جای بهتری برای زندگی باشد…
سید حسین عباس منش
برای مشاهده‌ی سایر قسمت‌های «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری سریال تمرکز بر نکات مثبت | قسمت 797MB21 دقیقه
- دانلود با کیفت HD438MB21 دقیقه
- فایل صوتی سریال تمرکز بر نکات مثبت | قسمت 713MB21 دقیقه
به نام خدا. سلام دوستان عزیز🌹
ددس هایی که من از طوفان ایرما آموختم(برگ ۳۷ ام از سفرنامه)👇👇
۱.دست خداوند، بالاترین دست هاست
۲.ما فقط به خداوند فقیر هستیم، هر چه خاشع تر،افتاده تر و پربارتر
۳.نگاه ما به خداوند نباید از روی ترس باشه و این یه رابطه خالق و مخلوقه که درونس عشق در جریانه
۴.منیت و غرور، فاصله ما رو با خودمون و خدا، زیاد میکنه
۵.رویدادهای طبیعی، قدرت خداوند رو به ما واضح تر نشون میده. اینکه ما بدونیم بدون اتصال به منبع، هیچ هستیم
۶. افراد موفق در هر شرایطی لذت میبرن و این نیاز به تمرین و تکرار داره
۷.الخیرو فی ما وقع، البته شاید ما اون لحظه خطر رو تشخیص ندیم
۸. اگر ذره ای کار خیر کنیم به خودمون بر میگرده
۹. برای دیگران خوبی و خیر بخواهیم تا در زندگیمان جذب کنیم
هر چه کنی به خود کنی گر همه نیک و بد کنی
۱۰.بعد از هر رویداد طبیعی، همه چیز بهتر و با‌یفیت تر میشه
فقط باید مومن باشیم
♥️♥️🌹🌹👌👌
سلام به استاد عزیز و سایر دوستان هم فرکانسی
نوع نگاه انسان به حوادث و اتفاقات از خود اون اتفاق خیلی مهم تره. وقتی میبینم استاد عزیزم میگن که اگه خونم و همه ملک هام توی طوفان خراب بشن من نگران نیستم چون دوباره بهترش رو خلق میکنم، واقعا از این همه ایمان و اعتماد به نفس لذت میبرم. کاش همه ما طرز نگاهمون اینطوری باشه و بشه.الان که این متن رو مینویسم 6 ماه هست که از سیل نوروز 98 ایران میگذره و چقدر همه عجز و ناله کردن که خدا بهمون عذاب داده، وای چه مصیبتی وووو… این همه سال خشکسالی داشتیم و حالا هم سیل اومد و همه چیز رو داغون کرد… اما حقیقتا بگم بعد از سیل، من تا جایی که تونستم نه کلیپ های این سیل رو دیدم و نه این حرفایی که زده میشد رو بهش اهمیت خاصی دادم و گفتم نگاه کردن به ویدیوهای این مدلی، تمرکز و توجه بر نکات منفی هست و اینکه قطعا این سیل یه خیرتی داخلش بوده که ما متوجش نیستیم. با نگاه محدودمون فقط ظاهر خرابیها رو میبینیم و خداوند قطعا هر کاری رو از روی حکمتش انجام میده و ما باید درکمون رو از این مدل حوادث ببریم بالا و نکات مثبت و خوبیهاش رو ببینیم. ممنونم استاد عزیز بابت این مدل فایل هایی که میذارید چون آگاهی و درکمون رو میبرن بالا و چشمامون رو روی حقایقی باز میکنید که خیلیا میخوان این چشما بسته باشه… از خدای مهربونم هم بابت همه نعمت ها و برکات بی نظیر و بی پایانش سپاسگذارم امیدوارم هممون همیشه امیدمون و چشممون فقط به دستان و رحمت بی انتهای خدا باشه… به خدا میسپارمتون..