گاهی در زندگی، روبروی شرایطی قرار می‌گیریم که شاید در نگاه اول سخت و ناامید کننده به نظر برسد، اما اگر توانایی دیدن تصویر بزرگ‌تر را به کمک نگاه “تمرکز بر نکات مثبت” داشته باشیم، خیلی راحت همه چیز تغییر کرده و آرام می‌شویم.
این روزها، فلوریدای آمریکا شاهد طوفان ایرما بوده که به گزارش هواشناسی، بزرگترین طوفان ثبت شده در تاریخ طوفان‌های اقیانوس اطلس است.
اگر بگویم، طوفان ایرما بیشتر از خرابی، با خود برکت به همراه داشته، حقیقت را گفته‌ام!
زیرا من دیدم که ایرما، فرصتی بود برای خداشناسی، برای تمرین توکل بر خداوند، تمرین کنار گذاشتن منیت ها و تمرینِ پیشه کردن خضوع و خشوع در برابر نیرویی که منبع همه توانایی‌های ماست و فرصتی برای دیدن دستان خداوند در همه جا!
من جلوه خدا را در تک تک مردم می‌دیدم.
آدمهایی که دست از هر کاری برداشته و با تمام وجود، عشق به هم نوع خود را در قالب آماده نمودن مقری برای پناه دادن، غذا دادن و پراکندن امید به هم نوعشان، ابراز می‌نمودند.
بازاری‌هایی که با عشق، کالاها و سرمایه‌شان را در اختیار هم شهری هاشان قرار دادند تا بتوانند برای آدمهایی که حتی آنها را نمی‌شناسند و شاید دیگر هیچگاه همدیگر را هم نبینند، شبی آرام در طوفان مهیا سازند.
مگر عشق چیزی جز این است.
توکل، امید و عشق این مردم، ایرما و نگرانی هایش را از یاد می برد. احترام، صبر و کمک به هم نوع، برای تجربه لحظه‌ای بهتر و خوشایندتر، همه جا جاری بود، از جاده‌هایی که پر از ماشین‌های آدمهایی بود که خانه و شهرشان را ترک می‌گفتند، تا استراحت گاه‌هایی که در مسیر به این آدمها خوش آمد می‌گفتند و امکانات اولیه زندگی را برایشان مهیا کرده بودند.
ایمان و امید به وهابیت دستی که همه ما را آفریده و در جهانش پرورده، به یادمان می‌آورد که این دست به اندازه قدرتش، بر ما مهربان نیز هست و حتی در اتفاقی چون طوفان ایرما، قادر است امید، برکت و زندگی را برایمان نوید دهد.
طبیعت با همه پستی و بلندی‌هایش، با همه زیبایی و بلایایش، با همه تولد و مرگ‌هایش، فرصتی است برای پیاده سازی توحید عملی، فرصتی است برای تمرین توکل بر خدا، تمرین بازبینی رابطه‌مان با منبع و با انرژی‌ای که همه چیز از اوست.
فرصتی است برای تمرین تمرکز بر نکات مثبت، در هر لحظه. تمرین اینکه “همه چیز خوب است!”. زیرا همین دستی که این طوفان‌ها را پدید آورده، قدرت ساختن دوباره زندگی‌مان را از هر شرایط و وضعیتی، در دست خودمان گذاشته . پس تنها کارما این است:
همزمان که به این قدرت توکل نموده‌ایم و رویش حساب باز کرده‌ایم، یادمان باشد که تنها وظیفه‌مان، لذت بردن از هر لحظه به کمک تمرکز بر نکات مثبت آن لحظه است.
این بالاترین توانایی است که می‌توانیم در خود بسازیم و بزرگترین توانایی است که برای ساختن زندگی‌ای بهتر، به آن نیاز داریم. زیرا اگر بتوانیم از تصویری بزرگ همه چیز را ببینیم، در خواهیم یافت، هر اتفاقی نهایتاً به رشد جهانمان کمک می‌کند. در نهایت اگر در آن اتفاق بمیریم، به منبع مان بازگشته‌ایم و اگر زنده بمانیم، از ما آدمی متوکل‌تر، صبورتر و با ایمان تر می‌سازد که هم می تواند خوب زندگی کند و هم کمک می کند تا جهان جای بهتری برای زندگی باشد…
سید حسین عباس منش
برای مشاهده‌ی سایر قسمت‌های «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری سریال تمرکز بر نکات مثبت | قسمت 797MB21 دقیقه
- دانلود با کیفت HD438MB21 دقیقه
- فایل صوتی سریال تمرکز بر نکات مثبت | قسمت 713MB21 دقیقه
بسم الله الرحمن الرحیم
روزشمار روز سی و هفتم من
چقدر زیباست اگر ذهن خود را به گونه ای تربیت کنیم که در هر اتفاق زیبایی به مانند سلیمان نبی بگویم که
هذا من فضل ربی
و سپاسگزار پروردگار باشیم
و در هر اتفاق به ظاهر نازیبایی که در اختیار ما نیست مثل همین طوفان و… بگوییم
الخیر فی ما وقع
و اینگونه وجود خود را آرام کنیم و صبر پیشه کنیم و دلمان را خوش کنیم به وعده بشرالصابرین خدا و سرمست باشیم با ان الله یحب الصابرین و ایمان داشته باشیم به ان الله مع الصابرین
و در هر اتفاق بدی که بواسطه فرکانس ها و رفتار های خودمان اتفاق میفتد بگویم
استغفرالله ربی و اتوب الیه
و با خود عهد ببیندیم که دیگر چنین رفتاری نداشته باشیم زیرا که یک مومن از یک سوراخ دو بار مورد گزند واقع نمیشود
یادمه در شهرستان ما زلزله ای شدید آمد که خدا را شکر خسارت جانی نداشت اما خسارت مالی داشت ، در واقع به ظاهر خسارت مالی بود ولی در باطن برکت ها درون آن نهفته بود
ولی‌ما آن لحظات اول زلزله به مانند حضرت موسی که در برابر حضرت خضر
لن تستطیع معی صبرا
بود ، حکمت نهفته در دل این زلزله را نمی فهمیدیم و تمرکز ما بروی نازیبایی ها بود که جز احساسات غیر الهی چیزی برایمان نداشت ولی
غافل بودیم که خدا را شکر زنده ایم و بدنمان آسیبی ندیده
غافل بودیم که می توانیم نفس بکشیم و دوباره از نو شروع کنیم
و مهمتر از همه غافل بودیم از این اصل که ما خالق صد در صد اتفاقات زندگی بواسطه فرکانس های خود هستیم و می توانیم بهتر از این را بسازیم
خلاصه در آن لحظات خدا به فریاد من رسید و من با مقوله مثبت اندیشی آشنا شدم و کم کم پله های تکامل را طی کردم و الان که با استاد عباس منش آشنا شدم می فهمم که چقدر خیر و برکت در این حادثه الهی نهفته بود
زیرا که بافت شهر ما نو شد و خانه های مستحکم ساخته شد و حتی خود ما هم خانه خود را خراب کردیم و خانه ای مستحکم تر با نقشه ای زیباتر ساختیم
در آخر میخواهم بگویم که
خدا خیر مطلق است و از خیر مطلق جز خوبی و زیبایی صادر نمی شود پس همه اتفاقاتی که ازسمت او صادر می شود در آن خوبی و زیبایی است حتی اتفاقاتی به ظاهر‌نازیبا مثل همین طوفان و…
ولی اگر اتفاقات نازیبا به معنای واقعی برایمان بیفتتد دلیلش خود ما هستیم ، مثل این که من دستم را بروی آتش بگیرم و دستم بسوزد یا مثلا میدانم که در مسیر رودخانه نباید خانه بسازم و بعد به این دانسته خود توجه نکنم و در آنجا خانه سازی کنم ، خب در اینجا مشخص است که من خودم با اختیار خودم این مشکل را به وجود آورد
به صورت خلاصه در این موارد باید ریشه را در فرکانس ها و رفتار های خود جستجو کنیم و به اصلاح آنها بپردازیم
به قول قرآن در آیه ۷۹ سوره نساء:
ما أَصابَکَ مِن حَسَنَهٍ فَمِنَ الله وَما أَصابَکَ مِن سَیِّئَهٍ فَمِن نَفسِکَ
آنچه از نیکیها به تو می‌رسد، از طرف خداست؛ و آنچه از بدی به تو می‌رسد، از سوی خود توست
استاد عباس منش و خانم شایسته بزرگوار از شما منونم بابت این نگاه قشنگ صدق بالحسنی در هر لحظه زندگی ما که به ما ارزانی فرمودید.