گاهی در زندگی، روبروی شرایطی قرار می‌گیریم که شاید در نگاه اول سخت و ناامید کننده به نظر برسد، اما اگر توانایی دیدن تصویر بزرگ‌تر را به کمک نگاه “تمرکز بر نکات مثبت” داشته باشیم، خیلی راحت همه چیز تغییر کرده و آرام می‌شویم.
این روزها، فلوریدای آمریکا شاهد طوفان ایرما بوده که به گزارش هواشناسی، بزرگترین طوفان ثبت شده در تاریخ طوفان‌های اقیانوس اطلس است.
اگر بگویم، طوفان ایرما بیشتر از خرابی، با خود برکت به همراه داشته، حقیقت را گفته‌ام!
زیرا من دیدم که ایرما، فرصتی بود برای خداشناسی، برای تمرین توکل بر خداوند، تمرین کنار گذاشتن منیت ها و تمرینِ پیشه کردن خضوع و خشوع در برابر نیرویی که منبع همه توانایی‌های ماست و فرصتی برای دیدن دستان خداوند در همه جا!
من جلوه خدا را در تک تک مردم می‌دیدم.
آدمهایی که دست از هر کاری برداشته و با تمام وجود، عشق به هم نوع خود را در قالب آماده نمودن مقری برای پناه دادن، غذا دادن و پراکندن امید به هم نوعشان، ابراز می‌نمودند.
بازاری‌هایی که با عشق، کالاها و سرمایه‌شان را در اختیار هم شهری هاشان قرار دادند تا بتوانند برای آدمهایی که حتی آنها را نمی‌شناسند و شاید دیگر هیچگاه همدیگر را هم نبینند، شبی آرام در طوفان مهیا سازند.
مگر عشق چیزی جز این است.
توکل، امید و عشق این مردم، ایرما و نگرانی هایش را از یاد می برد. احترام، صبر و کمک به هم نوع، برای تجربه لحظه‌ای بهتر و خوشایندتر، همه جا جاری بود، از جاده‌هایی که پر از ماشین‌های آدمهایی بود که خانه و شهرشان را ترک می‌گفتند، تا استراحت گاه‌هایی که در مسیر به این آدمها خوش آمد می‌گفتند و امکانات اولیه زندگی را برایشان مهیا کرده بودند.
ایمان و امید به وهابیت دستی که همه ما را آفریده و در جهانش پرورده، به یادمان می‌آورد که این دست به اندازه قدرتش، بر ما مهربان نیز هست و حتی در اتفاقی چون طوفان ایرما، قادر است امید، برکت و زندگی را برایمان نوید دهد.
طبیعت با همه پستی و بلندی‌هایش، با همه زیبایی و بلایایش، با همه تولد و مرگ‌هایش، فرصتی است برای پیاده سازی توحید عملی، فرصتی است برای تمرین توکل بر خدا، تمرین بازبینی رابطه‌مان با منبع و با انرژی‌ای که همه چیز از اوست.
فرصتی است برای تمرین تمرکز بر نکات مثبت، در هر لحظه. تمرین اینکه “همه چیز خوب است!”. زیرا همین دستی که این طوفان‌ها را پدید آورده، قدرت ساختن دوباره زندگی‌مان را از هر شرایط و وضعیتی، در دست خودمان گذاشته . پس تنها کارما این است:
همزمان که به این قدرت توکل نموده‌ایم و رویش حساب باز کرده‌ایم، یادمان باشد که تنها وظیفه‌مان، لذت بردن از هر لحظه به کمک تمرکز بر نکات مثبت آن لحظه است.
این بالاترین توانایی است که می‌توانیم در خود بسازیم و بزرگترین توانایی است که برای ساختن زندگی‌ای بهتر، به آن نیاز داریم. زیرا اگر بتوانیم از تصویری بزرگ همه چیز را ببینیم، در خواهیم یافت، هر اتفاقی نهایتاً به رشد جهانمان کمک می‌کند. در نهایت اگر در آن اتفاق بمیریم، به منبع مان بازگشته‌ایم و اگر زنده بمانیم، از ما آدمی متوکل‌تر، صبورتر و با ایمان تر می‌سازد که هم می تواند خوب زندگی کند و هم کمک می کند تا جهان جای بهتری برای زندگی باشد…
سید حسین عباس منش
برای مشاهده‌ی سایر قسمت‌های «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری سریال تمرکز بر نکات مثبت | قسمت 797MB21 دقیقه
- دانلود با کیفت HD438MB21 دقیقه
- فایل صوتی سریال تمرکز بر نکات مثبت | قسمت 713MB21 دقیقه
بنام خدای مهربان
سفرنامه روز سی و هفتم
احساس خوب =اتفاقات خوب
به راستی در شرایطی که اوضاع به ظاهر بد است داشتن احساس خوب و رسیدن به احساس خوب ایمان خیلی قوی می‌خواهد در شرایط به ظاهر بد دیدن نکات مثبت و کنترل احساسمون کاری است که توکل به خدا می‌خواهد و رسیدن به این احساس برابر هستش با وارد شدن برکات به زندگی
این قانون خیلی ساده رو هممون تو زندگی چه بصورت آگاهانه و چه بصورت ناخودآگاه تجربه کردیم
از اون موقع که این قانون فهمیدم اتفاقاتی که تو زندگیم می افته گواه قدرتمند بودن این قانونه.
اون تعهدی که من با آغاز این سفرنامه دادم که همیشه احساسمو خوب نگه دارم و تمام سعی میکنم که کنترل کنم احساسمو ولی شده لحظه هایی که نتونستم .اما جهان یه اتفاقی رو برام رقم زده که زود به خودم اومدم که گفتم این اتفاق به ظاهر بد حاصل اون احساس بده که داشتم میتونست از این بدتر هم بشه و اون لحظه به خودم اومدم و نشستم علت احساس بد و پیدا کردم و خودمو قانع کردم که موندن در احساس بد هیچ کمکی به روند این ماجرا نمیکنه فقط با عوض کردن طرز فکرم و دیدگاهم به اون موضوع به احساس خوب میرسم و چون جهان به فرکانس های ما و احساس ما پاسخ می دهد باعث میشه که اتفاقات خوب هم از راه برسه و خیلی زود هم نتیجه گرفتم
حالا که من خیلی در این مورد ابتدایی هستم و میتونم خیلیییییییییی بهتر از اینا باشم و اتفاقات خوبو وارد زندگیم کنم پس چرا بعضی وقتا یادمون میره و بهش عمل نمی‌کنیم، چه چیزی باعث میشه در حس بد بمونیم با اینکه میدونیم پشت سر این احساس اتفاقات بدی وجود داره ولی باز هم موندن در احساس بد ادامه میدیم .
این چیزی که تمرین میخواد، ایمان میخواد ،تعهد میخواد،تکرار تکرار تکرار تا به رفتار ما تبدیل بشه مثل استاد عزیزمون
دوستتون دارم