گاهی در زندگی، روبروی شرایطی قرار می‌گیریم که شاید در نگاه اول سخت و ناامید کننده به نظر برسد، اما اگر توانایی دیدن تصویر بزرگ‌تر را به کمک نگاه “تمرکز بر نکات مثبت” داشته باشیم، خیلی راحت همه چیز تغییر کرده و آرام می‌شویم.
این روزها، فلوریدای آمریکا شاهد طوفان ایرما بوده که به گزارش هواشناسی، بزرگترین طوفان ثبت شده در تاریخ طوفان‌های اقیانوس اطلس است.
اگر بگویم، طوفان ایرما بیشتر از خرابی، با خود برکت به همراه داشته، حقیقت را گفته‌ام!
زیرا من دیدم که ایرما، فرصتی بود برای خداشناسی، برای تمرین توکل بر خداوند، تمرین کنار گذاشتن منیت ها و تمرینِ پیشه کردن خضوع و خشوع در برابر نیرویی که منبع همه توانایی‌های ماست و فرصتی برای دیدن دستان خداوند در همه جا!
من جلوه خدا را در تک تک مردم می‌دیدم.
آدمهایی که دست از هر کاری برداشته و با تمام وجود، عشق به هم نوع خود را در قالب آماده نمودن مقری برای پناه دادن، غذا دادن و پراکندن امید به هم نوعشان، ابراز می‌نمودند.
بازاری‌هایی که با عشق، کالاها و سرمایه‌شان را در اختیار هم شهری هاشان قرار دادند تا بتوانند برای آدمهایی که حتی آنها را نمی‌شناسند و شاید دیگر هیچگاه همدیگر را هم نبینند، شبی آرام در طوفان مهیا سازند.
مگر عشق چیزی جز این است.
توکل، امید و عشق این مردم، ایرما و نگرانی هایش را از یاد می برد. احترام، صبر و کمک به هم نوع، برای تجربه لحظه‌ای بهتر و خوشایندتر، همه جا جاری بود، از جاده‌هایی که پر از ماشین‌های آدمهایی بود که خانه و شهرشان را ترک می‌گفتند، تا استراحت گاه‌هایی که در مسیر به این آدمها خوش آمد می‌گفتند و امکانات اولیه زندگی را برایشان مهیا کرده بودند.
ایمان و امید به وهابیت دستی که همه ما را آفریده و در جهانش پرورده، به یادمان می‌آورد که این دست به اندازه قدرتش، بر ما مهربان نیز هست و حتی در اتفاقی چون طوفان ایرما، قادر است امید، برکت و زندگی را برایمان نوید دهد.
طبیعت با همه پستی و بلندی‌هایش، با همه زیبایی و بلایایش، با همه تولد و مرگ‌هایش، فرصتی است برای پیاده سازی توحید عملی، فرصتی است برای تمرین توکل بر خدا، تمرین بازبینی رابطه‌مان با منبع و با انرژی‌ای که همه چیز از اوست.
فرصتی است برای تمرین تمرکز بر نکات مثبت، در هر لحظه. تمرین اینکه “همه چیز خوب است!”. زیرا همین دستی که این طوفان‌ها را پدید آورده، قدرت ساختن دوباره زندگی‌مان را از هر شرایط و وضعیتی، در دست خودمان گذاشته . پس تنها کارما این است:
همزمان که به این قدرت توکل نموده‌ایم و رویش حساب باز کرده‌ایم، یادمان باشد که تنها وظیفه‌مان، لذت بردن از هر لحظه به کمک تمرکز بر نکات مثبت آن لحظه است.
این بالاترین توانایی است که می‌توانیم در خود بسازیم و بزرگترین توانایی است که برای ساختن زندگی‌ای بهتر، به آن نیاز داریم. زیرا اگر بتوانیم از تصویری بزرگ همه چیز را ببینیم، در خواهیم یافت، هر اتفاقی نهایتاً به رشد جهانمان کمک می‌کند. در نهایت اگر در آن اتفاق بمیریم، به منبع مان بازگشته‌ایم و اگر زنده بمانیم، از ما آدمی متوکل‌تر، صبورتر و با ایمان تر می‌سازد که هم می تواند خوب زندگی کند و هم کمک می کند تا جهان جای بهتری برای زندگی باشد…
سید حسین عباس منش
برای مشاهده‌ی سایر قسمت‌های «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری سریال تمرکز بر نکات مثبت | قسمت 797MB21 دقیقه
- دانلود با کیفت HD438MB21 دقیقه
- فایل صوتی سریال تمرکز بر نکات مثبت | قسمت 713MB21 دقیقه
سلام
روز ۳۷
هیچ دستی بالا تر از دست خدا نیست
منو ،جهانو،بقیه ی انسان ها رو خدا خلق کرده
همه ما در برابر خدا یکسانیم
اون قدرت برتره
بلا های طبیعی همیشه هستند
ما باید از اینا بفهمیم که وقتی این اتفاق ها میفته ما واقعا ضعیفیم باید تسلیم خدا باشیم که بگیم هر اتفاقی که میفته خیره و به نفع منه
بلا هایی طبیعی یا اتفاقات به ظاهر بد یه امتحان هستن که ما بتونیم تقوا و توکل خودمون رو نشون بدیم
نشون بدیم که چقدر می تونیم ذهن خودمونیم رو کنترل کنیم
چقدر توکل دادیم
چقدر آزاد و رها هستیم نسبت به داشته هامون
چقدر باور داریم که اگه چیزی هم از دست بدیم می تونیم دوباره خلقش کنیم
چقدر می تونیم احساس خوب داشته باشیم
تفاوت افراد موفق با بقیه اینه که تو هر شرایطی لذت می برن حتی شرایط به ظاهر بد
باید متفاوت نسبت به نود درصد جامعه زندگی کرد تا متفاوت هم نتیجه گرفت
اعمال انسان زندگیش رو خلق میکنه
باید تسلیم
تسلیم بودن خیلی مهمه
من خودم باید روی خودم کار کنم و تسلیم باشم نگم چرا این نمیشه یا فلان باید بگم حتما به نفع منه
خوبه برام
باید احساس خوب داشته باشم
اینجاست که تفاوت بین انسان ها مشخص میشه
و این تفاوت ها باعث تفاوت نتایج میشن
کسی که تو شرایط به ظاهر بد حس خوب داره جهان پاداش بهتری بهش میده
ولی کسی تو همون شرایط به ظاهر بد نمی تونه احساسش رو کنترل کنه جهان هم اون پاداش خوب رو بهش نمیده
بلکه پاداشش برابر با توانایی ایش در کنترل احساسات و عواطفش هست
ما باید با ساخت باور های خوب بتونیم احساس خودمون رو خوب کنیم
باید با استفاده از اون باور با تغییر نگاه به حس خوب برسیم
علت تفاوت نتایج استاد با بقیه بخاطر تفاوت رفتارش با بقیه اس
استاد تو این شرایط میره میگرده و لذت می بره و میگم من تسلیمم
کاری که همه نمی تونن انجامش بدن
برای همینه که همه ام هم نمی تونن نتایج استاد رو بگیرن
فقط فقط بخاطر باور ها و نوع نگاه شون هست
اگه اونام مث استاد یا حتی خود من هم مث استاد و از دید استاد به مسائل نگاه کنم قطعا احساس بهتری دارم و قطعا نتایج بهتری می گیرم
من باید روی افکار و باورهام کار کنم تا هی قوی تر و قوی تر بشم و بتونم هر روز بهتر ذهنم رو کنترل کنم باید آموزش ها رو که می بینم عمل کنم و خودم تو زندگیم عمل کنم و استفاده و تمرین کنم تا بتونیم بهتر و بهتر بشم
مگر نه حرف زدن و نوشتن که همه می تونن پای عمل که میرسه خیلی عقب میکشن
دارم هر روز سعی میکنم بهتر عمل کنم به قانون بیشتر ازش استفاده کنم تو زندگی روزانه ام
نمیگم خیلی خوبم ولی دارم کم کم قدم ها کوچیک کوچیک رو بر میدارم و شروع میکنم که عمل کنم
که ذهنم رو کنترل کنم
که از همین جایی که هستم لذت ببرم
خدایا شکرت که منو تو هدایت کردی به این مسیر به مسیری که تو رو بشناسم و زندگی خوبی رو تو دنیا و آخرت برای خودم بسازم خدایا شکرت خدایا شکرت خدایا شکرت ❤