گاهی در زندگی، روبروی شرایطی قرار میگیریم که شاید در نگاه اول سخت و ناامید کننده به نظر برسد، اما اگر توانایی دیدن تصویر بزرگتر را به کمک نگاه “تمرکز بر نکات مثبت” داشته باشیم، خیلی راحت همه چیز تغییر کرده و آرام میشویم.
این روزها، فلوریدای آمریکا شاهد طوفان ایرما بوده که به گزارش هواشناسی، بزرگترین طوفان ثبت شده در تاریخ طوفانهای اقیانوس اطلس است.
اگر بگویم، طوفان ایرما بیشتر از خرابی، با خود برکت به همراه داشته، حقیقت را گفتهام!
زیرا من دیدم که ایرما، فرصتی بود برای خداشناسی، برای تمرین توکل بر خداوند، تمرین کنار گذاشتن منیت ها و تمرینِ پیشه کردن خضوع و خشوع در برابر نیرویی که منبع همه تواناییهای ماست و فرصتی برای دیدن دستان خداوند در همه جا!
من جلوه خدا را در تک تک مردم میدیدم.
آدمهایی که دست از هر کاری برداشته و با تمام وجود، عشق به هم نوع خود را در قالب آماده نمودن مقری برای پناه دادن، غذا دادن و پراکندن امید به هم نوعشان، ابراز مینمودند.
بازاریهایی که با عشق، کالاها و سرمایهشان را در اختیار هم شهری هاشان قرار دادند تا بتوانند برای آدمهایی که حتی آنها را نمیشناسند و شاید دیگر هیچگاه همدیگر را هم نبینند، شبی آرام در طوفان مهیا سازند.
مگر عشق چیزی جز این است.
توکل، امید و عشق این مردم، ایرما و نگرانی هایش را از یاد می برد. احترام، صبر و کمک به هم نوع، برای تجربه لحظهای بهتر و خوشایندتر، همه جا جاری بود، از جادههایی که پر از ماشینهای آدمهایی بود که خانه و شهرشان را ترک میگفتند، تا استراحت گاههایی که در مسیر به این آدمها خوش آمد میگفتند و امکانات اولیه زندگی را برایشان مهیا کرده بودند.
ایمان و امید به وهابیت دستی که همه ما را آفریده و در جهانش پرورده، به یادمان میآورد که این دست به اندازه قدرتش، بر ما مهربان نیز هست و حتی در اتفاقی چون طوفان ایرما، قادر است امید، برکت و زندگی را برایمان نوید دهد.
طبیعت با همه پستی و بلندیهایش، با همه زیبایی و بلایایش، با همه تولد و مرگهایش، فرصتی است برای پیاده سازی توحید عملی، فرصتی است برای تمرین توکل بر خدا، تمرین بازبینی رابطهمان با منبع و با انرژیای که همه چیز از اوست.
فرصتی است برای تمرین تمرکز بر نکات مثبت، در هر لحظه. تمرین اینکه “همه چیز خوب است!”. زیرا همین دستی که این طوفانها را پدید آورده، قدرت ساختن دوباره زندگیمان را از هر شرایط و وضعیتی، در دست خودمان گذاشته . پس تنها کارما این است:
همزمان که به این قدرت توکل نمودهایم و رویش حساب باز کردهایم، یادمان باشد که تنها وظیفهمان، لذت بردن از هر لحظه به کمک تمرکز بر نکات مثبت آن لحظه است.
این بالاترین توانایی است که میتوانیم در خود بسازیم و بزرگترین توانایی است که برای ساختن زندگیای بهتر، به آن نیاز داریم. زیرا اگر بتوانیم از تصویری بزرگ همه چیز را ببینیم، در خواهیم یافت، هر اتفاقی نهایتاً به رشد جهانمان کمک میکند. در نهایت اگر در آن اتفاق بمیریم، به منبع مان بازگشتهایم و اگر زنده بمانیم، از ما آدمی متوکلتر، صبورتر و با ایمان تر میسازد که هم می تواند خوب زندگی کند و هم کمک می کند تا جهان جای بهتری برای زندگی باشد…
سید حسین عباس منش
برای مشاهدهی سایر قسمتهای «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری سریال تمرکز بر نکات مثبت | قسمت 797MB21 دقیقه
- دانلود با کیفت HD438MB21 دقیقه
- فایل صوتی سریال تمرکز بر نکات مثبت | قسمت 713MB21 دقیقه
سلام ب استاد عباسمنش عزیزم
و سلام ب تمامِ دوستانِ همفرکانسیم.
راستش این فایل اووونقدر برای من آگاهیدهنده بود ک منی ک هیچوقت کامنت نمیزارم، هدایت شدم تا کامنت بزارم..
چهههه دیدگاههای متفاوت و عمیقی توی این فایل بود. چقدر دلم خاست ک هزاران بار گوشش بدم و بازهم نکتهی دیگهای رو دریافت کنم.
دلم میخاد اولین چیزی ک راجع بهش صحبت میکنم، جملهی استاد باشه ک چقدررررر برام عجیب و در عینحال عمیق و قشنگ بود: (من چقدر خداروشکر کردم ک خدا اوووونقدر زیاااد مارو دوست داشته ک “همیشه” مارو در معرض این اتفاقات قرار نمیده..)
راستش من هیچوقت از این دیدگاه ب بلاهای طبیعی نگاه نکرده بودم.. هیچوقت از این منظر نگاه نکرده بودم ک درسته یه خدا یه بلای طبیعی نازل کرده، اما مارو رها نکرده ها..
واقعنم ک هیچوقت رها نمیکنه!!
من هیچوقت دقت نکرده بودم ک دستای زیادی از خدا ب سمتمون اومدن تا بهمون کمک کنن، بهمون جا بدن، خوراک بدن، عشق بدن و…
من یادم رفته بود ک اینا، خداهستن.. دستایی از خدان تا بهمون یادآوری کنن ک من حواسم بهت هستا..
اما وقتی استاد داشتن حرف میزدن و از مهربونیِ آدمای اون شهر میگفتن، تازه ب خودم اومدم گفتم، میبینی؟ میبینی خدا چجوری خودشو ب بندههاش نشون میده؟ میبینی چجوری عشق میشه براشون؟ چجوری مکان میشه؟ پناه میشه؟
خدای جانِ من.. من هیچوقت اینطوری نگا نکرده بودم ک تو اینجاهاهم پیشمونی..
و چقدر ایمانِ قویای لازمه ک توی همچین موقعیتی، تو همچنان ب قدرتهای خودت و خدات ایمان داشته باشی ک پاشی و بری مسافرت.. ینی استادِ عزیزم، واقعا دمتون گرم! چقدرررررر من تحسینتون کردم و تصمیم گرفتم ک برای رسیدن ب همچین ایمانی، تلاش بکنم.. ک ن تنها برم مسافرت و تماااامِ انرژیمو برای لذت بردن بزارم، ک حتی بگم اگ اونهمه داراییم از بین رفت، بهترین اتفاقی بوده ک میتونست برام بیوفته، چون میدونم خدا همیشه بهترینهارو برام رقم میزنه..
چقدر ایمان قویای میخاد ک توی اون شرایط، ب جای گله و شکایت از زمین و زمان، ب جای لعنت فرستادن ب بخت خودت و…، بتونی زیبایی رو ببینی! اینک توی اون شرایط، درسی از عشق و دوستیِ آدما بگیری، میتونم ب جرعت بگم ک ایمان ب شدت قویای میخاد..
و چقدر انسانهای شریف زیادن..
آدمایی ک بیتوقع، از اعماقِ وجودشون عشق میدن و فقط از لبخندهایی ک موجبش میشن، لذت میبرن..
و البته از تکنولوژی بگم. خدای من شکرت ک اینقدر علم پیشرفت کرده ک اگ کسی زنگِ خونهت رو بزنه تو میتونی توی گوشیت ببینیش و حتی باهاش ارتبا برقرار کنی..
خدایا شکرت برای بودنت. برای اینک اینقد قشنگ هستی. برای اینک اینقدر قشنگ خدایی میکنی. برای اینک اینقدر قشنگ مارو هدایت میکنی. برای اینک اینقد قشنگ توی همهی چیزای زیبا، تجلی پیدا میکنی..
ازت میخام کمکم کنی تا درهرچیز، تورو ببینم و عطرِ وجودت رو حس کنم. ازت میخام کمکم کنی تا ایمانم رو قوی کنمو فقط از تو یاری بخام..
خداجونم، شکرت..
و استادِ عباسمنش عزیزم، ازتون ممنونم برای تمامِ آگاهیهایی ک بهمون میدید. برای اینک تکهی زیبایی از وجودِ خدا هستید.. دوستتون دارم