گاهی در زندگی، روبروی شرایطی قرار می‌گیریم که شاید در نگاه اول سخت و ناامید کننده به نظر برسد، اما اگر توانایی دیدن تصویر بزرگ‌تر را به کمک نگاه “تمرکز بر نکات مثبت” داشته باشیم، خیلی راحت همه چیز تغییر کرده و آرام می‌شویم.
این روزها، فلوریدای آمریکا شاهد طوفان ایرما بوده که به گزارش هواشناسی، بزرگترین طوفان ثبت شده در تاریخ طوفان‌های اقیانوس اطلس است.
اگر بگویم، طوفان ایرما بیشتر از خرابی، با خود برکت به همراه داشته، حقیقت را گفته‌ام!
زیرا من دیدم که ایرما، فرصتی بود برای خداشناسی، برای تمرین توکل بر خداوند، تمرین کنار گذاشتن منیت ها و تمرینِ پیشه کردن خضوع و خشوع در برابر نیرویی که منبع همه توانایی‌های ماست و فرصتی برای دیدن دستان خداوند در همه جا!
من جلوه خدا را در تک تک مردم می‌دیدم.
آدمهایی که دست از هر کاری برداشته و با تمام وجود، عشق به هم نوع خود را در قالب آماده نمودن مقری برای پناه دادن، غذا دادن و پراکندن امید به هم نوعشان، ابراز می‌نمودند.
بازاری‌هایی که با عشق، کالاها و سرمایه‌شان را در اختیار هم شهری هاشان قرار دادند تا بتوانند برای آدمهایی که حتی آنها را نمی‌شناسند و شاید دیگر هیچگاه همدیگر را هم نبینند، شبی آرام در طوفان مهیا سازند.
مگر عشق چیزی جز این است.
توکل، امید و عشق این مردم، ایرما و نگرانی هایش را از یاد می برد. احترام، صبر و کمک به هم نوع، برای تجربه لحظه‌ای بهتر و خوشایندتر، همه جا جاری بود، از جاده‌هایی که پر از ماشین‌های آدمهایی بود که خانه و شهرشان را ترک می‌گفتند، تا استراحت گاه‌هایی که در مسیر به این آدمها خوش آمد می‌گفتند و امکانات اولیه زندگی را برایشان مهیا کرده بودند.
ایمان و امید به وهابیت دستی که همه ما را آفریده و در جهانش پرورده، به یادمان می‌آورد که این دست به اندازه قدرتش، بر ما مهربان نیز هست و حتی در اتفاقی چون طوفان ایرما، قادر است امید، برکت و زندگی را برایمان نوید دهد.
طبیعت با همه پستی و بلندی‌هایش، با همه زیبایی و بلایایش، با همه تولد و مرگ‌هایش، فرصتی است برای پیاده سازی توحید عملی، فرصتی است برای تمرین توکل بر خدا، تمرین بازبینی رابطه‌مان با منبع و با انرژی‌ای که همه چیز از اوست.
فرصتی است برای تمرین تمرکز بر نکات مثبت، در هر لحظه. تمرین اینکه “همه چیز خوب است!”. زیرا همین دستی که این طوفان‌ها را پدید آورده، قدرت ساختن دوباره زندگی‌مان را از هر شرایط و وضعیتی، در دست خودمان گذاشته . پس تنها کارما این است:
همزمان که به این قدرت توکل نموده‌ایم و رویش حساب باز کرده‌ایم، یادمان باشد که تنها وظیفه‌مان، لذت بردن از هر لحظه به کمک تمرکز بر نکات مثبت آن لحظه است.
این بالاترین توانایی است که می‌توانیم در خود بسازیم و بزرگترین توانایی است که برای ساختن زندگی‌ای بهتر، به آن نیاز داریم. زیرا اگر بتوانیم از تصویری بزرگ همه چیز را ببینیم، در خواهیم یافت، هر اتفاقی نهایتاً به رشد جهانمان کمک می‌کند. در نهایت اگر در آن اتفاق بمیریم، به منبع مان بازگشته‌ایم و اگر زنده بمانیم، از ما آدمی متوکل‌تر، صبورتر و با ایمان تر می‌سازد که هم می تواند خوب زندگی کند و هم کمک می کند تا جهان جای بهتری برای زندگی باشد…
سید حسین عباس منش
برای مشاهده‌ی سایر قسمت‌های «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری سریال تمرکز بر نکات مثبت | قسمت 797MB21 دقیقه
- دانلود با کیفت HD438MB21 دقیقه
- فایل صوتی سریال تمرکز بر نکات مثبت | قسمت 713MB21 دقیقه
سلام استاد گرامی مریم عزیزم و دوستان خوبم
من یکی از تجربه هام از تمرکز برنکات مثبت بهتون بگم
تو این دو،سه سالی که کرونا بود من اونموقع تازه با دکتر سید محمد عرشیانفر آشنا شده بودم و فایل های ایشون توی اینستا کار میکردم و در حال انجام دادن یه سری تمرین ها بودم که هم با استفاده از قانون تکامل و هم یکی از فایل های استاد عرشیانفر به سایت استاد عباسمنش هدایت شدم. اونموقع خیلی خوب روی خودم کارم کردم در زمینه تمرکز بر نکات مثبت و نتیجه اش هم دیدم اینکه من اصلا مریض نشدم حتی یک سرماخوردگی ساده حتی همسرم که با هم تو یک خونه زندگی میکردیم هم مریض شد و حالش خوب نبود و من پرستاری میکردم براش ولی خب خداشکر مریض نشدم با اینکه بخاطر دیگران ماسک میزدم چون بقیه ناراحت میشدن و همه جا خرید مهمونی تفریح هم میرفتم و چقدر هم این کرونا خوب شد یه سری از آدم های منفی دو برم دیگه نمی‌دیدم وقت بیشتری با همسرم با هم بودیم فیلم های طنز دانلود میکردم و می‌دیدم تمرین های مثبت اندیشی و موفقیت انجام می‌دادم و خب خداشکر کرونا برای من سود داشت نه ضرر من الان که به این دو سال قبل نگاه میکنم به خودم افتخار میکنم که نگذاشتم در مورد بیماری و جوی که کل جهان گرفته بود شرایط و اتفاقات بیرونی در زندگی من تاثیر گذار باشند الهی صد هزار مرتبه شکر
ولی خب تمرکز بر نکات منفی تو زندگیم زیاد داشتم و چقدر هم زخم خوردم ولی خب خداشکر به لطف خدای مهربانم و تلاش های خودم و راهنمایی های استاد کنترلش کردم که از ماست که بر ماست.
من تازه اول راهم دارم تلاش میکنم صفر صفر نیستم ولی صد هم نیستم دارم یاد می‌گیرم و تمام سعیمو میکنم که علمی که کسب میکنم عمل کنم تو زندگیم.حتی توجه بر نکات منفی تو زندگی مون شرک هست که ما داریم یک مسئله بزرگ تر از خودمون میکنیم ناشکری میکنیم و حتی باور کمبود داریم و فراوانی نمی‌بینیم و باور نداریم که مثبت ها هستند .
دعا میکنم و از خدا می‌خواهم کمک مون که مثبت ها و زیبایی هایی زندگی مون زیاد ببینیم
دوستتون دارم
یا حق