گاهی در زندگی، روبروی شرایطی قرار می‌گیریم که شاید در نگاه اول سخت و ناامید کننده به نظر برسد، اما اگر توانایی دیدن تصویر بزرگ‌تر را به کمک نگاه “تمرکز بر نکات مثبت” داشته باشیم، خیلی راحت همه چیز تغییر کرده و آرام می‌شویم.
این روزها، فلوریدای آمریکا شاهد طوفان ایرما بوده که به گزارش هواشناسی، بزرگترین طوفان ثبت شده در تاریخ طوفان‌های اقیانوس اطلس است.
اگر بگویم، طوفان ایرما بیشتر از خرابی، با خود برکت به همراه داشته، حقیقت را گفته‌ام!
زیرا من دیدم که ایرما، فرصتی بود برای خداشناسی، برای تمرین توکل بر خداوند، تمرین کنار گذاشتن منیت ها و تمرینِ پیشه کردن خضوع و خشوع در برابر نیرویی که منبع همه توانایی‌های ماست و فرصتی برای دیدن دستان خداوند در همه جا!
من جلوه خدا را در تک تک مردم میدیدم.
آدمهایی که دست از هر کاری برداشته و با تمام وجود، عشق به هم نوع خود را در قالب آماده نمودن مقری برای پناه دادن، غذا دادن و پراکندن امید به هم نوعشان، ابراز می‌نمودند.
بازاری‌هایی که با عشق، کالاها و سرمایه‌شان را در اختیار هم شهری هاشان قرار دادند تا بتوانند برای آدمهایی که حتی آنها را نمی‌شناسند و شاید دیگر هیچگاه همدیگر را هم نبینند، شبی آرام در طوفان مهیا سازند.
مگر عشق چیزی جز این است.
توکل، امید و عشق این مردم، ایرما و نگرانی هایش را از یاد می برد. احترام، صبر و کمک به هم نوع، برای تجربه لحظه‌ای بهتر و خوشایندتر، همه جا جاری بود، از جاده‌هایی که پر از ماشین‌های آدمهایی بود که خانه و شهرشان را ترک می‌گفتند، تا استراحت گاه‌هایی که در مسیر به این آدمها خوش آمد می‌گفتند و امکانات اولیه زندگی را برایشان مهیا کرده بودند.
ایمان و امید به وهابیت دستی که همه ما را آفریده و در جهانش پرورده، به یادمان می‌آورد که این دست به اندازه قدرتش، بر ما مهربان نیز هست و حتی در اتفاقی چون طوفان ایرما، قادر است امید، برکت و زندگی را برایمان نوید دهد.
طبیعت با همه پستی و بلندی‌هایش، با همه زیبایی و بلایایش، با همه تولد و مرگ‌هایش، فرصتی است برای پیاده سازی توحید عملی، فرصتی است برای تمرین توکل بر خدا، تمرین بازبینی رابطه‌مان با منبع و با انرژی‌ای که همه چیز از اوست.
فرصتی است برای تمرین تمرکز بر نکات مثبت، در هر لحظه. تمرین اینکه “همه چیز خوب است!”. زیرا همین دستی که این طوفان‌ها را پدید آورده، قدرت ساختن دوباره زندگی‌مان را از هر شرایط و وضعیتی، در دست خودمان گذاشته . پس تنها کارما این است:
همزمان که به این قدرت توکل نموده‌ایم و رویش حساب باز کرده‌ایم، یادمان باشد که تنها وظیفه‌مان، لذت بردن از هر لحظه به کمک تمرکز بر نکات مثبت آن لحظه است.
این بالاترین توانایی است که می‌توانیم در خود بسازیم و بزرگترین توانایی است که برای ساختن زندگی‌ای بهتر، به آن نیاز داریم. زیرا اگر بتوانیم از تصویری بزرگ همه چیز را ببینیم، در خواهیم یافت، هر اتفاقی نهایتاً به رشد جهانمان کمک می‌کند. در نهایت اگر در آن اتفاق بمیریم، به منبع مان بازگشته‌ایم و اگر زنده بمانیم، از ما آدمی متوکل‌تر، صبورتر و با ایمان تر می‌سازد که هم می تواند خوب زندگی کند و هم کمک می کند تا جهان جای بهتری برای زندگی باشد…
سید حسین عباس منش
برای مشاهده‌ی سایر قسمت‌های «توحید عملی» کلیک کنید.
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری سریال تمرکز بر نکات مثبت | قسمت 797MB21 دقیقه
- دانلود با کیفت HD438MB21 دقیقه
- فایل صوتی سریال تمرکز بر نکات مثبت | قسمت 713MB21 دقیقه
به نام خداوند وهاب وعظیم
امروز روز 37 از روز شمار تحول زندگیمه
وامروزم برام پر بود از اتفاقات عالی ودیدن زیبایی هایی که دلم میخواست بشینم وساعت ها به تماشای اونها
امروز صبح چشمامو توی سفر باز کردم درحالی که چشمام نیمه باز بود پدرمو دیدم پشت فرمون که با لبخند نگاهم میکرد وبعدش گفت چقدر آفتاب گردانهای اون طرف جاده قشنگن ببینشون
وبعد من یه مزرعه پراز آفتابگردان دیدم که همگی بااون صورت زیباشون داشتن نگاه به خورشید اول صبح میکردن وچقدر زیبا بود اون منظره
و بعدش باید میرفتیم بارِ ماشینو خالی میکردیم
(پدرم راننده ماشین سنگینه ومنم چند روزیه همراهشم .ویه جورایی کمک شوفرم:))
خلاصه رفتیم رسیدم وبه طور عالیی خلوت بود جایی که بارو باید خالی میکردن وسریع نوبتمون شد
بعدشم رفتیم برای بار زدن یه بار دیگه به مقصد شهر خودمون
وتوی مسیر چقدر جاهاییو دیدم که قبلا ندیده بودم
یه دشت پراز توربین های بادی بود که بااون پره های بزرگشون داشتن میچرخیدن یکی دوتاشون روی اون تپه های آخری بودن وانگاری اون دوتا از بقیه جدا بودن واونا نشسته بودن به تماشای بقیه که دارن میچرخن چون خودشون تکونم نمی خوردن
بعدش دم دمای غروب بود از شیشه بغل ماشین داشتم غروبو تماشا میکردم که یه دشت سر سبزو دیدم با کلی گاو که داشتن برای خودشون چرا میکردن توی اون غروب دیوانه کننده ومنم توی جاده بغل گاوا واون غروب دیوانه کننده ای که هر بار بادیدنش فقط سکوت میکنم وتماشاش میکنم
خدای من چقدر زیبایی چقدر اافاقات جالبی که تا بحال تجربشو نکرده بودم امروز داشتم
وهنوزم این مسیر تا مصقد خونه مونده وخدا میدونه چه چیزای دیگه ای منتظرمه تا من لذتشونو ببرم
واینا رو امروز اینجا گفتم تا هروقت اومدم ورد پای خودمو دیدم بیاد بیارم که ام روز از صبحش تصمیم گرفتم که فقط به زیبایی ها توجه بکنم.واول صبح فکر نمیکردم که اینقدر زیبایی واتفاق خوب برام پیش بیاد ولی اومد ولی شد وکلی حالم عالی شد واحساسم خووب خووب شد فقط با دیدن زیبایی ها وگله شکایت نکردنها وتجوه نکردن وروی برگردان از تضاد ها
وامروز چقدر همزمان بود با روزشمار تحول زندگیم که فایل امروزهم که روز 37 بود توجه به نکات مثب بود
خدایا شکرت شکرت که همیشه در حال هدایت کردنمی شکرت که دارمت
و امروز از صبح داشتم میدیدم توجه کردن آگاهانه ام به زیبایی ها چقدر سریع داره جواب میده
وانگار یه جور دیگه درک کردم این قانون مهم رو که احساس خوب=اتفاقات خوب
ممنونم ازتون استاد بی نظیرم