سریال تمرکز بر نکات مثبت | قسمت 7

37امین ردپاروزشمارزندگی.1403/9/11 به نام جان جانان.سلام به خدای بی همتا.وسلام به استادومریم جون وکل عزیزان سایت.منوپسربزرگم وپسرکوچکم حدوداسال92بودباکاروان رفتیم قشم،من دخترندارم ولی مقداری لباس دخترانه ی مثلا17یا18سال گرفتم ،توی چمدان گذاشتم که برای آینده لازم میشه!وسال 95چندتاپتوهای نرمینه دونفره ویک نفره خریدم بازهم گذاشتم کنارگفتم: لازم میشه!اینهاباشدتابراتون بگم کجااستفاده شد.از،زلزله ی سال95 که توی مشهدرخ دادکه همه ازخانه هافرارمیکردن ولی منوعزیزدلم و3تاپسربزرگترم برای حتی ثانیه ای ازخانه بیرون نرفتیم! پسرکوچکم خدمت سربازی بود.ازساعت دقیق یادم نیست 10صبح بودکه خواب بودیم که زلزله رخ دادخیلی ریلکس ازجابلندشدیم وبلند،بلندمیخندیدیم وخانه ای که زندگی میکردیم حاشیه ی خیابان35متری بودازمیلان8متری درب ورودی داشت.ازهردوطرف به خیابان وکوچه پنچره داشت.ماهم ازهردوطرف به بیرون نگاه میکردیم کل همسایه هابیرون ریخته بودن ازترس، ولی مامیخندیدیم!تاشب همه هراسان بودن بازسرشب به خانه هاآمدن بازساعت حدودا11شب گذشته بودکه دوباره زلزله شدماکه پشت پنجره بودیم دیدیم همسایه ی بغلی آنکاردکرده لباس پوشیده 2تادختربچه داشتن که انگاربرای مجلس عروسی لباس پوشیدن وعروسکهاشون بغلشون کفش سفیدپاشون توماشین نشستن ولوازم وپتو،توی ماشین آماده داشتن چقدرتعجب آوربودباخودم گفتم:اصلااینهاکی حاضرشدن!؟ولی اینهالباس پوشیدن خوابیدن که اگه زلزله شدپابه فراربذارن!وازاینطرف دوستم که چندتاکوچه بالاتربودن وماهم قبلا همون محله بودیم و الان چندتاکوچه پائین تراومدیم زلزله شده زنگ زدلیلاکجایی ؟چکارمیکنی؟ گفتم:خونه قرآن میخونم !پرسیدم شماکجایین؟!گفت توباغ یعنی یک زمانی باغ بود.حالایک زمین افتاده بود.برای ساخت وسازکه کل آدمهافرش ولحاف وتشک بردن اونجابخوابن به دوستم باتعجب گفتم :توهم ها!گفت:نه! به خاطرپسرم متین میبینه همسایه ها رفتن اینم میترسه گریه کرده آوردمش!خوب این چندروزی که آدمهادربدربودن به مدرسه ها،سالنهای ورزشی ویاهرجامیرفتندجاهاپُرشده بودراه نمیدادندچقدرعلاف ونگران بودندولی ماخانوادگی خیلی آرام باهم یکدل بودیم ومیگفتیم: زمانی که زلزله بیادزمین دهان بازکنه به زمین فرومیروی پس اگه قراره مابمیریم همه باهم توی خانه می‌میریم!خوب حالابریم سروقت لباسهای چمدان وپتوها،یک سلام گرمی ازکناربخاری توی هوای سردبه هموطنان کرمانشاهی عزیزتقدیم میکنم. سال96عزیزدلم باارگانی که خدمت میکردبرای اربعین رفتن کربلازمان برگشت مرزخسروی زلزله ی سختی رخ دادوروزهای بعدهم زلزله های پی درپی رخ داد!حالاماخانه راجابجاکردیم وکناربزرگراه خانه گرفتیم واین خانه سر3نبش دورتادورش بازپنجره وشیشه های معمولی طبقه ی 3روی پیلوت خیلی سردبود.!که فقط کناربخاری جمع میشدیم که گرم بشیم لباس گرم توخانه میپوشیدم 2تاپتوبازهم خانه سردبود!بالاخره یک روزوقت نمازصبح به یادعزیزان هموطنم بچه بزرگترهاپیرهاو…..افتادم که لیلاخانم الان توی خانه ی گرم، بابخاری، دروپیکر،پتووهمه چیز خوردوخوراکت، پوشاکت مناسب بازهم میگی هواسردِ!خدابه دادِهموطنانت توی هوای سردکرمانشاه برسه!صبح همان روزاولین کاری که کردم کل لباسهای چمدون که همه باهمون مارک وپلم شده اززمان خریدتاهمین لحظه برای هدیه دادن وپتوهای داخل کاورکه برای عروسهام گذاشته بودم کنارهمه روبسته بندی کردم بردم دادم دامادخواهرم که مسئول کمک رسانی بود. که مستقیم ببره به دست نیازمندش برسونه واصلابه ارگانهای دولتی ندادم که ازکردم پشیمان نباشم دلهره داشته باشم که آیابه دست چه کسی افتاد؟!اینم ازخدمتی که منوخانواده ام به عزیزان کرمانشاهی کردیم وهمان روزهاخیلی سردبودوگریه هاکردم که یهوبه من الهام شدگریه نکن بلندشواین لباسهاوپتوهابه دردمردم میخوره نه گریه ودعا!الهی این هدایارابرای گسترش جهان هستی به درگاهت هدیه کردم قبول بفرما. وخداروشکرپسرکوچکم حدودا2ساله رفته سرزندگی خودش برای این3تای بعدی هم خدادرست کرده ازازل تاابدشون

آمین عاشقتونم برای همتون آرزوی سعادت وخوشبختی دارم.