ما با ویژ‌‌گی‌‌‌ِ مختار بودن و «حق انتخاب داشتن» برای تجارب زندگی‌مان خلق شده‌ایم. یعنی هیچ چیز بدون اجازه و بدون انتخابِ ما، وارد تجربه‌ی زندگی مان نمی‌شود.
یعنی تمام اتفاقات، شرایط و تجارب زندگی ما، نتیجه‌ی انتخاب‌های پی در پی‌ای است که، در هر لحظه نه با کلمات‌مان، نه با خواهش‌ها و تمناهای‌مان و نه حتی با احتیاجات شدیدمان، بلکه با کانون‌ِ توجه‌‌مان صورت می‌گیرد.
به عبارت دیگر، تمام اتفاقات دلخواه یا نادلخواه، وقتی اجازه‌ی ورود به تجربه‌ی زندگی‌مان را می‌یابد که، هم اساس، هم‌فرکانس و منطبق بر کانون توجه غالب‌مان می‌شود.
به دلیل وجودِ چنین خاصیتی است که می‌توان گفت:
تمرکز بر نکات مثبت سریعترین، قوی‌ترین و لذت‌بخش ترین مسیر برای رفتن از شرایطی که الان داری و جایی که الان هستی، به شرایط و وضعیتی است که میخواهی داشته باشی.
منظورم از تمرکز بر نکات مثبت:
احساس سپاسگزارانه‌ای است که، آنقدر تمرکزت را خرجِ داشته‌ها، نعمت‌ها، توانایی‌ها و فرصت‌های فراوانِ پیش رویت می‌کند که، فرصتی برای نگرانی از کمبودهای آینده نمی‌ماند.
احساس تحسینگرانه‌ای است که، آنقدر تمرکزت را محو تماشا و قدردانی از دستاوردهای ستودنیِ دیگران می‌کند که، فرصتی برای حسادت یا تمرکز بر جای خالیِ چنین نعمت‌هایی در زندگی‌ات به واسطه‌ی مقایسه‌ی «نتایجت و تکاملِ طی نشده‌ات» با «نتایج افرادی که از باورها و مسیر طی شده‌شان آگاهی نداری»، نمی‌ماند.
احساس اطمینانی است که، آنقدر دلت را قرص و قدم‌هایت را استوار و تمام حواست را خرجِ دیدنِ نشانه‌های هدایت‌های پیش رو می‌کند که، فرصتی برای شنیدن نجواهای ذهنت نمی‌ماند.
دیدنِ کوچکترین نعمت‌های وضعیت کنونی زندگی‌ات و احساس سپاسگزارانه داشتن بخاطرشان، نه تنها یک مانع برای قانع کردن تو به ماندن در چنین شرایطی نیست، بلکه همچون فنری است که تو را به سمت شرایطی پرتاب می‌کند و با نعمت‌هایی هم‌فرکانس می‌کند که، آرزوی تجربه‌شان را داری.
به اندازه‌ای که قادر به تمرکز بر بر نکات مثبت زندگی‌ات و احساس سپاسگزارانه داشتن به خاطر نعمت‌های زندگی‌ات می‌شوی، به همان اندازه با «شرایطی بهتر از شرایط کنونی‌ات» هم‌فرکانس می‌شوی. یعنی به همان اندازه، مقاومت‌های ذهنی‌ات در برابر تجربه‌ی آن شرایط، کم می‌شود و آن شرایطِ دلخواه، اجازه‌ی وارد شدن به تجربه‌ی زندگی‌ات را می‌یابد.
زیرا مسئله، «درخواست کردن» نیست. درخواست‌های ما برای داشتنِ نعمت‌های بیشتر، به واسطه‌ی برخورد با تضادها یا مشاهده‌ی نعمت‌های زندگی دیگران، خود به خود ارسال شده است و سیستم خود به خود، به آن درخواستها پاسخ داده است.
مسئله، اجازه دادن به ورودِ «آن درخواست‌های پاسخ داده شده» است که فقط به وسیله‌ی برداشتن مقاومت‌ها و هم‌فرکانس شدن با آن پاسخ‌ها صورت می‌گیرد.
برای دیدن سایر قسمت‌های سریال تمرکز بر نکات مثبت، کلیک کنید
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD89MB6 دقیقه
- فایل تصویری سریال تمرکز بر نکات مثبت | قسمت 1547MB6 دقیقه
سلام بر استااااد عزیز
سریال تمرکز بر نکات مثبت قسمت ۱۵
این قسمت: مزرعه ی توت فرنگی
استاد این حدددددد از بوته های توت فرنگی مگه میشههههه
چقدرررررر زیاده….چقدر زیاااده…به قول خانوم شایسته تا چشم کار میکنه توت فرنگی…چقدرررررر بی انتهاست این مزرعه…شما اینقدر که فراوانی رو تحسین کردید هرجا میرید فراوانی میبینی استاد
خانوم شایسته میگه کل این مسیری که میومدیم مزرعه ی توت فرنگی بود….چقدررر فراوانی استااااد
و اون توت فرنگی ای که شکل عجیبی داشت و به قول خواهرتون اندازه ی یک کف دسته..چقدررر درشت و بزرگ بود…چقدررر قشنگ بود…چه توت فرنگی های مغوب و با کیفیتی…چقدرررر بزرگن این توت فرنگیا….اصلا بوته هاشونم خیلی بزرگن و برگای خیلی پهنی هم دارن…هم از لحاظ کیفیت فوق العادن و هم از لحاظ کمیت بی نهایتن
و چقدر مردم با فرهنگ و با شخصیتی داره و خیلی عادی و معمولی میان با همچین فضایی برخورد میکنن و کاملا خوب رفتار میکنن در برابر اینهمه توت فرنگی
و آزادی عقیده ی اون کشور که اون خانوم با حجاب کامل میاد و برای کسی عجیب نیست و همه هم اوکی هستن باهاش و اینم با بقیه اوکیه و دارن با صلح و صفا زندگی میکنن و آفرین بهش که عقیدش رو ابراز میکنه و اعتماد به نفس داشتن حجاب توی یک کشوری که اکثرا آزادانه لباس میپوشن رو داره…اعتماد به نفسش هم تحسین برانگیزه
و استاااااد ۶ تا سبد چیدید و چندتا پیاز هم بهتون داد همه ی اینا ۵ دلار و به قول خودتون یک سبد کوچیکش تو مغازه ۶ دلاره…استاد شما واقعا غرق در فراوانی شدید….
اینا همش نماد فراوانیه…همش همش
چقدر احترام چقدر احترام چقدر احترام
که نه تنها اعتماد میکنن به اینکه شما چندتا سبد اعلام میکنی، بلکه وقتی میگید ۶ تا بسکت، میگه این ۴ تا هم نمیشه
چقدر احترام، چقدر عشق و محبت، چقدر اعتماد…چقدر همه چی خوبه واقعا…همه چی بر پایه ی احترام و اعتماد متقابله و همه همدیگرو دوست دارن و ارزش قائلن برای هم…آفرین بهشون آفرین واقعا…
و چه تیشرت زیبایی استاد….این منظره سبز و این روز آفتابی، این تیشرت آبی خیلی زیبا بود و یک صحنه هم پشت ستون یک درخت بزرررررررگ فوق العاده بود که یچیزایی ازش آویزون بود که چقدرررررر زیباترش کرده بود…
فایل خیلی خوبی بود…همش فراوانی، همش احترام، همش ثروت، همش اعتماد، همش فرهنگ و شخصیت مردم رو نشون داد، همش آرامش و در صلح بودن مردم رو نشون داد، همش باور فراوانی این مردم رو نشون داد که با آرامش و لذت ازونجا استفاده میکردن و لذت میبردن و متشخصانه رفتار میکردن
و بعدشم رفتید جلوی اون خونه ی فوق العاده زیباتون زیر اون درختای زیبا و نخل مانند صندلی هاتون رو گذاشتید و نشتید توی سایه و از لحظات لذت بردید…چقدر حس خوبی داره و من چقدر عاشق اینکارم…
عالی بود استاد عالی بود…فایلی خیلی خوبی بود که حال منم خوب کرد خیلی…
حتی عکس پوستر این فایل خیییییییییلی حس و حال خوبی داره…و خیلی قشنگه واقعا…یک آسمون آبی با تیکه های ابر…یک مزرعه ی توت فرنگی که کلا سبز کرده فضارو و تیشرت آبی قشنگ شما و لبخند زیبای شما و اون توت فرنگی بزرگ با شکل عجیبش…همین عکس پوستر این فایل خیلی زیبا بود و خیلی حس خوب داد…
سپاسگزارم از شما بخاطر این فایل عالی…