جهانی که در آن هستیم، جهانی پاسخگوست که بدون استثناء به فرکانس‌های ما، یعنی آنچه که به طُرُق مختلف به آن توجه میکنیم و در ذهن‌مان نگه می‌‌داریم، پاسخ می‌دهد و آن را به شکل اتفاق و تجربه (خواه دلخواه یا نادلخواه) در زندگیمان بازتاب می‌دهد.
به دلیل چنین خاصیت و چنین ساز و کاری است که «دیدن، تأیید و تحسین کردنِ نکات مثبت، نعمت‌ها و زیبایی‌های اطراف‌مان»، حتی اگر هنوز در مالکیتِ ما نیستند و بخشی از تجربه‌ی زندگیمان نشده‌اند، مهم‌ترین اصل و تنها شیوه برای هماهنگی و هم‌مداری با آن نعمت‌هاست.
به عبارت دیگر، ما موجوداتی فرکانسی هستیم که قدرت خلق تجربه‌ی زندگیمان در دست فرکانس‌های‌مان قرار گرفته است. به گونه‌ای که هیچ تجربه‌ای بدون اجازه و انتخاب ما، قدرت ورود به زندگیمان را ندارد.
اما مسئله این است که انتخاب‌های ما با کلمات‌مان صورت نمی‌گیرد بلکه به وسیله‌ی کانون توجه غالب‌مان، صورت می‌گیرد.
بنابراین، ساختنِ شخصیتی که تأیید کننده‌ی نعمت‌ها و حسنات دنیای اطرافش و تحسین کننده‌ی دستاوردهای دیگران است، بهترین راه برای «کنترل و هدایت کانون توجه‌مان» به سمتِ انتخاب اتفاقات و شرایطی است که تجربه‌شان را دوست داریم و می‌خواهیم.
طبق قانون، محال است سپاسگزاری، تحسین و تأیید نعمت‌ها، جزو ذات، شخصیت و طبیعتِ شما بشود، اما آن جنس از نعمت‌ها در زندگی‌تان جاری نشود.
ترس، نگرانی و کمبود، هرگز راهی برای ورود به دنیای افرادی نمی‌یابد که، کانون توجه‌شان متمرکز بر تأیید نعمت‌ها و برکت‌ها و تحسین زیبایی‌های اطراف‌شان شده است.
وقتی منطقِ این ساز و کار را درک کنی، آنوقت مفاهیمی چون «سپاسگزاری»، «توجه به نکات مثبت»، «تأیید نعمت‌ها و داشته‌های زندگی‌ات» و «تحسین دستاوردهای سایر افراد»، دیگر یک نگرش فانتزی، قشنگ و روشنفکرانه به نظر نمی‌رسد که انجام دادنش بهتر از انجام ندادنش است، بلکه تنها اصل و اساس برای هماهنگی و هم-مداری با خواسته‌هایی می‌‌شود که، دوست داری در زندگی‌ات داشته باشی.
برای دیدن سایر قسمت های سریال تمرکز بر نکات مثبت کلیک کنید
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD247MB16 دقیقه
- فایل تصویری سریال تمرکز بر نکات مثبت | قسمت 1797MB16 دقیقه
بی نهایت لذت بردم همه چیو احساس کردم اونجا خانم شایسته از جلوی قایق فیلم برداری میکنه انگار خودم بودم داشتم پارو میزدم و الان قشنگتر میتونم تو ذهنم تجسم کنم …سردی و خنکی آب رو میتونم حس کنم… انعکاس ساختمون ها…. نور افتاب رو ساختمون ها … هارمونی رنگ ها تو آسمون.. صدای خنده های زیبای مریم خانم…. و حتی ترس از بلد نبودن شنا 😂😂 استاد گفتی بمب افکن من چقدر خندیدم😂😂😂… این همه پرنده چه آزاد و رها دارن زندگی میکنن… کسی کاری ب کارشون نداره… چقدر این فرهنگ قشنگه ک این پرنده های کمیاب و دوست داشتنی بدون ترس از آدما دارن زندگی میکنند. استاد از این حرفتون که گفتید چرا خودمو زجر میدم و راحت جعبه قایق رو برعکس کردید و قایق رو درآوردید خییییلی ذوق کردم. گاهی ما آدم ها فقط یک راه رو امتحان میکنیم در حالیکه میشه با تغییر مسیر دیوار های ساخته تو ذهن رو پل زد… و اما شب که شد اون چراغونی شهر.. اون آرامشه… اون هوای دلپذیر… بالاپایین رفتن قایق تو آب… اون پل رویایی… واقعا لذت بردم… خداروشکر بخاطر بی نهایت زیبایی ک در جهان وجود داره… خداروشکر برای چشمانم ک میتونم ببینم این همه زیبایی رو… خداروشکر که میتونم حس کنم… و قدرت تجسم دارم… مهم نیست الان کنار آب نیستم … مهم احساسیه که دارم و انگار واقعا منم توی اون قایق بودم…. خیلی ممنون از اشتراک این همه احساس قشنگ🌹