در جهانی که طراحی شده تا آنچه را به شکل فرکانس از تو دریافت میکند، به شکل اتفاق، تجربه و شرایطی هم-اساس با آن فرکانس به تو بازگرداند، و برای موجودی که طراحی شده تا با فرکانس‌هایش (کانون توجه‌اش)، زندگی‌اش را خلق کند، هیچ چیز مهم‌تر از آگاه بودن و کنترل آگاهانه داشتن بر آنچه که فرکانس‌هایش را شکل می‌دهد و ارسال میکند، نیست.
هیچ چیز مهم‌تر از آگاه بودنت درباره‌ی آنچه به آن توجه کرده‌ای و آنچه به عنوان واقعیت در ذهنت نگه داشته‌ای نیست، زیرا تمام تجربه تو از زندگی را آنچه شکل می‌دهد که، به عنوان واقعیت در ذهنت مرور و نگه داشته می‌شود.
برای تو هیچ چیز مهم‌تر از سرند کردنِ ورودی‌ها‌ی ذهنت و متمرکز ساختنِ آگاهانه‌ی کانون توجه‌ات بر آنچه نیست که: قلبت را مطمئن، ایمانت را استوار میکند و ترس‌ها و نگرانی هایت را به گونه‌ای محو میکند که عزمت راسخ و قدم‌هایت آنچنان یارا می‌شود که، حرکت می‌کنی و نتایج را رقم می‌زنی.
و در یک کلام، هیچ چیز مهم‌تر از احساس خوب داشتن و در احساس خوب ماندن نیست.
هیچ چیز مهم‌تر از این نیست که اصلی‌ترین اولویت زندگی‌ات در هر لحظه، ماندن در آرامشِ ذهنی‌ای باشد که- نه حاصلِ به مسائل برنخوردن- بلکه حاصل توانایی تمرکز بر نکات مثبت هر موضوعی است.
هیچ چیز مهم‌تر از داشتنِ ذهنی آرام نیست.
اما ذهن آرام فقط با شخصیتی هم-نشین است که، توانایی تشخیصِ نکات مثبت هر موضوع و متمرکز ماندن بر آن را دارد و مهم‌تر از همه، منطق این کار و ارتباط آن با ساز و کار جهان را درک کرده است.
متمرکز ساختن کانون توجه‌ات به نکات مثبت هر موضوع یا نعمت‌ها و امکاناتی که در زندگی دیگران موجود است -به گونه‌ای که این تمرکز،حتی برای دقایقی، موجب اعراض از ناخواسته‌ها و متوقف کردن آن فرکانس بشود و تو را به احساس خوب برساند- نه تنها ذهنت را آرام میکند، بلکه «نگرش جدیدی از امکان پذیریِ داشتنِ آن نعمت‌ها» را در وجودت متولد میکند.
نگرشی امیدوارانه و مطمئن که به تو فرصت می‌دهد تا به جای آرزوهای دور و دراز، قلبت را با خواسته‌های جدیدی پر کنی که برای تحقق‌اش برنامه‌ای غیرقابل مذاکره چیده‌ای.
نگرشی که به تو فرصت می‌دهد تا نگاهِ دقیق‌تری به خودت و ارزش‌ها و لیاقت‌هایت داشته باشی و وضعیت نادلخواه کنونی‌ات را به عنوان سرنوشتی غیر قابل تغییر و غیر قابل کنترل، تحمل نکنی.
یادت باشد، توجه به نکات مثبت، تأیید زیبایی‌ها و نعمت‌ها و تحسینِ امکاناتی که در زندگی دیگران هست و داشتن‌شان را آرزو داری، نه تنها شواهد و اسنادی معتبر برای امکان پذیر بودنِ خواسته‌هایت هستند، بلکه دستیارهایی ماهر، خودکار و کاربلد برای هدایت تو به سمت تجربه‌ی آنچه هستند که میخواهی تجربه کنی.
برای همین، دیدن، تأیید کردن و دنبال کردن‌شان اینقدر مهم است.
برای همین، «نگرش مثبت داشتن»- نه به معنای سرپوش گذاشتن بر مسائل بلکه، به معنای توانایی حل آن مسئله را در خودت باور داشتن است.
به معنای با احساس خوب به استقبال مسائل رفتن و «پاداش‌های نهفته در آنها » را دریافت کردن و ظرف وجودت را رشد دادن است.
این مهم‌ترین ضرورت برای پیوستن به جریانی است که: سلامتی، استقلال مالی، رفاه و آرامش، طبیعت و ذات آن است.
برای دیدن سایر قسمت های سریال تمرکز بر نکات مثبت کلیک کنید
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- دانلود با کیفیت HD570MB39 دقیقه
- فایل تصویری سریال تمرکز بر نکات مثبت | قسمت 18224MB39 دقیقه
به نام آفریننده ی بی همتا
سلام خدمت استاد عزیزم و مریم جان شایسته
استاد احساس میکنم تو یه آکادمی شرکت کردم که مرحله به مرحله و ماه به ماه دارم بهتر و بهتر می شوم با این تفاوت که توی این آکادمی نهایتی وجود دارد و یادگیری ها بی انتها است و هر روز این اطلاعات برایم به روز می شود زیرا هر روز مدارم عوض می شود و قدرت درک و استباط من از حرف های شما بیشتر می شود.
نکته ی فوق العاده مهمی که توی این فایل برداشت کردم و من رو به فکر واداشت و ساعت ها داشتم به اون فکر میکردم این بود که استاد گفت چیزی که من استباط کردم مقصد مهم راه رسیدن به اون مهم نیست یعنی واشنگتن در اینجا میشه خواسته استاد میشه یک نفر که میخواد به خواسته اش برسه و هزاران مسیر که به واشنگتن ختم میشه استاد میتونه در راه رسیدن به خواسته اش با هواپیما بره یا با جت یا با ماشین یا با قطار یا با کشتی یا با موتور یا با دوچرخه یعنی در طول مسیر و راه رسیدن به خواسته مسیر متفاوت و روش رسیدن به خواسته هم انتخاب کردن هر کدوم از اون وسیله هاست که وقتی ایمان داشته باشی و باورهای مناسب برای خودت ساخته باشی از مهم تر به راننده ی این وسایل که خداوند هست ایمان داشته باشی به همان سرعت جت و راه هموار به خواسته ات میرسی و چقدر زمان رسیدن به خواسته ات سریع تره ولی اگه باورهات مشکل داشته باشه با دوچرخه و مسیر سخت به خواسته ات میرسی و زمان رسیدن به خواسته ات هم بیشتر و واقعا چقدر مدارها متفاوت که اونی که سوار جت هیچ وقت اونی که سوار دوچرخه رو نمی بینه فقط افراد جت سوار رو می بینه که چقدر هم تعداد اونها کمه زیرا متعهد بودن سخت تره متفاوت نگاه کردن و متفاوت فکر کردن سخت تره ولی افراد دوچرخه سوار و ماشین سوار تا دلت بخواهد هست زیرا افکار و باورهای بیشتر جامعه شبیه همه و راه رسیدن به خواسته ها هم یکی که حالا ببینیم از چه راهی پول در بیاریم حالا نون تو چیه و نتایج هم همه شبیه هم حرف زدن ها هم همه شبیه هم .
بله متفاوت فکر کردن و جداشدن ازاین بدنه جامعه فقط وفقط به نفع خودمان است ایشاالله مسیر رسیدن به خواسته هایمان مثل جت باشه .
خداوند بینهایت راه و شکل داره برای رساندن ما به خواسته هایمان به یک مسیر نچسبیم.