علائم احساس عدم لیاقت | قسمت 1

بنام خدای لیاقت و ارزشمندی

با سلام خدمت استاد عزیزم خانم شایسته ی عزیز و همه ی دوستان خوبم

خدا رو شکر که باز هم فرصتی فراهم شد تا با جریان این آگاهی ها همراه بشم و از اونها برخوردار

استاد عزیزم این روزها که متعهد شدم جدی تر روی خودم کار کنم و فایل ها و آگاهی هاتون رو بارها و بارها گوش بدم و تکرار کنم چون این روندیه که خودتون طی کردین و هنوز هم دارین انجامش میدین از وقتی که این دو فایل روی سایت قرار گرفته بارها و بارها گوششون کردم مخصوصا قسمت اول رو و خیلی چیزها برام مشخص شد و بقول خودتون دلیل تمام رفتارهام دلیل تمام ناکامی هام رو قبل از آشنایی با شما فهمیدم و برام واضح شد.

میدونم که ی سری از این مطالب رو باید زیر فایل جلسه قبل کامنت میکردم اما مهم نیست میخوام هر چی که میاد رو در مورد این دو تا فایل اینجا بنویسم

چقدر این آگاهی ها باعث شد که من شناخت بیشتری نسبت به خودم پیدا کنم توی این چند روز

با این آگاهی ها من خود قبلیم رو به یاد آوردم که :

با وجود اینکه پول داشتم اما ی گوشی خوب برای خودم نمی خریدم و میگفتم همین خوبه مگه میخوام با این گوشی چکار کنم

با وجود اینکه تواناییم توی انجام کارم خوب بود اما وقتی ی مدت توی یکی از دانشگاهها معاون آموزشی شدم اونم با دعوت خودشون نه اینکه من درخواست بدم با وجود اینکه حقوق خیلی کمی به من پرداخت می شد اما به همون راضی شده بودم و درخواست ارتقای حقوقم رو نمیکردم و همون هایی که خودشون در بدر دنبال من بودن تا براشون کار کنم همونها هم پایان کارم رو دادن و ی شکست کاری برای من رقم خورد

با وجود اینکه پول داشتم و میتونستم ی لپ تاپ خوب بخرم اما ی لپ تاپ دسته دوم خریدم که ویندوزش اونقدر پایین بود که هر بار ی ایرادی پیدا میکرد و باید میزدم زیر بغلم و میبردم کافینتی تا برام درست کنه و کلی هم تحقیر میشدم

با وجود تواناییهام توی تدریس چند سال واسه ی آموزشگاه دیگه با حقوق ناچیزی تدریس میکردم

با وجود تواناییهام توی تدریس 12 سال با حقوق ناچیز واسه این دانشگاه و اون دانشگاه کار میکردم

با وجود نمره ی علمی بالا همیشه توی مصاحبه ها کم می آوردم

با وجودی اینکه دوست داشتم وارد رابطه بشم اما اونقدر خودم رو کوچیک میدیدم و ارزشمندیم رو گره زده بودم به عوامل بیرونی که افرادی رو که به سمتم می اومدن رو خیلی راحت از دست میدادم

اونقدر ارزشمندیم رو ربط داده بودم به وضعیت خانوادگی که اصلا دوست نداشتم توی جمعی حاضری بشم که ی کم از ما بالاتر بودن

اونقدر احساس کوچیک بودن میکردم که توی جمع ها دچار استرس میشدم و دست و پام می لرزید و کاملا لرزش توی صحبت کردن هام مشخص بود

اونقدر خودم رو ضعیف میدیدم که از همکلاسی هام که به جایی رسیده بودن به قول معروف خودم رو قایم میکردم که من رو نبینن وسوالی ازم نپرسن

و ……….

یعن الان که دارم فکر میکنم حتی ی ذره هم احساس لیاقت و ارزشمندیم توی وجود من نبوده

اما خدا رو شکر با آشنا شدن با شما و کار کردن روی خودم خیلی از چیزها و موارد بالا تغییر کرد و بهبود داده شد از همه لحاظ اما بقول شما این ی رونده و همیشه باید روش کار بشه

من توی این 5 سال همش سوالم از خودم این بود که منی که اینقدر دارم روی خودم کار میکنم با جدیت و از همه لحاظ هم تغییر کردم و روند رو به رشد بوده چرا روند تغییرات سریع نیست اونجوری که دوست دارم و بارها هم توی کامنت هام نوشته بودم

و با این فایل ها فهمیدم که ریشش فقط به احساس لیاقت بر میگرده .من به اندازه ی ی ذره ای که احساس لیاقتم بیدار شده با آگاهی های شما به همون اندازه نتیجه گرفتم

اما هنوز اون احساس لیاقت بی قید و شرط در من ایجاد نشده .خیلی از چیزها رو میخوام اما اون پایه ارزشمندیشون انگار خوب ساخته نشده که من بدون داشتن ی سری فاکتورهای بیرونی و همین جوری که هستم لایق داشتنشون باشم .هنوز هم اما و اگر توی رسیدن به خواسته هام هست

استاد جان شما توی این فایل دارین راجع به نشانه های عدم لیاقت صحبت میکنین اصلا ناخودآگاه با شنیدن این صحبت ها کلمه ی سندرم توی ذهنم اومد که ی سری از عوامل کنار هم جمع میشن تا ی بیماری به وجود بیاد به عبارتی یکسری علائم بالینی قابل مشاهده نشان از وجود یک بیماری دارن

چند تا از نشانه های بیماری کمبود احساس لیاقت رو شما ذکر کردین که بقول حمید امیری عزیز ( مرسی دوست عزیز بابت کامنت های شور و شیرینتون ) نامبرده چند تا از این علایم رو داشتم و دارم :

مورد اول اینه که :

بعضی وقتها وقتی حرفی رو به دوستم میزنم احساس میکنم ناراحت شده و بعدش یا پیام میدم یا تماس میگیرم که ببینم ناراحت شده یا نه !!!!!!!

مورد دوم در مورد لباس پوشیدنه :

من هنوز هم نظر خواهرم توی پوشیدن لباس رو میپرسم و برام مهمه

مورد سوم :

هنوز هم یکم حسادت میکنم به خانمی که توی ی جمع مورد توجه و فکر میکردم ی کمش طبیعیه ولی الان فهمیدم که ریشش به کمبود لیاقت بر میگرده پس روش کار میکنم که این هم از بین بره

البته این موارد نسبت به قبل از آشنایی با استاد خیلی کمتر شدن ولی هنوز هم اتفاق می افتن

خدا رو شکر بقیه نشانه های ذکر شده قبلا هم توی من وجود نداشته و الان که دیگه برام اهمیتی ندارن اصلا مثلا در مورد هدیه دادن و هدیه گرفتن هیچ وقت برام مساله ی مهمی نبوده و بیشتر مواقع هدیه دادم و انتظار چیزی هم نداشتم

در مورد کنجکاوی در مورد رابطه های قبلی قبلا ی کم این حالت رو داشتم اما الان خدا رو شکر برام مهم نیست

در مورد خوب کردن حال طرف قبلا به شدت این کار رو میکردم ولی الان میدونم مسولیتی در این مورد ندارم و خودم رو درگیر نمیکنم

در مورد لمس فیزیکی و این جور چیزها هم نیازمند این کارها توی جمع نبودم و نیستم و اتفاقا این نظر رو دارم که توی خلوت و از روی عشق خیلی هم عالیه ولی برای جلب توجه نشان از کمبود شخص داره

در مورد گزارش دادن هم خدا رو شکر قبلا خوب بودم و الان خیلی خیلی بهترم و برام اهمیتی نداره

خب اگر بخوام ی نتیجه گیری در مورد این موارد بکنم در کل نسبت به قبل خیلی بهتر شدم و این یعنی بهبودحاصل شده

سپاسگزارم استاد عزیزم