علائم احساس عدم لیاقت | قسمت 1

به نام خالق عشق و زیبایی

درود و خداقوت به استاد عباس‌منش عزیز، خانم شایسته که به‌قول خیلی از دوستان عزیزدل همه ما هستند و همراهان خوبم در این مسیر الهی که بدون شک حضورشان باعث دلگرمی من در این مسیر و فهم بهتر مفهوم توحید شد

با تمام وجودم از همه شما عزیزان سپاس‌گزارم

از خدای مهربانم که نزدیک‌تر از هر پدر و مادری به منه

رفیق‌تر از هر رفیق

و عاشق‌تر از هر عاشق

فکر نمی‌کنم همزمانی‌های این دوره و آگاهی‌ها با مسائل و چالش‌هایی که هر کدام از ماها تو زندگیمون داریم بر کسی پوشیده باشه و خیلی عجیب خواهد بود اگر بخواهیم به درستی و حقانیت مسیرمون ذره‌ای تردید داشته باشیم

انقدر این تکامل فرکانسی فوق‌العاده دقیق و منظم داره پیش میره که فقط دارم ازش لذت میبرم

از به‌روزرسانی منظم دوره شیوه حل مسائل بعدش کشف قوانین و حالا احساس لیاقت

کاملاً با یک نظم کیهانی دقیق داره پیش میره

یه نکته‌ای توی فایل‌های اخیر استاد خیلی برام جالب توجه بود و اون هم تکامل و انرژی و تأثیر بالاتر صحبت‌های استاد نسبت به گذشتست

این رو در دوره شیوه حل مسائل و کشف قوانین خیلی بهتر متوجه شدم

وقتی که فایل‌های قبلی استاد رو گوش میدم احساس میکنم که خیلی نیاز داره به تکرار و تکرار و تکرار تا به‌درستی درکش کنم اما فایل‌های جدیدی که استاد میگذارند عمیقاً بر ذهنم میشینه یعنی همان یکبار احساس میکنم که اندازه شاید 10 بار گوش دادن به فایل‌های قدیمی‌تر تأثیرگذاره.

این هم خودش برام نشان‌دهنده تکامله. حسم اینکه استاد در توضیح قانون هربار حرفه‌ای‌تر می‌شوند و هربار اصل را راحت‌تر از فرع برامون توضیح میدن. حتی در انتخاب موضوعات و مثال‌ها هم این قشنگ برام قابل لمسه.

برام شبیه یه بازیکن حرفه‌ای میمونه که قبلاً شاید باید 90 دقیقه بازی میکرد تا برای تیمش تأثیرگذار باشه اما حالا 5 دقیقه هم میاد تو زمین اون تأثیر 90 دقیقه‌ای رو میذاره.

من پیش از شروع این دوره به معجزاتش در زندگیم تو همین چند روزه ایمان آوردم.

لایه‌هایی از آگاهی و شخصیت وجودی خودم رو دارم تجربه میکنم که هرگز تا به حال کشفش نکرده بودم.

شاید برای همه ما بحث احساس لیاقت موضوع تازه‌ای نباشه اما از هر طرف که به زندگیم نگاه میکنم تهش به این موضوع میرسم.

این دوره تا این جا باعث شده بیشتر از همیشه فکر کنم.

این روزها بیشتر از همیشه در زندگی خودم عمیق میشم

بیشتر از همیشه سکوت میکنم

و از ته دل لبخند میزنم

بیشتر از همیشه میفهمم که ایراد کجاست

و سعی میکنم با خودم مهربان‌تر باشم

صحبت در مورد احساس لیاقت برای من مثل این میمونه که بخوام در مورد احساس بعد از پشت سرگذاشتن یک تومور بدخیم حرف بزنم

وضعیتی که مدت‌ها احساس خوب و شادابی تو رو تحت‌الشعاع خودش قرار داده و آرام آرام زمینه مرگی خاموش رو برات مهیا میکنه

احساس لیاقت دقیقاً برای من حکم اون لوله سوراخی رو داره که خانم شایسته در دوره شیوه حل مسائل مثالش رو زدند

آثارش در زندگی من تقریباً داشت به پِی ساختمان وجودم میرسید

کار از کم شدن فشار لوله و ترک برداشتن دیوارها گذشته بود اما خداروشکر که به موقع بهش رسیدم

تا قبل از شیوه حل مسائل فقط آثار تخریب رو در و دیوار زندگی خودم و کم شدن فشار نعمت‌ها مشاهده میکردم

بعد از این دوره تونستم جلوی پیش‌روی رو با استخدام اصل بهبودگرایی آرام آرام بگیرم

آثار تخریب سر جای خودش بود اما شکر خدا بدتر نمیشد

در دوره کشف قوانین تصمیم به کند و کاوی اساسی برای یافتن سر منشا و باعث و بانی اصلی این نشتی‌ها و آثار گرفتم

از هر طرف که پیش میرفتم به یک نقطه میرسیدم

تک تک مسیرها رو رفتم

تمام نقشه ساختمانم را بارها و بارها مرور کردم

حتی با طراحان ساختمان هم بارها و بارها گفت‌وگو کردم

مشکل مشخص و واضح بود

پروژه بزرگ‌تر از چیزی بود که انتظارش رو داشتم اما یه چیزی اینجا متفاوت بود

و اون هم تجربه من در برخورد با این موضوع

عین یک پزشک کارکشته که خودش را بازنشسته کرده اما پس از ناتوانی‌های مکرر ازش خواستند که دوباره به کار برگرده و خودش مسئولیت درمان را به عهده بگیره

این بار بر خلاف همیشه با تمام یاخته‌هایم

اما بسیار آرام و صبورتر از همیشه به سراغش رفتم

تکمیل این پروژه برای من موضوع مرگ و زندگیه

برخلاف همیشه به‌جای استخدام نیروی کار بیهوده سعی میکنم از شهود و الهاماتم کمک بگیرم

در رابطه به به‌کارگیری شیوه متفاوت برای حل این مسئله تردیدی ندارم و این اطمینان به خاطر احساس خوبی است که دارم.

موضوع روابط برای من تبدیل شده به موضوع مرگ و زندگی

هربار از حل این موضوع طفره رفتم

هربار می‌خواستم هدایت‌ها را نادیده بگیرم و با عقل خودم پیش برم

هربار ضربه‌ها شدیدتر میشد و من نمی‌خواستم چیزی را تغییر بدم

خداروشکر که آب از سر نگذشت

خداروشکر که در مناسب‌ترین زمان ممکن به داد خودم رسیدم

این فایل دقیقاً در زمانی اومد که من وارد مرحله جدید از زندگی خودم شده بودم و احساس میکردم که هیچ چیزی نمیدانم

خب تا اینجا عالی پیش رفتی

از اینجا به بعد چی؟

حالا چی کار باید بکنم؟

قدم بعدی چیه؟

وای خدای من جریان هدایت به شکل دیوانه‌کننده‌ای زیباست و دقیق عمل میکنه

ایمان داشتم که اگر بخوام مثل قبل عمل کنم مثل قبل نتیجه میگیرم

ایمان داشتم که نباید به شیوه قبلی خودم عمل کنم

ایمان داشتم که به هدایت خدا نیاز دارم و خدا در زمان مناسب بهم پاسخ میده

همین شد

این رو از تغییر و تفاوت زاویه ذهن و احساسم میفهمم

از حال خوبی که به نسبت قبل احساس میکنم

همیشه برام سوال بود که آقا چی میشه، چی میشه که آدما از روابط عاطفیشون لذت میبرند و من نه؟

بارها و بارها نشانه‌ها و آگاهی‌ها رو دیده بودم اما بی‌توجه بودم تا اینکه انقدر واضح شدند که نادیده گرفتنشان تبدیل شد به سخت‌ترین کار زندگیم

من همیشه حس میکردم که تا یه نفر تو زندگیم نباشه حس خوبی ندارم

از طرفی با انبوهی از تجربیات دیگه رمقی برای رفتن در یک رابطه جدید وجود نداشت

پاک خودم رو باخته بودم

از کامنتای دوستان درخصوص دوره روابط شنیده بودم که آره نباید وابسته بود و از این جور صحبت‌ها

خیلی وقت‌ها می‌خواستم ادا دربیارم که آره منم حالم خوبه و الان دارم از خودم لذت میبرم اما در واقعیت اینطور نبود

در واقعیت احساس من اصلاً با خودم خوب نبود

در واقعیت هرگز تنهایی خودم رو دوست نداشتم

انگار یک جبر دوست نداشتنی را پذیرفته بودم

هنوزم نمیگم کاملاً بهبود پیدا کرده اما به شکل محسوسی در احساسم تفاوت رو میبینم

این روزها خیلی بی‌منت‌تر عشق میورزم

تجسم میکنم

حس میکنم

اما انگار نشانه‌هایی از وابستگی توش نیست

انگار دیگه ذهنم دنبال اسم و آدرس خاص نیست

به خودم میگم بالاخره به چیزی که می‌خوای میرسی

دارم خواستم رو حس میکنم

دارم باهاش زندگی میکنم

سال‌هاست که باهاش زندگی کردم اما حواسم بهش نبود

اینکه میگن اون عشقی که دنبالش میگردی خودتی یه جمله کلیشه‌ای نیست

یه حقیقته که انگار همه ما دوست داشتیم نپذیریمش

از خودم پرسیدم

همه کسانی که فکر میکردی اگه نباشن تو هم نیستی

آیا اگر تو نباشی اصلاً مفهومی در این جهان دارند؟

وجود توعه که داره به وجود اون‌ها معنا میده

بارها خودم این رو تجربه کردم که من در ارتباط با کسی بودم و دوست من هیچ حس و احساس خاصی به اون فرد نداشته

شاید بهترین مثال خیلی وقت‌ها پدر مادرها هستند

ان‌شالله هر کسی که از نعمتش بهره‌منده خدا نعمت بیشتر کیف کردن باهاشون رو بهش بده

هر کسی هم که الان رنگ و بوی قشنگ حضورشون رو نداره خدا این رنگ و بو رو یه جای قشنگ‌تری بهش ببخشه و سیرابش کنه

من از رفتار پدر و مادرم نسبت‌به خودم متوجه ضعف‌های خودم در روابط عاطفیم شدم

من عاشق پدر و مادر هستم و واقعاً رابطه بسیار فوق‌العاده‌ای با هم داریم اما انگار همیشه محبت کردن به من رو وظیفشون میدونستم

انگار همیشه کارهاشون خیلی برام عادی بوده

انگار همیشه این حس رو داشتم که خب وظیفشونه بچه به دنیا آوردن که بهش عشق بورزند

اصلاً غلط کرده هر کسی نمی‌خواد عشق بورزه به بچش بچه میاره

بعد که بزرگ‌تر شدم دیدم نه همیشه هم انگار این خبرا نیست

هستند کسانی که بزرگ‌ترین آرزوشون یک نگاه محبت‌آمیز پدر و مادرشونه

این برای من عادی شده اما برای همه عادی نیست

حالا میفهمم که چقدر تو روابطم اشتباه رفتم

چرا این عادی شدنه هیچ‌وقت تو رابطه عاطفی برام تجربه نشده؟

چرا هیچ‌وقت حتی اون کسی که فکرش رو میکردم عاشقمه هرگز این احساس رو در من ایجاد نمیکرد؟

چقدر به‌موقع خدایا به دادم رسیدی

حس میکنم خدا من رو انداخت تو یه مسیری که خیلی اولش برام سخت بود و یواش یواش دیگه داشت دست و پاهام از ناشناخته‌ها شروع میکرد به لرزیدن که انگار اومد محکم دستمو گرفت و گفت نترس من اینجام

با هر جمله که از زبان استاد گفته میشد و ترمزی که پیدا کردم این روزها حس میکنم داره فشار دستای خدا تو دستم بیشتر میشه و اطمینان بیشتر

درست در آستانه ورود به یک مسیر تازه بهتر از هر آدم محلی آشنایی همه چاله چوله‌ها جاده رو بهم گوشزد کرد و جلوی آسیب رو گرفت

خدایا خیلی ازت سپاس‌گزارم

وقتی داشتم کامنتای دوستان درباره این فایل رو میخوندم حس کردم شیرین‌ترین لحظات عمرم رو دارم حس میکنم

چقدر من یاد نگرفته بودم برای خودم زندگی کنم

چقدر دیگران همه چیز رو برای من مشخص کرده بودند بدون اینکه اطلاعی داشته باشم به راحتی اختیار تعیین تکلیف رو داده بودم بهشون

اگه به خودم بود من دوست نداشتم تو خیلی از جمعا باشم

دوست داشتم به جاش بشینم کنار پنجره یه موسیقی کلاسیک گوش بدم و فقط به منظره بیرون نگاه کنم

اگه به خودم بود خیلی با ایمان‌تر ایده‌هایی که بهم گفته میشد رو اجرا میکردم فارغ از اینکه دیگران خوششون بیاد یا نه

اگه به خودم بود هرگز دلم نمی‌خواست برای عشق از کسی تمنا کنم

هرگز دوست نداشتم که خودم رو کوچک کنم و طرفم رو ببرم بالا

هرگز نمی‌خواستم هیچ حقیقت و شخصی بزرگ‌تر از من باشه

هرگز نمی‌خواستم بدوم دنبال پول

اگه به خودم بود کارایی که کردم خیلی خیلی گران‌بها بودند همیشه

اگر به خودم بود حتی یک ثانیه بودن در کنار من خیلی لیاقت می‌خواست

اگر به خودم بود من پادشاه بودم

اگه به خودم بود هرگز و هرگز و هرگز دیگه منتظر کسی نبودم

همیشه دست خودم بوده و ازش بی‌خبر بودم

خداروشکر میکنم که باخبر شدم

غافل نمردم

آرامش عجیب و بی‌مانندی داره این لحظه زندگیم

احساس کسی رو دارم که یه مدت طولانی گوشش سوت میکشیده و حالا دیگه اون سوته رو نمیشنوه

یه سکوت خالص جذابی تو زندگیم حاکم شده

میدونم که این تازه شروع کاره

حالا موقع شنیدن صداهای قشنگه

موقع شنیدن ترانه‌های زیبا

خنده‌های از ته دل

حرف‌های رمانتیک و عاشقانه

چند روز پیش که خیلی هدایتی شخصی رو دیدم که همیشه فکر میکردم عاشقشم و اون هم عاشقمه و فقط یک اتفاق بود که ما رو از هم جدا کرد و سال‌ها منتظر بودم که شاید دوباره برگرده، دیدم هیچ حسی دیگه بهش ندارم، دوستش داشتم حس خوبی ازش گرفتم اما ایمان داشتم که عشق نبود، ایمان داشتم که بیشتر از همان چند لحظه دیگه بیشتر دوست ندارم که باشه

انگار باید این اتفاق برام میفتاد

بعد ازین ماجرا حس کردم که خیلی تغییر کردم

خیلی درباره عشق فکر کردم

متوجه شدم کاملاً تعریفم از عشق اشتباه بوده

عشق یک فرکانسه

یک مدار

یک هماهنگی

عشق اسم دیگه قانون جذبه

ما همیشه داریم جذب میکنیم

اگه تو زندگی حسش نمیکنیم نه به خاطر اینکه قانون داره استباه میکنه نه

ما عشق نمیدیم که عشق نمیگریم

ما وابستگی میدیم

ما تمنا میدیم

ما ضعف میدیم

ما نیاز میدیم

نمیگم الان کاملاً میدونم عشق چیه

اما حسش میکنم

عشق یعنی قدرت

یعنی حال خوب

یعنی شادی

یعنی آرامش

به قول استاد

سلام احسان جان

الان حالم چطوره؟

شادم؟

آرومم؟

از وجود خودم و جهان لذت میبرم؟

منتظر کسی نیستم؟

بی‌نیازم؟

از خودم پرسیدم

اصلاً کی به تو گفته که باید کارای بزرگ تو زندگیت انجام بدی؟

کی بهت گفته باید فلان چیز و فلان چیز رو داشته باشی؟

کی کارایی که انجام دادی برات بزرگ بوده؟

اگه خودت گفتی یا خدا که دمت گرم

اما اگر احساسی غیر ازین داری باید درباره همه چیز یه تجدیدنظر اساسی کنی

بدون اگه کاری برات بزرگه یعنی چیزی نبوده که خودت انتخاب کنی

در مسیر عشق هیچ مانعی وجود نداره

باز هم خداروشکر میکنم که در این جا هستم

در این مسیر فوق‌العاده

من احساسم عالیه از بودن در اینجا

این همونیه که همیشه باید میبوده

درود بر شما وحید جان

دوست زیبا، پرانرژی و ربانی من

همینطور که داشتم نوشته پربار شمارو میخوندم این صحبت استاد که ارزش کامنت‌ها از کتاب‌های موفقیت بیشتره برام مرور میشد

درک پیشرفت دوستان و درس‌هایی که میگیرند خیلی به باورسازی بیشتر کمک‌ میکنه و خیلی هدایتگرتره

وقتی روی خودت کار میکنی تو بارها و بارها پیش ازون چیزی که در واقعیت تجربه کنی در ذهنت بهش رسیدی و برات کاملاً بدیهیه

یادآوری این قانون توجه ما رو خیلی بهتر روی اصل قرار میده

موضوع توحید خیلی موضوع جالبیه

هربار از لمس کردنش شگفت‌زده‌تر میشم

خیلی سپاس‌گزارم از شما دوست نازنینم و امیدوارم که بهترین لحظات و ناب‌ترین احساسات رو در کنار خانواده عزیزت تجربه کنی

درود بر شما زهرا جان

سپاس‌گزار خداوند هستم که من رو در جمع دوستان فوق‌العاده‌ای مثل شما قرار داده تا بهم کمک کنیم و زندگی زیباتری برای خودمان بسازیم

قبل ازینکه کامنتت رو بخونم یه حسی بهم گفت که باید یه چیزی برای این دوستت بنویسی و زمانی که دیدم سوال پرسیدی مطمئن شدم که این حس داره درست عمل میکنه، موضوعی که دوست دارم در پاسخ برات بنویسم و بیشتر دربارش صحبت کنم و اون:

توجه به صدای قلبه

مقایسه کردن خودمون با همدیگه از پایه و اساس یک موضوع ایراد داره اما ما باید همین موضوع رو هم برای خودمون منطقی کنیم

الان من مقاومتم در مورد اینکه نباید خودم رو با دیگران مقایسه کنم خیلی کمتر شده چون ذهن ازم دلیل می‌خواد، میگه میگی مقایسه نکن؟ چرا نباید مقایسه کنم؟ فکر نمیکنی داری با این حرفا خودت رو گول میزنی و واقعیت رو نمیپذیری؟

قانون جهان اینکه هر کسی داره بازتاب افکار و فرکانس‌های خودش رو در جهان تجربه میکنه، یعنی همه مثل یک فرستنده و گیرنده عمل میکنیم و دیگرانی در این مسیر وجود ندارند. مگر وجود امواج و برنامه‌های رادیویی مختلف باعث اختلال همدیگه میشن؟ مثلاً بگی که رادیو ورزش به این دلیل موفق نشد که رادیو جوان خیلی از فرکانس‌ها رو به خودش گرفته بود؟

آیا ما در خصوص امواج و برنامه‌های رادیویی اینطور فکر میکنیم و اصلاً همچین چیزی وجود داره؟

چطور میشه که درباره خودمون و دیگران میایم وارد مقام مقایسه میشیم؟

همینکه از این موضوع باخبر میشی خودش پیشرفت خیلی بزرگیه و باید خودت رو برای این درک تحسین کنی چون تو کلید گنج رو پیدا کردی به این دلیل که بسیاری از انرژی ما در مسیر مقایسه خودمون با دیگران داره اتلاف میشه و منطقی کردن این موضوع برای ذهن یعنی حفظ مهم‌ترین سرمایه وجودیمون.

وقتی که میگی دارم روی خودم کار میکنم، یعنی دقیقاً چیکار کردی؟

آیا میتونی برای خودت توضیح بدی که من مثلاً توی این مدت این کار و این کار و این کار رو انجام دادم یا مثلاً این باور و این باور و این باور رو تغییر دادم که نتیجش شده فلان و فلان؟

چقدر واکنشت نسبت به اتفاقات تغییر کرده؟

در طول روز چقدر احساست بهتر شده؟

چقدر سپاس‌گزاتر هستی برای چیزهایی که همین الان در زندگیت داری و واقعاً ازشون لذت میبری؟

چقدر ارتباطت با خدا بیشتر شده و راحت‌تر میتونی حرفت رو بهش بزنی و صداش رو گوش بدی؟

چقدر گفت‌وگوهای غالب ذهنیت تغییر کرده؟

چقدر تغییر باورها رو جدی گرفتی؟

آیا به همان اندازه که باور داری اگر روی زمین کار کنی بالاخره یه پولی داری که هزینه‌هات رو جبران کنی، باور داری که کار کردن روی باورها میتونه تو رو در فرکانسی قرار بده که خیلی راحت‌تر در مسیر پولسازی و تحقق خواسته‌ها قرار بگیری؟

یا سوال مهم‌تر اینکه اصلاً چقدر خودت رو ارزشمند میدونی که راحت پول بدست بیاری؟

چقدر دنبال الگوهایی میگردی که باورهات رو برات منطقی کنند؟

باور اینکه می‌شود؟

چقدر میتونی رها کنی خودت رو از نتیجه و به چگونگی نچسبی و دستان خداوند رو باز بگذاری برای هدایت؟

چقدر باور کردی که خدا میتونه تو رو هدایت کنه به سمت خواسته‌هات؟

چقدر به صدای قلبت گوش میدی برای انجام کارهات؟ یا فقط فکر میکنی جایی که صحبت از خدا باشه هدایت کار میکنه؟ فکر نمیکنی که مثلاً برای همین لحظه هم خدا میتونه من رو به سمتی هدایت کنه که یک قدم هم که شده به خواستم نزدیک‌تر بشم؟

چقدر خداوند رو نزدیک و اجابت کننده به خودت میبینی؟

چقدر باور کردی که میتونی به خواستت برسی؟

وقتی الگوها رو پیدا میکنی چه احساسی داری؟ احساس یقین و حالت تحسین یا احساس بد و حالت حسادت؟

چقدر پیش‌فرض‌های ذهنیت درخصوص موضوعات مختلف تغییر کرده؟

چقدر تغییر وضعیت سلامتی و مالیت برات اهمیت داره؟

چقدر متمرکز و مصمم هستی که این وضعیت رو تغییر بدی یا فکرت همه جا هست الا جایی که باید باشه؟

از زمان و تمرکزت داری در کجا استفاده میکنی؟

چقدر نسبت به قبل شجاعانه‌تر تصمیم میگیری و به‌جای اینکه بیشتر فکر و سبک سنگین کنی دل به جریان هدایت میسپاری و به هدایت الله ایمان پیدا کردی؟

چقدر خودت رو در حل مسائلت توانمندتر میبینی؟

چقدر نگرانی‌هات کمتر شده وقتی به وضعیت الان جسم و جیبت نگاه میکنی؟

چقدر امیدوارتر شدی که آینده بهتر خواهد شد؟

چقدر دیگه محدودیت‌های گذشته رو با خودت به آینده نمیبری؟

چقدر باور کردی که بیماری، فقر و هر محدودیت دیگه طبیعی نیست و زاییده افکار خودته؟

چقدر نقش خودت رو در تغییر اوضاع پررنگ میبینی و چقدر عوامل بیرونی رو در وضعیت کنونی خودت دخیل میدونی؟

چقدر به این فکر کردی که وضعیت فعلیت دقیقاً همان چیزیه که باید باشه و این وظیفه توعه که با تغییر افکار و کانون توجهت تغییر ایجاد کنی؟

چقدر ایمان داری که خداوند در این مسیر هدایتت میکنه و هیچ پرسشی رو بی‌جواب نمیگذاره؟

چقدر باور داری که پاسخ خیلی سادست و در دل خود مسئله است؟

چقدر خودت رو لایق وضعیت بهبودیافته میبینی؟

چقدر برای دیدن اون لحظه زمان و انرژی میگذاری؟

چقدر باور کردی که این مسیر خیلی سادست و تو لایق این هستی که خیلی ساده به راه‌حل‌ها دست پیدا کنی؟

پاسخ این پرسش‌ها نشان میده که ما چقدر روی باورهامون کار کردیم

بنویس دوست من

مکتوب کن وضعیتت رو

ذهن خیلی زود فراموش میکنه

نه اینکه مقصر باشه، ماهیتش همینه

این وظیفه ماست که تکرار کنیم

اتفاقاً این خیلی هم خوبه که اینجوریه چون اگر اینطور نبود فراموش کردن اتفاقات بد برامون دشوار بود و احساس ندامت و گناه همه ما رو خیلی زود از بین میبرد

باید ذهن رو بیاریم تو تیم خودمون

باید مصمم بشیم برای تغذیه مناسب ذهنمون

باید برای همیشه تصمیم بگیریم و متعهد باشیم که روی ذهنمون و ورودی‌ها کار کنیم

نباید خیلی زود تا شرایط بهتر شد قانع بشیم و مثل قبل جدی نباشیم

دلیل اینکه بعد از یه مدت طولانی ما نتیجه خاصی نمیگیریم اینکه جدی نمیگیریم

اگر همان تعهدی که در شروع مسیر داریم رو برای همیشه ادامه بدیم برای همیشه اوضاع ما فقط میتونه بهتر بشه این قانون جهانه

ما از یاد میبریم

ما زود به وضعیت یکم بهتر عادت میکنیم و دنبال باز از این بهتر نمیریم

ما سقف ذهنیمون کوچک شده

این وظیفه ماست که بزرگش کنیم

ما خودمون رو پیشرفت‌هامون رو نادیده میگیریم

ما کارهامون رو کوچک و بزرگ میکنیم و بهشون برچسب میزنیم

ما خودمون رو نمیبخشیم و به خودمون برای تغییر فرصت نمیدیم و دائماً برچسب‌های گذشته رو همچنان به خودمون متصل نگه داشتیم

ما از قلبمون سوال نمیپرسیم

اگر هم بپرسیم بهش اعتماد نمیکنیم

داشتم چند روز پیش ورق بازی میکردم با یه عده‌ای که خیلی زیاد حرفه‌ای بودند

به خودم گفتم می‌خوام از خدا کمک بگیرم این بار خدایا تو بهم بگو چیکار کنم

یه جوری بردی که اصلاً براشون باورکردنی نبود با اینکه دستشون خوب میومد اما نمیتونستند ببرند و متعجب بودند از اشتباهات بچگانه‌ای که انجام میدادند و تصمیمات نادرستی که میگرفتند یا نحوه چرخش بازی که نمیتونستند از برگه‌هاشون به خوبی استفاده کنند.

مثلاً با وجود اینکه نوبت من میشد با اینکه دستم پر نبود اما بهم میگفت مثلاً روی این برگه بازی کن و من فقط اطاعت میکردن و میدیدم که جریان چطور داره کارهارو انجام میده

این بازی من رو خیلی بیشتر درباره هدایت به فکر فرو برد

ما روی هدایت قلبمون حساب باز نمیکنیم

بهش اعتماد نداریم

قلبمون رو باز نمیگذاریم

می‌خواهیم با محدودیت‌های فعلی ذهن خودمون مسائلی رو حل کنیم که مدت‌هاست عقلمون در حلش عاجزه

باور نکردیم که خداوند همه راه‌ها رو میدونه و جواب‌هارو بلده

یکی از باگ‌هایی که همین امروز داشتم با خودم دربارش حرف میزدم و برمیگرده به احساس عدم لیاقت موضوع اینکه من با اینکه پول ساده بدست بیاد مقاومت دارم

ازونجایی هم که اهل سخت کار کردن نیستم پول به میزانی که می‌خوام وارد زندگیم نمیشه

به همین دلیل بسیار ساده

چون اشاره کردی دوست دارم که یادآور بشم این جمله استاد در کشف قوانین رو که موفقیت فتح قله نیست

موفقیت میتونه هم قله باشه هم سرپایینی

برای ما اون چیزیه که باورش میکنیم

کی گفته که موفقیت یعنی فتح قله؟

چرا موفقیت سرسره بازی نباشه؟

همین تعریفه که ذهن ما پسش میزنه و جدی نمیگیره کارهای ساده رو و همش به‌دنبال انجام کارهای عجیب غریبه و راضی نمیشه تا زمانی که سخت کار نکنی

این انتخاب ماست که مسیر چطور باشه

خداوند خودش بر همین موضوع تاکید کرده

یُرِیدُ اللَّهُ بِکُمُ الْیُسْرَ وَلَا یُرِیدُ بِکُمُ الْعُسْرَ

آیا شما به همان اندازه که کار کردن روی زمین برات مستلزم زمان، انرژی و تمرکزه تا کارت رو خوب انجام بدی، نگاهت به تغییر باورهات همینطوره؟

موضوع اینجاست که ما جدی نمیگیریم

باور نکردیم که این مسیر جواب میده

فکر میکنیم کار کردن روی باورها و نتایج و اتفاقات زندگی دو تا چیز متفاوتند

کار کردن روی باورها باید در تک تک لحظات زندگیمون باشه

نه اینکه محدود بشه به یه زمانی که ما کاری نداریم و یه دفتر قلم جلومونه و یا داریم فایل گوش میدیم، نه، این معنی کار کردن روی باورها نیست

کار کردن روی باورها یعنی همیشه به‌دنبال افکاری باشی که احساس بهتری بهت میدن و کارها راحت‌تر، ساده‌تر، پر بازده‌تر و در حجم بیشتر و کیفیت بالاتری انجام بشن

یعنی گفت‌وگوهای غالب ذهنت مدام درباره بهبودها و انتظارات مثبت صحبت کنه

یعنی ذهن دائماً به‌دنبال الگوها و منطق‌های بهتر باشه

که این نیاز داره به تمرین

نیاز داره که توقعمون رو از خودمون پایین بیاریم و بهبودها رو ببینیم و دائماً برای خودم تکرار کنیم تا مقاومت‌ها ذهنمون بشکنه

از شما دوست عزیزم بسیار سپاس‌گزارم که باعث شده درباره این موضوعات خیلی عالی صحبت کنیم

از خدای مهربان برات بهترین لحظات و ناب‌ترین تجربیات رو آرزومندم