علائم احساس عدم لیاقت | قسمت 1

با سلام و درود

سپاس از استاد عزیزم برای انتشار این آگاهی های ناب و خالص

از موقعی که استاد این فایل رو منتشر کردن، من در طول روز دارم به این موضوع فکر میکنم، تو خودم کند و کاو میکنم ، تو رفتار اطرافیانم دقت میکنم و میبینم این موضوع خیلی عمومیت داره.

با خودم فکر میکردم احساس عدم لیاقت تو جامعه ما یه فضیلت به شمار میره و کسی که بیشتر این احساس رو نشون بده یعنی آدم بهتریه ،

مثلا اگه توجه کرده باشین لیدرهای مذهبی وقتی که میخان خودشون رو معرفی کنن، میگن و مینویسن ،، منِ کمترین، اَلاَحقر، منِ گناهکار، منِ سرتاپا گناه، سگ کوی امام حسین ، بنده سرا پا تقصیر ،

این طرز اظهار وجود توسط آدمهایی که به نوعی الگوی مذهبی یا سیاسی یا هنری یا ورزشی هستند برای عموم جامعه، این نتیجه گیری رو برای طرفدارهای اینها داره که خود تحقیری چیز خوبیه و ما هم هر چقدر بتونیم اینطوری بگیم، پس ما هم آدم خوبی میشیم، و تکرار این نوع جملات و تفکر باعث ایجاد باور مخربی به نام عدم احساس لیاقت میشه.

یه مثال دیگه ای که هست و همتون حتما دیدین اینه که تو تلویزیون از یه نفر که مهمه یا تو کارش حرفه ایه یا مقام قهرمانی داره ، خبرنگار میپرسه که چه توصیه ای برای علاقه مندان دارین، که طرف قبل از اینکه توصیه اش رو بکنه، این جمله رو میگه ،،، البته من کوچکتر از اونی هستم که بخام توصیه ای بکنم ،،، و بعد توصیه اش رو میکنه ،

این طرز نگاه و این جملات از طرف الگوهای جامعه، باعث میشه که عامه جامعه اینطور فکر کنن که این چیز خوبیه ،

یا مثلا طرف استاد یه جلسه ای هست و اون جمعی که اومدن تو اون جلسه آموزش و تقریبا هیچ اطلاعاتی در اون موضوع ندارن ، ولی استاد جلسه تو شروع صحبت میگه ،،، بنده دارم درس پس میدم و همه استادین ،،، که این باز نشون میده که عدم احساس لیاقت ، یه فضیلت هستش.

یکی از راه هایی که میتونیم متوجه بشیم که چقدر جامعه ما دچار این احساسه ، از چیزهایی که تو فضای مجازی منتشر میشه هست،

آدمها فقط سعی میکنن جلب توجه کنن، خصوصا تو فضای اینیستاگرام غوغا میکنه و مثل اینکه همه دارن مسابقه میدن برای جلب توجه بیشتر

و به نظرم هر چقدر این روند ادامه پیدا بکنه این احساس شدیدتر هم میشه که اولین نتیجه اش هم استرس و نگرانی و احساس خلع روحی و روانی هست که گریبان این آدمها رو میگیره،

ولی وقتی به جامعه مثلا آمریکا توجه میکنیم ( از بررسی تو فایلهای سفر به دور آمریکا و زندگی در بهشت) میبینیم عموما، مردم خیلی عادی و راحت رفتار میکنن و تلاش خاصی برای دیده شدن و جلب توجه ندارن،

آدمها با لباس های راحتی و ساده تو خیابون پیاده روی میکنن یا طرف با اینکه اندامش زیاد پرفکت نیست ولی تو ساحل حضور پیدا میکنه بدون کمترین احساس حقارتی، و این نشون از میزان بالای احساس لیاقت داره نسبت به جامعه ما،

در پایان خدا رو شکر میکنم که ما رو به این راه بسیار زیبا و استاد عباسمنش هدایت کرده، تا بتونیم زندگی بسیار زیبا و با کیفیتی رو تجربه کنیم

موفق باشین

باسلام و درود

سپاس از استاد گرامی بابت تولید چنین آگاهی های ناب و خالص

خود من در خصوص احساس عدم لیاقت خیلی مسایل داشتم و درگیر بودم که با استفاده از آگاهی های استاد تونستم تا حدود زیادی این احساس لیاقت خودم رو افزایش بدم.

مثلا قبلا وقتی تو اداره به یک قسمت دیگه زنگ میزدم و کاری یا خواسته ای داشتم ، فکر میکردم که نباید وقت طرف رو زیاد بگیرم و من لایق این نیستم که طرف از کارش بزنه و به حرفهای من گوش بده ،

ولی بعدا روی این قضیه کار کردم و اینجوری تو ذهنم منطقی کردم که همونطور که وقتی به من زنگ میزنن و من کامل وقت میزارم و گوش میدم و کمک میکنم ، پس من هم لایق این قضیه هستم و دلیل بعدی برای ذهنم آوردم این بود که این فکر من یک توهم هست و تو خیال و ذهن من اینجوریه و طرف مقابل حاضر هست که کامل با حرف من گوش بده و حتی وظیفه اش گوش کردن کامل و سپس پاسخ به من هست ،

و الان خیلی خیلی از این بابت راحت شدم .

مورد بعدی تو روابطم با همسرمه که قبلا اگه از دستم سر یه قضیه به ناحق ناراحت میشد ، اکثرا من باید از دلش در میآوردم و فکر میکردم که ممکنه ترکم کنه ، ولی الان اگه ناراحت بشه و نظراتمون مغایر هم باشه ، من اصلا بهش کاری ندارم و با خودم میگم من اون رو نمیتونم تغییر بدم ، همونطور که من هنوز بعضی عادتهامو که میدونم اشتباهه ولی تغییر ندادم، و این که من باید رو خودم کار کنم و جهان به بی نهایت طریق میتونه عشق بده و این رو منحصر به همسرم نمیدونم و نتیجه این شده که معمولا خودش یواش یواش یخش آب میشه و رابطه مون درست میشه،

مثال دیگه از رابطه ام با یکی ا دوستانم بود که همیشه تو اختلافاتی که بینمون پیش میومد حتی اگه حق با من بود باز حق رو به اون میدادم و اون با من قهر میکرد و من باید میرفتم منت کشی میکردم و عذرخواهی ، تا رابطه مون درست بشه و بعد که دقت کردم با خودم گفتم من هم دارای شخصیت مستقل هستم و عزت نفس باید داشته باشم و اون فرد فقط نیست که به من کمک کنه و خدا بی نهایت راه داره که به من کمک کنه و لذا تو آخرین بحث مون که تلفن منو جواب نداد من ریگه بهش زنگ نزدم و ارتباطمون قطع شد و من هم کاملا احساس آرامش و ارزشمندی دارم و ناراحتی از این بابت ندارم و خدا رو شاکرم که تونستم با لطف آموزه های استاد عزیزم تا حدودی احساس لیاقت رو در خودم رشد بدم و این مسیر رو ادامه خواهم داد.

به نظرم اولین نتیجه احساس لیاقت، به وجود اومدن آرامش دایمی هست که بسیار لذت بخش هست .

موفق باشین

باسلام

ابتدا تحسینتون میکنم به خاطر زیباییتون و همچنین به خاطر تلاشها و پیشرفتهایی که داشتین.

به نظرم در مورد وابستگی به پول نکته ای که میتونم بگم اینکه وقتی شما به پول نیاز دارین و نگران کمبود پول هستین و تو ذهنتون درباره نیاز به پول و وابسته بودنتون به پول دارین فکر میکنین، در واقع شما دارین با احساس بد فرکانس نیاز و کمبود رو ارسال میکنین و طبیعتا جهان هم کاری میکنه که نیازمندی شما به پول شدیدتر بشه و از طرفی هزینه های اضافی براتون درست میکنه تا پولتون بیخودی هزینه بشه و در نتیجه پول به سمتتون کمتر و کمتر میاد،

بنابراین شما به جای این باور و احساس ناخوشایند، می بایست به خاطر ثروتی که دارین شکرگزاری بکنین و خواسته هاتون رو به صورت مثبت بیان بکنین و فراوانی و ثروت خودتون و دیگران رو تحسین بکنین و شکرگزار باشین تا احساستون خوب بشه و در نتیجه احساس خوب اتفاقات خوب و ثروت بیشتر وارد زندگی تون میشه. به قول استاد که میفرمایند، جهان چیزی رو برامون مهیا میکنه که بهش توجه داریم (قانون توجه)و متمرکزش هستیم یعنی اگه به نیاز و کمبود پول توجه بکنیم، نیازمون بیشتر میشه و اگه تمرکز روی وجود فراوانی و ثروت بی نهایت جهان باشه باعث میشه فراوانی تو زندگی مون بیشتر و بیشتر بشه.

برای مطالعه بیشتر هم میتونین تو قسمت عقل کل در مورد قانون رهایی و باورهای فراوانی و نیز تو فایلهای دانلودی قسمت باورهای ثروت ساز مطالعه داشته باشین .

مطمئن باشین که خداوند بیشتر از خود ما میخاد که ما ثروتمند بشیم،

امیدوارم مطالبم کمک کننده باشه.

ثروت شادی سلامتی آرامش ایمان و زیبایی بی نهایت براتون آرزومندم.

موفق باشین

سلام به خانم نجمه عزیز

ممنون بابت کامنت ساده و دلی تون

چقدر خوب دارین درون خودتون رو کنکاش میکنین

آفرین به شما که اینقدر روی خودتون تمرکز کردین و دارین ترمزهای ذهنیتون رو کشف میکنین

و این کارتون میدونین چقدر براتون برکات خواهد داشت، چقدر حالتون و آرامشتون بهتر و بهتر میشه

کلید هر پیشرفتی از شناخت شروع میشه

حتی اگه بخواهیم خدا و جهان رو بشناسیم باید خودمون رو اول بشناسیم

خیلی خوب تونستین ایرادتون رو پیدا بکنین

وقتی دنبال کسی میافتیم و نیاز داریم بهمون توجه بکنه در واقع داریم فرکانس کمبود ارسال میکنیم یعنی نیاز به توجه باعث میشه نیازمون بیشتر و بیشتر بشه

آدمی رو میشناسم که شب و روزش شده بود کمک به دیگران ، مثلا وام جور میکرد یعنی به اعتبار ایشون به اون طرف وام میدادن، برای چند نفر از آشناهای نزدیکش وام جور کرد، یه روز بهش گفتم هدفت از اینکارا چیه، چرا میخای از اعتبارت مایه بزاری و برای اون طرف وام جور کنی(جالبه که پیشنهاد وام از طرف اون فرد نبود و ایشون خودش پیشنهاد میداد که فلانی میخای برات وام جور کنم)

برگشت بهم گفت خب کار خیر میکنم دیگه، فامیلمه دیگه آدم بتونه کمک کنه مگه اشکالی داره،

ولی من دلیل اصلی اینکارا رو میدونستم،

،،نیاز به توجه و نیاز به محبت،،

ولی میدونستم که قانون درست جواب میده چون روی خودم تست کرده بودم

باور کنین چند هفته نگذشته بود که اون افراد که دو نفر بودند، هر دو شون الان ارتباطشون با ایشون بهم خورده و بیش از دو ماهه که باهم قهرن،

و این فرد الان افتاده به مریضی قلبی و آرامش نداره.

همین فرد باز یه مدت برای همسایه ها شب و روزش رو گذاشت، سرِ قضیه پندمیک ، که همسایه مریض شده بودند و ایشون کلا میرفت بسته معیشتی و کپسول اکسیژن و دکتر می آورد ، یا برای بقیه همسایه ها دلسوزی های بیخود میکرد

آخرش چی شد

الان همون همسایه ها هم باهاش قطع ارتباط کردن و حتی جواب سلام ایشون رو هم نمیدن، در حالی که ایشون جز خوبی هیچ کار دیگه ای براشون نکرده بود،

ولی الان تنها شدن و دارن با انواع مریضی ها دست وپنجه نرم میکنن.

ولی چه فایده

آدم تا غرور خودش رو کنار نزاره و قبول نکنه که باید تغییر بکنه ، همین روند ادامه داره

به قول استاد بعضی آدما کتک خورشون ملسه و حالا حالاها باید چک و لگد بخورن تا شاید یه روزی از خواب غفلت بیدار بشن یا ممکنه اصلا بیدار هم نشن.

من خودم هم قبلا یک روحیه شبیه به دلسوزی با دیگران داشتم ولی وقتی بازخورد گیری کردم و دیدم نه تنها روابطم بهتر نمیشه بلکه خرابتر میشه، نشستم و روی عزت نفس و احساس لیاقت درونیم کار کردم و برای خودم ارزش قایل شدم و نتیجه این شد که اون آدمها از زندگیم خارج شدن و الان رنگ آرامش رو دارم میبینم

وقتی منبع و مخزن آرامش و عزت و احترام و شادی فقط خداوند هست حالا چرا من باید بیافتم اینارو از آدمها گدایی بکنم،

وقتی خدا منو از ابتدا عزت و ارزش داده و گفته فقط از من هر چیزی رو بخاهین تا بهترینش رو بدم ، چرا دیگه برم جایی غیر از خدا دنبال اینا باشم.

وقتی از آدما احترام و دوست داشته شدن میخای ، نتیجه فقط تحقیر و استرس و غم و نگرانیه

ولی خدا اینطوری نیست

از وقتی فقط چشمم به دستای رب العالمینه هر روز آرامش و عزتم و روابطم داره بهتر و بهتر میشه، در درونم هیچ احساس نیازی به محبت دیگران سعی میکنم نداشته باشم و خودم خودم رو دوست دارم

و نتیجه این شده که آدما بهم بیشتر مهر و محبت میکنن، چون دارم فرکانس احترام و عزت مندی رو ارسال میکنم و خیلی از این روندم راضی هستم.

در پایان از استاد عزیزم و شما سپاسگزار هستم.

شاد و آرام و ثروتمند و سالم باشین.