علائم احساس عدم لیاقت | قسمت 2

سلام آقا رضای عزیز

نمیدونم چرا میخوام اینجا بنویسم ولی مطمئن هستم این نوشته برای من بود از سوی خدا

آمده ام که تا به خود،گوش کشان کشانمت

بی دل و بی خودت کنم،در دل و جان نشانمت

توی این سه چهار روزه!یه تضادی فکرم رو خیلی مشغول کرد و اعتراف میکنم نتونستم از پسش بربیام و کنترل ذهنم رو از دست دادم!ماجرا از این قرار بود که یه همکاره تازه کاری ازم خواستن یه کاری رو برای یه مشتری ارائه بدم و منم با کمال میل پذیرفتم و به کمک خدای همیشه مهربان به زیبایی هرچه تماتر تمومش کردم و بردم تالار تحویل دادم (کیک کارم)و چون غریبه بودم و نشناختم هیچ کسی رو!منتظر موندم تا عروس خانم بیاد و به خودشون تحویل بدم و چون کیک خامه ای بود و هوا گرم!

وقتی عروس اومد و مراسم شروع شد تا بریدن کیک منتظر موندم و بعد سرپرست تالار از اون خانمه کیک کاری که سفارش رو به من داده بودندتشکر کرد و گفتند که عالی بود!منم ناراحت شدم و رفتم به سرپرست تالار گفتم که در حضور خوده من چرا این کاررو بنام کس دیگه ای زدین و معذرت خواهی کردند و گفتن به ما گفتند این طوری بگیم و ایشون (همون که به من سفارش داده بودن)نمیدونستند من تالار هستم و میخواستن خودشون رو بشناسون به مردم با این کار!و دوباره همون سرپرست تالار اعلام کردند که اشتباه شده و این کار رو فلان کس انجام داده!بالاخره اومدم و رفتم باغ که بارون هم میومد و گفتم بزار دور بشم و کنترل کنم ولی سخته بخدا!زیر بارون اشک ریختم و گفتم خدایا این کار برای من خیره هر چی باشه خیر و منفعت من درش هست و اومدم دیدم اون خانمه کلی پیام های بد و فحش و ناسزا برام نوشته و طلبکار شدم که شما آبروی من رو بردید و خیلی حرفهای دیگه که نمیخوام درموردش حرف بزنم ولی خیلی تو این سه روزه ذهنمو درگیر کرد طوریکه میومدم سایت نمیتونستم کامنت ها رو بخونم!گفتم خدایا خودت هدایتم کن که اگه اینگونه نباشه من در این جهنم سوزانی که توش گرفتار شدم خواهم سوخت!صبح خواستم شروع خوبی رو داشته باشم و اومدم سایت و کامنتهای این فایل و دیدم همین شعر مولانا که اول کامنتتون گذاشتین وصف حاله منه!

خطاب خدا منم!!!

وقتی من عاشق به حضور معشوقم میرم و خودمو رها میکنم تو آغوشش ومی سپارمش به خودش همه چیز رو و عجز و ناتوانیم رو بهش اعلام میکنم! اونم با زبان خودش با من حرف میزنه

آمده ام که تا به خود،گوش کشان کشانمت

بی دل و بی خودت کنم،در دل و جان نشانمت

اومدم این شعر مولانای عزیز رو کاملشو پیدا کنم به معانی زیباتر این شعر رسیدم!!!!!

حدیث زیبایی از پیامبر(ص)

هنگامی که پیامبر(ص) به معراج رفت، گفت: پروردگارا حال مؤمن نزد تو چگونه است؟ خدا فرمود: ای محمد، هرکه به یکی از دوستانم اهانت کند، آشکارا به جنگ من آمده است و من به یاری دوستانم از هر چیز شتابان‌ترم. من در هیچ کاری به‌اندازه‌ی که درباره وفات مؤمن تردید دارم، تردید ندارم؛ زیرا او از مرگ بدش می‌آید و من از ناراحتی او بدم می‌آید؛ و به‌راستی برخی از بندگان مؤمن هستند که جز توانگری، آنان را اصلاح نکند (و حالشان را نیکو نسازد) و اگر آنها را به حال دیگری را درآورم، نابود و هلاک می‌شوند؛ و برخی از بندگان مؤمن هستند که جز نداری و فقر، آنان را اصلاح نکند و اگر آنها را به حال دیگری برگردانم، هرآینه هلاک می‌شوند؛ و هیچ‌یک از بندگانم به من تقرب نجوید با عملی که نزد من محبوب‌تر باشد از آنچه بر او واجب کرده‌ام؛ و به‌درستی که به‌وسیله نافله به من تقرب می‌جوید تا آنجا که من دوستش می‌دارم و چون دوستش دارم، آنگاه گوش او می‌شوم که با آن می‌شنود و چشمش می‌شوم که با آن می‌بیند و زبانش می‌گردم که با آن سخن می‌گوید و دستش می‌شوم که به آن می‌گیرد. اگر بخوانَدَم، اجابتش می‌کنم و اگر خواهشی از من کند، به او می‌دهم.

آمده ام بهار خوش،پیش تو ای درخت گل

تا که کنار گیرمت،خوش خوش و می نشانمت

آمده ام که تا تو را،جلوه دهم در این سرا

همچو دعای عاشقان فوق فلک رسانمت

آمده ام که بوسه ای از صنمی ربوده ای

باز بده به خوشدلی،خواجه که واستانمت

گل چه بود که گل تویی،ناطق امر قل تویی

گر دگری نداندت،چون تومنی بدانمت

این بیتش دیوانه ام کرد که از گل زیباتر مگه داریم ولی در نظر من زیباترین و ارزشمندترین مخلوق من توهستی!تویی که ناطق امر قل ! هستی!اگر کسی ارزش و اعتبار تورو ندانست!من آفریدگارت قدر دان تو هستم!!!

چقدر اشک ریختم چقدر شکرش رو کردم که اینگونه باهام سخن گفت و دلم رو آروم کرد

جان و روان من تویی،فاتحه خوان من تویی

فاتحه شو که یکسری،تا که به دل بخوانمت

صید منی شکار من،گر چه زدام جسته ای

جانب دام بازرو!ور نروی برانمت

یعنی هدایت خواستی هدایتت میکنم!این طوری ولت نمیکنم

شیر بگفت مر مرا!نادره آهوی برو

در پی من چه میدوی!تیز که بردرانمت

زخم پذیر و پیش رو!چون سپر شجاعتی

گوش به غیر زه مده!تا چو کمان خمانمت

اینجا این خدای مهربون خیلی آشکار بهم گفت که از دل تضادها و مشکلات عبور کن و شجاع باش و درگیر حاشیه ها نشو که اگه راه هدایت میخوای باید در دل مسیر رشد کنی تا مثل کمان خم بشی و بزرگتر از مشکلاتت

از حد خاک تا بشر،چند هزار منزل ست

شهر به شهر بردمت،بر سر ره نماندت

واقعا همینطوره!همه جا دستمو گرفته و از ترسام ردم کرده و توی راه نگذاشته منو

هیچ مگو و کف نکن!سر مگشای دیگ را

نیک بجوش و صبر کن!زانکه همی پزانمت

یعنی بنده ی من عجله و شتاب نکن و صبر همراه با ایمان داشته باش و لذت ببر و تکاملت رو طی کن ببین چطوری پخته تر و باتجربه تر میشی توی این راه

من که تو شیر زاده ای،در تن آهوی نهان

من ز حجاب آهوی،یک رهه بگذرانمت

گوی منی و میدوی!در چوگان حکم من

در پی تو همی دوم،گر چه که میدوانمت

یعنی ولت نکردم هیچ کجا و در هیچ لحظه ایی…

شکر گزار خدایم هستم که به زبان ساده هدایتم کرد و سپاسگذار شما آقا رضای عزیز که هنوز توی اون دوبیتی اول کامنتتون موندم!عجب آگاهی نابی بشه این کامنت شما.