یکی از ویژگی‌هایی که سهم عمده‌‌ای در موفقیت من داشته، این است که من هرگز وارد حاشیه نمی‌شوم. منظورم از حاشیه، هر موضوعی است که بخواهد حواس من را از اهدافم منحرف کند. هر موضوعی که بحث کردن درباره آن، تمرکز من را از آنچه می خواهم، بردارد …
وقتی تلاش می‌کنید تا دیگران را قانع کنید که حق با شماست…
وقتی بخاطر قضاوت اشتباهِ دیگران ناراحت شده یا احساسِ مظلوم واقع شدن می‌کنید..
وقتی برای اثبات خودتان بحث می‌کنید..
وقتی تلاش می کنید تا ثابت کنید که کارِ شما یا دیدگاهِ شما صحیح است، یعنی کانون توجه‌تان را روی چیزی گذاشته‌اید که نمی‌خواهید، و طبق قانون، ناخواسته‌های بیشتری را در تجربه‌تان فعال می‌کنید…
قضاوت‌های بیشتر… بحث های بیشتر و دور شدن بیشتر از آنچه که واقعا می‌خواهید…
این بسیار فریبنده است که بخواهیم همواره از خودمان دفاع کنیم، بسیار فریبنده است که بخواهیم در مقابل قضاوت نادرستِ دیگران بایستیم و ثابت کنیم که حق با ماست اما این کاری است که هیچ نتیجه‌ای در بر ندارد
برنده فردی است که تصمیم می گیرد با بی‌توجهی به این مسائل که من آنها را “مسائل حاشیه‌ای” می‌نامم ، و معطوف نمودن کانون توجه‌اش به اهداف و خواسته‌هایش، فقط ارتعاش آنچه را که می‌خواهد، در تجربه‌ی زندگی‌اش فعال کند.
به این دلیل است که من در هیچ موردی هیچ علاقه‌ای به اثبات چیزی به دیگران ندارم… زیرا قانونی که برای آموختنش یک دهه از تجربه‌ی زندگی‌ام را صرف کردم و سعی کردم با مطالعه قرآن و کتب مختلف، تحقیق و تجربه پیرامون آن به دیدگاهی بسیار عمیق و خالص از موفقیت دست یابم، به من یاد داده است فقط و تنها فقط تمرکزم را بر چیزهایی بگذارم که دوست شان دارم و به من احساس خوبی می‌دهند…
به شما قول می دهم اگر بتوانید همین یک مهارت را در خودتان ایجاد نمایید، آنگاه اتفاقات و شرایط به نحوی رقم می‌خورد که همواره همه چیز به نفع شما پیش برود…حتی اگر افرادی برای ضربه زدن به شما برنامه‌ریزی کنند، آنگاه تنها چیزی که برای شما رخ می‌دهد، به قولِ شاعر این است:
عدو شود سبب خیر، اگر خدا خواهد…
منظور از “اگر خدا خواهد” همان “مشیت الهی” یا قوانینِ کیهانی است…
- نمایش با مدیاپلیر کلاسیک
- فایل تصویری یک پاسخ ساده اما بسیار کارا375MB31 دقیقه
- فایل صوتی یک پاسخ ساده اما بسیار کارا29MB31 دقیقه
سلام استاد عزیز
چقدر جالب من این فایلو هدایتی دیدم .
درباره این اعراض کردن دربرابر حرفهای دیگران شاید به ظاهر خیلی ساده باشه سکوت کردن ولی اون لحظه انقدر پر از خشم میشی و میخوای کلا اون آدم رو نابود کنی و سکوت کردن خیلی قدرت میخواد .
برای منم اتفاق افتاده که حتی رو در روم کسی مسخرم کرده باشه یا یه تیکه ای انداخته باشه که بهم بر خورده باشه و تحقیر شده باشم و منم چون اصلا بلد نیستم همون لحظه جواب آدمهارو بدم و حتی یجوری هم رفتار میکنم که انگار نه انگار که ناراحت شده باشم .
که اینم به کمبود عزت نفسم البته برمیگرده و قبلا بیشتر اتفاق میوفتاد و من بجای اینکه بررسی کنم چراا و دلیل تکرارش چیه از آدمها بدم میومد و یا از اون آدم فرار میکردم و یا اون اتفاق و جواب ندادن به اون ادم و دفاع نکردن از خودم رو بارها و بارها مرور میکردم و برای خودم اون صحنه رو بارها تصور میکردم و همش هم از خودم ایراد میگرفتم خودمو سرزنش میکردم و بازم خودمو تحقیر میکردم که چقدر بی عرضه و بدبختی که نتونستی جواب فلان آدمو بدی . که البته الان خیلیی کمتر تجربه میکنم چون خودمو دوست دارم و برای خودم ارزش قائلم ولی همش از اعتماد بنفس مییاد که چقدر قوی باشی و انقدر سرشار از عشق و دوست داشتن خودت باشی که تجربه نکنی این اتفاقاتو و اگر هم تجربه کردی بتونی محترمانه حرفتو به اون آدم بزنی و دیگه جوابشو ندی و کاملا از ذهنت حذفش کنی .
اینکه آدمها پشت سرمون حرف بزنن مهم نیست اعراض کردن بنظرم واقعا راحتتر هست ولی اینکه تورو جلوی بقیه تحقیر کنن بنظرم خیلی سخته بی توجهی و کاش استاد یه فایل بزارن و بگن واقعا اینجور مواقع هم باید سکوت کنیم و طرف هرچی دوست داره بگه . خب این ضعف مارو نشون نمیده که اجازه دادیم له بشیم؟
من واقعا بلد نیستم جواب بدم و از وقتی هم که درباره اعراض شنیدم این مسئله برام راحتتر شده .
ولی واقعا نباید هیچوقت ودر هیچ موقعیتی به طرف مقابل چیزی بگیم عکس العمل درباره وقتی که رودررو هستیم باید چیجوری باشه ؟