به جای فرار از مسائل، از حلّ آنها پول بساز

به نام خدای خالق عشق.

سلام به دوستان عزیز ایرانی و همه ی همراهان سایت عباس منش و استاد عباس منش عزیز.

وقتی این فایل رو دیدم و این سوال رو از خودم پرسیدم یه تجربه ی خیلی جالب و عالی یادم اومد و خیلی دوست داشتم با بقیه به اشتراک بذارم. البته این تجربه و مسئله ای که حلش کردم یه جورایی آگاهانه نبود یعنی خودم نمی خواستم و حتی نمی دونستم که میخوام این کارو بکنم و مال وقتی هست که اصلا چیزهایی که استاد توی این فایل گفتن رو نمیدونستم و واسه همین چیزاست که میگم یه تجربه ی جالب و عالیه.

.

این مسئله و چالش مربوط به اسم کوچیک قبلی م بود(اسمی که خانواده توی شناسنامه ام گذاشتن و همه منو به همون اسم می شناختن و حتی هنوز هم بعضی ها که این ماجرا رو نمی دونن منو با اون اسم کوچک صدا میکنن). من توی خانواده ای به دنیا اومدم که اصلا عرب نبود و حتی ریشه ی عربی هم نداریم ولی به دلایلی اسمم رو جاسم گذاشتن. من وقتی توی سن نوجوانی بودم ( حدود 12-13 سال پیش وقتی آخر دوره ی راهنمایی بودم) این قضیه خیلی آزارم می داد که بقیه به اشتباه فکر می کنن که عرب هستم و خیلی چیزای دیگه. خلاصه از این اسم خوشم نمی اومد و این نگاه متفاوت بعضی ها که من دیدگاه بدی نسبت بهشون داشتم باعث شد که به این فکر کنم که یه اسم دیگه واسه خودم انتخاب کنم.

اولش دوست داشتم اسمم نیما باشه و بعد از مدتی تصمیم گرفتم که اسمم افشین باشه. ولی چون به سن قانونی نرسیده بودم و اجازه ی پدر لازم بود موضوع تعویض اسم توی شناسنامه رو کاملا بی خیال شدم. کم کم (غیر از خانواده و فامیل) به همه ی دوستام و همکلاسی هام گفتم که اسم من افشینه و منو به این اسم بشناسین و صدا بزنین. کم کم رفت جلو تا توی دبیرستان همه منو به همین اسم الآنم می شناختن توی مدرسه غیر از معلم ها و لیست حضور و غیاب. و خودمم با این اسم راحت بودم و واقعا لذت می بردم و توی ذهنم پذیرفته بودم که اسمم اینه طوری که اصلا دیگه نمیخواستم توی شناسنامه هم عوضش کنم.

تا این که وقتی 19 سالم بود یه جایی کار می کردم و مسئول اون کارگاه برای بیمه رد کردن اسم و مشخصات و کپی شناسنامه و فرم باید پر می کردم و اینا. وقتی بهش گفتم که اسمم افشین نیست و ماجرا از این قراره…. موضوع جالبی که پیش اومد این بود که اون مسئول کارگاه گفت که برای تعویض اسم باید بری از دادگستری اجازه بگیری و مراحلش رو برام گفت. با این که ازش نخواستم و نپرسیدم که این کار چطوری حل میشه و حتی تو فکرش هم نبودم (واسه همین بود که وقتی 18 سالم شد نرفتم دنبالش) من فقط این اسم رو قبول کرده بودم و چند سال بود که باهاش راحت بودم و داشتم ازش لذت می بردم. خلاصه مراحل رو بهم گفت و من تازه فهمیدم که می خوام اسممو توی شناسنامه هم عوض کنم و فهمیدم که باید از دادسرا رای بگیرم تا ثبت احوال اجازه ی این کار رو بهم بده. موضوع جالب تری که بعدش اتفاق افتاد این بود که بهم گفت که برادرم توی دادگستری کار میکنه و ازش می پرسم و خبرشو بهت میدم که باید چیکار کنی. (این قضیه مال سال 90 هست) بعدش فرم درخواست واسه تعویض اسم رو برام آورد که برادرش پر کرده بود و فقط جای اسم و مشخصات منو خالی گذاشته بود. منم فرم رو کامل کردم و رفتم دادسرا و رفتم همون اتاقی که نوشته بود باید برم(همه ی کارهایی که باید انجام می دادم رو برادر مسئول کارگاه مون گفته بود بدون این که ازش بخوام یا بپرسم) و درخواست دادم. وقتی جواب دادخواستم اومد رد شده بود. درخواست تجدیدنظر دادم و توی تاریخی که واسه تجدیدنظر مشخص شده بود رفتم اونجا توی جلسه قاضی گفت که چرا میخوای اسمتو عوض کنی؟ قضیه رو گفتم براش. بعد پرسید چرا این فرم رو با دو رنگ خودکار پر کرده بودی؟!!!! (جایی که من اسم و مشخصات رو نوشته بودم با یه رنگ دیگه نوشته بودم) گفتم این فرم رو یه نفر پر کرده و من فقط اسمم رو نوشتم. گذشت و بعد چندوقت جواب تجدید نظر اومد و رفتم که ابلاغ رو بگیرم و دیدم موافقت شده. اونقدر خوشحال شدم که وقتی توی دادگستری اصفهان داشتم از پله ها میومدم پایین واقعا احساس پرواز داشتم و داشتم فکر می کردم که الان دارم از این بیست تا پله میپرم پایین (اون لحظه رو دقیقا یادمه) حس فوق العاده ای بود.

خلاصه رفتم ثبت احوال و اونجا هم بعد از مراحل اداری و یه سری کارهایی که باید انجام می شد بعد از چند ماه کار انجام شد و آخرای اسفند 90 شناسنامه ی جدیدم با اسم جدید چاپ شد و تحویل گرفتم وقتی اومدم خونه دیدم تاریخ تولدم رو اشتباه زدن! فرداش رفتم ثبت احوال گفتم اینجوریه و تعویض شد (مراحل چند ماهه ی تعویض اسمم آسون نبود ولی من به این که نمیشه فکر نمی کردم و چون توی ذهنم حل شده بود خدا خیلی کمک کرد. این که چیزایی مثل رنگ خودکار و تاریخ تولد که اشتباه چاپ شده رو گفتم واسه این بود که بگم این کار خیلی جالب و خنده دار و لذتبخش بود برام و اصلا زجر نکشیدم و اینجوری نبود که بگم چند ماه با بدبختی دویدم دنبالش. این کار توی ذهنم سخت نبود و داشتم لذت می بردم).

بعدش درخواست دادم واسه تعویض کارت ملی و بعد توی دانشگاه و بانک و جاهایی که اسم قبلی ام بود.

اینم بگم من توی کل زندگیم حتی یک بار هم ندیدم یا از کسی نشنیدم که یه نفر اسم کوچیکشو عوض کرده باشه چون هیچ وقت دنبال پیدا کردن الگویی نرفتم که این کارو کرده باشه چون اصلا نمی خواستم توی شناسنامه اسمم رو عوض کنم. من پیش دوستام و پیش خودم این کارو کرده بودم و به لطف خدای مهربون چند سال بعدش راه تعویض اسم بهم گفته شد (همون طور که گفتم بدون این که خودم برم دنبالش و کاری برای فهمیدن راهش انجام بدم).

.

از ته قلب از خدای مهربونم تشکر می کنم و سپاس گزارم که این کار رو از طریق دست های مختلف و بی نهایتش برام انجام داد و همیشه داره راهنماییم میکنه.

.

استاد عباس منش عزیز ازتون ممنونم که این راهی که رفتین و تجربه هاتون رو به من و بقیه ی دوستان یاد میدین.

ببخشید که طولانی شد. از دوستایی وقت گذاشتن و کامنت منو خوندن متشکرم و از خدای مهربون برای خودم و همه شما سلامتی و شادی و ثروت و خوشبختی و سعادت ابدی توی دنیا و آخرت درخواست می کنم.