غذای روح چگونه تأمین می‌شود؟

به نام خدای مهربان

سلام به استاد عزیز خانم شایسته جان و دوستان عزیز سایت

“روز هفتم سفرنامه غذای روح چگونه تامین میشود

باید همیشه این سوالو از خودم بپرسم که همیشه که اینقدر به غذای جسمم اهمیت میدم

آیا به همون اندازه به غذای روحم هم اهمیت میدم⁉️

برای غذای جسمم خیلی وسواس بخرج میدم و حواسم هست که این غذا سالم باشه و خیلی مراقبم که چی میخورم

آیا در مورد ورودی های ذهنم هم مراقبم که

چه آهنگی گوش میکنم ،چه صدایی میشنوم

چه کتابی میخونم

چه فیلمی نگاه میکنم

چه سریالی میبینم

با چه آدمایی صحبت میکنم

اصلاً دارم به چی توجه میکنم

به بیماری یا به سلامتی

به فقر یا ثروت‍️

اون غذایی که دارم برای ذهنم آماده میکنم، اونایی که ورودی های ذهنم هستن،

چرا اصلا بهشون توجه نمیکنم؟؟؟

چرا خیلی راحت حرف های چرت و پرت میشنوم؟؟

اخبار گوش میکنم؟؟

اخباری که همش در مورد مشکلات و بدبختی و گرونی و جنگ و تروریسمه رو به راحتی گوش میکنم؟؟

چرا اجازه میدم که این ورودی ها رو دریافت کنم؟؟

چرا در مورد مهمترین موضوع زندگیم که داره زندگیمو رقم میزنه اهمیتی نمیدم؟؟

وقتی به چیزی توجه میکنم، فرکانسی رو در مورد همون موضوع به جهان ارسال میکنم، جهان هم اتفاقات، شرایط و موقعیت هایی رو برام به وجود میاره که بر اساس فرکانس های ارسالی خودمه

اگه غذای سالم و تمیز رو انتخاب کنم که به ذائقم خوش نمیاد و اون غذا رو بخورم، همون لحظه از اون غذا بدم میاد و برام خوشایند نیست و همون لحظه تاثیرشو میبینم

اگه یه غذای فاسد بخورم، زود دل پیچه میگیرم و تاثیرش خیلی سریعِ

اما وقتی به موضوع نامناسب توجه میکنم، یه غذای نامناسب به ذهنم میدم، همون موقع تاثیرشو نمیبینم، هفته های بعد، ماه های بعد تاثیرش رو میبینم

چون یه فاصله زمانیه، بین اون موقعی که دارم به موضوعات نامناسب توجه میکنم فیلم نامناسب میبینم

اخبار نامناسب گوش میکنم

“حرف های نامناسب، بحث های بیهوده با همدیگه

این کارها رو انجام میدم

همون موقع که بلا سرم نمیاد

یواش یواش کانون توجهم، اتفاق های مشابه با اونو برام میاره

اخبار بیشتر وارد زندگیم میکنه

بحث های بیهوده بیشتر

حرف های نامناسب بیشتر

وقتی به یه موضوع مناسب یا نامناسب توجه میکنم، خیلی زود توی مدارش قرار میگیرم، اونوقت از در و دیوار اساس اون موضوع بیشتر و بیشتر بهم نشون داده میشه

بعد از مدتی هم آثار عینی اونو تو زندگیم میبینم

این فاصله زمانی باعث میشه که نتونم ارتباط دقیقی بین ورودی های ذهنم و نتایج و اتفاقات و شرایط و بلاهایی که سرم میاد رو درک کنم

چون این فاصله زمانی زیاده

به خاطر این فاصله زمانی، میام تعبیرهای مختلفی میکنم

میگم بدشانسیه، خدا خواسته، شاید اینجوری بوده، دیگه سرنوشت منم همینه،و هزارتا دلیل دیگه

دلیل اصلی این اتفاقات اینه که خودم دارم غذای نامناسب به ذهنم میدم

خودم دارم به چیزهای نامناسب توجه میکنم

خودم دارم یه مشت آشغال و چرت و پرت وارد مغزم میکنم

خودم دارم به چیزهایی توجه میکنم که اصلا

نمیخوامشون

برام مناسب نیستن

احساسمو بد میکنن

گریه ام رو در میارن

اوقاتم رو تلخ میکنن

خودم این فرکانسا رو ارسال میکنم، جهان هم اتفاقات، شرایط، موقعیت‌ها افرادی رو برام توی زندگی میاره که هم مدار با کانون توجه خودمه

پس همون طور که مواظب غذای جسمم هستم و غذای جاهای نامناسب رو نمیخورم به همون اندازه هم باید مواظب باشم که

دارم به ذهنم چی میدم؟

چه خوراکی رو دارم به خودم میدم؟

چه افکاری رو دارم توی ذهنم میسازم؟

چه باورهایی رو دارم ایجاد می کنم؟

“خدا هم توی قران میگه اونچه که بهش توجه میکنم و بهش فکر میکنم، همون چیزیه که توی زندگیم رخ میده

پس تموم اتفاقایی که توی زندگیم میفته به خاطر اونچه هست که خودم انجام دادم

خدا که به بنده هاش ظلم نمیکنه

اگه میخوام خوشبخت زندگی کنم، باید تموم تمرکزمو بزارم روی توجه به نکات مثبت توجه به اونچه که بهم قدرت میده

سعی کنم کانون توجهم رو به سمت خواسته هام ببرم

باورهای محرک و محدود کننده گذشته، میتونن با تغییر افکارم، با تغییر کانون توجهم، اونها هم تغییر کنن

اونوقت اتفاقات زندگیم تغییر میکنه

پس ارزشش رو داره که هر روز روی خودم و ذهنم کار کنم، چون هرچی که بخوام بهم داده میشه.

پس به دنبال افکار مناسبی باشم که احساس بهتری بهم میده و متعهد باشم که فقط اون افکارو به ذهنم بدم

اونوقت زندگیم به سمتی میره که از در و دیوار ثروت و سلامتی و خوشبختی و سعادت وارد زندگیم میشه

بدون اینکه بخوام کار خاصی انجام بدم چون ساز و کار جهان اینه

پس براش زمان و وقت بزارم، برام مهم باشه، چون تموم اتفاقات زندگیم رو داره کانون توجهم به وجود میاره

باید همون وسواسی که برای غذا خوردن دارم، در مورد کانون توجهم هم داشته باشم

پس حواسم باشه که ذهنمو دارم با چی تغذیه میکنم؟؟

چون در هر لحظه به وسیله اونچه که میگم،

میشنوم،میبینم،

به یاد میارم،یا بهش فکر میکنم،

دارم به ذهنم غذا میدم و اینا باورهای من هستن

پس یا در حال قدرتمند تر کردن یه باور قدرتمندم

یا درحال محدود کننده تر کردن یه باور محدود کننده

پس یه ایستگاه بازرسی قوی برای ورودی ذهنم درست کنم

ذهنمو شرطی کنم که:

هر ورودی که منو غمگین یا نگران میکنه

میترسونه

بهم احساس بدی میده

“مثل همون غذای گندیده و سمیِ که حاضر نیستم بهش نگاه کنم

چه برسه که بخوام اونو بخورم

هر وقت به غذای گندیده و سمی اجازه عبور از این ایستگاه رو دادم و خوردمش

اون وقت اجازه دارم تا ذهنمو با ورودی های نامناسب مثل

اخبار

نگرانی درباره مشکلات

موندن توی احساس بد، که هزاران دلیل هم براش دارم تغذیه کنم

تموم اتفاقات زندگیم بدون استثنا نتیجه کانون توجه و ورودی هایه که به ذهنم میدم پس

چرا در مورد ورودی های ذهنم اهمیت

نمیدم

چرا ساعت ها پای اخباری میشینم تا از مشکلاتی که اتفاق افتاده خبر دار بشم

چرا در مورد ناخواسته های زندگیم صحبت

میکنم؟

چرا درباره رابطه ای که از اون رضایت ندارم حرف میزنم

چرا در مورد مسائل مالی که درگیرش شدم گله و شکایت میکنم؟

چرا با دوست و آشنایی که مرتب از اوضاع بد اقتصادی ناله میکنه، همراه میشم و گفته‌هاشوتایید میکنم؟؟

چرا ساعت ها پای فیلم هایی میشینم

که تمرکزشون روی کمبوده؟؟

تموم این گله و شکایت ها

شنیدن این درد و دل ها و تایید کردن اونها یه غذای مسموم و بدبوییه که به ذهنم

میدم

چرا اینقدر که به غذای جسمم اهمیت میدم از غذای روحم غافلم؟؟

چرا نمیتونم درک کنم که هر موضوعی که آرامشمو بهم میریزه

هر تصویری که احساسمو بد میکنه

هر خبری که منو نگران تر میکنه

هر توجهی که ترس و تردید و اضطراب رو در وجودم بیشتر میکنه

همون غذای سمیِ که ذهنمو بیمارتر و باورهامو محدود کننده تر میکنه

بعد هم خودشو تو قالب بدهی، نگرانی‌های مالی تموم نشدنی

رابطه های پر تنش و ناراحت کننده

و جسم بیمار نشون میده

وقتی به هر ورودی مسمومی توجه میکنم دارم یه فرکانس ناخواسته رو ارسال میکنم که نتیجش ورود اتفاق ناخواسته بیشتره

اونوقت با این کار راه گله و شکایت و ترس و نگرانی بیشتری به زندگیم باز میشه

اتفاقات ناخواسته بیشتری به زندگیم جذب میشه تا موضوعات بیشتری برای گله و شکایت و نگرانی داشته باشم

تنها راه خارج شدن از این گرفتاری ها

و مشکلات، تغذیه ذهنم با غذای مناسبه

پس همونطور که با وسواس غذا های سالم رو وارد بدنم میکنم

برای غذای ذهنم هم وسواس به خرج بدم و ورودی هایی رو وارد ذهنم کنم که احساسمو بهتر میکنه و منو سپاسگزار تر میکنه

سپاسگزارم از شما استاد عزیز و خانم شایسته جان🪴‍️

💠با سلام به استاد عزیز و خانم شایسته جان و دوستان عزیز سایت💠

💝 غذای روح چگونه تامین میشود💝

من وقتی کشوری میرم یا جاهایی میرم که تنوع غذایی و یا ذائقه اونها با ما یه ذره فرق میکنه، خیلی دقت می کنم که چی بردارم و چی رو برندارم👌

هم از لحاظ شرعی و غیر شرعی بودنش، هم از لحاظ اینکه اصلاً به ذائقه من میخوره این نوع غذا یا نه، خیلی با وسواس و بررسی غذام رو انتخاب میکردم🥰

و فکر کردم گفتم که ببینید ما برای شکممون، برای غذای جسممون، چقدر وسواس بخرج میدیم، چقدر بررسی میکنیم یه غذایی رو که می‌خواهیم بخوریم، بو میکنیم، نگاه می‌کنیم به رنگش، اگر یه ذره بوی بد بده، یه ذره رنگش برگشته باشه، اگه حتی دیده باشیم یه مویی توش باشه، یا مثلا یه جایی باشیم یه مهمونی باشیم که احساس کنیم اون آشپزی که غذا رو درست کرده خیلی آدم تمیزی نیست، این غذا رو نمی خوریم، یا با کراهت میخوریم🥴

خلاصه مراقبیم که داریم چی رو میخوریم، اگه یک غذایی، پفکی، چیپسی میخوریم بیفته زمین، یا جایی که کثیف باشه، دیگه نمی خوریمش، 😏

خلاصه خیلی دقت می‌کنیم که ما داریم چه چیزی وارد بدنمون میکنیم، داریم چه غذایی رو میخوریم، حتی خیلی از ماها توی رستوران هایی که میخوایم بریم، قبلش بررسی می‌کنیم و از چند نفر می‌پرسیم آشپزش چه جوریه، کارش درسته، تمیزه یا کثیفه🤔

خیلی خیلی حواسمون هست که داریم چی رو وارد معدمون می کنیم و خیلی مراقبیم🤨

اما چطوره که در مورد ورودی‌های ذهنمون، خیلی هامون اصلا مراقب نیستیم چه آهنگی رو گوش می کنیم، چه صدایی رو میشنویم، چه کتابی رو میخونیم، چه فیلمی رو نگاه میکنیم، چه سریال هایی رو میبینیم، با چه آدمهایی صحبت می کنیم، 😕🌺

اصلاً داریم به چی توجه می‌کنیم، داریم به بیماری توجه می‌کنیم، داریم به سلامتی توجه می‌کنیم، داریم به فقر توجه می‌کنیم، داریم به ثروت توجه می‌کنیم، داریم به چه چیزی توجه می کنیم توی زندگیمون، توی لحظه به لحظه زندگیمون👌🌺

اون غذایی که داریم برای ذهنمون، برای روحمون داریم آماده می کنیم، اون چیزی که ورودی های ذهنمونه، چطور اون رو اصلاً توجه بهش نمی کنیم، خیلی راحت حرف های چرت و پرت می شنویم، اخبار می‌شنویم، اخباری که همش در مورد مشکلات و بدبختی و گرونی و معضلات جهانی و جنگ و تروریسم هستش رو راحت به گوشمون میدیم و اجازه میدیم که این ورودی ها رو دریافت کنه و اصلاً هم مراقب نیستیم، مراعات هم نمی کنیم😏🌺

ولی در مورد غذا خیلی خیلی مراعات می کنیم، بو میکنیم، اگر تخم مرغی یه ذره مونده باشه، تاریخ مصرفش رو نگاه می کنیم، خیلی خیلی وسواس به خرج میدیم برنجی که می‌خواهیم بگیریم، میریم کلی می‌گردیم که برنج اعلا بگیریم، در مورد غذا خیلی از ماها وسواس بخرج میدیم، خیلی مراقبیم👌💖

اما در مورد مهمترین موضوع که داره زندگی ما رو رقم میزنه، وقتی ما به چیزی توجه می‌کنیم فرکانسی رو در مورد همون موضوع به جهان هستی ارسال میکنیم و جهان هستی اتفاقات، شرایط و موقعیت هایی رو برامون به وجود میاره که اساسش همون فرکانس های ارسالی ماست

یعنی زندگی مارو داره رقم میزنه👏👌

اما چرا ما حواسمون نیست?؟

و داشتم فکر می کردم، چرا وقتی میخوام غذا انتخاب کنم اینقدر وسواس به خرج میدم، ولی شاید در مورد موارد دیگه اینقدر وسواس به خرج ندم و به این نتیجه رسیدم که دلیلش اینه که اگر من یک غذای حتی تمیز و سالم باشه ولی به ذائقه من خوش نیاد، من این غذا رو بخورم، همون لحظه تاثیرش رو احساس می کنم، همون لحظه چندشم میشه، بدم میاد ازش، و برام خوشایند نیست، و همون لحظه تاثیر اون انتخاب نامناسب رو می‌بینم🌺🦋

اگر ما یک غذای فاسد بخوریم خیلی زود دل پیچه، دل درد میگیریم، اذیت میشیم، خیلی تأثیرش سریع هست، خیلی خیلی زود، حتی بعضی موقع ها قبل از اینکه قورتش بدیم، همون موقع که توی دهنمونه، می‌فهمیم که کارمون اشتباه بوده و بالا میاریم🥴😣

اما چون وقتی که ما به یک موضوعی توجه می‌کنیم، به یک موضوع نامناسب توجه می‌کنیم، یک غذای کثیف بسیار بسیار نامناسب به مغزمون، به ذهنمون میدیم،💝

ما همون موقع تاثیرش رو نمی بینیم، هفته‌های بعد و ماه‌های بعد تاثیرش رو میبینیم، و چون یک فاصله زمانی، بین زمانی که ما به موضوعات نامناسب، فیلم های نامناسب، اخبار نامناسب، دیالوگ های نامناسب، و بحث های بیهوده با همدیگه، وقتی این کارها رو می کنیم، همون موقع که بلا سرمون نمیاد که سنگ از اون بالا بیفته توی سرمون نابود بشیم، زمان میبره.🤨🦋

یواش یواش این کانون توجه ما، اتفاقاتی مشابه با اون میاره، اخبار بیشتر رو وارد زندگیمون میکنه، وقتی که شما به یک موضوع نامناسب یا مناسب توجه می کنید، خیلی خیلی زود توی مدارش قرار می‌گیرید و دیگه از در و دیوار اساس اون موضوع بیشتر و بیشتر به شما نشون داده میشه و بعد از مدتی آثار عینی اون رو در زندگیتون میتونید ببینید🌺

اما این فاصله زمانی باعث میشه که خیلی از ما نتونیم ارتباط دقیقی بین ورودی های ذهنمون و نتایج و اتفاقات و شرایط و بلاهایی که سرمون میاد رو درک کنیم. چون فاصله زمانی زیاده👌🌹

و خیلی از افراد میان تعابیر مختلفی میارن چون فاصله زیاده، مثلا میگن شاید بدشانسیه، شاید خدا خواسته، شاید اینجوری بوده، و بعضی هزارتا ایده و دلیل دیگه براش دارن غیر از اون دلیل درست و اصلی🏵

که تو خودت داری غذای نامناسب به ذهنت میدی، تو داری توجه به چیزهای نامناسب میکنی، تو داری هر روز یه مشت آشغال، یه مشت چرت و پرت رو داری وارد مغزت میکنی💐

به چیزهایی داری توجه می‌کنی که اصلاً نمیخوای، نامناسبه، احساست رو بد میکنه، گریه ات رو در میاره، اشکت رو درمیاره، ناراحتت میکنه، اوقات رو تلخ میکنه، و این فرکانس رو داری به جهان هستی ارسال می کنی و جهان هستی هم اتفاقات شرایط موقعیت ها و افرادی رو برات میاره توی زندگیت، که همسنگ و هم مدار با کانون توجه تو باشه 💐

ازتون می خوام که از این به بعد همون جوری که مواظب غذا خوردن مون هستیم، همونجوری که نگاه می‌کنیم به غذا آشغالی، کثافتی، توش نباشه، همون جوری که غذاهایی که جاهایی که مناسب نیست، جاهایی که در واقع وقتی وارد رستوران میشیم می بینیم خیلی بوی کثیفه و تمیز نیست و ما چیزی توش نمیخوریم، به همون اندازه مواظب باشیم چی داریم به ذهنمون می دهیم، چه خوراکی رو داریم به خودمون میدیم، چه افکاری رو داریم در ذهنمون می سازیم، چه باورهای رو داریم در ذهنون ایجاد می کنیم🌺

و بدونیم که تمام اتفاقات بدون استثنا در زندگی ما، به واسطه اون چیزی است که داریم بهش توجه می‌کنیم🦋👌

خود خدا هم که این جهان رو خلق کرده، این قوانین رو بر جهان وضع کرده، خود خدا بارها به صدها شکل مختلف داره توی قرآن میگه که اونچه که بهش توجه می‌کنی، اونچه که داری در واقع بهش فکر می کنی، همون چیزیه که در زندگیت رخ میده، اون چیزیه که پیشاپیش به جهان هستی ارسال می کنید💠

و تمام اتفاقاتی که توی زندگی شما میفته، به خاطر اونچه که خودتون انجام دادید و خداوند بر بندگانش ظلمی نداره👏

خیلی از معضلات بچه‌ها الان، استفاده از شبکه های اجتماعیه، یک مشت چرندیات توی شبکه‌های اجتماعی پخش میشه که هر جمله اش داره اونها رو از موفقیت دور میکنه، داره از خوشبختی، از ثروت، از سلامتی، از سعادت، داره دور میکنه 💐

اما چون فاصله زمانی بین اتفاقاتی که وارد زندگی ما میشه و کانون توجه ماست، خیلی از ما اون رو درک نمی‌کنیم، به خاطر همین، تمام این موارد رو بذارید کنار،💖

اگر میخواهید پیشرفت کنید، اگر می خواهید موفق باشید، باید تمام وجود تون رو بزارید برای این کار، یعنی به نظر من برای اینکه ما خوشبخت زندگی کنیم، باید تمام تمرکزمون رو بذاریم روی توجه به نکات مثبت، توجه به اونچه که به ما قدرت میده، و اجازه بدید که تمام کانون توجه شما به سمت خواسته هاتون بره، اجازه بدید که باورهای محرک و محدودکننده گذشته، با تغییر افکار، با تغییر کانون توجه اونها هم تغییر کنن🏵💐

و زندگیتون رو نگاه کنید، اتفاقات زندگیتون رو ببینید و بعد تصمیم بگیرید. تعهد داشته باشید. به خدا ارزشش رو داره،💞

یعنی من وقتی به جایگاه الانم نگاه می کنم و مقایسه می کنم خودم رو با سال‌های پیش، میبینم که واقعاً ارزشش رو داره که من هر روز و هر روز، روی خودم و روی ذهنم کار کنم، هر آنچه که بخواهید به شما داده میشه🦋

ما روزی ۸ ساعت، ۱۰ ساعت کار می کنیم برای اینکه بتونیم یه لقمه غذا داشته باشیم، من به شما قول میدم که اگه بتونید روی باور هاتون کار کنید، روی کانون توجه تون کار کنید، اگه متعهد باشید که چه افکاری رو به ذهنتون میدید و به دنبال این باشید که افکار مناسبی که احساس بهتری به شما میده، متعهد باشید که فقط اون افکار رو به ذهنتون بدید، به شما قول میدم زندگی شما به سمتی میره، به شرایطی میره که از در و دیوار ثروت و سلامتی و خوشبختی و سعادت وارد زندگیت میشه🌹🏵

بدون اینکه اصلاً بخواهی کار خاصی انجام بدی. چون ساز و کار جهان اینه

وقتی که تو میشی آهنربای عشق، آهنربای دوست داشتن، آهنربای خوش‌شانسی، آهنربای موفقیت، آهنربای ثروت، انرژی هایی رو به سمت خودت جذب می کنی، اتفاقاتی رو جذب می کنی، شرایط و موقعیت هایی رو جذب میکنی که فقط عشق و زیبایی و ثروت و خوشبختیه🌻💠

پس براش زمان بزارید، براش وقت بذارید، براتون مهم باشه و بدونید که من خیلی خیلی راه های مختلفی رو تست کردم و خیلی راه های مختلفی رو رفتم، هم من و هم هزاران نفری که از دوره‌های من استفاده کردن و آخر سر به این جایی رسیدم که دارم در موردش صحبت می کنم🌹💐

آخر سر به این نقطه رسیدم که تمام اتفاقات رو داره کانون توجه من به وجود میاره، من باید همون وسواسی که در مورد غذا خوردن دارم در مورد کانون توجهم داشته باشم💐

من اهمیت زیادی به تغذیه جسمم میدم. چون می‌خوام جسمی سالم و پر انرژ‌‌ی و اندامی متناسب داشته باشم. 💠

به همین دلیل هرگز حاضر به خوردن غذای دست‌فروش‌ها نیستم. هرگز به غذایی که رنگ‌، بو و مزه‌اش تغییر کرده‌، لب نمی‌زنم. حتی اگه احساس کنم آشپز اون غذا اصولاً آدمی با سلیقه نیست و به بهداشت فردی خود اهمیتی نمیده، اون رو نمی‌خورم.💖

چون نمی‌خوام ورودی نامناسبی وارد بدنم کنم.

اگه احساس کنم غذایی سمّیه، حتی اگه خوش رنگ و لعاب به نظر برسه، هرگز به اون لب نمی‌زنم چون به بهای جانم تمام میشه💐😕

شما چقدر با وسواس مراقب اونچه هستی که ذهنت رو تغذیه می‌کنه؟! منظورم تمام اون چیزیه که میگی‌، می‌شنوی‌، می‌بینی‌‌ یا به یاد میاری‌‌!🏵

چون اینها همون غذاهای ذهن و باورهای تو هستن👌

به این ترتیب تو در هر لحظه به‌وسیله اونچه که میگی، می‌شنوی‌، می‌بینی‌، به‌ یاد میاری یا به اون فکر می‌کنی‌،👌

یا در حال قدرتمند کننده‌تر ساختنِ یک باور قدرتمندکننده هستی یا در حال محدودکننده‌تر ساختن یک باور محدودکننده.👌👏

از آگاهی‌های این فایل‌، یک ایستگاه بازرسی برای ورودی‌های ذهنت بساز. یعنی به این شکل‌، ذهن خودت رو شرطی کن که:

هر ورودی‌ای که تو رو غمگین یا نگران می‌کنه و میترسونه و در یک کلام احساس بدی به تو میده، دقیقاً درحکم همون غذای گندیده و سمّی‌ هست که حتی حاضر نیستی به اون نگاه کنی‌، چه برسه که بخواهی اون رو بخوری!💞

هر زمان که به غذای سمّی‌، گندیده‌ و بدبو‌، اجازه عبور از این ایستگاه رو دادی و اون رو خوردی‌، اونوقت اجازه داری تا ذهنت رو هم با ورودی‌های نامناسبی مثل اخبار نامناسب‌، نگرانی درباره مشکلات کنونی‌ات و موندن در احساس بدی که هزاران دلیل برایش داری‌، تغذیه کنی.💞🌻

ما هرگز گوشت فاسد رو نمی‌خوریم. به غذای بدبو و گندیده لب نمی‌زنیم.👏

حتی دیدن یک مو در غذایی لذیذ و سالم‌، حالمون رو بد می‌کنه یا اگه احساس کنیم آشپزی که این غذای خوشمزه رو پخته، اصولاً آدم بی‌سلیقه‌ای هست که اهمیتی به بهداشت خودش نمیده، باز هم حاضر به خوردن اون غذا نیستیم.🥴

ما به شدت مراقب هستیم تا غذایی سالم و مورد تإیید رو وارد بدن‌مون کنیم. چون می‌خوایم جسم سالمتری داشته‌باشیم.👏

اما نوبت به تغذیه ذهن که میشه، هیچ اهمیتی نمی‌دیم. در حالیکه تمام اتفاقات زندگی ما بدون استثنا‌ء نتیجه کانون توجه و ورودی‌هایی هست که به ذهن‌مون راه دادیم.💖🌻

اما درباره ورودی های ذهن‌مون وسواس چندانی به خرج نمیدیم. ساعت‌ها پای اخبار میشینیم تا از تک تک فجایعی آگاه بشیم که ممکنه در گوشه و کنار جهان رخ داده باشه.🏵

ساعت ها درباره ناخواسته‌های زندگی‌مون‌، درباره رابطه ای که از اون رضایت نداریم و مسائل مالی‌ای که درگیر اون شدیم‌، لب به گله و شکایت میزنیم. مرتباً با دوست و آشنایی که از اوضاع بد اقصادی میناله، همراه می‌شیم و گفته‌هاش رو تأیید می‌کنیم.🥴🥺

ساعت‌ها پای فیلم‌هایی می‌شینیم که تمرکز اون بر کمبوده و غافلیم از اینکه تموم این گله و شکایت‌ها‌‌، شنیدن این درد و دلها و تأیید کردن اونها‌، یک غذای مسموم و بدبو هست که به ذهن خود میدیم.💖💐

چرا با اینکه تا این حد به تغذیه جسم‌مون اهمیت می‌دیم‌، از تغذیه ذهن غافلیم؟!🤔🤔

چرا نمی‌تونیم درک کنیم که هر موضوعی که آرامش ما رو مختل میکنه، هر تصویری که احساس‌مون رو بد میکنه، هر اخباری که ما رو نگران‌تر میکنه و هر توجهی که ترس‌‌، تردید و اضطراب رو در وجودمون میکاره، همون غذای مسمومیه که ذهن‌مون رو بیمارتر و باورهامون رو محدود کننده‌تر میکنه و بعد خودش رو در قالب بدهی‌، نگرانی‌های تمام نشدنی مالی‌، روابط پرتنش‌، جسم بیمار‌ و… نشان میده.💐🦋👌

توجه به هر ورودی مسموم‌، یعنی ارسال فرکانس یک ناخواسته‌ی دیگه که نتیجه‌ی اون ورود اتفاقات ناخواسته‌ی بیشتریه که راه رو برای گله و شکایت ها‌‌، ترس‌ها و نگرانی‌های بیشتر باز می‌کنه.💞💐

اتفاقات ناخواسته‌ی بیشتری رو به زندگیت جذب میکنه تا دوباره موضوعات بیشتری برای گله و شکایت‌ و نگرانی داشته باشی.🌻💠

تنها راه خروج از این حلقه معیوب‌، تغذیه ذهن با غذایی مناسبه.👌🦋

به همین دلیل لازمه همون طور که با وسواس‌، غذاهای سالم‌، خوشرنگ و بو و خوشمزه رو وارد بدنت می‌کنی‌، درباره غذای ذهنت هم وسواس به خرج بدی و تنها ذهنت رو در معرض ورودی‌هایی قرار بدی که احساس بهتری به تو بده و تو رو سپاس‌گزارتر کنه.💖💐🌺

با سپاس از شما استاد عزیز و خانم شایسته جان در پناه الله یکتا، شاد، سالم، سلامت ،ثروتمند و سعادتمند در دنیا و آخرت باشید🏵🦋💖💐🌺🙏🙏🙏