یکی از مهم ترین کلیدهایی که استاد عباس منش در آموزه های قرآنی به ما آموخته تا برای تجربه خوشبختی، اصل را از فرع تشخیص دهیم، درک منظور خداوند درباره استفاده از “افعال مضارع در آیات قرآن” است و هدف خداوند تأکید بر این اصل که:
“برای تجربه خوشبختی پایدار، ما همواره باید در صراط مستقیم حرکت کنیم”. زیرا جهان طبق قانون فرکانس، در هر لحظه به فرکانس های ما پاسخ می دهد و -بدون استثناء- بازتاب آنها را به شکل تجربه وارد زندگی ما می کند.
به عنوان یادآوری، یکی از جاهایی که استاد این مفهوم را در آیات قرآن به ما توضیح داده است، در آیات اولیه سوره بقره است:
الم (1)
ذلِکَ الْکِتابُ لا رَیْبَ فیهِ هُدىً لِلْمُتَّقینَ (2)
الَّذینَ یُؤْمِنُونَ بِالْغَیْبِ وَ یُقیمُونَ الصَّلاهَ وَ مِمَّا رَزَقْناهُمْ یُنْفِقُونَ (3)
وَ الَّذینَ یُؤْمِنُونَ بِما أُنْزِلَ إِلَیْکَ وَ ما أُنْزِلَ مِنْ قَبْلِکَ وَ بِالْآخِرَهِ هُمْ یُوقِنُونَ (4)
أُولئِکَ عَلى هُدىً مِنْ رَبِّهِمْ وَ أُولئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (5)
این کتاب (قرآن) که هیچ تردیدی در درستی آن نیست، راهنماى متقین است (2)
متقین افرادی هستند که در هر لحظه به غیب ایمان می آورند؛ در هر لحظه صلوه می کنند؛ مرتباً از آنچه به آنها روزی داده ایم، انفاق می کنند. (3)
افرادی که همواره بر اصولی که بر تو و پیامبران پیشین نازل شده است ایمان دارند و در هر لحظه به “آخرت” یقین دارند. (4)
این افراد با چنین ویژگی شخصیتی، همواره هدایت های خداوند را دریافت می کنند و رستگار هستند. (5)
این آیات به خوبی مفهوم “ماندن در فرکانس خداوند” و “دریافت هدایت های این نیرو” را به خوبی به ما نشان می دهد.
اما از آنجا که همواره یک فاصله فرکانسی وجود دارد بین “فرکانس هایی که ارسال می کنیم” و “نتایجی که تجربه می کنیم“، به محض خارج شدن از مسیر، نتایج زندگی ما نادلخواه نمی شود. زیرا آن فرکانس های ناخواسته جدید، نیاز به یک فاصله زمانی دارد تا بازتاب خود را در تجربه ما نشان دهد. به همین دلیل وقتی کار کردن روی خود را رها کرده ایم اما می بینیم هنوز اوضاع خوب است، دچار این سوء برداشت می شویم که:
“من دیگر نیازی به کار کردن روی خودم ندارم و اوضاع قرار است بدون کار کردن من روی خودم همواره خوب بماند”
و به همین راحتی تمام خط قرمزهایی را فراموش می کنیم که تعیین کرده بودیم برای اینکه از مسیر هدایت خارج نشویم؛ حساسیت خود را درباره فیلتر کردن ورودی های ذهن از دست می دهیم؛ ذهن خود را در معرض هرگونه ورودی نامناسبی قرار می دهیم و فکر می کنیم که ما دیگر ضد ضربه شده ایم و…
این گمراهی از مسیر را تا آنجا ادامه می دهیم که جهان آخرین ضربه را خیلی محکم به ما بزند تا دوباره به خود آییم، تفکر کنیم و دلیل آن نتایج دلخواه را ربط بدهیم به کنترل ذهن هایی که همواره داشتیم. در واقع، ما معمولا به صورت یو یویی روی فرکانس های خود کار می کنیم. کار کردن روی بهبود فرکانس ها برای اکثر افراد شبیه رژیم گرفتن است. یعنی با تعهد کار را شروع می کنند و به شدت مراقب ورودی های غذایی هستند اما به محض رسیدن به نتیجه، فکر می کنند که بدن آنها دیگر به ثبات رسیده، ضد ضربه شده و برای تکرار این سلامتی و تناسب اندام، نیازی به ادامه آن سبک سالم ندارند. در نتیجه سبک سالم غذایی را رها می کنند، هر غذای بی کیفیت و حتی سمی را به راحتی وارد بدن می کنند و این روند خارج شدن از مسیر را تا آنجا ادامه می دهند که دوباره با مسائل قبلی در سلامتی و تناسب اندام مواجه می شوند. آنجاست که به فکر فرو می روند و تصمیم جدیدی می گیرند…
اما مسئله اساسی این است که تقریبا اکثر ما تجربه “بارها از مسیر خارج شدن و دوباره برگشتن به مسیر” را داشته ایم اما این تجربه، هنوز به یک تصمیم جدی برای حضور همیشگی در مسیر، ختم نشده است.
“بخش گام به گام” به همین منظور طراحی شده است تا هر روز یک گام کوچک اما تاثیر گذار برای ماندن در مسیر بردارید:
- هر روز یک گام برای تشخیص و دریافت هدایت های خداوند به عنوان نیرویی که “صاحب قدرت اعظم + بخشندگی بی حساب” است؛
- یک گام برای نزدیک تر شدن به فرکانس خداوند به عنوان منبع خیر و برکت؛
- یک گام برای بیشتر ماندن در مدار خداوند؛
- یک گام برای بیشتر ماندن در احساس خوب و تجربه اتفاقات خوب بیشتر؛
- یک گام برای بیشتر جدا ماندن از باورهای محدود کننده اکثریت جامعه؛
- یک گام برای “تجدید میثاق با اصول اساسی” ای که از آموزه های استاد عباس منش یاد گرفته ایم تا شخصیت خود را هر بار بهبود دهیم؛
این شما و این هم راهکاری آسان برای ورود به مدار خداوند و “نشستن روی شانه های خداوند” در هر لحظه و برای پیمودن هر مسیری:
منتظر خواندن تجربیات شگفت انگیز شما از حرکت مستمر در مسیر صراط مستقیم و نشستن روی شانه های خداوند هستیم.
به نام خدا
سلام به استاد عباسمنش و مریم عزیز
و سلام به دوستان سایت
این سایت واسه من شده یه قایق نجات تو این دریای طوفانی من هی ساحل و میبینم و میپرم تو آب که بقیه شو تقلا کنم شناکننان برسم ولی هربار میبینم نه خیلی دوره و من اشتباه کردم و دوباره من توسط این قایق نجات ،نجات پیدا میکنم و نفس میکشم تا ریکاوری شم
هربار روی ورودی های ذهنم کار میکنم نمیزارم حرف مردم جامعه بهم نفوذ کنه نمیزارم اخبار منفی جزء باورام بشه به شکل خیلی
عالی به خالق وصل میشم و مثل کوه استوار میشم و بطور چشمگیری حسم به خودم به کارم به زندگیم به دوستانم به درآمدم عالی میشه و چرخ زندگیم جوری روان میشه که انگار من از اول این قدر روان بود زندگیم همینقدر برام طبیعی میشه که من فکر میکنم دیگه همه چیز خوب و عالی شده و کلا دیگه کمتر روی ورودی ذهنم به واسطه خوب و عالی بودن همه چیز کنترل دارم و میگذارم هرچیزی وارد ذهنم بشه چون هر بار کسی از کمبود فراوانی و سلامتی صحبت میشه من مخالفت میکنم و زعم خودم دیگه من دارم دفاع میکنم و هر بار با مخالفتم دارم خودم و راضی میکنم که اره من باورم عوض شده دیگه من و هیچی تکون نمیده ولی خبر ندارم قرار نیست جوری تکون بخورم که متوحه شم ،همون باوری که خراب بود و من کمی ترمیمش کردم همون باوری که به کمبود فراوانی ایمان داشت همون باوری که به رنگ سیاهه و من فقط با رنگ سفید داشتم رنگش میکردم و کمی رنگ روشنایی و نور و دیده بود،
دوباره رنگهای سیاه با تمدید نکردن رنگ سفید داره نمایان میشه جوری نمایان میشه که من هرگز متوجه این اتفاق نمیشم و این پروسه ادامه دار میشه صدبار عین یو یو دارم میرم و بر میگردم
کاش برای همیشه یاد بگیرم که مقصدی وجود نداره همه چیز تو تکرار و تمرینه و همه چیز به ورودی سالم و ناسالم دادن توسط من برای خودم اتفاق می افته هر بار من غذای ناسالم بخورم مریض میشم این یعنی من کل عمرم و غذای سالم بخورم و فقط چند روز غذای بد بخورم حتما مریض میشم یا این ناسالم یه جایی تو بدنم خودش رو نشون میده،
خدایا همه ی مارا به راست هدایت کن به راه کسانی که نعمت عطا کردی نه آنها که غضب کردی نه گمراهان
در پناه خداوند باشید،