داستانی درباره هدایت الهی | قسمت 1 - صفحه 27

بنام خدای هدایت گر من

خدایی که مرا هم او هدایتم می‌کند و من واقعا لایق دریافت هدایت‌ها و الهامات الهی هستم.

این فایل های زیبای (داستانی درباره هدایت الهی یک و دو رو)، من و خانمم امروز صبح – روز پنج شنبه تاریخ 30 آذر 1402 که مصادف است با 21 دسامبر 2023 میلادی – هدایت شدیم به گوش کردن شان و تامل نمودن درباره این فایل ها و توضیحات آنها. این واقعا برای من و خانم من هدایت و راهنمایی خدای هدایت گر ما بوده و هست. خدایا! واقعا سپاس گذارت هستیم.

ما هم به معنای کلمه به تِه تِه تِه تِه خط از همه نوع نگاه در زنده گی خودمون رسیده‌ایم. فقط و فقط یک راه برای ما باقی مانده و آن هم همین عمل نمودن به هدایت های الهی است. خدایا!

من هم دراین روزها این دعای موسی پیامبر را زیاد ورد زبانم می کنم.

فَسَقَىٰ لَهُمَا ثُمَّ تَوَلَّىٰ إِلَى الظِّلِّ فَقَالَ رَبِّ إِنِّی لِمَا أَنْزَلْتَ إِلَیَّ مِنْ خَیْرٍ فَقِیرٌ ﴿٢۴﴾

پس[موسی]، گوسفندهای‌ شان را [به جهت کمک کردن به آن دو] آب داد، سپس، به سوی سایه برگشت و گفت: پروردگارا! به آنچه از خیر بر من نازل می‌کنی، من نیازمندم.(24).

خدایا! من واقعا نمی‌دانم! تو می دانی! خدایا! من واقعا نمی‌توانم و تو می توانی! خدایا! من تسلیم هستم. خدایا! من سر سپرده تو هستم. من هیچ چیزی را نمی دانم و تو دانا هستی و تو همه چیز را می دانی!

هر گاه که تسلیمم در کار گه تقدیر

آرام‌ترم از آهو، بی‌باک‌تر از شیرم

هرگاه که می‌کوشم در کار کنم تدبیر

رنج از پی رنج آید و زنجیر پی زنجیر

خدایا! هدایتم کن!

وَمَا لَنَا أَلَّا نَتَوَکَّلَ عَلَى اللَّهِ وَقَدْ هَدَانَا سُبُلَنَا ۚ وَلَنَصْبِرَنَّ عَلَىٰ مَا آذَیْتُمُونَا ۚ وَعَلَى اللَّهِ فَلْیَتَوَکَّلِ الْمُتَوَکِّلُونَ (12) ابراهیم.

و چرا ما بر خدا توکل نکنیم در صورتی که خدا ما را به راه راستمان هدایت فرموده؟ و البته (در راه اطاعت و رضای خدا) بر آزار و ستمهای شما صبر خواهیم کرد، و ارباب توکل باید (در همه حال خوش و ناخوش) تنها بر خدا توکل کنند.

این گفتگوی معنوی موسی پیامبر با خداوند و این هم پاسخ خداوند به موسی پیامبر:

قَالَ رَبِّ اشْرَحْ لِی صَدْرِی ﴿٢۵﴾.

گفت: پروردگارا! سینه ام را [برای تحمل این وظیفه سنگین]، گشاده گردان (25).

وَیَسِّرْ لِی أَمْرِی ﴿٢۶﴾.

و کارم را برای من آسان ساز (26).

وَاحْلُلْ عُقْدَهً مِنْ لِسَانِی ﴿٢٧﴾.

و گِرِهی را [که مانع روان سخن گفتن من است]، از زبانم بگشای (27).

یَفْقَهُوا قَوْلِی ﴿٢٨﴾.

تا سخنم را بفهمند (28).

وَاجْعَلْ لِی وَزِیرًا مِنْ أَهْلِی ﴿٢٩﴾.

و از خانواده‌ام دستیاری برایم قرار ده (29).

هَارُونَ أَخِی ﴿٣٠﴾.

هارون، برادرم را (30).

اشْدُدْ بِهِ أَزْرِی ﴿٣١﴾.

پشتم را به او محکم کن (31).

وَأَشْرِکْهُ فِی أَمْرِی ﴿٣٢﴾.

واو را در کارم شریک گردان (32).

کَیْ نُسَبِّحَکَ کَثِیرًا ﴿٣٣﴾.

تا تو را [در میان مشرکان از داشتن شریک]، بسیار و فراوان تنزیه کنیم (33).

وَنَذْکُرَکَ کَثِیرًا ﴿٣۴﴾.

وبسیار به یادت باشیم (34).

إِنَّکَ کُنْتَ بِنَا بَصِیرًا ﴿٣۵﴾.

بی تردید تو به ما بینایی (35).

قَالَ قَدْ أُوتِیتَ سُؤْلَکَ یَا مُوسَىٰ ﴿٣۶﴾.

خدا فرمود: ای موسی! به یقین خواسته‌ات به تو عطا شد (36).

خدایا! تو کارهای مرا آسان کن! من می خواهم مهاجرت کنم و مهاجرت مرا خودت برای من آسان کن!

وَیَسِّرْ لِی أَمْرِی ﴿٢۶﴾.

و کارم را برای من آسان ساز (26).

نمی خواهم از موارد نا مناسب حرفی بزنم. متمرکز می‌شوم روی خودم، روی خواسته معنوی مهاجرتم و روی خدایم و روی هدایت های خدای هدایت گرم:

تا دو هفته دیگر اجازه خروجی ما از تهران به مشهد ایران می‌اید. ویزای پنج ساله استرالیای ما چهار ماه قبل آمده است. و حالا شرایط بیرون شدن مان از ایران قطعی شده است. اول گفتند چون شما یک و نیم سال است که غیر قانونی توی ایران مانده‌ایید سازمان ملل کارهای خروجی گرفتن شمارو انجام می‌دهد ولی خود سازمان تماس گرفت و گفت فقط بیلط شما با ماست و باید خروجی خودتون را، چون شما اتباع هستید، از ایران خودتان بگیرید و کاری عملا از دست ما بر نمی آید.

ما هم گفتیم خوب است. ما می‌گیریم. مانه! خدای ما برای ما خروجی ما را رو می گیرد. چون ما نه پولی داریم، نه پارتی داریم، نه کسی را می شناسیم، نه از قوانین خبری داریم، نه هم تا به حال به ادارات دولتی ایران رفته‌ایم. ما که تنهای تنها هستیم. همین اطرافیانی که در اطراف ما هستند، همه شان با هم تصمیم گرفتند که به ما ضربه بزنند و دل شان می ترکد از این که ما به خارج می‌رویم.

من کاری به این افراد، به حرف‌های شان به زخم زبان های شان ندارم.

من توکل نموده ام به خدوند. خداوندی که مسوول هدایت من است. مگر روزی که ایمیل آمد و مرا به انترویوی با سفارت استرالیا خواستند من پارتی داشتم و کسی را می شناختم؟

خداوند بود که از بین 16 خانواده، مرا و خانواده مرا برای انترویوی خواست و بقیه راحت رد شدند.

برای بایومتریک به تهران در اواسط ماه اردیبهشت امسال رفتیم، در سایت وقتی برای بایومتریک یا بیومتریک، وقت می گرفتیم نوشته بود هر نفر 30 یورو هزینه‌اش است. خوب 120 یورو را جور کرده بودیم، وقتی رفتیم و نوبت ما رسید، اون خانومه برای ما گفت از هر نفر 41 یورو است. با خودم و با خانمم گفتیم که حالا درست شد؟ خدایا! این وقت گرفتن رو به بین، این 120 یوروی مارور ببین و این 164 یوروی این ها رو ببین؟ من از کجا این باقی مانده رو پیدا کنم؟ بعد به اون خانومه گفتم ببخشید ما پول نداریم و پول ما کم است؟ اون خانوم گفت اسناد و ایمیل هایی که به شما اومده را می شه من ببینم؟ خوبی کار این بود که من همه اون ایمیل های سند شده به خودم از طرف سفارت استرالیا رو پرینت گرفته بودم و این هم هدایت الهی بود؛ بعد گفتم بله؟ من دقیقا نمی دونستم کدوم رو این خانم می‌خواهد و همش رو برایش دادم و او هم خودش همون مورد نظر رو پیدا کرد و دیدم با خودکار سرخ روی همون نوشت 200. دیگر گفت به نوبت بشینید.

نوبت ما رسید رفتیم یکی یکی بیومتریک شدیم و تمام شد. موقع بیرون شدن از همون جا، دوباره خانمم گفت پول ندادیم؟ من برگشتیم و گفتم خانوم ما تمومیم؟ نباید پولی بدهیم؟ گفت نه! از ویزای شما و از شما پولی نمی‌گیریم؟ خدایا! شکرت. من چه دانستم ترا حکمت چی بود؟

این فشرده یکی از اتفاقات و هدایات الهی برای من بود.

از آزمایشات مان، از رفتن مان به تهران و…

حالا هم خروجی ما رو خود خداوند می‌گیرد. استرالیا چند نوع ویزا دارند. بهترین نوع آن ویزای 200 است که دولت موظف است برای دارنده گان این نوع ویزا همه نوع امکانات را فراهم سازد. از منو از خانواده من این نوع ویزا است. حتی برای افرادی که در افغانستان برای نیروهای استرالیایی و دولت استرالیا کار نموده اند نیز این ویزا داده نمی شود ولی برای من خداوند این ویزا رو داده است. ویزای که پول بلیط مارو دولت قرار است بدهد. و داده است. تقریبا 400 میلیون تومان می‌شود. من یک میلیون تومان نداشتم و ندارم.

حالا هم می‌گذاریم به خداوند. به خدایی که تا کنون کارهای مرا درست کرده حالا هم همان خداوند درست می‌کند و نیازی نیست که من نگرانیی خاصی دراین زمینه داشته باشم. با همه وجود می گذارم به خداوند و اجازه می دهم که خداوند کارهای مرا انجام بدهد.

ایاک نعبد و ایاک نستعین. (تنها تورا می‌پرستیم و تنها از تو یاری می‌جوییم).

خدایا! مرا به راه راست به راه کسانی که به آن‌ها نعمت داده‌ای، هدایتم کن!

خدایا! مرا به سمت بهترین افراد و بهترین افراد را به سمت من، هدایتم کن!

خدایا! کمکم کن تا دراین مسیر خوب خودت، ثابت قدم بمانم و ثابت قدم باشم!

خدایا! آسان کن بر من آسانی‌ها را و مرا در مدار آسانی‌ها، زیبایی‌ها و خوبی‌ها قرارم بده!

خدایا! هدایتم کن!

این روزها همه شدند که چطور پول جریمه خودتون می‌دهید؟ همه حرف می‌زنند؟ ما می‌گیم مگر پول بلیط را ما دادیم که حالا غصه بخوریم که پول جریمه مارو کی می‌دهد؟ همان خدایی که برای ما راحت راحت پول بلیط را ما داد، حالا هم همان خدا و همان رب العالمین به راحتی و به خوبی خروجی ما رو می گیرد و ما مهاجرت می‌کنیم. چون من باور دارم که

من با مهاجرت کردن خودم از درون بزرگ می‌شوم. من با مهاجرت کردن خودم، پا روی ترس‌هایم می‌گذارم و رشد می‌کنم. من با مهاجرتم، ایمان و شجاعتم را به خداوند و به جهان هستی نشان می‌دهم و خداوند هم از شجاعان حمایت می‌کند و به شجاعان پاسخ می‌دهد. من با مهاجرت کردنم جهانم را بهتر و ‌عالی ‌تر تجربه‌اش می‌کنم. در آرامش کاملی زندگی خواهم کرد. رابطه‌ام با خدایم عالی خواهد شد. عزت نفس، اعتماد به نفس و خودباوری‌ام در‌ حالی‌ که من مهاجرت کنم، در ‌من و در درون من، تقویت خواهند شد. زیبایی‌های این جهان زیبا را زیاد و زیاد خواهم دید، از داشته‌های زیادی در زندگیم بر خودار خواهم شد، ایمانم به توانایی‌هایم قوی خواهد شد، سپاس گذارتر خواهم شد، حالم و احساساتم خوب خواهند شد. من با مهاجرت کردنم، برای جهان مفید واقع می‌شوم. مهاجرت کردنم سبب رشد و گسترش جهان هستی می‌شود. من با مهاجرت کردنم، به انسان‌های زیادی کمک می‌کنم، به آن‌ها خیر می‌رسانم و سبب به حرکت درآمدن چرخ‌های ثروت جهان هستی و رشد آن می‌شوم. مهاجرت کردن، یعنی قدم گذاشتن در‌مسیر خداوند و مسیر پیامبران. من با مهاجرت کردنم فردی خوب، مهربان، صادق و درستکاری می‌شوم. مهاجرت، احساس لیاقتم را تقویت می‌کند و به من، ایمان و جرئت حرکت کردن در دل ناشناخته‌هایم را می‌دهد. و من لایق مهاجرت راحت، آسان، طبیعی، بدیهی و لذت بخش هستم.

وَمَنْ یُهَاجِرْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ یَجِدْ فِی الْأَرْضِ مُرَاغَمًا کَثِیرًا وَسَعَهً ۚ وَمَنْ یَخْرُجْ مِنْ بَیْتِهِ مُهَاجِرًا إِلَى اللَّهِ وَرَسُولِهِ ثُمَّ یُدْرِکْهُ الْمَوْتُ فَقَدْ وَقَعَ أَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ ۗ وَکَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِیمًا 100

و هر کس در راه خدا (از وطن خویش) هجرت کند در زمین برای آسایش و گشایش امورش جایگاه بسیار خواهد یافت، و هر گاه کسی از خانه خویش برای هجرت به سوی خدا و رسول بیرون آید و در سفر، مرگ وی فرا رسد اجر و ثواب چنین کسی بر خداست و خدا پیوسته آمرزنده و مهربان است.

و در ادامه این آیه می‌خواهم این باور را نیز یادآوری نمایم که من: من در راه خداوند مهاجرت می‌کنم، و

من، با مهاجرت کردنم هنگام مرگ خودم، حسرت هیچ چیزی را نمی‌خورم. آن وقت است که می‌گویم: من شاد زندگی کرده‌ام و حالا هم آماده‌ام که با عشق به خودم و به خدای مهربان خودم، ادامه این زندگی زیبایم را در دنیای دیگر با لذت و با ایمان قوی، ادامه‌اش دهم وخوب زندگی کنم. چون من دراین دنیا مهاجرت کرده‌ام و ایمانم را به خدایم نشان داده‌ام. و این‌هم برکت مهاجرت کردن و رسیدنم به نعمت ثروت است. من این‌ها را می‌خواهم و باور دارم که همه این‌ها از راه مهاجرت و نشان دادن ایمانم به خدایم بدستم می‌آیند.

این موارد، سبب شده‌اند که من این خواسته‌ام به وضوح بشناسم و آنرا با همه وجودم فریاد بزنم و از خدایم رسیدن به آنرا بخواهم. و من در کنار این موارد، گفتم که به تضادهای زیادی نیز برخورد کرده‌ام و حالا شور و شوق من برای رسیدنم به خواسته مهاجرتم خیلی خیلی بالاست. حتی این را هم می‌توانم بگویم که: درست است که در این مدت از لحاظ موارد مالی سخت در تنگنا قرار گرفته‌ام ولی خواسته مهاجرت بازهم برای من در زندگی‌ام خیلی خیلی اولویت دارد. چون می‌دانم مهاجرت، بزرگم می‌کند و مرا به خدایم می‌رساند و ایمانم را قوی می‌کند و به من شجاعت عمل کردن، اقدام کردن و قدم گذاشتن در دل نا شناخته‌ها را می‌دهد.

چون میدانم این مهاجرت کردن جقپر برای من مفید است و چقدر برای من سبب رشد من و همه خانواده من می‌شود. و من چقدر به هدایت های خداوند عمل خواهم نمود و چقدر ایمان من به خدایم نسبت به این که او با من هست و مرا هدایتم می‌کند قوی شده و بازهم قوی قوی خواهد شد.

خدایا! خودت درست کن و خروجی مرا خودت بگیر!

من خودم را می سپارم به خداوند.

خدایا! سپاس گذارتم.