داستانی درباره هدایت الهی | قسمت 2

به نام خداوند هدایتگر

استاد ،خانم شایسته و دوستان گرامی سلام و درود

برای منی که حس گناه داشتم و همین جوریشم همیشه خودم رو گناهکار و مقصر بابت خیلی از مشکلات می دونستم، اتفاق جالبی دو شب پیش افتاد. همین جور که سرگرم نوشتن بودم به این مسئله مهم رسیدم که باید حقیقتاً خودم رو ببخشم بعد به این فکر کردم گفتن صرف اینکه من خودم رو می بخشم دردی دوا نم یکنه و من چندان باهاش ارتباط برقرار نمی کنم. بعد شروع کردم به نوشتن از کودک درون و احترام و توجهی که باید با اون برقرار کرد. نوشتم که دردرون همه ما یک کودک 3 ساله وجود داره که خیلی وقته باهاش خوب برخورد نمیکینم و ازون دلگیره. جرقه ای در ذهنم زده شد. کودک درونم!!

من دارم ازش می نویسم و توصیه می کنم باهاش خوب برخورد کنید.چشمام پر از اشک شد. دیدم حقیقتا اینقده خودم رو بابت کارهاو افکارم سرزنش و تحقیر کردم و اینقده حس گناه به خودم دادم که عملاً هیچ رابطه ای با کودک درونم نمیتونم برقرار کنم.

به فکرم رسید که اون رو همینجوری با زبان مورد خطاب قراربدهم. و گفتم و گفتم و گفتم….

اولین حرفم این بود :به خاطر مشکلاتی که برات پیش اومده ببخشید!! تو مقصر نبودی! تو بیگناهی! آگاهی نابی رو کشف کرده بودم! هدایت عظیمی بود. نزدیک به نیم ساعت باهاش حرف زدم و دلداریش دادم که به خاطر فلان مشکل فلان کار فلان مسئله تو بی گناه بودی تو معصوم بودی ببخشید و من میدونستم تموم این افکار و اعمال گناه آلود و اشتباه ناشی از باورهایی بوده که اطرافیان داشتند و من نیز باور کرده و در عمل انجام داده بودم. اینکه می گم گناه منظور اعمال پلید نیست! همین که شما بابت یک مسئله خودت رو نمی بخشی (یا همون به خودت گرفتن) باعث میشه کودک درون افسرده بشه! دعوا های پدر و مادرم حس می کردم به خاطره منه! بی پولی هایی که داشتم و بابت آن خودم رو گناهکار می دونستم و هزاران فحش به خودم میدادم! بابت همین خونه اجاره ای در سن 36 سالگی بارها خودم رو گناهکار دونستم! بابت ضرر مالی که 3 سال قبل کردم بارها حتی در خواب خودم رو گناهکار می دونستم و با الفاظی ناراحت کننده خودم رو خطاب قرار میدادم!و این رشته سر دراز دارد. دیدم در تمام طول عمرم من مدام خودم رو سرزنش کرده ام و خودم رو مقصر و گناهکار دونستم!اینقده این حس گناه و باور بی لیاقتی در درونم ریشه دوونده بود که با گفته های استاد حتی ارتباط هم برقرار نمی کردم. ولی اون روز که داشتم می نوشتم به این شهود عالی رسیدم! تموم آنچه به یادم می اومد از افکار و اعمال و احساس گناه هایی که کرده بودم رو از زیر خروارها خاطرات بیرون کشیدم و بابت همه اونا به کودک درونم که کم کم داشت بغضش می ترکید،ببخشید گفتم و خطاب بهش گفتم تو مقصر نبودی! توی بیگناه بودی!

خدای من خدای بزرگوارم چقدر بابت این کارم شکرگزار هستم! یعنی این پاکسازی واقعیه! این خانه تکانیه این احساس باعث شدبه شدت سبک شوم! باعث شد شجاعت انجام یه سری کارهای عقب افتاده و اساسی رو پیدا کنم!حس گناه بدترین حسیه که به خودم داده بودم و ازش بی خبر بودم. غافل بودم که چقدر این حس من رو از نعمات بی پایان خداوند دور می کند.خلاصه اون روز کلا با کودک درونم حرف زدم و ازش دلجویی کردم. دیدم داره از خشم نهفته ای که دارم کم میشه! دوستان تمام آنچه هست در درون خود ما پیدا میشود. اگر خشمگینید اگر افسرده اید اگر از وضعیت پیش آمده رضایت ندارید! خودتون رو با ذکر کلمه ببخشید معاف کنید. خلاصه اون روز و شبش خیلی خوش خوش گذشت بهم. شبش کلا! با یادآوری اینکه فلان جا هم فلان وقت قلان حس هم باعث شده تو (کودک درونم) ناراحت بشه ازش دلجویی کردم و خطاب بهش گفتم ببخشید! من گذشته رو نمی تونم تغییر بدهم ولی اکنون باید خودم را ببخشم و حس گناه رو از خودم دور کنم. همینکه حس گناه دور شود حس زیبای داشتن لیاقت جایگزینش میشود.من با حس گناه جلوی خیلی از اتفاقات خوب رو برای خودم گرفته بودم و بعد فکر میکردم چرا قانون جواب نمی دهد! جواب دادن قوانین الهی بستر میخواد و اون بستر خلوص درونه!

خلاصه من دو روز داشتم با کودک درون زیبا حرف می زدم! الفاظ ناراحت کننده به کار نمی بردم! حقیقتا دوستش داشتم و اون موجود نازنین و مقدس درونم داشت کم کم بیدار میشد. من اکنون او را به شدت دوست دارم و این عشق تازه داره جریان پیدا می کنه!

شب که شد شروعکردم به پیاده روی ارام و مدام خداوند مهربان ر بابت آنچه هست شکر گزاری می کردم! در یکی از کتابهای تاثیر گذار که خونده بودم میگفت باید به همه چیز از دیدگاه عشق و دوستداشتن نگاه کنی و خطاب به انها ذکر ((متاسفم ببخشید دوستت دارم و متشکرم)) را بگویی اینگوه پاک میشوی! ولی از آنجایی “”””که بیرون ز تو نیست انچه در عالم هست “”””” من این اذکار را به خودم می گفتم البته با حذف کلمه متاسفم چون قرار نیست دیگه متاسف باشم و خودم را مقصر نشان دهم. و مدام این حرفها تکرار میشد. و صد البته خدایا شکرت رو هم قاطیش می گفتم بعد یه شهود دیگه اومد. همینجوری که داشتم با خودم عشق و حال می کردم و قدم می زدم (جالبه حتی خیابونها به شدت خلوت شده بودند) یه حسی گفت با خدا حرف بزن!

گفتم سلام خدایا!

درونم بهم گفت: علیک السلام!

گفتم خدایا من می خوام پیشرفت کنم! می خوام به سمت کاری که براش ساخته شدم هدایتم کنی! می خوام به خود حقیقیم برسم! اون حس درونم

گفت:وارد ترسهایت بشو!! گفتم چه ترسی! گفت همین که می ترسی نشود! می ترسی کارهایت راه نیفتد! برو واردشون شو!

گفتم یه کم واضحتر بگو!

گفت عزیز دلم وقتی مدت درگیر سیگار و … بودی مدام بهت می گفتم این تو نیستی و این کارها اصلا بهت نمیاد! و خودت بعدها فهمیدی آره درسته اینکاره نیستم!من اونوقتها بهت می گفتم اینکاره نیستی و تو نباید خودت رو اذیت کنی و بعد تو عمل کردی و دیدی واقعا تو آدم بیماری بودی که خودش رو فریبداده بود!اون موقع بهت می گفتم تو اینکاره نیستی و مدت 15 سال این حرف و گوش نکردی! بعد به حقیقت شیرین رسیدی و فهمیدی من درست میگم!

گفتم اره واقعا این حرفت رو قبول دارم عینه حقیقته!

ادامه داد حالا از وقتی تونستی از اون حالات بیرون بیای مدام دارم بهت می گم تو می تونی یک الگو از خودت به دیگران نشان دهی! تو یک رسالت داری! تو باید به دیگران این آگاهی های ناب و که باعث نجاتت شد برسونی! و این بار هم تو مقاومت کردی! در ظاهر می گویی آره اینکار رو می کنم ولی در باطن می ترسی! تو شجاعی ولی نمی خواهی وارد ترسهایت شوی! ترس از روبرو شدن با مردم! آره گفتم درسته من از این می ترسم که نشود از این راه پول در آورد! می ترسم حرفهام خریدار نداشته باشه! می ترسم بهم گیر بدهند! میترسم افرادی مسخره ام کنند! می ترسم امکانات فراهم نشود! میترسم!

اون حس زیبا گفت: پس نترس چون من همیشه اینجام! خودت رو دوست داشته باش و همانطوری که خودت را بخشیدی و پاکسازی کردی، اینبار شجاع باش و وارد کارزار شو.

گفت یادته وقتی میخواستی از دام سیگار رها بشی چیکار کردی؟

گفتم اره یک کتاب بود گفتم می خونمش فوقش سیگار رو ترک می کنم و اگر هم نشد یک کتاب خوندم ضرر که نکردم!!

گفت خوب این هم مثه همونه تو فردا برو با این چند نفر حرف بزن! با فلانی جلسه بزار! کتابت رو بنویس! گزارشاتت رو تهیه کن! مصاحبه کن! سمینار حضوری برگزار کن! اگه شد که چه بهتر و اگرم نشد تو تلاشت رو کردی!

گفتم احسنت!! افرین واقعاً همینه! من میرم دنبال کارهام! فلان دفتر خوبه برم اونجا آخه فلانی اونجا کار می کنه!!

گفت: صبر کن قرار نیست قضاوت کنی! کارهات رو بسپار به من ! از تو حرکت از من برکت!

وَإِذَا سَأَلَکَ عِبَادِی عَنِّی فَإِنِّی قَرِیبٌ أُجِیبُ دَعْوَهَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْیَسْتَجِیبُوا لِی وَلْیُؤْمِنُوا بِی لَعَلَّهُمْ یَرْشُدُونَ

و هر گاه [ای پیامبر!] بندگانم از تو درباره ی من پرسش کنند، از جانب من [به آنها] بگو: «من [خداوند متعال] نزدیک [آنها] هستم، دعای دعا کننده را، به هنگامی که مرا می خواند، پاسخ می گویم، پس آنها باید دعوت مرا گردن نهند و به من ایمان بیاورند تا ارشاد و هدایت شوند.»سوره بقره آیه 186

گفتم راستی اگه من شجاع باشم و وارد ترسهایم شوم و تو کارهایم را به عهده بگیری و من فقط عمل کنم و تو هدایتم کنی، وضعیت موجود رو میبینی که ! خونه اجاره ای! بی پولی! کمبود! و….

گفت: تو شروع کن و به من اعتماد کن! ثروت بخش کوچکی از نعمتهایی است که قراره نصیبت شود! سلامتی،رابطه خوب،عزت نفس و اعتماد به نفس،فراوانی نعمات، آدمهای خوب، و ایمان بخشی از نعمتهایی است که نصیبت خواهند شد. تو شجاع باش!

بعد به یه شیر آب رسیدم و کمی اب خوردم! ساعت1:30 نصفه شب بود! گفتم خدایا شکرت عجب آبی بود! همون صدای درونی بهم گفت نوش جانت!

واقعا خدا داشت باهام حرف میزد! و از اون شب مدام دارم به این فکر می کنم که خداوند چقدر به من نزدیک بوده ولی من مدام داشتم نادیده اش می گرفتم.

دوستان رابطه ی مستقیمی با کودک درون با خداوند وجود داره! یعنی هر چقدر ما خود را بیشتر ببخشیم و دوست داشته باشیم، بیشتر با خدا در ارتباط خواهیم بود. ما همه مثال شیشه ای پاک هستیم که مقداری گردو خاک (باورهای غلط) روی آن را پوشانده اند و تا با خود مهربانانه تر و عاشقانه تر زندگی کنیم و خود را بیشتر و بهتر ببخشیم این شیشه خالصتر خواهد شد!

ونتیجه تمام این احساسات و افکار و اعمال به توحید میرسد . به این فکر خواهم رسید که هیچکسی بزرگتر از خداوند درونم نیست. همان خدایی که بهترین ها را برای من م یخواهد . همان خدایی کهه میشه با من بوده و خواهد بود. همان بودن زیبا که به من می گوید :

هُوَ الَّذی جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ ذَلُولاً فَامْشُوا فی‏ مَناکِبِها وَ کُلُوا مِنْ رِزْقِهِ وَ إِلَیْهِ النُّشُور ملک، ۱۵٫

او کسى است که زمین را براى شما رام کرد، بر شانه‌‏هاى آن راه بروید و از روزی‌هاى خداوند بخورید و بازگشت و اجتماع همه به سوى او است

فردای اون شب به چندین جا مراجعه کردم برای انجام یک سری کارها و شجاعتی که شب قبلش بهم الهام شده بود و اینکه وارد ترسهایم شوم و حقیقتاً دیدم که از دور ترسناک هستند وقتی واردشان میشوی جز خوبی ضفافیت صداقت زیبایی چیزی وجود ندارد! همه باهام خوب بودند. همه ازم استقابل کردند و گفتند کار خوبی رو شروع کردم و صعی می کنند با تمام توان بهم کمک کنند و من خداوند را شکر م یگفتم برای خاطر اینکه اینقد رارحت کارهایم را درست می کند. شکرگزار وجودی بودم که بهم گفته بود چی کار کنم. و این شهود ادامه خواهد داشت.