نتایج دوستان از دوره «هم جهت با جریان خداوند»

به نام خدای هدایتگرم

اگر با جریان خداوند هماهنگ بشیم اتفاقات خوب، سلامتی، نعمت و برکت ب صورت کاملا طبیعی وارد زندگی مون میشه. ولی این هماهنگ شدنه باید ادامه دار* باشه.

مومنتوم مثبت یعنی : وقتی ما شروع میکنیم ب تغییرات مثبت از لحاظ فرکانسی، باید اونقدر اون فرکانس مثبت و اون احساس خوب رو ادامه بدیم تا تبدیل بشه ب اتفاق قابل لمس تو زندگی مون.

مثلا اگه نشونه های خواسته تو می بینی، تایید کن، و این مومنتوم مثبت رو ادامه بده، این حال خوب ات رو ادامه بده، بدون تو مسیر درستی، پس ب تجسم با حال خوب ادامه بده.

مومنتوم منفی رو ادامه نده، وقتی میخواد احساست بد بشه سریع ب حالت خنثی برس، نزار تو احساس بد بمونی‌.

جهان خیر مطلق عه، خداوند بیشتر از ما میخواد ک ما ب نعمت و رفاه و آسایش برسیم، وقتی در مسیر درست قرار بگیری شرایط همینجور برات بهتر و بهتر میشه، پس فقط رو احساس خوبت کار کن، کل کار همون کنترل ذهن عه، همون دیدن نعمتهات، همون نگاه متفاوت ب اتفاقات داشتن همون وجه مثبت هر اتفاقی رو دیدن حتی تضادهات

وقتی مومنتوم مثبت رو ادامه میدی، ایده ها، آدمها، شرایط، موقعیت های خوب وارد زندگیت میشن، بدون اینکه نیاز باشه تقلای خاصی بکنی و یا زجری بکشی.

همون مثالی ک استاد تو دوره 12 قدم میزنن، وقتی تو تمرین ستاره قطبی یا همون توجه ب نکات مثبت روزت رو ب نحوی ادامه میدی و ادامه میدی ک جز شخصیتت بشه، اون وقت تو وارد مدار بالاتر میشی، و توی مدار بالاتر لاجرم اتفاقات بهتر و خوشی ها و خنده ها و نعمت ها و روابط قشنگ تر و آدمهای بهتر هست، دست تو نیست هست، تو فقط واردش شو.

جالبه این روزها من هم از پس یه چالش ذهنی براومدم ک قشششنگ احساس میکنم یه ناعمه جدید از من ساخته شد یه تضادی ک خیلیی از خواسته هام برام واضح تر شد.

یه تضادی ک اومد و احساس لیاقت منو بسیار بالا برد، عزت نفس منو، رهایی منو، بیشتر عاشق خودم شدم، بیشتر وابسته خودم و خدایم شدم و کلیییی درسهای دیگه. احساس میکنم مدارم بالاتر رفت.

میتونستم حالت قربانی ب خودم بگیرم، ولی ازش قدرت گرفتم و رشد کردم، اوایل کار نجوا سخت بود ولی چون تو مسیر درست بودم هدایت ها کم کم اومد و من اولش زور میزدم ولی بعدش هی جهان ب من کمک کرد، اگاهی های خدا هرلحظه میرسید، نشانه های روزانه ام، کامنت بچه ها، فایل جلساتی ک میگفت گوش بده، ایه های قرآن

یه سری ایده ها می اومد ک انجام بدم و حالمو خوب کنم، دست خودتو بگیر خودت و ببر بیرون، کوه، کافه، چشم.

صبح ساعت 7 پاشو، حرکات کششی، قهوه تو بالکن، بعدم برو پارک رو صندلی بشین و هیچی نگو، ینی بهم گفت تو باید با سکوت و تنهایی خودت راحت باشی، اوایل برام سخت بود، خدایا من چیکار کنم یه ساعت تمام چی بگم خدا میدونه چه افکار منفی میاد سراغم، مردم چی میگن دیوانه شده این دختر و….

همش ذهنم میگفت حداقل هندزفری بزار ولی من گوش ندادم، طوری ک بعد چند روز من واقعا دارم از خودم لذت میبرم، خیلییی حس رهایی بهم میده، از درون احساس قدرت میکنم، میزارم فکرا بیان و برن، گاهی در مورد قوانین صحبت میکنم با خودم مرور میکنم، گاهی در مورد خواسته هام ولی این روند رو تصمیم دارم ادامه بدم و مطمئنم پیش برم این ذهن خالی تر میشه، بیشتر یاد میگیره سکوت رو، میخوام خلا ایجاد کنم و حتی ب هیچی فکرم نکنم، فقط ب سبز شدن طبیعی درختا و رشد خود ب خود چمنا و صدای پرنده ها و هدایت موجودات حتی مورچه حتی زاغ ک چوب میبره تا لونه بسازه نگاه میکنم.

فقط اجازه میدم نسیم بوزه بهم، اجازه میدم آفتاب از بین درختا بتابه بهم، ب خودم میگم این یه مرحله بالاترعه، تو شخصیتت داره خیلی رشد میکنه، تو داری یاد می گیری تو وابسته هیچ چیزی و هیچ کسی نیستی برای حالِ خوب، نه حتی لوکیشن ک کجا باشی، نه حتی پول نه حتی موفقیت، خوش بودن آرام بودن ب این چیزا نیست.

از درجه ی آرامشم بگم ک پارسال همین موقع من اصلا چنین حال روحی خوبی نداشتم، امسال داشتم با خودم فکر میکردم چرا انقد رهاتر هستم؟ چرا انقد حالم خوبه؟ چرا چون نمیگم حتی تو ذهنم نمیگم خدایا چه فایده من مثل بقیه خرید و خرید نمیرم، من پلن مسافرت نریختم ک، یادمه پارسال این حرفا بین خواهرام بود و من هم تحت تاثیر حرفاشون حالم بد میشد از مقایسه. و حالا این آرامش موهبت کنترل ورودی هامه اینکه انقدر حالم با خودم عالیه، این درس لذت بردن از تنهایی ام رو.

اینکه اصن دیگه لباس و تیپ برام اهمیتی نداره ب وقتش میرسه محتاجش نیستم، اینکه من اره دوست دارم برم جاهای زیبا رو ببینم ولی اگه قرار باشه من بهار رو تو همین پارک محل مون بگذرونم با همون تک درختی ک شکوفه زده نهایت لذت رو با خودم و خدام میبرم. خدا تو باشی فقط مگه لوکیشن فرقی داره؟ بودن یا نبودن تو توی قلبم فرق داره.

دارم یاد می گیرم حتی حال خوبم ب رفتن جاهای متفاوت هم نباشه، قبلا حسرت داشتم و ولع ک وای دیر میشه پس کی ب اون مسافرت میرم، ولی الان خیلی رها شدم، احساس بزرگی روح میکنم، هربار از خدا میخوام روح منو بزرگ کنه، ب من شخصیت بزرگی بده، چون این نهایت قدرت عه. اینکه تو ب هیچ چیزی وابسته نباشی برای حال خوبت. اگه تو توی این کره تنها بودی، اگر توی یک اتاق زندگی میکردی چطور از اون اتاق بهشت میساختی برا خودت؟ وظیفه تو اینه ک ظرفت رو بزرگ کنی تا لاجرم و ب راحتی و با نهایت عزت نعمت هات وارد زندگیت بشه.

یه ایده ی دیگه ای ک خیلی ب رشدم کمک کرده اینه ک یه روتین روزانه داشته باشم، ینی حتما این ساعت بیدار شم، حرکات کششی، قهوه تو بالکن، اهنگ نت خالی، کامنت خوندن، پارک و مراقبه 1 ساعته، کلیپ آموزشی تو یوتیوب، بعدازظهر مجدد موقع غروب بالا پشت بوم و سکوت و مراقبه، دیدن نشانه، دیدن سفر یا زندگی در بهشت، فایلهای دوره ها قدم یا راهنما یا عزت نفس.

داشتن این روتین بهم حس نظم و قدرت خاصی میده، اینکه احساس میکنم هدفمند دارم زندگی میکنم و مولد هستم و خیلی مراقب ورودی هام هستم بهم حس قدرت میده، خودخواهانه از حاشیه دوری میکنم، وقتی میخواد حسم بد بشه ب خودم سریع نهیب میزنم ک احساسات توی سیستم دخیل نیست، خدا آدم نیست، اگه حالت بد بشه ینی داری ب خودت ضربه میزنی حالا خوددانی، و من از خدا میخوام و میگم خدایا من یه قدم برمیدارم برا کنترل ذهنم و احساس قربانی بودن نمیکنم، تو صد قدم بهم کمک کن، و اینجوری با هربار کنترل ذهن من یه لول میرم بالا، یه ورژن قوی تر از خودم میسازم، اندازه ام داره بزرگ میشه و از خیلی موانع ذهنی سریع رد میشم و با پا له میکنم شون، چون من از درون ریشه هامو قوی کردم، با یه باد این ریشه از جا کنده نمیشه.

خدا کمکم کنه توی مسیر تعالی و رشد خودم بهتر و بهتر بشم و پایدار ادامه بدم، چون وقتی رو بهبود خودم کار میکنم وقتی با خدا حرف میزنم و بهم ایده میده و اشکم میاد، این احساسات ناب رو ب هیچی نمیدم، از خدا میخوام روش عبادت و آرامش منو بهم بگه، اون روشی ک برای من خوبه، چون هرکسی با روشی ک بهش حس خوب میده ب خدا وصل میشه، ب نظرم تو هر برهه ای از زندگی روش آدم عوض میشه، و اگر تو مسیر درست باشی این روش هی تیون میشه، هی خالص تر میشه، هی ناخالصی ها و فرعیات ازش کنده میشه و بیشتر ب اصل می چسبی.

ممنونم از همه عزیزان در پناه الله باشید.