تسلیم بودن در برابر خداوند

سلام به بهترین استاد دنیا ، به خانم شایسته ی عزیزم و دوستان بینظیرم

استاد جانم سپاسگزارم برای این فایل الهی. و استاد یکی از دلایلی که خدا زیاد این الهام رو میگه به شما، نیازهای ماست. که ما چقدر نیاز داریم به این آگاهی ها

استاد این جمله تون کلیده،که نشانه ی تسلیم بودن آرامش هست ، باید بسنجم خودمو با این معیار که آیا واقعا تسلیمم یا نه و همچنین واقعا سپاسگذارم از این مثال نوزاد و مادر، بنظرم هیچ مثالی به اندازه ی ناتوانی نوزاد نمیتونست حق مطلب رو ادا کنه و بفهمونه که تسلیم بودن یعنی چی.

استاد جان منم چندتا مثال اکستریم مثل شما دارم که یکی شو میخام بگم اینجا.

من قبل از آشنایی با شما حدود یک سال اینا با یک استاد دیگه ای کار میکردم و دوره شونو خریده بودم، تا ایتکه تو تلگرام با شما آشنا شدم بعد از دوره ی اون استاد ، منطق صحبت های شما منو دیوانه کزد اصلا، یادمه با خواهرم داشتیم کار میکردیم ، من گفتم بیا این استاد ببین چقد حرفاش فرق داره جدیده، خواهرمم اول مقاومت داشت که دوره خریدیم ، با همین استاد کار کنیم بسه دیگه، تا اینکه یک فایل شما رو براش پلی کردم و اونم مجذوب شما شد . ما میخواستیم بیزنس باز کنیم ولی اصلا چیزی درباره ی ترمزا و باورای ثروت ساز نمیدونستیم، از شما شنیده بودیم که میشود بدون سرمایه اولیه بیزنس باز کرد و این جمله اصن ما رو دیوانه کرده بود، با اینکه باورش نداشتیم هنوز و ذهنم هی میگفت چطور میشه ولی شنیدن همین باور از شما کافی بود که یک آرزوی دست نیافتنی رو دست یافتنی کرده بودین، قبلش ما فکر میکردیم حتما باید یک سرمایه ی کلانی باشه تا بشه بیزنس باز کرد.

خلاصه برنامه ی زندگی ما عوض شد، جمع دوستان و مهمونی هاش و سرگرمی های دیگه رو ترک کردیم و فقط دوتایی 14-13 کیلومتر پیاده روی میکرذیم و هی اون باورایی ک گفتین رو تکرار میکرذیم و مثال هاش رو میاوردیم،دیکه حرفی بین ما نبود، دوستان و فیسبوک و اوضاع سیاسی کشور رو ب کنار گذاشته بودیم.

اون زمان من تو کابل افغانستان زندگی میکردم و هنوز مهاجرت نکرده بودم، من رشته م علوم آزمایشگاهی هست و اون زمان تو سازمان پزشکان بدون مرز (که جهانی هست، تو همه ی کشورا هست،سرچ کنید)، تو یک پروژه ش که تو کابل زایشگاه بود کار میکردم ،تو آزمایشگاهش.

شرایط خیلی حوبی داشت،حقوقش ب نسبت معمول بازار این رشته چند برابربود،بیمه بودم ،یک محیط چند ملیتی که کارمندا از کشورای مختلف مثل فرانسه،کانادا،آلمان، جاپان،هند، استرالیا و آفریقا بود.خلاصه یک کار خوب ،ولی خواسته ی من بیزنس و آزادی بود.

من حدودا یکسال بود ک تصمیم داشتم استعفا بدم، ولی جراتش رو نداشتم، ذهن منطقی من میگفت که اول بیزنس بزن، درآمدش ک حداقل ب این حقوقت رسید استعفا بده. و یکسال ب همین منوال بود و جراتش رو نداشتم،در صورتی بود ک پدر و برادرمم کار میکردن و درآمدی بود،ولی بحث باوراست، من اون زمان چیز زیادی از قانون نمیدونستم.

تا اینکه همونطور ک گفتم با شما آشنا شدیم و حدودا چندماه روی روانشناسی ثروت و باوراش کار کردیم.

این سازمانی ک من کار میکردم ،غیر از تعطیلی های ماهانه مون، 22 روز در سال مرخصی با حقوق داشت، ک من کم کم میگرفتم.

ب دلم افتاد که یکجا بگیرم و بشینم تمرکزی کار کنم روی آموزش های شما، چون کسایی ک بیمارستان کار کردن میدونن کار کردن تو بیمارستان چه انرژی فزیکی و ذهنی از آدم میگیره.

با خواهرم مرضیه که کار میکردیم، که استاد تو فایل( الگوی مناسب برای کسب و کار )در مورد کمنت ایشون صحبت کردین، ایشون بیزنسش رو باز کردع بودن و درها براشون باز شده بود.

من گفتم چون من تمرکزم کمتر بوده حتما باز نشده هنوز

خلاصه به اون حس عمل کرذم و 22 روز مرخصی رو یکجا گرفتم و رفتم تو اتاقم فقط روزانه 11-12 ساعت فایلای شما رو گوش میدادم تا حدی ک گیج میشدم اصن و مینوشتم اهرم رنج و لذت ذرباره ی کارمندی و بیزنس ومن بودن و باورای مناسب رو.

خلاصه روزای آخر مرخصی م بود، که یک حسی بهم میگفت دیگه برنگرد سرکار ، استعفا بده، دیگه نرو. هی هم تکرار میکرد، قوی هم بود

اون زمان اصن از خدای درون و هدایت و ایناچیزی نمیفهمیدم،درکم از قانون خیلی کم بود، ولی این حس خیلی قوی بود و تازه این در چه شرایطی بود،شرایطی ک اصلا منطقی نبود.

تازه پندمیک شده بود و اکثر بیزنس ها و دفاتر کاری بسته شده بود، شرکتای خصوصی معلق و اکثرا کارمندا بیکار شده بودن و دیکه یادتونه چ وضعی بود اوایلش چه ترسی، سوپر مارکتا مواد غذایی رو مردم چجور میبردن، اکثر کارمندا بیکار شذه بودن. بیزنسا بسته شده بود،و من این زمان میخواستم تازه استارت بزنم.

و پدرم هم بیکار شده بود تو این زمان، و برادرمم ازدواج کرده بودن و دیکه بحثای مالیش جدا شده بود،و عملا هزینه ها بر عهده ی من شده بود و این زمان کار منم بهتر شده بود، گفته بودن هفته ای دو روز شیفت بیا فقط.

ولی اون حس قوی بوذ و یکجورایی هم اطمینان میداد که اگر میخای بیزنس رو باز کنی، این قدمو بردار، اون زمان فقط فکر میکردم بحث بیزنس هست و از ماجرای آینده خبر نداشتم.از طرفی هم نه هنوز ایده ی خاصی داشتم ،ن سرمایه ای، جهان و اوضاع خانواده هم اون.

ذهنم مقاومت میکرد، ولی خیلی قوی بود این حس، تا اینکه قبول کردم و اومدم ب خانواده م بگم ک من میخام استعفا بدم، ولی جالبیش این بود ک به اونا که نمیتونستم بگم ،بیزنس و بحث تمرکز و این داستانا و نگاه جدیدم رو ،گفتم آقا من میترسم برم تو محیط بیمارستان و این بیماری رو بگیرم، و اونا هم قبول کزدن ،گفتن هر جور خودت راحتی، بهم گفته شد ک بهشون اینو بگم.

خلاصه در شرایطی ک هیچی منطقی نبود و ب ظاهر احمقانه ، تسلیم شدم و استعفا دادم،

و هم ب دلم انداخته بود ک حضوری نرو، زنگ بزن سوپروایزرت بگو،دیگه نمیام،

من اونجا یک کمد پر وسیله ی شخصیم داشتم، منطقی ش بود برم جمع کنم،استعفا حضوری بدم که بهم مدرک این پنج سال کارو بدن،

منم ب حرف دلم گوش دادم و حضوری نرفتم ،اون زمان نمیدونستم هدایته، حالا چرا این هدایت انقد قوی بود در ادامه میگم.

زنگ زدمو و قبول نمیکرذ و باورش نمیشد و میگفت در چنین شرایطی مردم دنبال چنین کارایی با این مزایای خوبن،تو استعفا میدی ،دیوانه ای؟

تاچند روزم قبول نکرد و دو سه باری بهم زنگ زد برگرد و هنوز ب مدیریت نگفتم و میگیم مشکل داشت و اینا، و من گفتم نه من تصمیم رو گرفتمو و ب ایشون هم همون بحث ترس از بیماری رو گفتم،

نشستم خونه و رو باورام کار میکردم تا خدا بهم بگه قدم بعدی چیه، من بودم و هیچ ایده ای و شهر در قرنطینه و تنها سرمایه م حقوق آخرم،

ولی اتفاقی ک چند روز بعد از استعفا دادنم افتاد منو میخکوب کرد، چند روز بعد از استعفام ، یک حمله انتحاری وحشتناک و درگیری مسلحانه که تا چند ساعت ادامه داشت تو محل کارم ،تو اون پروژه اتفاق افتاد،که زخمی و کشته هم زیاد داشت. سرچ هم کنید هست( حمله به زایشگاه دکتران بدون مرز کابل سال2020).

خدای من اصن باورم نمیشد که هدایت منو چجور نجات داده بود.

یعنی همون روز که تو خونه نشسته بودم و هر چی دوست و آشنا بودن زنگ میزدن پدرم یا ب خودم که کجایی؟زنده ای؟ و اینکه میگفتیم نه من چند روز پیشش استعفا داده بودم، همه اصن دهنشون باز میموند و فقط میگفتن عجب شانسی کردی.

یعنی اونوقت فهمیدم که چرا اصن ب دلم افتاده بوذ تلفنی استعفا بدم، یا وسایلام بمونه و من بعد از این حادثه برم جمع کنم و دیدم که چه وحشتناک بود همون اتاقم فضای بیمارستان، اتاقا، دقیقا جایی ک من مینشستم پر از گلوله و فشنگ بود و از بقیه جاها هم ک با جزییات نگم بهتره،

یعنی وقتی که بعد از اون حادثه رفتم جمع کردن وسایلام و همه مشغول جمع کردن بودن، تنها سوالی که ازم میپرسیدن این بود که تو از کجا خبر داشتی که استعفا دادی قبلش؟ یعنی انقد دقیق استعفا دادی مگه میشه؟ و شک داشتن میگفتن حتما از استخبارات جایی وصل بودی خبردار شدی ک قبلش میدونستی و استعفا دادی، چرا ب ما نگفتی.

هی این سوال رو میپرسیدن و من خودمم جوابی نداشتم که واقعا چی شد؟ چه حس قویی بود، چطور بعد از تنهایی و کار کردن رو باورام و کنترل ذهنای من اومد.

من ماه ها قبلش ک پرستارو دکتر و همه جمع میشدن و این حرفا رو میزذن و از ناامنی و این اتفاقات و انفجارها صحبت میکردن، من نمیرفتم ،هندزفری میزدم فایلای استاد گوش میدادم ، تجسم بیزنسمو میکزدم، دربازه ی زیبایی و امنیت آمریکا صحبت میکرذم ، بیکار میشدم سرکار ،تواتاقم انقد فایل و برنامه داشتم ک وقت کم میاوردم .و نتیجه داد اینا.

دیدن اون صحنه ها و هدایت خدا در این اتفاق خیلی ایمان منو ب خدا و اون حس درونی بیشتز کرد. اون لحظه که میگفت استعفا بده همه چیز غیر منطقی و احمقانه بنظر میرسید ولی انجام دادم و بعدش فهمیدم دلیلش رو، ک یکیش همین حادثه بود چون من در مدارش نبودم و چطور در زمان مناسب هدایت شدم و دیدم کسانی ک بودن کشته و زخمی یا اگر کشته و زخمی هم نشدن، روانشناس لازم شدن و از طرف موسسه تا چند وقت پیش روانشناس میرفتن. یعنی سوای سالم موندنم چطور ایمانم ب خدا قویتر شد و این مثال رو هنوزم میتونم ب عنوان منطق استفاده کنم.

و بعذش هم چون هم ایمانم قویتر شد و هم تمرکزم صد شد، درها باز شد و بیزنسم شروغ کردم که تو کلاب هوز قسمت37 براتون تعریف کردم استاد.

و استاد اینم نکته ای هست که آموزش های شما با بقیه فرق داره، اکثر سخنرانای انگیزشی میگن خدا هست و خدا کافیع و قدرت داره، ولی چرا اینهمه آدم خدا خدا میکنن خدا کاری انجام نمیده.

اینجا که اینطور میگین، قشنگ راهو مشخص میکنید، که میگین هدایت خدا هست ولی تو باید در مدار دریافت قرار بگیری. در فرکانسش باشی،

یا اون قسمت فایل که گفتین تسلیم اینجوری هم نیست که خدا مستقیم اون کار رو انجام بده، بعصی وقتا نیازه یک سری باورها ذر ما عوض بشه، بعضی کارا رو باید انجام بدیم. یک سری کار را رو انجام بدیم حالا یا ذهنی یا فزیکی

نتیجه ی تسلیم شدن گاهی دریافت یک باور جدیده یا فهمیدن یک ترمزه،حالا اینجا باید عمل کنیم

وقتی ک الان فکر میکنم چنین داستانی چرا برای من اتفاق افتاد، چون من به مدت چندماه کنترل ذهن میکردم و اعراض میکردم، قانون واقعا دقیق عمل میکنه، تا این حد اعراض میکرذم و شبکه های اجتماعی اخبار نگاه نمیکردم،با دوستام و این جمعا نمیرفتم و تمرکزم روی ثروت بود که مثلا یادمه یه بار که شیفت شب بودم و با انرژی و حس خوب رفتم سرکار، که یکی از همکارام گفت چرا انقد خوشحالی گفتم چی شده مگه چرا نباشم؟

گفت واقعا خبر نداری چی شده ؟ گفتم نه، گفت امروز فقط ذر فاصله چندساعت سه تا انفجار تو همین شهری ک هستی اتفاق افتاده و خبر نداری

واقعا هم خبر نداشتم اصن کنترل ذهن میکرذم، با اینکه کابل شهر کوچیکی بود، ی خبری ک میشد همه جا پخش میشد ،صداش گاها میرسید، دودش، ولی سعی میکردم کنترل ذهن میکردم ، از این اتفاقات خبر نداشتم ولی میدونستم ک ثروتمندترین آذم کیه، لیست میلیاردرا، بیزنسا، سرمایه بیل گتس چند شده؟ والمارت در روز چقدر فروش داره و ،،،، و همینا منو در مدار دریافت اون هدایت قرار داد.

و واقعا ما آگاهی مون اندازه ی نوک بینیمون هم نیست و باید سعی کنیم با افکار درست در مسیر درست بمونیم و تسلیم باشیم.

استاد واقعا سپاسگزارم برای این فایل بینظیر، بهترین ها رو براتون میخام با عشق