تسلیم بودن در برابر خداوند

و خدایی که در این نزدیکی است…

عرض سلام و ادب و احترام دارم خدمت استاد بزرگوارم، استاد عباس منش دوست داشتنی من، بانو شایسته رفیق و همراه و همه عزیزانی که در این مکان مقدس خداوند دستشون رو گرفته و با قرار دادنشون در مسیر هدایت، به اون ها منت گذاشته…

استاد جانم، قصد داشتم در این کامنت کمی در مورد حال و احوال این روزهای خودم صحبت کنم و ردپایی بذارم تا بعدها به من یادآوری کنه که چطور و از چه مسیری حرکت کردم…

سابقه آشنایی من با شما بیشتر از 10 ساله. 10 سال پیش بود که پیش از 20 سالگی من با کلام شما آشنا شدم و آن چنان برای من این کلام شما دلنشین بود (که الان متوجه میشم دلنشینی کلام شما برای همه ما کار خداوندیه که قول داده اگه به اون دل بدیم، عزت مارو روزافزون می کنه. (من کان یرید العزه؟ فان العزه لله جمیعا)) که با وجود این که جز معنای ظاهری کلام شما چیزی نمی‌فهمیدم و بسیار هم پیش اومد که از مسیر خارج شدم و دنبال اساتید دیگه رفتم، اما هیچ وقت شما از زندگی من خارج نشدید و هیچوقت نبود که نسبت به کارکرد قانون و تاثیر باورها در زندگی بی باور بشم.

تلورانس زیادی داشتم. قطعا درک من از مفهوم باورها اصلا اون چیزی که باید نبوده وگرنه الان من باید خیلی در جایگاه متفاوتی می‌بودم. اما همین درک هم همونطور که شما فرمودید در یک روند تکاملی ایجاد میشه و می‌تونم بگم خداوند به من منت گذاشته و در گذر زمان داره درک و جدیت من رو نسبت به اجرای قانون بیشتر و بیشتر می کنه.

به طوری که می‌تونم بگم در مرداد ماه 1403 (ماه گذشته) جدی ترین حالتم رو نسبت به اجرای قانون تجربه کردم و انصافا در زمینه های مختلف تاثیرش رو هم دیدم. به عنوان مثال برای موضوع ازدواج به شکل هدایتی و با کمک خداوند تصمیم جدی خودم رو گرفتم و برنامه‌ریزی مشخص رو براش انجام دادم. اقدام برای خرید ماشین کردم و همینطور بالاترین درامدی که در کل زندگیم داشتم رو خداوند برای من ایجاد کرد. همیشه یه جورایی به بچه‌هایی که درامدهای بالای 50 میلیون تومان داشتن غبطه میخوردم اما در ماه گذشته به لطف خداوند بزرگ تجربش کردم و مدار من رو گسترش داد و ان شا الله این گسترش مدار باعث تجربه اعداد بسیار بالاتر خواهد شد. در ماه گذشته کسب و کار من رشد خیلی خوبی داشت و خداوند به شکل واضح نام من رو در حیطه کاری خودم که مشاوره تحصیلی هست پر آوازه تر کرد.

یعنی به شکلی خیلی واضح میدیدم که خداوند داره من رو به سمت خواسته هام هل میده! یعنی حتی از هدایت هم بالاتر بود. انگار داشت من رو مجبور می کرد که یه سری اتفاقات رو انجام بدم. تازه اونم به خاطر یه کوچولو جدیت بیشتر من بود. اگه قرار بود واقعا خیلی جدی باشم چطور میشد خدا میدونه.

و چیزی که اشتیاق من رو خیلی به ادامه مسیر بیشتر می‌کنه اینه که به قول شما قانون تصاعدی عمل می‌کنه. هیچوقت رشد در جهان هستی به صورت خطی نیست. هرچقدر که بیشتر رشد کنم روند رشد سریع تر و بیشتر میشه و درک همین موضوع میتونه کله منو منفجر کنه! بیخود نیست که انیشتین بزرگ گفته: تصاعد، هشتمین شگفتی بزرگ جهان هستی است…

اما استاد عزیزم، شیطان هرگز بیکار نمیشینه! اون همین الانم داره نجوا میکنه و سعی می کنه من رو از مسیر خارج کنه. این شیطان ذهن همواره فعال خواهد بود. درسته صداش خیلی خیلی ضعیفتر از گذشته است. اما قطع نشده. به قول شما رفته و پشت اون سنگرهای عقب پنهان شده و منتظره که نیروهای من در این سنگر کم بشه و با همه قدرت مجددا حمله کنه. من باید همیشه حواسم به تقویت نیروهای خودم در مقابله با شیطان ذهن باشه. و هم از لحاظ کمیت و هم کیفیت تقویتشون کنم.

استاد چقدر این روزها احساس نزدیکی بیشتری بهتون دارم و چقدر بیشتر تحسینتون میکنم که مسیری رو رفتید که پیامبران در زمانه خودشون رفتند. و خداوند شمارو عزیز کرد چنانکه پیامبرانش رو عزیز کرد.

علاقه من به شما ورای کلمات و عباراته. من با قلبم به شما متصلم و از خداوند برای شما هر آن چیزی رو میخوام که به مقربان درگاهش عطا کرده.

در پناه الله یکتا، تنها، و تنها، و تنها قدرت حاکم بر جهان هستی، شاد و سالم و پیروز و سربلند و سعادتمند باشید.

خدانگهدار

1403/6/4

14:41

و خدایی که در این نزدیکی است…

سلام و عرض ادب و احترام خدمت استاد عباس منش عزیزم،‌بانو شایسته زیبا و همه عزیزانی که کامنت من رو می‌خونن…

وقتی دقیق تر به فایل های استاد عباس منش گوش میدم، زمانی که صحبت در مورد هدایت خداوند و سپردن مسیر به دست اون صحبت می کنن، همیشه حرف از طی کردن مرحله به مرحله قدم ها در اثر هدایت توسط خداوند زده میشه.

یعنی این طور درک می کنم که هدایت خداوند به این شکل نیست که یه بمبی منفجر بشه یا یه کیسه طلا از آسمون به زمین بیفته. بلکه خیلی طبیعی و در طی روند زندگی و بر اساس همون شکلی که تا الان پیش می رفتیم، انجام میشه. در همون مسیره.

درک این موضوع خیلی به نظر من تکامل میخواد. من که خودم تا سالیان زیاد با این که این فایل هارو بارها و بارها گوش داده بودم اما نمی فهمیدم. حتی همین الانشم می تونم بگم به خوبی نمی فهمم. اما به اندازه اپسیلون از قبل بهتر شدم که خودش از نظر من پیشرفت بزرگیه و خدارو به خاطرش شاکرم.

این روند هدایت رو به صورت کامل میشه در گذران زندگی احساس کرد. اصلا چی شد که من بهتر حرف های استاد رو در مورد هدایت مرحله به مرحله خدا درک کردم؟ دلیلش اتفاقی بود که برام افتاد و البته الانم داره می افته. و خیلی قشنگ و واضح می تونم درک کنم که هر قسمت از این اتفاق تیکه ای از پازل خداونده که داره به درستی سر جاش چیده میشه. (البته به این خاطر می تونم بهتر درک کنم که فایل های استاد رو سعی کردم بهتر از قبل گوش بدم.)

اصلا انگار خداوند اولین هدایت رو بهت میکنه تا ببینه چند مرده حلاجی؟! آیا مردش هستی و قدم به دل ناشناخته ها میذاری یا نه، می چسبی به همون شرایطی که داری و حاضر نمیشی از دایره امنت بیرون بری. و منتظری که یه روزی یه منجی بیاد و تورو از اون شرایط بیرون کنه.

هدایتی که در اون لحظه بهت میگه انجام بدی اصلا چیز سختی نیست. به راحتی می تونی از پسش بربیای و فقط باید کمی شجاع باشی. کمی پات رو از اون دایره امنت بیرون بذاری. اصلا قرار نیست یه کار خیلی بزرگ و خاص انجام بدی. نه! فقط کمی فراتر از چیزی که هستی برو تا به خداوند بگی که بهش ایمان داری و حاضری برای رسیدن به موفقیت بها بدی.

وقتی این قدم رو در مورد موضوع ازدواج انجام دادم. (که البته اون هم یه جورایی انگار خداوند هلم داد. دقیقا مثل همون فایل استاد با نام «جزو کدام دسته هستید؟» و دسته سوم بودم که تا کارد به بیخ استخونم نرسید حرکت نکردم. اما قشنگ می تونستم متوجه بشم که اگه این موقعا حرکت نکنم دیگه کار بیخ پیدا می کنه و مثل اون معتاد باید گوشه جوی آب بمیرم و حسرت اون چیزی که می خواستم رو داشته باشم.)

بعد که به لطف خدا و با کمک اون تونستم از این قدم گذر کنم، انگار یکی یکی دارن مراحل باز میشن. خداوند ایده ها و شرایطی رو برای من مهیا می کنه که تا پیش از اون برای من قفل بود. این خیلی برام ارزش داره. چرا که کاملا می تونم بفهمم خداوند داره کارهای من رو انجام میده و من رو در مسیر درست هدایت و حمایت می کنه.

خواستم بگم الان بهتر از قبل فایل های استاد در مورد هدایت الهی و تسلیم بودن در برابر اون رو درک می کنم. البته که درک الان من قطره از دریا هم نیست. اما از خودش می خوام که در این مسیر دست منو بگیره و منو حتی در درک هدایت خودش، هدایت کنه.

و چقدر خوب که من استاد رو دارم. استاد جزو سپاسگزاری های هر روزه منن. مردی که فارغ از هرگونه چاپلوسی و اغراق، الگوی درجه یک توحید و تسلیم در برابر پروردگارن…

خیلی دوستتون دارم استاد عباس منش. شما تاثیرگذار ترین آدم در زندگی من هستید.

برای شما، بانو شایسته و همه عزیزانی که کامنت من رو مطالعه کردن، آرزوی بهترین اتفاقات رو از درگاه الله یکتا، تنها، و تنها، و تنها قدرت حاکم بر جهان هستی دارم.

خدانگهدار

1403/5/27

21:41

و خدایی که در این نزدیکی است…

سلام و عرض ادب و احترام خدمت استاد عباس منش عزیزم، بانو شایسته و همه عزیزان حاضر در این مکان مقدس…

واقعا حس و حال من دقیقا اون حالیه که می تونم بگم پر حرفم ولی هیچی نمی تونم بگم!

چقدر این فایل عالی بود. چقدر کلمه به کلمه اش نکته داشت… چقدر میشه فهمید که این کلمات از زبان انسانی به نام «سیدحسین عباس منش» جاری نشده! بلکه از زبان نیرویی میاد که در هر لحظه حاکم بر جهان هستیه. و داره مدیریتش می‌کنه. و زیر و بالاش رو میدونه و قول داده که در هر لحظه با بندگان صحبت کنه. از طریق الهامات بهشون بگه که چی درسته و چی غلط…

و وقتی بنده درجه یکی مثل استاد عباس منش که در تمام لحظات زندگیش سعی کرده با ایمان و باور آموزه‌های الهی رو اجرا کنه، بر کلامش جاری میشه و حرف هایی زده میشه که به طرز عجیبی با قوانین جهان هستی مطابقت می کنه. حرف هایی که مثل قرآن اگه هزار سال دیگه هم شنیده بشن، تازگی و جذابیت دارن…

و چقدر ذهن من مقاومت داره برای شنیدن این حرف ها. برای باور کردنش. مدت زیادی که کم و بیش فایل های استاد رو دنبال کردم و با این آموزه ها آشنا بودم، اما در هر زمان فرسنگ ها با این آموزه ها فاصله داشتم. در زبان مثل طوطی کلمات استاد رو بیان کردم ولی در باطن افسار بندگی شیطان بر گردنم بود…

از بچگی همیشه می خواستم همه چیو خودم انجام بدم… تسلیم بودن برام واژه نامانوسی بود. اعتماد به آدم ها هم برام سخت بود. چه برسه به خدایی که نمی دیدمش… از بچگی وقتی فوتبال بازی می کردم،‌پدر و مادرم می گفتن تو میخوای به جای همه بدوی… بعد از یک ساعت بازی کردن، تمام هیکل من مثل لبو سرخ شده بود و مثل آبشار عرق می ریختم، در حالی که بقیه کاملا اوکی بودن و هیج فشاری هم بهشون نیومده بود.

برام سخت بود که بپذیرم کار تیمی کردن رو! میخواستم هم خودم دروازه بان باشم، هم دفاع، هم هافبک و هم مهاجم! و این روحیه در من بود و بود و بود و با من رشد کرد. و الان هم هست. و داره خودشو در قالب عدم اعتماد به خداوند نشون میده.

به واسطه درخواست هدایت از خداوند برای رخ دادن اتفاق بزرگی در یک زمینه خاص برای خودم،‌در تاریخ 10 شهریور 1401 خداوند من رو در مسیری قرار داد که بتونم یه سری شرایط رو برای تحقق یک هدف رقم بزنم.

همه چیز رو خدا داشت درست می کرد اما من به خاطر عدم اعتمادم بهش هی اومدم وسط و فکر کردم من باید کاری کنم! و به خودم تکیه کردم. این شد که بعد از 2 سال از اون داستان هنوز که هنوزه اتفاقی نیفتاده و باز خدایی که همیشه مراقب منه و با وجود همه بی معرفتی هام حواسش بهم هست، دوباره تلنگری بهم زد که در مسیر درست حرکت کنم و این بار میخوام همه چیو بسپارم به خودش…

یک نوع مهاجرتی پیش رومه که همیشه ترسی در موردش توی وجودم بوده. اما الان که خدا به طور واضح داره منو هدایت می کنه میخوام دیگه بهش اعتماد کنم. میخوام بسپارم که اون برام همه چیو رقم بزنه. البته که ترس های زیادی هست و نجواهای شیطان هم کار خودشو می کنه، ولی من میخوام بسپارم به خدای خودم. برم توی دل ترس ها… هر چه بادا باد. به قول نیچه هر آن چه مرا نکشد قوی ترم خواهد ساخت…

اگه خداوند به استاد الهام کرد که اون موقع شب به دل یک ساختمان متروکه وارد بشه و استاد به این الهام عمل کرد و پا روی ترس هاش گذاشت، من هم می تونم این کارو انجام بدم. تازه الهام من خیلی واضح تر و کار من خیلی ساده تره. اگه میخوام شاگرد خلفی باشم، باید پا جای پای استاد خودم بذارم.

البته که این فایل پر از نکته است و میشه ساعت ها در مورد نکاتش صحبت کرد. اما دوست داشتم منم تعهدی رو برای پذیرش الهامات خداوند و عدم مقاومت در موردش بنویسم و با همه وجودم سعی کنم که با تکیه به نیروی خداوند، ترس هارو از خودم دور کنم.

استاد عزیزم، با دنیایی از عشق برای شما و مریم بانوی دوست داشتنی آرزوی هر آنچه میخواهید رو دارم. در پناه الله یکتا، تنها، و تنها، و تنها قدرت حاکم بر جهان هستی، شاد و سالم و پیروز و سربلند و سعادتمند باشید.

خدانگهدار

1403/5/22

18:28