تسلیم بودن در برابر خداوند

با نام خودش شروع میکنم

یه حسی بهم گفت بیام بنویسم کجا ها تسلیم هدایت خدا بودم و نتیجه شو دیدم

یه حسی گفت بنویس تا ایمانت قوی تر بشه به این مسیر ، به اینکه منم دارم هدایتت میکنم یه وقت گمراه نشی دنبال چیز دیگه ای بگردی

ماجرا از این قرار بود … من از همون اولِ اول که شروع کردم به درس خوندن ، با این هدف درس میخوندم که من میخوام دندون پزشکی قبول شم

خوندم و خوندم تا رسیدم به انتخاب رشته

متوجه شدم ظرفیت دندون پزشکی زیاد نیست و من نمیتونم با رتبه م قبول شم

و یا باید برم پزشکی البته اونم قبولیم حتمی نبود

یا باید برم‌ دارو ، یا رشته های دیگه یا کلا قید امسالو بزنم

خلاصه اونجا بود که به نهایت عجز و ناتوانی رسیدم و روز ها گریه میکردم و میگفتم خدایا من تمام این مدت تو فکرم این بود برم دندون …‌بعد الان میگن قبول نمیشی ، از طرفیم نمیخوام سال دیگه پشت کنکور بمونم

خدایا خودت بگو چیکار کنم

یه صدای واضح و بلند و آشکار بهم گفت : برو پزشکی

اون لحظه که گفت برو پزشکی ، انگار آب سرد ریختن رو سرم

آخه من از پزشکی ذهنیت خیلی خیلی بدی داشتم

به این دلیل که اون موقع ها فکر میکردم کل پزشکی تشریح جسده و من بزرگترین ترس زندگیم همین بود

خلاصه من بودم و یه تصمیم که باید تا چند روز دیگه گرفته میشد

بازم گریه و عجز و ناتوانی که خدایا من پزشکی نمیخوام ، من از پزشکی میترسم بعد تو داری میگی برو پزشکی؟؟

خدا شاهده الان داره یادم میاد که انقدر این ترسه و این سردرگمیه شدید بود ، اون روزا اشکام بند نمیومد و میخواستم عادی حرف بزنم ، گریه م میگرفت

ولی صدای خدا خیلی واضح بود

واضح تر از تمام ترسای من

کم کم داشتم آروم میشدم ، کم کم صدای خدا داشت بلند و بلند تر میشد و صدای ترس ها کم و کمتر…

هر روز و هر لحظه و هر ثانیه داشت میگفت برو پزشکی ، برو پزشکی ، برو پزشکی

داشت بهم میگفت رسالت تو اینجاست ، من بهتر از تو میدونم که تو چی میخوای ، من میدونم چیزی که تو میخوای اینجا قراره پیداش کنی

و اونجا بود که من تسلیم هدایتای خدا شدم و کد رشته ی پزشکی رو آوردم جز لیست انتخاب رشته م…

منی که تا چند روز قبلش حتی به این فکر نمیکردم که تو آخرین اولویتم پزشکی رو بذارم ، کد رشته شو آوردم دومین اولویت و به الهام خداوند عمل کردم

نمیدونم تجربه ش کردین یا نه ولی وقتی به چیزی که خدا میگه عمل میکنی و تسلیم هستی ، آرومی…

انگار مهر تایید میزنه به قلبت و خودش آرومت میکنه و میگه من میدونم و تو نمیدونی ، پس به من توکل کن!!

بعد اینکه انتخاب رشته رو نهاییش کردم و اون روزا منتظر میموندم تا جواب‌ بیاد ، الهاماتی تو خواب و بیداری بهم میشد که انتخابت درسته ، لحظاتی جلو چشمام میومد که دارم جون آدما رو نجات میدم ، دارم به درمان یه نفر کمک میکنم ، دارم به خانواده های ناآروم و مشوش آرامش میدم

انقدر این الهامات قوی بود که من آروم میشدم و مصداق این شعر بودم :

هر لحظه که تسلیمم

در کارگه تقدیر

آرام تر از آهو

بی باک تر از شیرم

واقعا آروم بودم و انگار تموم اون ترسای واهی داشت جاشو میداد به یه ایمان و اطمینان قلبی

و این روزا به همین شکل گذشت و نتایج نهایی انتخاب رشته اومد

اون لحظه ای که میخواستم بزنم‌ رو سایت تا جواب بیاد بالا ، انگار میدونستم که قراره با چی مواجه بشم

و همینم شد :

دکترای عمومی پزشکی-دانشگاه علوم پزشکی سنندج-روزانه-نیم سال اول

همون کسی که تا یک ماه پیش داشت از ترس زجه میزد که نره پزشکی ،

همون شخص با دیدن این کلمات اینبار از شدت خوشحالی زد زیر گریه

چی عوض شد این وسط؟

مگه ژینا همون ژینا نبود ؟ مگه پزشکی همون پزشکی نبود ؟

من فقط تسلیم خدا و هدایتش شدم

من فقط به چیزی که بهم گفت عمل کردم و چیزی رو که سال ها با عقل خودم برنامه ریزی کرده بودم رو کنار گذاشتم

این تسلیم بودن در برابر خدا بود که بازی رو عوض کرد

ژینای قصه ی ما الان دانشجوی ترم سه پزشکیه و قشنگترین روزای زندگیش رو تو این رشته گذرونده

بهترین دوستای زندگیش رو‌ تو این رشته پیدا کرده

بهترین تجربه های زندگیش رو تو این رشته داشته

و عشق و علاقه ی زندگیش رو پیدا کرده

ژینا ی قصه ی ما -همون کسی که از شدت ترس از تشریح جسد نمیخواست پزشکی بره-دستکش دست کرد و خودش جسد رو تشریح کرد:))))

خدا خودش میدونه اون لحظه ای که داشتم این ترس‌ رو که بزرگترین ترس زندگیم بود شکست میدادم

و اون لحظه ای که باهاش به صلح رسیدم ، تا حالا به اون اندازه خودم‌ رو تجربه نکرده بودم

تا حالا به اون اندازه خودم رو به خدا نزدیک حس نکرده بودم

و الان دارم میفهمم که چرا خدا اون روزا به من گفت برو پزشکی

الان دارم میفهمم که رسالت و عشق و علاقه و هر آنچه که من میخواستم تو این رشته بود

من با هدایت شدن به این رشته رفتم تو دل بزرگترین ترس زندگیم و شکستش دادم…نه ! بهتره بگم باهاش به صلح رسیدم و عاشقش شدم:))))

کامنت طولانی شد ولی ارزشش رو داشت تا یه بار دیگه به یاد بیارم کیه که داره هدایت میکنه

کیه که از همه چیز و همه کس به من آگاه تره و اون بهتر از همه میدونه که من چی میخوام

کیه که اگر دستم رو تو دستاش بذارم ، آسون میشم برای آسونی ها و تمام ناممکن ها رو برام ممکن میکنه…