تسلیم بودن در برابر خداوند - صفحه 14

به نام خداوند بخشنده مهربان .

سلام بر استاد عباسمنش عزیز و بانو شایسته نازنین

مدرک ارشدم را گرفتم و در به در به دنبال کار در حوزه ای که تخصص داشتم بودم .حتی به تغییر پست سازمانی اداری ،کار در مراکز خصوصی و ….می اندیشیدم .

با پیگیری های فراوان و کار کردن بر احساس لیاقت پست سازمانی بهتر پیشنهاد شد خوشحال و خندان بودم .البته این پیشنهاد کاری من را از نظر آزادی زمانی و مکانی و حتی بعضی از آزادی های فردی محدود می کرد یعنی تایم کاری نزدیک به دو برابر ،محدود بودن در یک فضای بسته ،الزامات دست و پا گیر سخت تر ،دور بودن مدت زمان بیشتر از خونه و سه فرزندم ،افزایش حجم کاری در محل کار و در منزل و….

مدتها فکرمی کردم ونمی دانستم چه کنم .آن را نشانه ای جهت پیشرفت مالی می پنداشتم وبرایم سخت بود نه بگم چون راه پیشرفت مالی و رشد را فقط از این کانال می دانستم .راه های دیگر را هم طی این مدت امتحان کرده بودم که به در بسته می خوردم .

خوب تصمیم خودم را گرفتم و سختی کشیدن را جهت رسیدن به هدف طبیعی دانستم و قبول کردم .سلسله مراحل اداری پیش می رفت ،روزهایی که آماده می شدم شرایط جسمی برایم نامساعد شد .

چون روی دوره 12قدم هم کار می کردم آن را نشانه خوبی نیافتم و پس از این که مزایا و محدودیت های این کار را نوشتم و نشانه ها ا هم در نظر گرفتم تصمیم به انصراف دادم .خیلی مقاومت داشتم چون اون پست رادوست داشتم ولی وقتی ریز شدم که چرا دوست دارم و به قول استاد عزیز از خودم سوال پرسیدم دیدم ریشه در احساس ارزشمندی من داره .پس معطل نکردم و نه محکم گفتم .از طرف اداره خیلی تحت فشار بودم که شما قول دادی ،ما براتون نامه زدیم ،با رئیس مصاحبه کردین ،ماروی شما حساب کردیم و…

با قاطعیت نه گفتم .

از فردای آن روز دیگه آرام بودم و به خدا گفتم که من سمت خودم را انجام دادم ،دیکه از دست و پازدن های بی نتیجه خسته شدم من آرام می نشینم و تسلیم هستم .من به هر خیری از جانب تو فقیرم .

این شعر را با خودم زمزمه می کردم

باید پارو نزد وا داد باید دل را به دریا داد

خودش می بردن هر جا دلش خواست

به هر جا برد بدون ساحل همون جاست.

خلاصه بی خیال شده بودم .یکی دو روز روز اتفاقی در یکی از گروه های اداری درخواستی را دیدم که یک فرصت جدید بود برای کاری در حوزه تخصصی من که مورد علاقه من بود و کاملا اتفاقی من به این درخواست برخورد کردم .خیلی خوشحال شدم .همون کاری بود که من دوست دارمش .به نوعی میشه گفت راه میانبر ،راحت ،اسون برای رسیدن به خواسته ام هست و البته با رعایت آزادی مکانی و زمانی .از این بهتر نمی شد .خداوند منو از مسیر جاده آسفالت به خواسته ام هدایت نمود .

برای این مسیر نیاز بود یه آزمون بدم .هرچی دنبال کتاب منبع برا آزمون کشتم پیدا نکردم .باز به خدا سپردم .دیدم تو همون گروه یک بنده خدایی کتابها را خونده . خلاصشو به شکل ویس فرستاده .منم همون ویس ها را گوش می دادم . کمتر از یک ماه پیش آزمون دادم و نتیجه هفته پیش اومد و من قبول شده بودم در آزمون .مرحله بعدی مصاحبه هست و نهایت یک دوره توانمند سازی.

می‌دونم که در مصاحبه هم قبولم به یاری خداوند مهربانم.

این روندی که من در اون هستم کاملا جریان هدایت را با تمام وجودم درک می کنم .

من همیشه در زندگی باورم این بود که باید خیلی تلاش کنم و سختی بکشم .من انسان تلاشگری هستم .من تلاش می کنم وسختی به جان می خرم و بعد به نتیجه می رسم . .این باور تلاش و سختی کشیدن برای پیشرفت با کمک آموزه های شما و خصوصا دوره احساس لیاقت کم کم تغییر شکل داد که بسه سختی کشیدن .دیگه باید همه چیز به راحتی و آسانی به دست بیاد و اگر جز این باشه یعنی مسیر اشتباهه.

خیلی واضح قدم های بعدی را نمی دونم ولی نشانه ها و آرامش قلبی ام مسیر پیش روزا تایید می کنند .کار من اینه که تو این فاصله زمانی روی خودم کار کنم .مهارتهامو افزایش بدم ،خود باوری ام را بیشتر کنم و از همه مهمتر از این سایت و آموزه های ناب آن عقب نیافتم که راه و مسیر درست از این جا استارت می خوره .

خدارا شکر همیشه موضوع هدایت و کلمه

( یومنون بالغیب)برایم معنا کردنش در زندگی و درک آگاهی آن خیلی سخت بود ولی طی مراحل تکامل و زمان آرام آرام این آگاهی ها را بر قلب و جانم می نشاند و از نور آنها روشنی بر زندگی ام می تابد .