«موفقیت»‌، مسیر رسیدن به خواسته است‌ نه مقصدِ آن - صفحه 25

بنام خدا

سلام به استاد عزیزم، مریم جانم و همه همسفران

روز نود و دوم سفرنامه

استاد یک فایلی از زمانی که جلسات ۲۱ روزه در سال ۱۳۸۷ در تهران برگزار میکردند روی سایت گذاشتن که البته مال ابتدای شروع به کارشون بود. دوستان دچار کج فهمی های شدن که استاد لطف کردند در این فایل به اصلاح اون سو برداشتها پرداختند. من آنچه فهمیدم رو مکتوب میکنم تا خودم به درک بهتری برسم.

من (استاد) خیلی دلم میخواست بدونم در ابتدا چه میگفتم و حرفهام نسبت به الان چه تغیری کرده بود. متوجه شدم که از همون ابتدا شالوده اصلی حرفهام یکی بوده و به مرور که درکم بهتر شد جزییات بیشتری اضافه کردم. من به اولین کارم افتخار کردم برخلاف خیلیها که نمیخوان با گذشتشون روبرو بشن. بعضی دوستان نوشته بودن استاد چقدر خوب که با اینکه نتیجه نگرفته بودین ادامه دادین تا به نتیجه رسیدین. من همچین نگاهی نداشتم که آدم بی نتیجه ای هستم. این به من نشون میده که بچه ها روند موفقیت رو درک نمیکنن و فکر میکنن موفقیت رسیدن به یک نقطه خاص هست. به این حرفهایی که میخوام بگم فکر کنین.

من با رزومه برگزاری کلاس در دانشگاه بندرعباس اومدم تهران. (که برای همون هم آموزش ندیدم و خودم یاد گرفتم) من در حالی وارد تهران شدم که هیچ شناختی از این شهر نداشتم با اینکه اینجا متولد شدم. بعد از شش یا هفت ماه سمینار برگزار کردم. اون هم نه یک سمینار یک جلسه ای یکی دو ساعته. یک دوره ۲۱ جلسه ای. که قبل از اون هم یک جلسه معارفه گذاشتم و به افراد گفتم که قراره چی آموزش بدم. و اونها با شناخت انتخاب کردن که وارد این دوره بشن. بنظر شما این موفقیت نیست و من اون موقع خودم رو آدم موفقی نمیدونستم؟ این‌که آدم‌ها رو تحت تاثیر قرار بدی و کمک کنی زندگیشون بهتر بشه به نظر شما موفقیت نیست؟

اگر شما این اعتماد بنفس رو موفقیت نمیدونین در مسیر اشتباهی هستین و موفقیت در ذهن شما رسیدن به یک عدد خاص هست یا ماشین و خونه فلان و بهمان. اما موفقیت در ذهن من بهبود خودم نسبت به گذشتم بود.

میدونین چند نفر آدم ثروتمند هست که آرزوشونه کسی پای حرفاشون بشینه؟ در حالی که اونهایی که پای حرفهای من نشسته بودند همگی آدمهای تحصیلکرده ای بودند که با شناخت و آگاهی اونجا اومده بودند. کسانی که میگین استاد از کجا به کجا رسیدی درک نکردن که اون جا کجا بود. کارهایی که من کردم رو خودم انجام دادم بدون هیچ الگویی و بعد از من خیلیها از من الگو گرفتن و این برای من دستاورد بود و موفقیت. برای من شجاعتم، ایمانم به خودم و خدای خودم و حرکتم برای رسیدن به خواسته هام موفقیت بود. من احساس غرور میکنم که با وجود شرایط مالی نه چندان خوبم به افراد میگفتم اگر تمرینات رو نمیخواین انجام بدین پولتون رو پس بگیرین و از دوره خارج بشین. هدف من اشاعه توحید بود و اینکه کمک کنم زندگی افراد بهتر بشه. همونطور که زندگی خودم بهتر شده به بود و به روابط عالی، سلامتی و آرامش رسیده بودم. اینها ارزشمند نیست؟ خواسته مالی زمانی در من شکل گرفت که اونموقع هم افرادی مثل شما بودند که بگن این خدایی که ازش میگی چرا پول به تو نمیده؟ این انگیزه شد که من بخوام به ثروت برسم که بگم این خدا و قوانینش که به من سلامتی، آرامش و روابط عالی داده ثروت هم میده. (به گفته زیبای خودتون از زبان ملاصدرا در فایل توحید عملی شماره ۳ که خدا برای تو خواهر میشود، برادر میشود، شام در سفره شامت میشود به شرط ایمان به شرط پاکی دل).

من در نهایت متوجه شدم تا زمانی که آدمها خودشون نخوان من نمیتونم زندگیشون رو تغییر بدم.

من متعجبم که این پول با ذهن شما چه کرده. شمایی که میگی استاد لباسهاتون فلان و بهمان بوده. اون لباس از لباس الان من گرونتر بود، من که الان لباس خاصی نمیپوشم. شمایی که از اون فایل پر از درس و نکته فقط بی پولی و بی لباسی من رو دیدی راه زیادی تا درک موفقیت و موفق شدن داری.

امیدوارم بعد از این صحبتها معیارتون برای موفقیت تغییر کرده باشه. معیارتون شجاعت بیشتر، عملگرایی بیشتر ، قدرتمند شدن و هر روز بهتر از دیروز شدن باشه. شمایی که در مسیر موفقیت قدم برمیداری خوبه بدونی که موفقیت رسیدن به یک چیز خاص یا نقطه خاص نیست. اگر اینطور بود رونالدو اولین توپ طلا رو که میگرفت میرفت که میرفت. یا زین الدین زیدان با این همه درخشش و دست‌آورد این همه شور و شوق نداشت که مربی بشه. این شور و شوقی که در وجود این جور آدمها و خودم هست رو من خوشبختی میدونم نه رسیدن به یک نقطه یا عدد بانکی خاص. اصلا فکر کردین پول از کجا میاد؟ پول نتیجه همین شور و شوق، همین انگیزه، همین باور، همین ایمان و حرکت هست‌.

در انتها تحسین میکنم مریم جان رو که اینقدر همیشه مشتاق شنیدن و عمل کردن به حرفهای استاد عزیزم بوده که یادش مونده بود که استاد در اولین کلاس بندرعباس چی گفته بودن و اینکه برگه رو کنار گذاشته بودن و اجازه داده بودن که آنچه میخوان بگن از وجودشون بجوشه.

ممنون استاد عزیزم 🙏🌺