«الگوهای موفق» در خانواده صمیمی عباس منش

سلام دوستان

اول بگم که خیلی خوشحالم که در جمع انرژی مثبتهایی چون شما قرار دارم

باید قدر خودمون رو بدونیم چون مثل ما کم هست با اینکه باید به فراوانی معتقد باشیم ولی حقیقتیست و این وظیفه ی ماست که چون استاد این فرهنگ رو در جامعه رواج بدیم.

بعد به عزیزانی که در مسابقه برنده شدند و رأی آوردند از صمیم قلب تبریک بگم.

با خواندن سرگذشت جمع زیادی از شما من هم درسهای فراوان گرفتم و امیدواریم به آینده بیشتر شد.

خدا را شکر که افراد پر انرژی و امیدوار یکجا جمعند و من هم همونجام.

اگه با چاقو یا چیز دیگه ای جایی از بدنتون رو زخم کنید تا مدتها چه حسی دارید؟

اگه سردرد یا دندون درد بگیرید چطور؟

اگه خبر بدی بشنوید یا سانحه ی بدی ببینید اون موقع چی؟

احتمالا در این مواقع یا مواردی از این دست، ضمن سعی برای رفع مشکل، سعی بر، فراموش کردن موضوع میکنید یا اصلا سعی بر، پیشگیری خواهید کرد.

سلام، وفایی هستم 33 ساله اهل مشهد، البته روشندل، که در این باره نه میتونستم پیشگیری کنم نه درمان و نه حتی فراموش.

در خانواده ای متوسط و شلوغ، به عنوان آخرین پسر، چشم به این دنیا گشودم.

البته چشم که!!! اوم… یعنی به دنیا اومدم.

تا جایی که یادم میاد دست به هر کاری میزدم بزرگتر ها میگفتند: نکن، دست نزن، تو نابینا هستی (نمیتونی)

مثلا: برادرهام که به سن 15 16 سالگی میرسیدند از پدر درخواست ماشین سواری میکردند. اون هم با حوصله کنار دستشون مینشست تا کم کم یاد بگیرند. تا الان که هر کدومشون برای خودشون وسیله ای دارند. اما به من که رسید گفتند: تو نابینا هستی (نمیتونی)

به سن کار که رسیدند پدر کار یادشون داد و زیر بال و پرشون رو گرفت. تا الان که دستشون تو جیب خودشونه. اما به من که رسید گفتند: تو کاری از دستت بر نمیاد آخه، نابیما هستی (نمیتونی)

به سن ازدواج که رسیدند، مراسم خواستگاری و… تا الان که هر کدومشون برای خودشون یک دو سه تا بچه ی قد و نیم قددارند. باز به من که رسید گفتند: مسئولیت زندگی سخته. تو نابینا هستی (نمیتونی)

یعنی شما فکر کنید من هر تصمیمی که میخواستم بگیرم با پتکی به نام نابینایی مواجه میشدم که محکم تو سرم میخورد و من رو سر جام مینشوند.

در دوره ی دبیرستان ترک تحصیل کردم و به افسردگی بدی دچار شدم. کلبه ی احزانی روی پشت بام خانه یمان بنا کردم و چون شمعی شروع کردم به آب شدن. بی تحرک شده بودم و برنامه ی غذایی و خوابم به هم خورده بود. وزن زیادی از دست داده بودم.

مدتی گذشت تا با دوره ی LSE یا مهارتهای زندگی آشنا شدم و با حضور در اون دوره با افرادی هم نوع خودم که البته از شهرهای دیگه اومده بودند آشنا شدم.

در طول 6 ماه دوره عاشق خانمی شده بودم که از شهری آمده بود که تا مشهد با اتوبوس تقریبا 6 ساعت راه بود. سختکوشی و تحرک او باعث تلنگری در من شد که چطور یک دختر نابینا از خانواده اش زده 6 ماه سختی خوابگاه را تحمل میکنه تا اینجا چیز یاد بگیره و توانایی هاش رو نشون بده اون وقت من یک گوشه نشستم و دست روی دست گذاشتم.

با تموم شدن دوره و رفتن وی به شهر خود، باز غمی سنگین روی شانه هام احساس کردم.

شاید 2 سال من با او در ذهنم زندگی کردم. هرجا میرفتم با او میرفتم. اگر به بیرون شهر میرفتم او را کنار خودم حس میکردم طوری که حتی سر سفره، یواشتر و کمتر میخوردم تا او از من عقب نیفته.

استاد، راست میگن: جذب، 3 مرحله داره. 1 درخواست 2 تصویرسازی و توجه 3 دریافت.

سرانجام با تمام فشاری که از اطراف، به من وارد میشد، چه از طرف خانواده چه مشاور و چه حتی از طرف پزشک مشاور ژنتیک که از این ازدواج منصرف بشم، سرسختی کرده و به هدفم رسیدم.

استاد، راست میگن: تصمیمت رو بگیر و مسئولیتش رو هم به عهده بگیر که این از برزخ بلا تکلیفی و تصمیم نگرفتن بهتره.

این نقطه ی عطفی شد برای تصمیمگیری های بعدی مثلا:

در دوران عقدمان به نمایشگاه مبلی رفتیم که سرویس چوب شیک و البته گرانی نظرمان را جلب کرد. با آنکه پولش رو نداشتیم اما اونا رو از ته قلب میخواستیم طوری که تا چند ماه تو خونه صحبتش بود. میگفتیم: خوب وقتی گرفتیمشون کجا بذاریمشون بهتره؟ تا اینکه تصمیمون رو گرفتیم و زنگ زدیم تهران و سفارششون دادیم. گفتند: یک هفته دیگه با خاور بار زده درب منزل، با همان تخفیف نمایشگاه، تحویل میدیم. تو این یک هفته هم یک وام بهم افتاد هم پدرم مبلغی برای خرید سرویس چوب بهم داد. وقتی سفارش اومد و سر جاشون چیدیم باورمون نمیشد که تا دیروز داشتیم تصویرسازی میکردیم و امروز به واقعیت پیوسته.

با این رویه چند مقام استانی و کشوری در رشته ی شطرنج کسب کردم. تنها معرق کار نابینای کشور شدم. 9 ماه متوالی بهترین نمرات رو در کانون زبان ایران به دست آوردم. و نهایتا کاری به عنوان اپراتور تلفن، در یک شرکت خصوصی پیدا کردم.

چند سال گذشت تا اینکه از کارم احساس خستگی و نفرت میکردم. از اینکه امثال ماها کار میکردیم اما سود اصلی تو جیب یکی دیگه میرفت. دوست داشتم کاری برای خودم داشتم چون شنیده بودم کسی با کارمندی ثروتمند نشده. وقتی کتاب صوتی پدر پولدار، پدر بی پول، را مطالعه کردم بیشتر از کار کردن برای دیگران متنفر شدم.

در این حال و هوا بودم که یکی از دوستان، پیشنهاد کاری پاره وقت، که از درآمدش میتونستم حتی این کارم رو کنار بذارم رو به من داد.

درسته! به کار بازاریابی شبکه ای معرفی شدم. اولش برام گنگ و مشکوک اومد ولی الان خدا رو شکر میکنم که به پیشنهاد دوستم نه نگفتم چون از اونجا بود که با حضور در کلاسهای انگیزشی شرکت، با استاد و طرز فکر قشنگشون، سایت و برنامه های فوق العاده جذابشون آشنا شدم. کلیپهای انگیزشی استاد، فتح بابی شد که دنبال دیگر کلیپهای استاد باشم. یک مجموعه ی 17 تایی از فایلهای صوتی استاد به دستم رسید که چندتاش واقعا تک بوده، هستند و خواهند بود مثل حزن در قرآن که دید مسلمانان رو 180 درجه تغییر میده. فقط خدا، ترس و ایمان، تفسیر شعر پروین، نامه ی حضرت علی و کار دوست داشتنی من ابراهیم، که خیلی جالب در مورد پرداخت بهای هدف صحبت شده. به گفته ی استاد، خودم رو بمب باران اعتقادی کردم تا سیمانهای چسبیده به مغزم رو کم کم بزدایم. بعضی چیزها رو خودم تجربی بهش عمل میکردم ولی از قوانینش چیزی نمیدانستم مثل: تصویرسازی هدف که بالا گفته شد، حزن، بهای هدف، بد نبودن ثروت ولی اینها رو که میخواستم به دیگران بگم نمیدونستم چی بگم. اما با گوش کردن به فایلهای استاد، قدرت من هم در بیان مطالب بیشتر شده.

بعد از یک سال 2 شغله بودن، یعنی تا بعد از ظهر، اپراتور تلفن بودن و تا شب بازاریاب شبکه ای بالاخره تصمیم خودم رو گرفتم و از کار اصلیم استعفا دادم و الان یک سالی هست که تمام وقت، فقط نتورکرم و در خدمت تیمم مشغول گسترش کار هستیم و چند ماهیست که به شهر خانمم رفتیم و میخوایم که هر سال به یک شهر رفته و این فرهنگ جدید رو به همه ی کشور آموزش بدیم تا مردمی که فکر میکنند که در تنگنای اقتصادی گیر افتادند بگیم که به قول استاد، حتی در بدترین اوضاع اقتصادی باز هم راه هایی هست که تو رو به درآمد بالا برسونه فقط لازمه تا با عوض کردن مدارت این شرایط به تو پیشنهاد بشه.

من خیلی خوشحال میشم وقتی که با مدد از آموزشهای شما میتونم به عنوان یک فرد روشندل به جمعی از افراد عادی تلنگری بزنم و انرژی بدم تا اونها با دیدن من به خودشون بیان و به داشته هاشون فکر کنند، کمتر غر بزنند، شاکر باشند و یک تصمیم جدی برای آیندشون بگیرند.

من همیشه با بچه های تیمم که بحث میکنیم روی تصویرسازی و لایق هدف شدن خیلی مانور میدم. میگم سعی کنید تا هدفهای اصلیتون رو از هوس هاتون تمیز بدین. مثلا اگه یک ماشین شاسی بلند میخواین جوری نشه که اگه اون ماشین از جلوتون رد شد تا جایی که چشم کار میکنه بهش نگاه کنید بعد که سر برگردونید ببینید مثل همون ماشین جلوی پاتون پارکه، بترسید و 2 متر به عقب برگردید. یا اگه فلان خونه ی بزرگ، با حیاط وسیع رو میخواین! در حال پیاده روی، اونور خیابون مثلش رو ببینی و در حال قدم زدن برگردید و محو تماشای اون بشین طوری که نفهمید از در باز خونه ای مثل همون وارد حیاطی بزرگ شدید و وقتی سر برگردوندید از موقعیتتون بترسید و دنبال راه فرار باشید. فرض کنید که کاینات اون ماشین یا خونه رو بهتون داد! آیا به اونها میاین؟ آیا اگه یکی شما رو با اونها ببینه خندش نمیگیره؟

این مطالب و از این دست رو من از استاد عزیز یاد گرفتم و همیشه دعاش میکنم.

دوست دارم تا تجربه ی شخصیم رو در یک جمله و ساده با همه ی هم وطنانم به اشتراک بذارم.

بر خلاف اونچه که بعضی فکر میکنند که مهمترین مرحله ی جذب، مرحله ی سوم یعنی دریافت هست، من فکر میکنم مرحله ی دوم هست. یعنی شما باید اونقدر این مرحله رو full HD و با رییزترین جزئیات ببینید که قبل از دریافت، هدف براتون هضم شده باشه و قبل از دریافت، دریافت کرده باشید.

چندتا از فایلهایی که استاد زحمت تهیه ی اونا رو کشیدند و روی من اثر زیادی داشتند.

آرامش 9٫ معلولیت ذهنی. مدارها. حزن در قرآن. پیام بهار 95 (بی خیالی). عالم بی عمل (رنج و لذت). کلیپهای انگیزشی. مخصوصا بحث پرداخت بها برای رسیدن به هدف در فایل ابراهیم. فقط خدا و….

در پایان، از خالق خلاق ممنونم که مخلوقاتی چون ما خلق کرد و اجازه داد تا ما هم بتونیم خالق زندگیمون باشیم.